«Τον Ιούνιο του 1985 πήγα να δουλέψω στη WEA (σημερινή Warner Music) με την ευκολία της επιτυχίας, αφού η εταιρεία ήταν ένας κοιμισμένος γίγαντας και το μόνο που χρειαζόταν ήταν κάποιος να τον ξυπνήσει. Είχε πλούσιο, ατέλειωτο ρεπερτόριο, το μεγαλύτερο σταρ της εποχής, τον Prince, και την πιο ανερχόμενη ποπ τραγουδίστρια, τη λεγάμενη. Στο πρώτο μου meeting ακούω τις πωλήσεις του Like a Virgin και μου ’ρχεται σκοτοδίνη, 6.000 βινύλια και κάτι κασέτες… κανείς στην εταιρεία δεν την υπολόγιζε σαν πηγή διαρκούς κέρδους, ούτε καν προσωρινού.
«Αυτό το 6.000 χρειάζεται ένα μηδενικό ακόμη, η Madonna πρέπει να γίνει χρυσή» ήταν η παρατήρησή μου, που προκάλεσε αμηχανία. Δεν θα ξεχάσω το γεμάτο απορία και έκπληξη βλέμμα του διευθυντή, που μ’ έκανε να καταλάβω ότι κανείς δεν συμφωνεί μαζί μου. Το κυνήγησα μόνος μου σε μια αγορά διψασμένη μεν, αλλά με φτωχά και πρωτόγονα ΜΜΕ. Μεγαλωμένος με Bowie, είχα μάθει από το δάσκαλο την αξία της εικόνας, του image, όπως το λέγαμε τότε, κι αυτή η μικρή το ’χε σίγουρα (τη φωνή δεν είχε, αλλά ποιος νοιάζεται;). Άρχισα να βομβαρδίζω τις εφημερίδες και τα περιοδικά με πικάντικα δελτία Τύπου και τόνους από φωτογραφίες. Έτρωγα ώρες στα περίπτερα με ξένο Τύπο για να βρω συνεντεύξεις και φωτογραφίες της να «δανειστώ». Ο Τύπος ήταν τόσο ισχυρός, που πούλαγες δίσκους με μερικά δημοσιεύματα - κλειδιά, έτσι κι έγινε, ο δίσκος άρχισε να πουλάει, γεγονός που με βοήθησε στο σπρώξιμο σε 2-3 νεανικές ραδιοφωνικές εκπομπές του Β’ Προγράμματος. Οι πωλήσεις όμως απογειώθηκαν όταν τα video clips του άλμπουμ άρχισε να τα παίζει το Μουσικόραμα της ΕΡΤ 1, γιατί ευτυχώς άρεσε στο δύσκολο παρουσιαστή «σαν παρουσία». Σε λιγότερο από ένα χρόνο το Like a Virgin έγινε χρυσό, με πωλήσεις πάνω από 50.000 αντίτυπα.
Η μεγάλη περιπέτεια μόλις ξεκινούσε. Καπάκι, κυκλοφορεί το True Blue, που επίσης πούλησε τα ίδια (με πλύση εγκεφάλου μέσα κι έξω από την εταιρεία). Το λανσάρισμα του CD ήταν πολύ βοηθητικό στην περίπτωσή της, μαζί με την εξάπλωση της εικόνας. Όλοι μίλαγαν «για ένα μουσικό κανάλι, το MTV, που άλλαζε γρήγορα τα δεδομένα της δισκογραφικής αγοράς σε Αμερική και Ευρώπη». Στην Ελλάδα αποκτήσαμε και δεύτερη μουσική εκπομπή, το Μουσικό Καλειδοσκόπιο με τον Κώστα Σγόντζο, κι αργότερα μία με παραγωγό τη Λουκία Ρικάκη, κι άλλη μια με αρχισυντάκτη τον Νίκο Μουρατίδη που έλυνε κι έδενε τότε με τη Μανίνα. Η μανία του video clip μάς είχε ήδη χτυπήσει, ο ανταγωνισμός μεγάλος και η Madonna μήλον της έριδος. Η πρώτη μετάδοση video clip ήταν ένα πολύ, μα πολύ σπουδαίο γεγονός, κάθε μετάδοση έφερνε έως και χιλιάδες επιπλέον πωλήσεις, οι παραγωγοί σφαζόντουσαν στα πόδια μου για τα νέα της clips κι έπρεπε συνέχεια να κάνω αλχημείες και μοιράσματα για να τους έχω όλους με το μέρος μου. Έρχεται λοιπόν το clip του Οpen your heart κι αποφασίζω να το δώσω πρώτη μετάδοση στην πρώτη εκπομπή του Μουρατίδη, Κυριακή απόγευμα στην ΕΡΤ 2. Η εκπομπή γυρίζεται μεσοβδόμαδα στο στούντιο ΑΤΑ, μοντάρεται και πηγαίνει στο κανάλι. Όλο το promo της εκπομπής είχε βασιστεί σ’ αυτή την πρώτη μετάδοση. Όμως λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο: μια μέρα πριν την μετάδοση βγαίνει το Καλειδοσκόπιο και προβάλλει το video, τινάζοντας στον αέρα την αποκλειστικότητα του Μουρατίδη. Ο Σγόντζος, στα μέσα και στα έξω της ΕΡΤ 2, αντέγραψε (τρώγοντας κάτι από την αρχή και κάτι από το τέλος, για να μη φανούν οι τίτλοι της άλλης εκπομπής) το video από το πρόγραμμα του Μουρατίδη και το έπαιξε πρώτος, στη μούγκα, χωρίς να αναφερθεί καν σ’ αυτό. Τι κάνει νιάου-νιάου…
Ήταν ένα φρικτό weekend, με τον Σγόντζο να μου λέει διάφορες δικαιολογίες και τον Μουρατίδη να ωρύεται. Εννοείται πως εκμεταλλεύτηκα το γεγονός κι άφησα, και καλά, να διαρρεύσει στον Τύπο.
Στο επόμενο άλμπουμ Like a Prayer, το MTV είχε αρχίσει να εκπέμπει ελεύθερα στην Αθήνα και οι μουσικές εκπομπές της ΕΡΤ εξαφανίστηκαν. Είχε εμφανιστεί όμως το ΚΛΙΚ και η ιδιωτική ραδιοφωνία. Αποκτήσαμε ευρωπαϊκά media κι έναν ανταγωνισμό μεταξύ δισκογραφικών που έφτανε τα πολεμικά όρια. Χρειάστηκαν νέες ιδέες και τρόποι προσέγγισης των ΜΜΕ. Το νέο άλμπουμ ανακοινώθηκε με ένα σεμνό δελτίο Τύπου που συνοδευόταν με ένα σταυρουδάκι (από το Μοναστηράκι βέβαια, μην τινάξουμε και το budget στον αέρα) και φυσικά τα promo βινύλια ήρθαν από το εξωτερικό ποτισμένα με πατσουλί. Για μήνες, ολόκληρο το κτίριο της Warner βρομοκοπούσε αυτή την αηδία, με τις πωλήσεις να κάνουν κοιλιά κι ένα φόβο μέσα μου ότι μπορεί και να ήρθε η αρχή του τέλους της. Ευτυχώς έβγαλε το Immaculate Collection με το Vogue και το Justify my Love. To δεύτερο, πολύ πριν βγει στον αέρα σαν video, έφτασε στα χέρια των media σε VHS, προκαλώντας μια σχετική υστερία, καθότι αυστηρώς ακατάλληλο. Το ’92, βγάζοντας το Erotica, οργανώνονται στο Παρίσι συνεντεύξεις για τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Η Ελλάδα δεν δικαιούται αποστολή, γιατί ανήκει στην κατηγορία C που καθορίζει την εμπορική δύναμη της τοπικής αγοράς. Με δεκάδες παρακαλετά στα κεντρικά του Λονδίνου καταφέρνω να κλείσω μισή ώρα για το ΚΛΙΚ και τον Κωστόπουλο. Κυριακή βραδάκι, κάνω εκπομπή στον ΚΛΙΚ Fm, χτυπάει το τηλέφωνο κι έχω στη γραμμή τον Κωστόπουλο, που μόλις έχει βγει από τη σουίτα της. Όχι μόνο δεν του έκανε καλή εντύπωση, αλλά την κορόιδευε κιόλας, τη βρήκε «πολύ λίγη»…
Μερικές μέρες μετά, η υπεύθυνη των συνεντεύξεων μου έστειλε ένα fax με κάποια σχόλια για τη συμπεριφορά του. Τι να της εξηγήσεις της Αγγλίδας; Τα μπουρδούκλωσα κάπως και γλίτωσα.
Το τελευταίο καλό επεισόδιο που θυμάμαι έχει να κάνει με το φωτογραφικό άλμπουμ Sex. Ενώ δουλεύω τη Madonna κάνω παρέα με cult Ελληνίδες τραγουδίστριες, όπως η Έφη Σαρρή, κι ένα βράδυ μαζεύω μια παρέα δημοσιογράφων του Downtown και πάμε Νεράιδα ν’ απολαύσουμε Έφη (με Στέλλα Γεωργιάδου, Σαμπρίνα και Ελένη Καρουσάκη στο πρόγραμμα) και να τη γνωρίσω στα παιδιά. Το αποτέλεσμα ήταν το γνωστό εξώφυλλο του περιοδικού, με την Έφη γυμνή να κάνει οτοστόπ στην παραλιακή, «όπως Madonna». Ε, μετά απ’ αυτό, κι όπως καταλαβαίνετε, τα παράτησα όλα, και την εταιρεία και την τραγουδίστρια»
18°
