Ο Sigmataf μιλάει για τη «Μετακανονικότητα»

Κάθε φορά που παίζω στις ραδιοφωνικές Σημειώσεις Ενός Μονομανούς το «Τραγούδι Από το Ράδιο» από τη «Μετακανονικότητα» του Sigmataf, θα χτυπήσει σίγουρα το τηλέφωνο και θα έρθουν μερικά e-mail από ακροατές που ρωτούν πού θα βρουν το συγκεκριμένο τραγούδι. Κι αυτό δεν είναι πια όσο συνηθισμένο όσο ήταν πριν από μερικά χρόνια. Μου αρέσει που η αισθητική του Sigmataf αλλάζει συνεχώς. Όπως γράφει και στο βιβλίο που έκανε μαζί με τον Αντώνη Γλυκό, το «Έλα Λιγάκι Πιο Κοντά», μοιάζει να θέλει σε κάθε δίσκο «να το πάει από την αρχή». Σ’ αυτή τη φάση κυνηγάει το πιο απλό. Και τα καταφέρνει: μαζί με το πιο απλό κατακτά και το πιο άμεσο.

Από το το «Κοράκι» των Βαβυλώνα στη «Μετακανονικότητα» του Sigmataf

Το ότι ήσουν για ένα διάστημα το «Κοράκι» των Βαβυλώνα πόσο επηρέασε τη μετέπειτα δουλειά σου;
Όχι ιδιαίτερα αφού κινήθηκα σε πολύ διαφορετικές μουσικές. Ίσως λίγο να βοήθησε στη γνωστοποίηση του πρώτου μου album, «Ξύπνα. Ώρα για ύπνο».

Μετά τους Βαβυλώνα δεν έμεινες για πολύ καιρό στη low bap φάση, είναι έτσι; Υπήρχαν κάποιοι συγκεκριμένοι λόγοι;
Μόλις αποχώρησα από τους Βαβυλώνα έφυγα κι από τη φάση. Ήθελα να ψαχτώ και σε άλλους ήχους. 

Με τους Ερίσμα στη συνέχεια παρουσιάζεσαι διαφορετικός…
Ναι, είναι οι άλλοι ήχοι που ανέφερα πριν πως ψαχνόμουν, πιο κιθαριστικό και πιο raw το όλο concept. Οι Ερίσμα υπήρχαν παράλληλα με τους Βαβυλώνα, απλώς κυκλοφορήσαμε το album πιο μετά. Ήμασταν 5 φίλοι από τη γειτονιά που κάναμε παρέα και κάποια στιγμή είπαμε να παίξουμε και μουσική.

Τι άκουγες εκείνη την εποχή;
Πέρα από το “Nener, Never, Land” των Unkle και τα 2 πρώτα τον Gorillaz που τα είχα λιώσει τότε, οι S.O.A.D, οι Sonic Youth, οι Tool και οι Mogwai έπαιζαν πολύ στην παρέα, οπότε θέλοντας και μη, τα άκουγα. Από εγχώρια πέφταμε συνέχεια πάνω στις δουλειές του Θανάση Παπακωνσταντίνου, «Βραχνός Προφήτης» και «Αγρύπνια» κυρίως λόγω του Μπάμπη Παπαδόπουλου (μεγαλώσαμε με τις Τρύπες) και στη συνέχεια σκάλωσα τέρμα με το “Silent Disco” των Ρόδες. Οι Ψυχοδράμα 07 ήταν το πρώτο hip hop project (μετά την εποχή Βαβυλώνα) που με τσίμπησε η ενέργειά του και είπα «ΕΔΩ ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ»!

Και περισσότερο με ενδιαφέρει το τι έψαχνες -γενικότερα- εκείνη την πρώτη εποχή με Βαβυλώνα και Ερίσμα;
Από εδώ που το κοιτάω τώρα, ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω (γέλια). Ένας μπερδεμένος πιτσιρικάς ήμουν, που ήθελα να ξεφύγω και συνέχεια έψαχνα παρέες και μουσικές.

Πόσο διαφορετικός ήταν ο Sigmataf όταν ξεκίνησε την προσωπική του διαδρομή; Τι κουβαλούσες από τα πιο παλιά; Ή ήταν σαν να άφηνες όλα τα προηγούμενα πίσω και να ξεκινούσες από την αρχή;
Όταν ξεκίνησα τον πρώτο δίσκο ήταν κάτι σαν ολικό restart και το μόνο που κράτησα από τα παλιά ήταν κάποιοι στίχοι του «Μ’ αγαπάς λιγάκι;» και το ρεφρέν από το «Παράξενο μου κάποτε» (που τα είχα γράψει για τους Ερίσμα) συν 2-3 επαφές που με βοήθησαν να κυκλοφορήσω το πρώτο άλμπουμ.

Υπάρχουν αρκετές διαφορές από δίσκο σε δίσκο. Κάθε άλμπουμ αντικατοπτρίζει σίγουρα μια συγκεκριμένη στιγμή σου. Όμως, υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία που να τα διατρέχουν όλα;
Κάθε album ξεκινάει από την ανάγκη μου να μιλήσω για όσα με απασχολούν τη συγκεκριμένη περίοδο. Είναι κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο σε κοινή θέα, εξ ‘ου και η διαφορετικότητα τους, αφού είναι κάτι σαν ζωντανή καταγραφή. Επίσης, σε κάθε βήμα υπάρχουν και οι άμεσοι συνεργάτες που το φτιάχνουμε παρέα, οπότε μπαίνουν και φουλ δικά τους στοιχεία. Στο «Ξύπνα. Ώρα για ύπνο» (2010) τις μουσικές τις είχε φτιάξει κυρίως ο Χρήστος Μελαχροινός και μετά στα «Τι Κάνει σε είσαι να ; εδώ» (2012) & στο EP “METAVASI 3” (2017) μπήκε ενεργά ο Αλέκος Σώρρος ως παραγωγός. Στo “Αthens Romance” (2019) οι μουσικές ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου του Σώρρου. Στο «Θηλυκός προς το περιβάλλον» (2023) στην σύνθεση βρίσκεται ο Ν. Γιακουμής ενώ στη «Μετακανονικότητα» (2024) αναλαμβάνω πλέον εγώ το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεων και συνεργάζομαι με τους περισσότερους προαναφερθέντες, συν νέους φίλους. Το στοιχείο που τα δένει όλα μεταξύ τους είναι το spoken word, η μουσική φόρμα που ρέπει προς το ηλεκτρονικό και η Αθήνα που ζω.

Ποιες κοινωνικές καταστάσεις δημιούργησαν τη «Μετακανονικότητα»;
Δεν ξέρω από πού να το πρωτοπιάσω. Από το σούπερ μάρκετ που πρέπει να κάνεις διαλογισμό πριν πας για να μη φρικάρεις από τις ανατιμήσεις ανά 3 μέρες ή από τα ενοίκια που έχουν ξεφύγει; Από τα τρένα στα Τέμπη με τα 57 αδικοχαμένα άτομα και την αίσθηση της ατιμωρησίας που έχει μείνει σε όλους μας ή το ότι συνεχώς αισθάνεσαι πως θα σου συμβεί κάτι πολύ άσχημο αν δεν έχεις λεφτά; Από τις φωτιές το καλοκαίρι που έχουν κάνει τη μισή χώρα να θυμίζει Μόρντορ ή από το γεγονός που όταν οι πυροσβέστες απαίτησαν κάποια δίκαια πράγματα στον δρόμο, δέχτηκαν καταστολή, ενώ τα καλοκαίρια που παίζουν τη ζωή τους στις πυρκαγιές είναι ήρωες; Από τα δημόσια νοσοκομεία και γενικά τις κοινωνικές δομές που μοιάζει σαν να βρίσκονται σε πλήρη απαξίωση ή από τα Μ.Μ.Μ που τιγκάρουν ασφυκτικά και μαζί με το μποτιλιάρισμα στον δρόμο, δημιουργούν στρες και θυμό; Από την άλλη οι γυναικοκτονίες βαράνε κόκκινα γιατί κάποιοι κομπλεξικοί με τέρμα οιδιπόδεια θεωρούν ότι τους ανήκουν οι γυναίκες σαν χωράφι περιφραγμένο με συρματόπλεγμα. Το Alt Right εμφανίζεται ως εναλλακτικότητα και κερδίζει ψήφους με body shaming ενώ η παραδοσιακή ακροδεξιά λανσάρει την πυρηνική οικογένεια, στοχοποιώντας πρόσφυγες, αλλόθρησκους, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ενώ παράλληλα θίγεται με τραγούδια τραπάδων, που πολλοί από αυτούς με τη σειρά τους, λανσάρουν αρρενωπότητα, όπως και η ακροδεξιά. Τέλος τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν πως όλα πάνε τέλεια, ενώ όλοι ζούμε το ακριβώς αντίθετο και παρόλο που όλοι συμφωνούμε ως προς τη δυστοπία, αντί να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, βυθιζόμαστε πιο πολύ στις οθόνες, μουδιάζουμε από την ταχύτητα της πληροφορίας και ξεσπάμε ο ένας πάνω στον άλλον, εκπαιδεύοντας έτσι μια νέα γενιά παιδιών να κυνηγάει την επιβολή, τα λεφτά και την παρανομία. Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να το πρωτοπιάσω για να σου πω ποιες κοινωνικές καταστάσεις δημιούργησαν τη «Μετακανονικότητα».

Και ποιες προσωπικές καταστάσεις;
Μετά από χρόνια ψυχοθεραπείας και σοβαρό μακροβούτι μέσα μου, είπα κάποια στιγμή «είναι ό,τι είναι», φτάνει με την εσωτερικότητα, πάμε να μιλήσουμε για τα όσα γίνονται τριγύρω, αφού ούτως η άλλως το τριγύρω με το μέσα είναι άμεσα συνδεδεμένα.

Ένας μπερδεμένος πιτσιρικάς ήμουν, που ήθελα να ξεφύγω και συνέχεια έψαχνα παρέες και μουσικές

Αν υπάρχει μία φράση μέσα από τον δίσκο που να σε εκφράζει αυτή τη στιγμή περισσότερο, ποια είναι;
«Δεν έχω πια αμφιβολία. Είναι μεγάλη κ@ύλα η ευαισθησία» (στίχος από το «Λαμπάκια και ταξί»).

Θα αποδεχόσουν ότι συχνά ακολουθείς μια naïve αισθητική; Αν ναι, τι σε οδηγεί σ’ αυτή την επιλογή;
Δεν ήξερα καν τι είναι naive αισθητική και το γκούγλαρα λόγω της ερώτησης. Δεν έχω ιδέα τι ακολουθώ, όπως το νιώθω το κάνω κάθε φορά κι όσο μεγαλώνω το θέλω πιο απλό και πιο μίνιμαλ.

Κάνεις πάντα βίντεο τα τραγούδια των δίσκων σου. Τι επιπλέον προσφέρει στη δουλειά σου αυτή η οπτικοποίηση;
Μου αρέσει το ταξίδι του μοντάζ και του βίντεο, είναι σαν να τους δίνεις και μια δεύτερη οπτική. Για παράδειγμα η Όλια Λαζαρίδου που πρωταγωνιστεί στο βιντεοκλίπ «Το κρασί» και η Μυρτώ Αλικάκη στο «Carousel στο Παγκράτι» ο τρόπος που ερμηνεύουν τους ρόλους τους (η πρώτη ως μεσήλικη γυναίκα μετά την μεγάλη της απογραφή, και η δεύτερη ως γυναίκα σε δείπνο με φανταστικούς καλεσμένους) ανοίγουν ένα νέο παράλληλο σύμπαν στα τραγούδια.

Το «Έλα Λιγάκι Πιο Κοντά» ήταν ακόμα πιο intimate από τους δίσκους σου. Το format του βιβλίου είναι αυτό που σε οδηγεί να γίνεις ακόμα πιο εξομολογητικός;
Το «Έλα Λιγάκι Πιο Κοντά» είναι ένα βιβλίο που μιλάει για την απώλεια κι όλα τα στάδια μέχρι την αποδοχή. Οπότε από μόνο του αυτό το θέμα είναι πιο intimate. Επίσης είναι ένα βιβλίο που δημιουργήθηκε σε απόλυτη συνεργασία με τον εικονογράφο Αντώνη Γλυκό. Του παρουσίασα μια συλλογή κειμένων που είχα σε draft μορφή κι εκείνος κράτησε όσα τον έκαναν να θέλει να ζωγραφίσει εικόνες, στη συνέχεια και μετά από πολλές συναντήσεις, προσθαφαιρεσαμε κείμενα και ζωγραφιές μέχρι που καταλήξαμε από κοινού στο αποτέλεσμα, το συμφωνήσαμε και voila! Μετά ανέλαβαν οι εκδόσεις Key Books!

Συνεχίζεις τα dj sets; Τι είναι για σένα πέρα από δουλειά;
Για την ώρα τα έχω σταματήσει. Όσο το έκανα πάντως, πέρα από τον βιοπορισμό τα έβλεπα και ως ένα ακόμη κανάλι έκφρασης και εκτόνωσης.

Θα δούμε κάποια στιγμή και σε φυσικό format τη «Μετακανονικότητα»;
Έχει γίνει μια πρόταση, να το αναλάβει εταιρία για βινύλιο. Μένει να δούμε τους όρους και να προχωρήσουμε. Αν και όταν με το καλό συμβεί, θα ενημερώσω από τα social μου.

Tι να περιμένουμε στο επόμενο διάστημα;
Στις 4 Απριλίου ξεκινάμε τα live με την παρουσίαση του album στην Αθήνα (περισσότερα σύντομα) και κάνουμε φουλ πρόβες με τον Διονύση Μόρφη (Resonoot) που έχει αναλάβει τα πλήκτρα και τις κιθάρες στα live. Παράλληλα, μου έχουν στείλει κάποια τραγούδια για να συμμετέχω με στίχο / φωνή που θα κυκλοφορήσουν τους επόμενους μήνες. Τέλος, περιμένω μερικά remix από φίλους σε κομμάτια του «Μετακανονικότητα» κι έχω αρχίσει ήδη να ξεχωρίζω κάποια τραγούδια για το επόμενο album.

Μπορείτε να ακουλουθήσετε τον Sigmataf στο https://linktr.ee/mr.sigmataf