Tiger Lillies

Ο κόσμος των Tiger Lillies είναι γεμάτος εφιάλτες, θεούς, δαίμονες, πόρνες, φρικιά, νεκροταφεία και γέρους ναυτικούς που ερωτεύονται γοργόνες. Όλα αυτά τα αταίριαστα έρχονται και φεύγουν σαν αναμνήσεις από περασμένες ζωές που τελικός σκοπός τους είναι να γίνουν τραγούδια. Εύκολα μπορεί κάποιος να μπερδευτεί και να πει ότι οι Tiger Lillies δεν είναι μουσική μπάντα, αλλά ένας πλανόδιος αβάν-γκαρντ θίασος, σαν αυτούς που περιφέρονταν παλιά από πόλη σε πόλη και παρουσίαζαν τις παραστάσεις τους. Τι γίνεται όμως όταν κλείνουν τα φώτα και φεύγει το μακιγιάζ; Ο Martyn Jacques, ο front man και δημιουργός των Tiger Lillies, μας αποκαλύπτει μέσα από ένα παιχνίδι λέξεων πώς είναι να μεγαλώνεις στην αγγλική επαρχία, να έχεις σχέση ενώ βρίσκεσαι σε περιοδεία και να γράφεις μουσική για ένα πολεμοχαρές κοινό…

Slough (αγγλική πόλη και τίτλος τραγουδιού των Tiger Lillies) Θα σας τραγουδήσω ένα τραγούδι, αν ρίξετε μια βόμβα στο Slough. Πέρασα σχετικά μια όμορφη παιδική ηλικία στο Slough, αργότερα όμως η πόλη έγινε μια κακή ενσάρκωση όλων αυτών των κανονισμών που απεγνωσμένα προσπαθούσα να αποφύγω σε όλη μου τη ζωή. Κανονισμούς όπως η μετακίνηση από το σπίτι στη δουλειά, το ωράριο 9 με 5, τα 20 λεπτά διάλειμμα για μεσημεριανό στις 12.30 ακριβώς, το να φοράς βαρετά κουστούμια, να αισθάνεσαι περήφανος γιατί έχεις μια ευυπόληπτη δουλειά στην τράπεζα και να μεθάς στις 7 το απόγευμα στην pub της περιοχής σου.

Φιλοσοφία Η φιλοσοφία με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα μπορούσα να γίνω τίποτα άλλο παρά καλλιτέχνης. Παράτησα τις σπουδές μου στη φιλοσοφία κατά τη διάρκεια του BA μου και πήγα στο Λονδίνο.

Θεός Περιμένοντας τον Godot.

Soho Το Soho κάποτε ήταν μια όμορφη γειτονιά που πλέον έχει μετατραπεί σε ένα από τα πιο άσχημα τουριστικά αξιοθέατα που έχω δει ποτέ. Να αποφύγετε να πάτε εκεί ιδιαίτερα την Παρασκευή και το Σάββατο το βράδυ.

Tiger Tiger Tiger burning bright: Τίγρη Τίγρη που καίγεσαι φωτεινά. (στίχος από το ποίημα του William Blake «Η Τίγρης»)

Lillies Το τατουάζ μου, ένας πίνακας στο παλιό μου υπνοδωμάτιο, η κηδεία της μητέρας μου.

Έρωτας Το τραγούδι «Wild is the wind».

Ρομαντισμός Όσο μεγαλώνω τόσο περισσότερο τον εκτιμώ.

Σχέση Ένα πολύπλοκο θέμα όταν είσαι στο δρόμο 200+ μέρες το χρόνο.

Εξάρτηση Μου προκαλεί ρίγη στη σπονδυλική μου στήλη. Τη σιχαίνομαι.

Δάκρυα Το τραγούδι «Moon River».

Oscillation (ταλάντωση) Κάνει ωραία ρίμα με το ejaculations (εκσπερματώσεις).

Samuel Taylor Coleridge *(Άγγλος ποιητής. Οι Tiger Lillies έχουν διασκευάσει το γνωστό ποίημά του «Η μπαλάντα του γέρου ναυτικού») Κεφάλια ψαριών.

Lulu Το όνομα της επερχόμενης παράστασής μας τον Νοέμβριο στο Royal Opera House, η οποία μου προκαλεί μια ευχάριστη ανησυχία.

Ενσυναίσθηση Όχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω, ποτέ δεν την πούλησα και ποτέ δεν θα την αγοράσω.

Όνειρο Κοιμήσου όχι γλυκά, μωράκι μου, στην κορυφή του δέντρου, όταν φυσήξει ο άνεμος το λίκνο θα κουνήσει, το κλωνάρι θα σπάσει και το λίκνο θα πέσει, και κάτω θα βρεθούν όλα. (παράφραση ενός παιδικού αγγλικού νανουρίσματος)

Γλυκό Το γλυκό είναι καλό σε μικρές ποσότητες. Λίγη σοκολάτα, ένα παγωτό, ένα κομμάτι κέικ… Σε μεγάλες ποσότητες και ιδιαίτερα όταν εμπλέκονται άνθρωποι, πραγματικά με ενοχλεί στο στομάχι.

Ξινό Γουβαρλάκια αυγολέμονο.

Πόλεμος Το 2007 μας ανατέθηκε από το Διεθνές Φεστιβάλ Εδιμβούργου να γράψουμε μουσική βασισμένη στο έργο του Ιταλού συνθέτη Κλαούντιο Μοντεβέρντι. Ήταν μια πολύ τολμηρή απόφαση εκ μέρους του Τζόναθαν Μιλς, καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ. Ο Μιλς ως καινούργιος στη θέση αυτή αισθανόταν ότι το φεστιβάλ χρειάζεται μια ανάσα φρέσκου αέρα, παράλληλα όμως ήθελε με κάποιον τρόπο να τσιγκλήσει και να προκαλέσει το ελιτίστικο κοινό της κλασικής μουσικής. Με αυτή την αφορμή, λοιπόν, εμείς γράψαμε το άλμπουμ «Love and War» («Αγάπη και Πόλεμος»), ένα πολύ σκληρό, άγριο και σκοτεινό αφιέρωμα στον Μοντεβέρντι, το οποίο το παρουσιάσαμε ζωντανά στους εκατοντάδες ασπρομάλληδες οπαδούς της κλασικής μουσικής που είχαν κατακλύσει το Usher Hall. Το κλίμα μέσα στο συναυλιακό χώρο μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά πολεμοχαρές. Το 90% του κοινού, χωρίς να το κρύψει καθόλου, είχε μείνει πραγματικά εμβρόντητο και σοκαρισμένο από τη δική μας μουσική αντιπρόταση πάνω στο έργο του αγαπημένου του συνθέτη. Είναι περίεργο το πώς οι άνθρωποι μπορούν να κατακυριευτούν από θυμό και να γίνουν επιθετικοί. Αν οι άνθρωποι είναι ικανοί να επιτεθούν για ένα κομμάτι μουσικής που δεν τους αρέσει καθόλου, δεν μου κάνει έκπληξη ότι είναι ικανοί και για φόνο και για πόλεμο στο όνομα των χρημάτων και της θρησκείας. Όπως μπορείτε να μαντέψετε δεν μας έγινε ποτέ ξανά πρόσκληση για να συμμετάσχουμε στο φεστιβά, και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί παρόλο που έχει ένα άθλιο (shitty) κοινό, είναι ο μόνος τρόπος να πας στο Εδιμβούργο τον Αύγουστο και να πληρωθείς.

Θάνατος Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα.

Γέννηση Η αρχή του πόνου, του να πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτόν το σκληρό, παράλογο και άδικο κόσμο στον οποίο ζούμε.

Τέλος Ο δρόμος μου.

Φωτό: Μαριλένα Σταφυλίδου