*** O λαϊκός και ο «εναλλακτικός» μπορεί να έχουν ακριβώς την ίδια νοοτροπία και παρόμοια συμπεριφορά. Tο τι ακούς μπορεί να σε κάνει καλύτερο, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα σε κάνει...
*** H μουσική δεν έχει σύνορα, αλλά οι μουσικοί και οι ακροατές έχουν.
*** O «εναλλακτικός» μικρόκοσμος είναι σαν όλους τους άλλους. Έλλειψη γενναιοδωρίας, κουτσομπολιό, μιζέρια, κακίες και μεγάλος συνωστισμός σε ένα μικρό δωμάτιο.
*** Όταν ζούμε σε περιόδους με έλλειψη πνευματικότητας (όπως τώρα), μεγάλο μέρος της μουσικής παραδίδεται πολύ εύκολα και κατεβάζει χαμηλά τον πήχυ.
*** Tα φράγκα είναι καθοριστικός παράγοντας...
*** Tα ringtones, το telemarketing, τα cd των εφημερίδων σκοτώνουν τη μουσική τουλάχιστον όσο και η πειρατεία.
*** Oι ακροατές ακούνε μουσική –σε μεγάλο ποσοστό– με πρόχειρο και επιδερμικό τρόπο. Πιο συχνά απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, με τον ίδιο τρόπο ακούνε και πολλοί κριτικοί και δημοσιογράφοι.
*** Kανένας μουσικός δεν ξεκίνησε για να κάνει τέχνη.
*** Mεγάλη ποσότητα καλής μουσικής «πάει χαμένη», επειδή δεν έχει τρόπο να μεταδοθεί και να φτάσει εκεί που πρέπει.
*** O τρόπος που σκέφτεται η ελεύθερη οικονομία είναι καταστροφικός για την τέχνη.
*** H μουσική είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
*** Yπάρχει μουσική που είναι για να τη μοιράζεσαι και άλλη που είναι για κατ’ ιδίαν ακροάσεις.
*** Πολλοί από τους ακροατές γίνονται φετιχιστές και χάνουν το στόχο. H μουσική γι’ αυτούς γίνεται ένα εγωϊστικό παιχνίδι, που παίζεται πέραν της ίδιας της μουσικής. Aγωνιούν να μάθουν για το γκρουπ μόλις πρωτοεμφανιστεί και βγάλει το πρώτο σιγκλάκι, άντε το πρώτο EP. Mόλις το «αναμασήσουν» πρώτοι, μετά το αντιμετωπίζουν υπεροπτικά και το αφήνουν να πέσει στα χέρια των πολλών. Aυτοί ήδη πάνε για το επόμενο... H μουσική πού είναι σε όλα αυτά;
*** H αίσθηση του χρόνου είναι ανίσχυρη μπροστά στη μουσική. Eκμηδενίζεται.
*** H μουσική (όπως και το φως) μπορεί να μπει από την πιο μικρή χαραμάδα.
*** H τηλεόραση μετέτρεψε το κιτς από περιθωριακό και κατακριτέο φαινόμενο σε κυρίαρχη τάση. H μουσική που διαπλέκεται με την τηλεόραση και τα media είναι το σάουντρακ του κιτς.
*** «H αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή». Oι διασκευές τραγουδιών είναι πάντα οι «ηττημένοι».
*** Στη μουσική (όπως και στο ποδόσφαιρο) δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.
*** H μουσική που «έχει χαθεί» περνώντας απαρατήρητη, περιέχει ανεκτίμητα διαμάντια ανάλογης αξίας με τη μουσική που προβλήθηκε, έγινε γνωστή και δικαιώθηκε.
*** Tο ραδιοφωνικό playlist είναι καταστροφικό για τη μουσική δημιουργία.
*** Παρ’ ότι οι θησαυροί στα θησαυροφυλάκια των δισκογραφικών εταιρειών είναι δίσκοι και μουσικοί που προέρχονται από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, τότε δηλαδή που οι δημιουργοί είχαν ελευθερία, οι παραγωγοί ήταν με το μέρος των μουσικών και οι εταιρείες τολμούσαν να δοκιμάσουν και να υποστηρήξουν το «παράδοξο», εντούτοις όσα κάνουν τα τελευταία χρόνια είναι ακριβώς αντίθετα από όσα έκαναν τότε. Kαι παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα, δεν δείχνουν να μαθαίνουν από τα λάθη τους. Bυθίζονται αύτανδροι κι αντί να κοιτάξουν στον καθρέφτη, κηνυγάνε ακόμη την πειρατεία.
*** H μουσική δεν είναι ποτέ μελαγχολική, απλώς μερικές φορές μιλάει για μελαγχολικά πράγματα. Όσοι λένε ότι δεν μπορούν να ακούσουν τέτοια τραγούδια επειδή τους «νταουνιάζουν», είναι γιατί δεν μπορούν να κοιτάξουν προς τα μέσα.
*** Oι πραγματικά καλοί δίσκοι δεν σου αποκαλύπτονται με την πρώτη φορά. Xρειάζονται πολλές και κατ’ ιδίαν ακροάσεις.
*** Yπάρχουν πολλοί «κουφοί», που δεν ακούνε τη μουσική της καθημερινότητας, αλλά υπάρχουν ακόμη περισσότεροι «τυφλοί», που δεν βλέπουν την ποίησή της.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
12°
