Stegi.Radio Takeover 2025: Μια πολυδιάστατη μουσική εμπειρία από τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Μια διήμερη «καλλιτεχνική» κατάληψη ενός κτιρίου όπως η Στέγη από το ραδιοφωνικό της brand το Stegi.Radio με κεντρική ιδέα τη «μεταμόρφωση» του από έναν χώρο αφιερωμένο στο θέατρο, στις συζητήσεις, στον χορό και στις εικαστικές εγκαταστάσεις σε club και live stage τεσσάρων επιπέδων είναι εξ ορισμού ένα event που θα προσελκύσει πολύ κόσμο, πέραν των γνωστών αγνώστων «συναυλιάκηδων». Ψαγμένοι τουρίστες και παντός είδους νομάδες, clubbers που γυρνούν όλα τα ηλεκτρονικά πάρτι της Αθήνας, και φυσικά το βαρύ πυροβολικό του κοινού που ψάχνει πρώτα τη «φάση» και μετά τη μουσική. Έτσι και έγινε, με δύο βράδια sold – out ή σχεδόν sold-out και τη μισή Αθήνα να περνάει έστω και για λίγο από κάποιον όροφο της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση. Και για μια ακόμη φορά το Stegi.Radio Τakeover κώφευσε στις σειρήνες της «φάσης» και μας έδωσε αυτό που περιμέναμε από ένα εγχείρημα που ντύνει τις μέρες και τα βράδια μας με επιλογές από την αφρόκρεμα των μουσικανθρώπων αυτής της πόλης: δύο βράδια με καλή μουσική από σχεδόν κάθε γωνιά του φάσματος, δύο βράδια με μουσική που νικάει.
Stegi.Radio Takeover 2025: Το δεύτερο Takeover της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση
Ο ήχος ήταν, πράγματι, το μεγαλύτερο ατού της διοργάνωσης, ο βραχίονας που τραβούσε μονίμως τη μουσική σε πρώτο πλάνο. Από το εντυπωσιακό main stage μέχρι το -1 που φέτος φιλοξενούσε την ηλεκτρονική πλευρά του προγράμματος, ένα κανονικό club των υψηλότερων τεχνικών προδιαγραφών, ο ακροατής βίωνε μια από τις καλύτερες ηχητικές συνθήκες που έχουν υπάρξει σε αυτήν την πολύπαθη, στον τομέα του ήχου, πόλη. Ναι η Στέγη έχει όλους τους πόρους για να προσφέρει αυτή τη συνθήκη στο κοινό της, ναι αν όχι η Στέγη τότε ποιος; Κι όμως η καλή και αποτελεσματική αξιοποίηση αυτών των πόρων δεν είναι καθόλου αυτονόητη για αυτό και πρέπει να χαιρετίζεται όποτε τη συναντάμε.
Χάρη σε αυτόν τον καταπληκτικό ήχο η απόλαυση του 100% των σπουδαίων καλλιτεχνών που παρέλασαν από την δεύτερη αυτή «κατάληψη» της Στέγης ήταν μονόδρομος. Η Παρασκευή ξεκίνησε με ένα ιδανικό ζέσταμα στο -1 υπό τις επιλογές της «γνώριμης» του Stegi.Radio J Biloba ενώ η VASSIŁINA, στα καλύτερά της, άνοιγε το main stage, έχοντας την «ατυχία» του λιγοστού ακόμα κόσμου. Οι αυθεντικοί audiophiles είχαν την ευκαιρία να βυθιστούν σε ένα listening experience συζητώντας με τον curator και ερευνητή των οπτικοακουστικών τεχνών Stoffel Debuysere, το κυρίως μέρος όμως της βραδιάς γραφόταν στην κεντρική σκηνή με ένα εκπληκτικό σερί από τους «δικούς μας» Acid Baby Jesus να γυρνάνε τον χρόνο πίσω στα χρυσά βράδια του αθηναϊκού indie και από εκεί ακόμα πιο πίσω στην αυθεντική και άφταστη γκαραζοψυχεδέλεια των ‘60s και τους Νεοϋορκέζους αλλά πολιτογραφημένους Βερολινέζους Curses να δίνουν ένα εξαιρετικό, στιλάτο performance βουτηγμένο στα σκοτάδια και στα φαντάσματα όλων των «μεγάλων» του new wave με ένα σύγχρονο, απροσδιόριστο twist. Και μετά φυσικά την one-of-a-kind Kittin να πυροβολεί ασταμάτητα πλην λελογισμένα για μιάμιση ώρα με παιχνιδιάρικους ελιγμούς μεταξύ του προσωπικού της electro ιδιώματος και της techno που την ανέθρεψε σε ένα ιδανικό πάρτι για όλους και ιδίως για τις ηλικιακές ομάδες που ήταν «εκεί» τις «καλές εποχές» πριν η επέλαση της hard techno σαρώσει τα πάντα, οι οποίες έμοιαζαν να το απολαμβάνουν και περισσότερο απ’ όλους.
Εν τω μεταξύ οι νεότεροι και όσοι δεν είχαν καταφέρει να βρουν μια θέση στο ασφυκτικά γεμάτο για τον The Boy Upper Stage γέμιζαν προοδευτικά το -1 όπου ο STILLS έδωσε ένα εξαιρετικό set με σκυτάλη στην «αλητεία» του Αθηναίου DJ Problems την οποία υπέγραψε με την ιδανική κατακλείδα για το set του, το cult anthem “Sunglasses At Night”. Από εκεί και πέρα η νύχτα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες ανήκε στην Τυνήσια Deena Abdelwahed που με σπουδαία τεχνική σήκωσε όλο το -1 στο πόδι, γράφοντας τους δικούς της κανόνες μίξης με ένα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας πειραματικό set βασισμένο σε Arabic και δυνατό μπάσο.
Με τις μνήμες της Παρασκευής ολοζώντανες όλοι οι δρόμοι του Σαββάτου οδηγούσαν επίσης στη Στέγη. Για την ευκαιρία να δεις και να ακούσεις τους σπουδαίους free jazz προφήτες Irreversible Entanglements και το καλλιτεχνικό τους, καταγγελτικό μανιφέστο για την πορεία του σύγχρονου κόσμου. Για το τραμπέτικο act του Νέγρου του Μοριά που γίνεται όλο και καλύτερο και αναδεικνύεται ως μια ιδανική φόρμα ενός εναλλακτικού καλλιτεχνικού αιτήματος για δικαιοσύνη. Για τα πειράματα της Venus Volcanism και το φρέσκο, πολύχρωμο rave της Crystallmess. Και φυσικά για τον headliner της βραδιάς, τον «μεγάλο» Robert Hood, μια ιστορία μόνος του για τo minimal genre και τα techno παρακλάδια του, με ένα set χρυσάφι που ξετυλίχθηκε από χαμηλές συχνότητες σε μια έκρηξη του ήχου του, με τον ίδιο να μη δείχνει καμιά διάθεση να κατέβει από τη σκηνή, «κλείνοντας» κυριολεκτικά και μεταφορικά το μαγαζί λίγο μετά τις 3, ακολουθούμενους από τους αμετανόητους πιστούς του που ήθελαν λίγο ακόμα.
13°
