Ο Sundayman ή Κυριάκος Μουστάκας είναι ένας μικρός γουίζαρντ των πλήκτρων. Τα προγραμματίζει σε ρυθμούς που οδηγούν σε σκοτεινές μελωδίες (θυμηθείτε το Retronome) και μετά, για να τα ελαφρύνει, βάζει επάνω τους ηλεκτρονικές μελωδίες και ήχους που έρχονται από το μέλλον – ή μήπως από το παρελθόν ενός Summer of Love που έχει στο μυαλό του;
Το On The Run είναι η πρώτη συνεργασία του Sundayman με τη Sarah P. ( ex- Keep Shelly in Athens ) όπου επιβεβαιώνεται η παραπάνω παράγραφος. Το κομμάτι παρουσιάστηκε σε αποκλειστική πρεμιέρα από το Αμερικάνικο portal Under The Radar, ενώ σήμερα, 23/2, κυκλοφορεί και το videoclip που μπορείτε να δείτε παρακάτω, σε αυτή τη σελίδα. Είναι ο προπομπός του επόμενου άλμπουμ του Sundayman, που θα ολοκληρωθεί μέσα στους επόμενους μήνες.
Μια καλή αφορμή για να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις της Athens Voice:
Ποιο είναι το μουσικό σου background;
Η αγάπη μου για το πιάνο με οδήγησε από μικρό παιδί να ασχοληθώ περίπου για δέκα χρόνια με τις λεγόμενες κλασικές σπουδές, θεωρητικά, αρμονία της μουσικής κτλ. Επειδή η οικογένεια μου ήταν ιδιαίτερα μουσικόφιλη, είχα την πολυτέλεια αν θες, σχεδόν από τα τέσσερα μου χρόνια να έχω ταυτόχρονα πολλά μουσικά ερεθίσματα, όχι μόνο από τον ηλεκτρονικό ήχο της εποχής, αλλά και από την Folk μουσική σκηνή, από την Jazz και την Rock, έως και την δικιά μας ελληνική μουσική κουλτούρα, το δημοτικό τραγούδι, το ρεμπέτικο, τον Σαββόπουλο, τον Χατζηδάκη. Αργότερα, γύρω στα δεκαπέντε μου, συνειδητοποίησα πως ο ηλεκτρονικός ήχος με γοήτευε πιο πολύ, ανοίγοντας μου περισσότερους ορίζοντες ως προς την σύνθεση και την παραγωγή του ήχου και της μουσικής. Σίγουρα η μουσική και ο ήχος των 70’s και 80’s αποτέλεσαν και αποτελούν την βάση πάνω στην οποία σήμερα σκέφτομαι και λειτουργώ ως συνθέτης. Από σπουδές γενικότερα πάνω στον ήχο έχω κάνει πολύ λίγα πράγματα, αφού πιστεύω πολύ στην προσωπική σκληρή εργασία και στο συνεχές ψάξιμο για βελτίωση.
Και ποια είναι η τωρινή σου επαγγελματική αλλά και καλλιτεχνική σχέση με τη μουσική;
Έχω την μεγάλη τύχη το επάγγελμα μου να συσχετίζεται απόλυτα με την παραγωγή μουσικής, αφού η δουλειά μου τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, είναι να γράφω και να παράγω μουσική για τηλεοπτικές κυρίως διαφημιστικές καμπάνιες. Ο χώρος της διαφήμισης είναι ιδιαίτερα δημιουργικός, όχι πάντα βέβαια, άλλα σίγουρα τις περισσότερες φορές σε σπρώχνει δημιουργικά να είσαι ευρηματικός και να προτείνεις κάποιες μουσικές ιδέες - λύσεις, που πολλές φορές η παραγωγή τους δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα ένα κανονικό δισκογραφημένο κομμάτι !
Τα διαφημιστικά jingles μπορεί κάποτε να θεωρηθούν η pop του 21ου αιώνα;
Δεν είμαι σε θέση να στο απαντήσω αυτό. Όμως από εμπειρία σου λέω πως ένα άγνωστο μουσικό κομμάτι μπορεί να γίνει μέχρι και Hit μέσα από μια τηλεοπτική ή και ραδιοφωνική διαφήμιση. Θεωρώ πως έχω γράψει καλύτερα κομμάτια από το Now that i found you, ειδικά στο 2ο προσωπικό μου Album , το Retronome, όμως το συγκεκριμένο track επειδή έντυσε μουσικά ένα γνωστό προϊόν στην τότε διαφημιστική του καμπάνια, και επειδή ήταν radio friendly, είχε μεγάλη προβολή από όλα τα media. Εκεί κατάλαβα πόσο δυνατή είναι η διαφήμιση στον τομέα της μουσικής βιομηχανίας και κυρίως για έναν άγνωστο δημιουργό όπως εγώ, ειδικά εκείνη την χρονική περίοδο.
Πες μας ένα jingle που θα θεωρούσες πολύ καλό. Που σου έχει κολλήσει κάποια φορά στο μυαλό.
Υπάρχει ένα κλασικό jingle τα τελευταία χρόνια που για εμένα είναι ο ορισμός της έννοιας Jingle , δηλαδή κάτι πολύ μικρό σε διάρκεια και ευκολομνημόνευτο ως προς την μελωδία του και είναι αυτό του 11880. Δεν λειτουργεί φυσικά ως soundtrack μιας τηλεοπτικής διαφημιστικής ταινίας , όμως είναι 100% η μουσική σφραγίδα του προϊόντος και αυτή είναι και η επιτυχία του.
Πες μας κάποιο jingle που έχεις γράψει εσύ.
Το Think από την τηλεοπτική καμπάνια του ΠΛΑΙΣΙΟΥ με την διαφημιστική εταιρία Tribe.
Πώς δημιουργήθηκε ο Sundayman;
Με βάφτισε έτσι ένας φίλος μου πριν σχεδόν 20 χρόνια. Κυριάκος ο άνθρωπος της Κυριακής – Κυριακάνθρωπος – Sundayman
Τι μηχανήματα χρησιμοποιείς για να γράφεις και να ηχογραφείς τη μουσική σου;
Όπως σου είπα, αγαπούσα και αγαπώ ακόμα και σήμερα πολύ το πιάνο. Όμως ένιωθα πως με περιόριζε ηχητικά. Με τα ηλεκτρονικά όργανα έχω την δυνατότητα να κάνω σχεδόν απεριόριστους ηχητικούς πειραματισμούς και μέσα σε μια στιγμή να έχω ταξιδέψει σε ένα τεράστιο φάσμα συχνοτήτων. Τα synthesizers δεν διαφέρουν από τα ακουστικά ή τα ηλεκτρικά όργανα σε συμπεριφορά. Είναι και αυτά γεννήτριες ήχου που απλά διευρύνουν την ηχητική σου παλέτα, διαφοροποιούν τον ήχο σου, προσθέτοντάς του κατά κάποιο τρόπο λίγη παραπάνω μαγεία. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιώ παλιά αναλογικά synthesizers κυρίως από την δεκαετία του εβδομήντα. Απλά αξεπέραστος αναλογικός ήχος, καμία σχέση με το digital.
Το νέο σου κομμάτι “Οn The Run” έχει περισσότερο pop, καλιφορνέζικο ήχο. Συμφωνείς με αυτό; Πώς θα προσδιόριζες εσύ το τραγούδι;
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου , αν και δεν μπορώ να σου δώσω κάποια εξήγηση γιατί συνέβη αυτό ! Όταν το γράφαμε αυτό το τραγούδι μαζί με τον μόνιμο πλέον συνεργάτη μου και φυσικά καλό μου φίλο, τον Γιώργο τον Μανωλουδη, δεν συνειδητοποιήσαμε εκείνη την στιγμή πως αυτός ο ήχος που είχε διαμορφωθεί μετά τις ηχογραφήσεις ήταν όντως καλιφορνέζικος. Φαντάσου πως δεν έχουμε χρησιμοποιήσει ούτε ένα φυσικό όργανο, ούτε μια ηλεκτρική κιθάρα. Τα πάντα είναι αναλογικά synths και drum machines. Επίσης ο στίχος του Γιώργου είναι ιδιαίτερα σκοτεινός για το ύφος της μουσικής.
Μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με την Sarah P. Πώς προέκυψε;
Για να καταλάβεις, ενώ γνώριζα τους Keep Shelly In Athens ως μπάντα, δεν γνώριζα ονόματα και λεπτομέρειες. Κάποια στιγμή ο φίλος μου και παραγωγός Γιώργος Μπακαλάκος ( aka Nteibint ) μου ζήτησε να κάνει κάποιες ηχογραφήσεις με την Σάρρα στο studio μου, για μια δικιά τους παραγωγή . Έτσι έμαθα για την Σάρρα και το μουσικό της background.
Στη συνέχεια και μετά από αυτή την πρώτη γνωριμία μας, άρχισα να την βοηθάω στα πρώτα δικά της demos, αφού ως γνωστόν είχε φύγει από τους Keep Shelly. Στα πλαίσια αυτής της πρώτης συνεργασίας, τής έβαλα και δικά μου κομμάτια ζητώντας την γνώμη της. Με το που άκουσε το προσχέδιο του Οn the run, μου ζήτησε να το τραγουδήσει , γιατί απλά το γούσταρε πολύ. Δεν κάναμε ούτε πρόβες. Κάθισε μπροστά στο μικρόφωνο, έμαθε σε δυο λεπτά την μελωδία και απλά ηχογραφήσαμε !
Το ότι υπήρξε «η φωνή των Keep Shelly In Athens» το έλαβες υπόψη σου ή το αγνόησες παντελώς;
Ούτε το αγνόησα, ούτε πόνταρα σε αυτό ! Η Σάρρα έχει μια ιδιαίτερη χροιά στη φωνή της και μια ιδιαίτερη προφορά. Επίσης έχει μια μεγάλη για την ηλικία της εμπειρία λόγω των Keep Shelly In Athens. Παραστάσεις από το εξωτερικό και από πράγματα και γεγονότα που πολλοί λίγοι Έλληνες νέοι καλλιτέχνες έχουν στις μέρες μας. Εμένα με ενθουσίασε ο αυθορμητισμός της για το κομμάτι και η αέρινη χροιά της φωνής της. Πιστεύω πως ανέβασε το κομμάτι με την παρουσία της. Επειδή όμως είναι ένα άλλο είδος μουσικής από αυτό των Keep Shelly, ουσιαστικά ένα πείραμα και για τους δυο μας, δεν σημαίνει πως «η πρώην φωνή των Keep Shelly In Athens» εγγυάται και την επιτυχία του. Η Σάρρα πειραματίζεται μουσικά, ψάχνοντας να βρει τον εαυτό της και την νέα καλλιτεχνική της ταυτότητα. Πιστεύω πως θα τα βρει όλα αυτά άμεσα και με επιτυχία γιατί δουλεύει πολύ !
Θα δώσεις το “Οn The Run” σε ρεμιξάδες;
Το συζητάω, αλλά δεν έχω ακόμα αποφασίσει οριστικά.
Μίλησέ μας για το βίντεο του “Οn The Run”. Μοιάζει να είναι ένα «love letter» στους πρώτους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Το footage πιστεύω πως έχει πολύ ενδιαφέρον. Μου αρέσει που το είδες έτσι ! Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό κάτι τέτοιο. Όταν πρωτοείδα το video ένιωσα πως ο ήχος , ο στίχος και η εικόνα είναι απίστευτα αντιφατικά μεταξύ τους. Στην δεύτερη όμως προβολή συνειδητοποίησα πως αυτή είναι και η γοητεία του συγκεκριμένου clip. Είναι λίγο psycho όλο αυτό, αλλά το προτιμώ από την εύκολη λύση μιας όμορφης γυναίκας, λίγο έως πολύ sexy, που απλά περπατά πχ στον δρόμο και η κάμερα την ακολουθεί κάνοντας κοντινά στις γάμπες και στο στήθος της. Βαριέμαι!
Ας πάμε στο άλμπουμ που κυκλοφορεί σε λίγους μήνες. Η Sarah P. θα συμμετέχει και σε άλλα κομμάτια;
Δεν το έχουμε συζητήσει ακόμα. Ίσως όμως προκύψει κάτι. Ξέρω πως τώρα δουλεύει πυρετωδώς το δικό της προσωπικό άλμπουμ και δεν έχει πολύ χρόνο. Επίσης ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, άρα και η απόσταση παίζει κάποιο αρνητικό ρόλο. Όμως ποτέ δεν ξέρεις...
Πώς θα προσδιόριζες τον ήχο του νέου άλμπουμ σε σχέση με τις σκοτεινές, ηλεκτρονικές διαθέσεις του προηγούμενου άλμπουμ σου Retronome;
Δεν θα είναι το ίδιο σκοτεινό σίγουρα, αλλά θα είναι έντονα ψυχεδελικό. Πιστεύω πως έτσι όπως το ακούω μέχρι στιγμής, γιατί ακόμα θέλει δουλειά, θα έχει συνεχόμενες εναλλαγές συναισθημάτων από[το σκοτεινό στο φωτεινό, αλλά πάντα σε μια ηχητική ισορροπία. Θα είναι 100% ηλεκτρονικό και analog και πάντα μελωδικό. Νομίζω πως θα εκφράζει την ψυχολογία μου στις παράξενες μελαγχολικές μέρες που διανύουμε με όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν γύρο μας και όχι μόνο.
Τι θα περιέχει το άλμπουμ;
Έχουμε με τον Γιώργο πολλές ιδέες και πολλά μουσικά προσχέδια έτοιμα. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι από όλα αυτά θα επιλέξω στο τέλος για το άλμπουμ. Γενικά ελπίζω να είναι λίγα και καλά ! Αυτά που θα πω να έχουν ουσία. Όσοι θα το ακούσουν, θα είναι και αυτοί που θα το κρίνουν φυσικά.
Πώς θα επικοινωνήσεις το άλμπουμ και τα κομμάτια; Θα τα αφήσεις να έχουν μία διαδικτυακή διαδρομή ή θα εμφανιστείς και σε live;
Live ; τι είναι αυτό ; Σίγουρα θα γίνει διαδικτυακή διανομή. Μιλάω με κάποια Labels, αλλά αν δεν προκύψει κάτι ουσιαστικό, με προοπτική, θα το κυκλοφορήσω μόνος μου και ο Θεός βοηθός !
Το όνομα Nico λέγεται ότι της το έδωσε ο φωτογράφος της Herbert Tobias, που τότε ήταν φίλος με τον Ελληνα -γεννημένο στην Αντίς Αμπέμπα- σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη
27°
