Theodoros: Ο Θοδωρής Δημητρίου από τη Λευκή Συμφωνία επιστρέφει με έναν προσωπικό δίσκο

Η Λευκή Συμφωνία ήταν το αγαπημένο μου συγκρότημα στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα εκείνη την εποχή προτιμούσα τα σκοτεινά σχήματα της Βρετανίας, τους Cure, τους Bauhaus, τους Birthday Party, τους Dead Can Dance. Η Λευκή Συμφωνία έφερνε πολύ ταιριαστά αυτόν τον ήχο στην Ελλάδα. Όμως ήταν και μία μπάντα που δεν ήθελε να μένει στάσιμη, ήθελε να ανανεώνεται συνεχώς και μάλιστα με πολύ καλά αποτελέσματα. Έχοντας περάσει μαζί με τη Λευκή Συμφωνία από πολλούς και πολύ ενδιαφέροντες ήχους, ο Θοδωρής Δημητρίου έρχεται ως Theodoros με έναν δίσκο που μοιάζει να επιστρέφει σ’ εκείνη τη σκοτεινή αισθητική που γέννησε τη Λευκή Συμφωνία. Μια επιστροφή όμως με τη σοφία όλων των ενδιάμεσων διαδρομών…

Theodoros: Ο Θοδωρής Δημητρίου, τραγουδιστής των Λευκή Συμφωνία, μιλάει για το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ «Every Day I Die»

Τι σε κάνει μετά από σχεδόν 40 χρόνια που έπαιζες με τη Λευκή Συμφωνία να κάνεις έναν προσωπικό δίσκο;
Μου αρέσει να κάνω καινούργια πράγματα. Παράλληλα με τη Λευκή Συμφωνία ασχολούμαι και με δικά μου projects, γράφω μουσική, στίχους, ποίηση, τραγούδια, δουλεύω στο στούντιο. Σπούδασα κλασικό τραγούδι, ασχολούμαι με τα synths, τη μουσική τεχνολογία και την ηχογράφηση. Έγραψα σε μουσικά περιοδικά όπως το Ποπ+Ροκ και σε διάφορα φανζίν και σχετικά πρόσφατα σε sites για μουσική. Η ανάγκη να κάνω κάτι νέο χρησιμοποιώντας διαφορετικά μέσα και μορφές έκφρασης ποτέ δεν σταματάει. Το να κάνω έναν προσωπικό δίσκο που θα περιέχει αυτούσιες τις ιδέες, την αισθητική και τις επιρροές μου, όπως και το να δημιουργήσω την Dream Ritual τη δική μου δισκογραφική εταιρεία και εκδοτικό οίκο ήταν το επόμενο βήμα.

Πρόκειται για μία οριστική διάλυση της Λευκής Συμφωνίας ή πρόκειται να κάνετε και άλλα πράγματα μαζί;
Εκτός από τα προσωπικά μου άλμπουμ, τα επόμενα και άμεσα σχέδια της Dream Ritual αφορούν τη Λευκή Συμφωνία. Ένα βιβλίο το οποίο θα περιλαμβάνει  τους στίχους που έχω γράψει για τα άλμπουμ της μπάντας, τους στίχους του «Every Day I Die» και στο δεύτερο μέρος του, την πρώτη μου ποιητική συλλογή. Μέσα στο 2025 θα κυκλοφορήσει το «Άνθη της Σιωπής» για πρώτη φορά σε CD. Για πρώτη φορά επίσης, θα κυκλοφορήσει το τρίτο ομώνυμο άλμπουμ, στην ελληνόφωνη και την αγγλόφωνη εκδοχή του σε ένα CD. Όταν η Λευκή Συμφωνία είναι έτοιμη για νέα δισκογραφική δουλειά ή ζωντανές εμφανίσεις, θα ανακοινωθεί.

Με ποιους μουσικούς συνεργάζεσαι σ’ αυτό το προσωπικό σου άλμπουμ;
Έγραψα, προγραμμάτισα, ενορχήστρωσα, έπαιξα τα synths και ηχογράφησα το «Every Day I Die» στο στούντιό μου. Ο Έκτορας Τσολάκης που έχει κάνει τη παραγωγή στο άλμπουμ, αλλά και στα δύο τελευταία των Λευκή Συμφωνία, έχει παίξει κιθάρα και σε κάποια τραγούδια ηλεκτρικό μπάσο.

Πέρα από 4 αν θυμάμαι καλά τραγούδια που είχατε κάνει στα αγγλικά το 1993 για τον ομώνυμο δίσκο σας που είχε ηχογραφηθεί στο εξωτερικό, όλοι οι υπόλοιποι στίχοι σου είναι γραμμένοι στα ελληνικά. Τι σε κάνει να θέλεις να εκφραστείς ολοκληρωτικά στα αγγλικά για το καινούργιο άλμπουμ;
Έγραφα αγγλικό στίχο από την αρχή των Λευκή Συμφωνία, από τα πολύ πρώιμα βήματα της μπάντας. Μετά από κάποιο διάστημα επικεντρώθηκα στον ελληνικό και κάναμε τα δύο πρώτα άλμπουμ. Πριν φύγουμε για το Βερολίνο, ως Timedrops, γράψαμε τραγούδια με αγγλικό στίχο, ηχογραφήσαμε ένα demo στην Αθήνα και ένα ακόμα στο Βερολίνο. Στα live παίζαμε ελληνόφωνο και αγγλόφωνο υλικό. Τα τέσσερα τραγούδια που αναφέρεις είναι μέρος της αγγλόφωνης εκδοχής του τρίτου άλμπουμ, το οποίο γράφτηκε ολόκληρο στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά κατά την ίδια ηχογράφηση στο Βερολίνο. Οι στίχοι είναι διαφορετικοί στο αγγλόφωνο και όχι μεταφράσεις. Μια πρωτοποριακή δουλειά, δεν έχει συμβεί συχνά στην ιστορία του rock. Μου έρχονται στο μυαλό δύο περιπτώσεις Ιταλικών progressive συγκροτημάτων που το έχουν κάνει. Οι Le Orme που κυκλοφόρησαν το 1973 και μια αγγλόφωνη version του άλμπουμ «Felona e Sorona» με στίχους του Peter Hammill. Οι PFM είχαν ηχογραφήσει το 1974 στο ίδιο recording session, όπως είχαμε κάνει και εμείς, τον δίσκο «L' isola di niente» και στα αγγλικά ως «The World Became the World», σε στίχους του Peter Sinfield, στιχουργού των King Crimson και ELP.  Πιο πρόσφατα, αμέσως μετά την κυκλοφορία του «Σαν τον Ήλιο», έγραψα το single «Black Twilight», ενώ για το «Άνθη Της Σιωπής», το «World Full of Shadows». Γράφω παράλληλα ελληνικό και αγγλικό στίχο. Αυτός ο συνεχόμενος πειραματισμός με βοηθάει να ξεπερνάω περιορισμούς και κολλήματα και να επικεντρώνω στην δημιουργία και στην εξέλιξη της σύνθεσης συνολικά. Στο «Every Day I Die» άφησα τις συνθέσεις να καθοδηγήσουν τη γλώσσα που θα χρησιμοποιήσω και έγραψα στα Αγγλικά, ήταν μια φυσική επιλογή. Και επειδή μου αρέσει η εναλλαγή των δύο γλωσσών, στο άλμπουμ υπάρχει και ένα ελληνόφωνο τραγούδι, το «Στο Αίμα».

Εκείνο το κλασικό ζήτημα σε σχέση με το αν οι στίχοι ενός ελληνικού συγκροτήματος θα είναι στα ελληνικά ή στα αγγλικά, τι σου λέει σήμερα;
Η γνώμη μου είναι ότι αυτό το ζήτημα έχει πια ξεπεραστεί, απασχολεί σε θεωρητικό επίπεδο κυρίως και όχι τόσο τους μουσικούς. Τόσο ο ελληνικός όσο και ο αγγλικός στίχος υπήρξαν πάντα φυσικές τάσεις της στιχουργικής έκφρασης στη σκηνή. Έχουν εδραιωθεί και οι δύο με κορυφαία και ιστορικά άλμπουμ. Τα τελευταία χρόνια αρκετές μπάντες γράφουν και στις δύο γλώσσες και κάποιες γράφουν και σε άλλες. Η ύπαρξη ελληνικών και αγγλικών στίχων ακόμα και μέσα στο ίδιο άλμπουμ, δίνει ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα.

Τι διαφορές είχε ο τρόπος που δούλεψες για τον συγκεκριμένο δίσκο σε σχέση με εκείνους που έκανες με τη Λευκή Συμφωνία;
Το «Every Day I Die» είναι μια ολοκληρωτικά προσωπική δουλειά. Έγραψα τη μουσική και τους στίχους, προγραμμάτισα, έπαιξα τα πλήκτρα και τις μελωδίες. Με τη Λευκή Συμφωνία φέρνω τα τραγούδια στην πρόβα και η μπάντα ενορχηστρώνει, με τον τελικό ήχο να περιέχει την άποψη και τον τρόπο παιξίματος του κάθε μουσικού. Το ότι έχω δουλέψει εντελώς μόνος τον δίσκο, νομίζω προσφέρει στο «Every Day I Die» μια δική του ηχητική ταυτότητα, ένα αποτέλεσμα συναισθηματικά φορτισμένο, με άμεσο και ιδιαίτερο στίγμα. Ήταν μαζί και μια διαδικασία αυτοανακάλυψης που με οδήγησε να απελευθερωθώ από εσωτερικούς και εξωτερικούς περιορισμούς, να βγάλω αυτό που ακριβώς θέλω. Ακολούθησα τις συγκεκριμένες κατευθύνσεις που είχα στο μυαλό μου από την αρχή και ταυτόχρονα εξερεύνησα νέες για μένα ηχητικές περιοχές. Αισθάνομαι ότι κατάφερα να βάλω τα περιγράμματα και τις βάσεις ενός προσωπικού ήχου.

Έχεις μια μεγάλη διαδρομή στη σκηνή της Ελλάδας. Έχεις παράπονα από την αντιμετώπιση που είχες, σαν μπάντα ή σαν άτομο και από ποιους;
Υπήρξαν καλές αλλά και δύσκολες στιγμές. Εκείνα που θυμάμαι είναι τα κατά πολύ περισσότερο θετικά που μου συνέβησαν. Για όλους αυτούς που μας υποστήριξαν έχω πάντα μια καλή ανάμνηση. Σκέφτομαι και κάνω ό,τι με βοηθάει να προχωρήσω στο μέλλον, ό,τι μου δίνει κίνητρο και δύναμη. Ο χρόνος μου έχει δείξει τι με ενώνει και με ποιους στην πορεία μου στη μουσική και στη ζωή. Με τη Melanie Merges-Δημητρίου συνεργαζόμαστε από την πρώτη της δουλειά για τη Λευκή Συμφωνία, το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης για τα «Χρώματα». Ακολούθησαν τα εξώφυλλα των «Σαν Τον Ήλιο» και «Άνθη Της Σιωπής», των επανεκδόσεων των «Μυστικών Κήπων», του τρίτου ομώνυμου και των «Χρωμάτων». Είναι η πιο σημαντική υποστήριξη στη διαδρομή μου. Δημιουργεί ότι έχει να κάνει με την οπτική απόδοση της μουσικής, τα πρόσφατα βίντεο της Λευκής Συμφωνίας, αλλά και το πρώτο προσωπικό μου βίντεο. H δουλειά της υποστηρίζει, εκπροσωπεί και μετατρέπει τη μουσική σε εικόνα με απόλυτα ταιριαστό προσωπικό ύφος. Έχει συνεισφέρει ένα συγκεκριμένο και ενιαίο ύφος, μια κόνσεπτ αισθητική άποψη στις μέχρι σήμερα κυκλοφορίες της μπάντας. Όσον αφορά το προσωπικό μου project, έχει δημιουργήσει κάτι εντελώς νέο και διαφορετικό στο artwork του άλμπουμ και στο βίντεο.

Αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω τον χρόνο, τι θα ήθελες να αλλάξεις ως προς την πορεία σου στη μουσική;
Δεν σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο. Είμαι ικανοποιημένος με αυτά που έχω κάνει και αυτά που κάνω τώρα. Γράφω μουσική, στίχους, τραγούδια για να εκφράσω τον εαυτό μου, τη δική μου άποψη για τη ζωή και αυτά που συμβαίνουν, να δημιουργήσω κάτι που να περιέχει ομορφιά και να αντέξει στο χρόνο. Με το συγκρότημα έχουμε μια πορεία με πολλές κορυφές αλλά και βυθούς, με ακραίες καταστάσεις, είναι αυτό όμως που την κάνει ξεχωριστή. Η πορεία μου στη μουσική είναι συνεχής και αρκετά πλήρης και το να εξελίσσομαι σε αυτά που κάνω είναι πάντα ο κύριος σκοπός μου.

Υπάρχουν πράγματα που έχεις μετανιώσει ως προς τις κινήσεις που έκανες ή κάνατε ως συγκρότημα μέσα στα χρόνια;
Κάθε επιλογή και κίνηση που κάναμε είχε την αλήθεια και τη σημασία της τη στιγμή εκείνη που έγινε, τώρα είναι κάτι διαφορετικό. Δεν μου αρέσει να κρίνω ούτε τον εαυτό μου ούτε τους άλλους εκ των υστέρων. Η μουσική ήταν πάντα η προτεραιότητα για εμάς και το να φτιάξουμε κάτι νέο και διαφορετικό που πρώτα να αρέσει και να αντιπροσωπεύει εμάς τους ίδιους, ήταν το πιο σημαντικό. Οι κινήσεις που κάναμε με τη μπάντα ήταν συνειδητές, αυτό που νομίζαμε ότι ήταν το καλύτερο και μέσα στο πλαίσιο της βασικής μας αρχής. Να παραμένουμε σταθεροί και αφοσιωμένοι στην καλλιτεχνική μας αλήθεια και έκφραση. Αυτό το καταφέραμε. Από εκεί και πέρα όσα έγιναν στην πορεία δεν μπορούσαμε να τα καθορίσουμε μόνο εμείς. Θα έλεγα ότι επικράτησαν οι όμορφες εμπειρίες.

Τι θα ήθελες να κάνει αυτός ο δίσκος; Πού θα ήθελες να τον δεις να φτάνει;
Ζω μαζί με τον καινούργιο δίσκο, ακούω τα τραγούδια, σκέφτομαι και προγραμματίζω τα επόμενα βήματα, θέλοντας να συμβεί ό,τι καλύτερο για το «Every Day I Die». Να αγαπηθεί και από τους ακροατές. Το να υπάρχει αυτή η άμεση ανταπόκριση και η αλληλεπίδραση με τον κόσμο είναι το καλύτερο που μπορώ να περιμένω σε πρώτη φάση και αυτό συμβαίνει. Τα πρώτα μηνύματα από το single και το video του «Every Day I Die»  είναι πολύ θετικά. Κάποια ακόμα τραγούδια από τον δίσκο, το «Never Forget», το «Sometimes We Dream», το «Sun Behind The Sun» ακούγονται. Αυτό είναι πολύ ευχάριστο και μου δίνει πίστη και αισιοδοξία όχι μόνο για αυτή τη δουλειά αλλά και για ό,τι πρόκειται να κάνω στο μέλλον.

Πώς βλέπεις σήμερα τη σκηνή (σε όλα τα είδη) στην Ελλάδα; Τι σου αρέσει, τι δεν σου αρέσει;
Η σκηνή σε όλα τα είδη ανθίζει εδώ και αρκετά χρόνια. Οι μπάντες έχουν κοινό που τις υποστηρίζει, παίζουν live και ηχογραφούν με καλές προδιαγραφές. Κυκλοφορούν ενδιαφέρουσες δουλειές και τα μέσα βοηθούν ώστε να ακουστούν και σε ένα ευρύ διεθνές κοινό που μπορεί να υποστηρίξει τους καλλιτέχνες. Αυτό δεν ήταν εύκολο στο παρελθόν. Ήσουν αναγκασμένος να λειτουργείς κυρίως στα όρια της Ελλάδας. Δύσκολα θα έφτανε στο εξωτερικό η μουσική σου και αν αυτό γινόταν, θα ήταν σε περιορισμένο και εξειδικευμένο κοινό. Καταφέραμε να ξεφύγουμε από τα όρια της χώρας και να γίνουμε γνωστοί στο εξωτερικό όταν το video του «Κοιτάζοντας Πίσω» παίχτηκε στο MTV. Η εμπειρία μας αυτή ήταν σημαντική και σίγουρα καθόρισε μια εποχή για τη Λευκή Συμφωνία και την σκηνή. Ακούω καλές δουλειές από διάφορα είδη, αλλά επικεντρώνομαι στη σκοτεινή σκηνή που με ενδιαφέρει περισσότερο.

Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το «Songs Of A Lost World» των Cure, είσαι ένας από τους ανθρώπους που θα ήθελα να το συζητήσουμε. Πώς σου φάνηκε αυτός ο δίσκος;
Ο δίσκος των Cure μου άρεσε πολύ. Είναι ένας ατμοσφαιρικός και συναισθηματικός δίσκος. Έχει μια εσωτερικότητα και χρειάζεται αρκετά ακούσματα ώστε να μπορέσεις να μπεις στη δίνη του. Μετά από τόσα χρόνια βγάζουν ένα πολύ καλό δίσκο που φανερώνει βάθος και εξέλιξη για τη μπάντα.

Τι άλλα πράγματα ακούς αυτή την εποχή;
Ακούω και συλλέγω psych-progressive, underground hard rock και protο metal των late 60s - early 70s. Tα πρώτα της Vertigo Swirl, psych- folk, kraut. Popol Vuh, Psychic TV, Coil, Current 93, Birthday Party. Αμερικανικό και βρετανικό πρώιμο και κλασικό punk, Death, GG Allin,Damned, Suicide, Husker Du. Post-punk, darkwave και industrial, παλαιότερα και σύγχρονα,70s horror soundtracks, όπως τα «Wicker Man», «The Blood on Satan's Claw». Αλλά και Goblin, Fabio Frizzi, 70s jazz-rock, Magma, Frank Zappa…

Τι να περιμένουμε στο επόμενο διάστημα, από σένα ή/και από τη Λευκή Συμφωνία;
Το «Every Day I Die», κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και από την Dream Ritual σε deluxe περιορισμένες εκδόσεις έγχρωμου βινυλίου LP, digipack CD και κασέτας. Επίσης είναι διαθέσιμο και το ομώνυμο T-Shirt. Ασχολούμαι με την προώθηση του άλμπουμ που πάει πολύ καλά. Θα κυκλοφορήσει σύντομα το νέο videο και θα ακολουθήσουν live για την παρουσίαση του «Every Day I Die». Άμεσα θα ξεκινήσω να ηχογραφώ καινούριο υλικό. Όπως προανέφερα, τα επόμενα σχέδια της Dream Ritual έχουν να κάνουν με τη Λευκή Συμφωνία, την έκδοση του βιβλίου με τους στίχους και τις δύο επανακυκλοφορίες σε limited αριθμημένες εκδόσεις CD μέσα στο 2025.