Dream Theater: Υπάρχουν πολλοί μουσικοί αλλά νιώθεις πως δεν υπάρχουν συγκροτήματα

Το 2024, πέρα από τους πολύ καλούς δίσκους και συναυλίες που μας χάρισε, έδωσε και μία από τις πλέον συναισθηματικές rock 'n' roll στιγμές των τελευταίων ετών. Μια στιγμή ανάλογη της αφιέρωσης των Pearl Jam στον εκλιπόντα Chris Cornell (με τη συγκλονιστική απόδοση του «Black»), ανάλογη με την επανεμφάνιση του Rick Allen με τους Def Leppard, ύστερα από το τροχαίο δυστύχημα στο οποίο έχασε το αριστερό χέρι του. Πρωταγωνιστές αυτή τη φορά οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού, progressive ήρωες Dream Theater, οι οποίοι με αφορμή την προσωπική τραγωδία του ντράμερ τους Mike Portnoy, χάρισαν στο κοινό τους μία συγκλονιστική ερμηνεία ενός από τα πλέον αγαπημένα τους τραγούδια.

Στις 29 Οκτωβρίου του 2024 οι Dream Theater θα εμφανίζονταν στην Κροατία, με τη συναυλία να γίνεται στο Dom Sportova (House of Sports) του Ζάγκρεμπ. Οι συνθήκες ήταν ιδανικές με τον Portnoy να έχει επιστρέψει μετά από 13 χρόνια, έτοιμος μαζί με τους υπόλοιπους να γιορτάσουν την 40ή επέτειο από την ίδρυση του γκρουπ. Όλα άλλαξαν μισή ώρα από τη συναυλία, όταν και ο σπουδαίος drummer έμαθε μέσω τηλεφώνου πως η αδερφή του Samantha Leone Cattaneo έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Στο πιο δύσκολο show που έδωσε ποτέ του, ο Mike Portnoy είχε τη στήριξη των επί χρόνια συνοδοιπόρων του, με τον κιθαρίστα John Petrucci να αποδίδει δίπλα στον επί 40 χρόνια φίλο του, το solo του «Spirit Carries On». Η αγκαλιά των δύο με το τέλος του κομματιού, έχει ήδη γράψει τη δική της ξεχωριστή ιστορία.

Οι Dream Theater έχουν καταφέρει στα 40 χρόνια καριέρας τους να απολαμβάνουν το θαυμασμό και την εκτίμηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μουσικόφιλων. Δεν υπήρξαν φυσικά οι μόνοι που συγκέρασαν το progressive rock παλαιότερων δεκαετιών με τη metal φρενίτιδα της δεκαετίας του 1980, ωστόσο ήταν αυτοί που το έκαναν με τον πλέον ξεχωριστό τρόπο. Προβάλλοντας την αψεγάδιαστη τεχνική τους κατάρτιση, κέρδισαν μια πολύ μεγάλη μερίδα οπαδών που διψούσε στις αρχές των 90s για νεωτερισμό και καινοτομία, βάζοντας στη συνέχεια το απαραίτητο συναίσθημα και ξεχωρίζοντας έτσι σε ένα μουσικό είδος που κατά καιρούς έχει χαρακτηριστεί ως «απρόσωπο». Οι πρώην συμφοιτητές από το Berklee College of Music της Βοστώνης, άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο για τα μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια και τις περίπλοκες ενορχηστρώσεις, νέα στοιχεία σε ένα μουσικό είδος όπως το metal, που μέχρι τότε τα θεωρούσε παράταιρα έως και απαγορευτικά. Το 2010 το γκρουπ στάθηκε στο ύψος του μετά την -προσωρινή όπως αποδείχθηκε- αποχώρηση του Mike Portnoy, με τον Mike Mangini να καταλαμβάνει επάξια τη θέση του για πέντε studio albums. Πλέον με τον αυθεντικό drummer ξανά στη σύνθεσή τους, οι Dream Theater κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες το 16ο album τους με τίτλο «Parasomnia». Η μακρά περιοδεία που θα ακολουθήσει για την προώθηση του album, θα τους φέρει εκ νέου στη χώρα μας, την Τετάρτη 23 Ιουλίου, στο φεστιβάλ Release Athens 2025, στην πλατεία Νερού, για μια headline εμφάνιση που οι fans τους περιμένουν πολλά χρόνια.

Dream Theater: Ο John Petrucci μιλάει στην Athens Voice για το νέο άλμπουμ «Parasonnia» και την επιστροφή του Mike Portnoy

Στα 57 πλέον χρόνια του, ο John Petrucci έχει ζήσει από την αρχή την αναρρίχηση των Dream Theater, σε ένα από τα κορυφαία γκρουπ της γενιάς τους. Ο ίδιος του δε, θεωρείται ως ένας χαρισματικός και βιρτουόζος κιθαρίστας, άξιος συνεχιστής της μεγάλης παράδοσης των 70s, δεκαετίας στην οποία ανέπτυξε τις μουσικές του κατευθύνσεις. Από το album «A Dramatic Turn of Events» του 2011 και έπειτα, έχει αναλάβει και τον ρόλο του παραγωγού στο συγκρότημα, ενώ σπουδαίες στιγμές στην καριέρα του αποτελούν και οι επτά συνολικά εμφανίσεις, με το συναυλιακό project G3 του Joe Satriani. Το εν λόγω project έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει την αφρόκρεμα της ηλεκτρονικής κιθάρας, με προεξέχοντα μέλη τους Steve Vai (μαθητή του Satriani), Eric Johnson, Yngwie Malmsteen, Paul Gilbert, Steve Morse, καθώς φυσικά και τον ίδιο τον John Petrucci. Σε ένα διάλειμμα από το έντονο πρόγραμμα της περιοδείας για τον εορτασμό των 40 χρόνων από την ίδρυση των Dream Theater, ο John Petrucci μίλησε στην Athens Voice για το νέο album του γκρουπ, τη σημερινή κατάσταση στον progressive ήχο, καθώς και για τις αναμνήσεις του από την Ελλάδα. Με τον τίτλο του νέου δίσκου «Parasomnia» να παραπέμπει στο συγκρότημα από χιλιόμετρα.

«Σκέφτηκα τον τίτλο του δίσκου πριν από μερικά χρόνια. Άκουσα τη λέξη και αμέσως είπα πως είναι κατάλληλη για τους Dream Theater, καθώς αναφέρεται στον ύπνο και στις διαταραχές του, την παράλυση του, τον τρόμο που νιώθουμε καμιά φορά τη νύχτα κλπ. Αν σκεφτείς το όνομα του γκρουπ, η λέξη κολλάει απίστευτα και ακούγεται εξαιρετική για τίτλο σε album. Τα προβλήματα και οι διαταραχές ύπνου είναι κάτι από το οποίο ο κόσμος υποφέρει εδώ και αιώνες. Άνθρωποι που υπνοβατούν, που κάνουν κάποιες ενέργειες το βράδυ τις οποίες δε θυμούνται το πρωί, άνθρωποι που πάσχουν από PTSD ή που θεωρούν πως κάποιος άλλος βρίσκεται στο υπνοδωμάτιο τους. Είναι παράξενα και τρομακτικά όλα αυτά» εξηγεί για την επιλογή της λέξης «Parasomnia».

«Καθώς γράφαμε το δίσκο εξελισσόταν περισσότερο σε ένα concept album και με τον Mike Portnoy πίσω στο γκρουπ, η συγγραφή του ήταν μια πολύ διασκεδαστική διαδικασία, περάσαμε πολύ ωραία στο studio. Το “Night Terror” ήταν το πρώτο τραγούδι που γράψαμε και έτσι θέλαμε να είναι και το πρώτο δείγμα του νέου δίσκου. Θέλαμε να μεταδώσουμε στον κόσμο τον ενθουσιασμό που είχαμε και εμείς όταν βρεθήκαμε όλοι μαζί ξανά τον περασμένο Φεβρουάριο και αρχίσαμε δουλειά. Το δε “A Broken Man” ακούγεται ως “νοσταλγικό” τραγούδι των Dream Theater, αλλά μαζί με δόσεις μοντέρνου ήχου, οπότε σκεφτήκαμε πως θα είναι το κατάλληλο follow up» προσθέτει.

Ο John Petrucci είναι φυσικά ο πλέον αρμόδιος να μιλήσει για την επιστροφή του Mike Portnoy στο σχήμα που τον ανέδειξε. Για όσους ρομαντικούς επιμένουν να βλέπουν τα μουσικά γκρουπ ως κάτι παραπάνω από ένα απλό εταιρικό σχήμα, ο John βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

«Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που έχει επιστρέψει. Γνωριστήκαμε όταν ήμασταν 18 ετών στο Berklee και έχουμε περάσει μαζί του τόσες εξαιρετικές στιγμές, τόσο με το συγκρότημα όσο και στις προσωπικές μας ζωές. Χτίσαμε μαζί κάτι πολύ σημαντικό. Ήταν απογοητευτικό όταν είχε αποχωρήσει αλλά πλέον έχουμε τον αδερφό μας πίσω στο γκρουπ. Η συγγραφή του νέου δίσκου ήταν όπως είπα ιδιαίτερα ευχάριστη διαδικασία αλλά το συναίσθημα του να ξαναβγαίνουμε στη σκηνή μαζί του είναι κάτι ξεχωριστό πραγματικά. Νομίζω πως το κοινό το καταλαβαίνει και το εκτιμάει» απαντά για την επανένωση που έστρεψε ξανά τα φώτα της δημοσιότητας και το ενδιαφέρον του διεθνούς Τύπου στην μπάντα.

Οι Dream Theater είναι από εκείνα τα γκρουπ που έχουν κατακτήσει επάξια τον χαρακτηρισμό του «πρωτοπόρου». Μια ολόκληρη σκηνή βρίσκεται μέχρι σήμερα σε δημιουργικό αναβρασμό, με πολύ σημαντικά γκρουπ όπως οι Leprous, οι Opeth και οι Riverside να «πατάνε» στην κληρονομιά των Theater, των Queensryche και των Fates Warning, συνδυάζοντάς τη με τη μοντέρνα ηχητική προσέγγιση. O John Petrucci φαίνεται να αποδίδει τα του Καίσαρος στα νεότερα αυτά συγκροτήματα, μιλώντας ταυτόχρονα και για τα νέα παιδιά που ονειρεύονται να ακολουθήσουν αντίστοιχα βήματα.

«Γνωρίζω καλά αυτά τα νέα γκρουπ, το progressive metal έχει εξελιχθεί σε μια πολύ μεγάλη σκηνή. Όταν είχαν ξεκινήσει οι Dream Theater δε νομίζω καν να υπήρχε ο όρος “prog metal”. Ήμασταν εμείς και οι Fates Warning, αλλά σήμερα έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που υπάρχουν ένα σωρό υποδιαιρέσεις, κάτι που μου αρέσει πολύ. Υπάρχει επίσης και πολύ νέο αίμα, νέα παιδιά που αγαπούν τους Theater και το prog. Προσωπικά ασχολούμαι πολύ με το εκπαιδευτικό camp John Petrucci Guitar Universe, το οποίο επισκέπτονται κάθε χρόνο νέοι κιθαρίστες από όλο τον κόσμο! Είναι κάτι πολύ σημαντικό από μόνο του αλλά επίσης βλέπουμε και πολλά νέα παιδιά στο κοινό των συναυλιών μας. Όσο μπορώ ενθαρρύνω αυτά τα νέα παιδιά να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο και που ξέρεις, μπορεί κάποιοι να γίνουν οι νέοι Dream Theater ή οι νέοι Metallica. Αισθάνομαι πως υπάρχουν πάρα πολλοί νέοι μουσικοί εκεί έξω. Με το YouTube και το Instagram ανακαλύπτεις ένα σωρό νέους παίκτες. Αλλά για κάποιο λόγο νιώθω πως υπάρχουν λιγότερα συγκροτήματα. Στα 70s και στα 80s, υπήρχαν πολλά γκρουπ που κυκλοφορούσαν αντίστοιχα και πολλούς δίσκους, ενώ σήμερα φαίνεται να έχουν λιγοστέψει. Το μέλλον βασίζεται σε αυτούς τους νέους ανθρώπους, αλλά πρέπει να έχουν στο νου τους και το concept της “μπάντας”» ξεκαθαρίζει.

Η συζήτηση με τον John Petrucci κυλάει ιδιαίτερα ευχάριστα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο πολύ συνειδητοποιημένο όσον αφορά την αποστολή του, έναν επιτυχημένο μουσικό που πότε δεν απώλεσε την ιδιότητα του «οπαδού». Μιλώντας για τις επιρροές και τα ερεθίσματα των νεανικών του χρόνων, ο Petrucci θα θυμηθεί τους δικούς τους ήρωες, δίνοντας ταυτόχρονα το δικό του ορισμό για την επιτυχία.

«Θα ξεχώριζα τρεις δίσκους που με καθόρισαν πραγματικά. Το live album "Yessongs" των Yes είναι σίγουρα το πρώτο, το οποίο και άκουγα ασταμάτητα όταν κυκλοφόρησε. Σίγουρα έχω πολύ ψηλά το “Master of Puppets” των Metallica. Θυμάμαι επίσης το σοκ όταν άκουσα για πρώτη φορά Rush. Το “Hemispheres” είναι ο αγαπημένος μου δίσκος. Γνώρισα πριν από μερικά χρόνια τον Geddy Lee στο That Metal Show και πραγματικά ήταν τόσο καλός μαζί μου. Έχω νιώσει αρκετές φορές κάτι αντίστοιχο, θυμάμαι χαρακτηριστικά εκείνη τη φορά που ζήτησα αυτόγραφο από τον Steve Morse (σ.σ: Deep Purple, Dixie Dregs), όταν είχε έρθει στο Berklee για guitar clinic. Αυτοί οι άνθρωποι με ώθησαν στο να καταλάβω την καλλιτεχνική μου φύση. Το να συνθέτω, να παίζω ζωντανά, το να μπορώ να χτίσω μια καριέρα γύρω από αυτό, είναι ο ορισμός της επιτυχίας για μένα. Αντίστοιχα το να δημιουργήσω την οικογένεια μου γύρω από αυτή την καριέρα, με τη σύζυγό μου που γνωρίζω εδώ και 31 χρόνια και τα τρία παιδιά μας. Το να μπορώ να κάνω τόσα χρόνια αυτό που αγαπώ και να υπάρχει κόσμος που αντιδρά συναισθηματικά σε αυτό. Έτσι ορίζω την επιτυχία. Και είναι ένα υπέροχο συναίσθημα».

Λίγο πριν κλείσουμε τη σύνδεση μας, ο John αναφέρθηκε και στην ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας του Ζάγκρεμπ, δίνοντας το σύνθημα για την επίσκεψη των Dream Theater στη χώρα μας, την Τετάρτη 23 Ιουλίου, στην Πλατεία Νερού.

«Είναι πραγματικά πολύ δυσάρεστο που η αδερφή του Mike, η Samantha, έφυγε από τη ζωή. Όπως είπα γνωριζόμαστε από παιδιά οπότε την ήξερα και προσωπικά. Είναι από μόνο του δύσκολο αλλά φαντάσου να βρίσκεσαι και σε περιοδεία, μακριά από το σπίτι σου. Ολο το συγκρότημα ήταν δίπλα του και τον στηρίξαμε. Θα είναι πάντα μια ιδιαίτερα συναισθηματική στιγμή για τους Dream Theater, καθώς έγινε πάνω στο συναυλιακό σανίδι και αποτυπώθηκε και σε video. Ωστόσο χαίρομαι πολύ που ήμασταν εκεί για αυτόν. Κατά τα άλλα εύχομαι σε όλους καλή χρονιά! Περιμένω πώς και πώς να ξαναπαίξουμε στην Ελλάδα. Λατρεύω την Αθήνα, ήμουν μάλιστα πρόσφατα με τη σύζυγό μου και με αφορμή την επέτειο μας. Ανυπομονούμε να δούμε τους Έλληνες fans μας το ερχόμενο καλοκαίρι!»