Ανασκόπηση 2024: Τα μεγάλα new entries στη μουσική βιομηχανία

Το μουσικό 2024 ήταν μια χρονιά που μετά από πολύ καιρό τα είχε όλα. Μεγάλα φαινόμενα, μεγάλες εκπλήξεις εμπορικές επιτυχίες, επιστροφές θρύλων, αναβιώσεις, εναλλακτικές προτάσεις, φρεσκάδα, ενδιαφέρον, περισσότερη αξιόλογη μουσική απ’ όση προλαβαίνεις να ακούσεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο σημειώθηκαν και πολλές νέες είσοδοι που έκαναν κεφάλια να γυρίσουν και αυτιά να ανοίξουν. Η πρόβλεψη της επόμενης μέρας ενός καλού ντεμπούτου ή μιας πρώτης μεγάλης επιτυχίας είναι παραδοσιακά κάτι πολύ δύσκολο έως και επικίνδυνο για την αξιοπιστία της μέσης μουσικής πένας. Φαίνεται όμως ότι τα περισσότερα από τα ονόματα που φιγουράρουν σε αυτήν τη λίστα για την ανασκόπηση του 2024 ξεκινάνε από μια πολύ καλή θέση εκκίνησης – έκαστο στο είδος του. Η συνέχεια για τις αποδείξεις στους δίσκους, στις πλατφόρμες και στα venues του χρόνου.

Κλείνοντας εισιτήρια για το Μπέλφαστ των Kneecap

Με ποια κριτήρια θα μπορούσαμε να διαλέξουμε το απόλυτο new entry της χρονιάς; Την πρόταση, τη φόρα, την πρωτοτυπία, την τέχνη; Οι Kneecap, το hip hop τρίο από το Δυτικό Μπέλφαστ κάνει τικ σε όλα τα κουτάκια και έρχεται φορτσάτο στα ακουστικά και τις οθόνες μας επιβάλλοντας -με την καλή έννοια- τον κόσμο τους στον δικό μας. Μιλώντας «για πράγματα για τα οποία θα μπορούσαν να τους σπάσουν τα γόνατα», βγάζοντας τη γλώσσα σε καμιά ντουζίνα «πρέπει» της βιομηχανίας, κάνοντας σχεδόν του κεφαλιού τους, δημιουργούν μια συνολική καλλιτεχνική πρόταση, μουσική, κοινωνική, σχεδόν πολιτική και τη σερβίρουν χύμα όχι μόνο σε όποιον είναι πρόθυμος να ακούσει γαελικές ρίμες για τις γαελικές υπαρξιακές κρίσεις της βορειορλανδικής ιστορίας αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους που απλώς γουστάρουν με την προφορά, τις φόρμες, και το γενικότερο vibe ενός περιθωρίου που παρουσιάζεται με τις σωστές δόσεις fun και τα κατάλληλα χρώματα από την παλέτα ποπ κουλτούρας για να τραβήξει ομάδες κοινού που υπό άλλες συνθήκες δεν θα του έριχναν δεύτερη ματιά.

Παρότι οι Kneecap δέχονται ήδη κριτική για επιτηδευμένη επιστράτευση αυτού του περιθωρίου το επίτευγμά τους να κάνουν μια νεκρή γλώσσα να ακούγεται ολοζώντανη και ολόφρεσκια και μάλιστα μέσα από το απαιτητικό γλωσσικά rap genre είναι αδιαμφισβήτητο και σε κοινή θέα. Ο φετινός δίσκος τους “Fine Art” αμπαλάρει αυτό το επίτευγμα πολύ μεθοδικά και το προσφέρει πακέτο με την ταινία που οι ήδη έφτιαξαν για τους εαυτούς τους στον επίδοξο τουρίστα της κουλτούρας του δικού τoυς Μπέλφαστ. Κι όσο αυτοί τα λένε και τα φτύνουν εμείς κλείνουμε εισιτήρια.

Το πυροτέχνημα του Benson Boone

Ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Benson Boone που φιγουράρει φέτος σε όλα τα charts και στο Billboard Hot 100; Κρίνοντας αποκλειστικά από τη φωτογραφία θα λέγαμε ότι πρόκειται για τον χωρισμένο στη γέννα αδελφό του Damiano David των Maneskin, μια βαθύτερη έρευνα ωστόσο στο βιογραφικό του αποκαλύπτει μια τυποποιημένη περίπτωση νέου ειδώλου στην ταλαίπωρη πίστα του pop – rock, βούτυρο στο ψωμί των support acts των Imagine Dragons. Γνήσιο παιδί του TikTok απ’ όπου ουσιαστικά ξεκίνησε η μουσική του καριέρα, τράβηξε αμέσως τα βλέμματα των σωστών ανθρώπων και κάπως έτσι βρέθηκε με συνοπτικές διαδικασίες να ανοίγει την Eras Tour της Taylor Swift στο Λονδίνο. 

Το ντεμπούτο album του “Fireworks and & Rollerblades” είναι αυτό που περιμένεις από το όλο brief και το απόλυτο TikTok hit “Beautiful Things” έχει διεισδύσει σε κάθε γωνιά των mainstream αλλά και των εναλλακτικών ραδιοφώνων. To πεδίο που πατινάρει ο Benson Boone είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και επιρρεπές στα πυροτεχνήματα. Προς το παρόν πάντως είναι ένα από τα πιο hot ονόματα των charts και έχει ανέβει για τα καλά στο τρένο του industry.

Ποιος είναι αυτός ο Tommy Richman;

Άλλη μια ερώτηση του ενός εκατομμυρίου για τον μέσο ακροατή χωρίς TikTok που σκανάρει τα διεθνή charts της χρονιάς για να δει μήπως του έχει ξεφύγει τίποτα. Ο εικοσιτετράχρονος Αμερικανός με εφαλτήριο ένα snippet στο TikTok εκτοξεύτηκε στη θέση νούμερο δύο του Billboard Hot 100 με το hit “Million Dollar Baby” να γίνεται για εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς το «τραγούδι του καλοκαιριού». Με μια υπεραπλουστευμένη πλην αποτελεσματική pop ανάμιξη της oldschool r’n’b και της funk πάνω σε ένα απλό beat format κέρδισε views και virality που άλλοι κι άλλοι δεν τα έχουν δει ούτε στον ύπνο τους διατηρώντας ωστόσο ακαθόριστο έως χαμηλό προφίλ χωρίς πολλά – πολλά, χωρίς συνεντεύξεις, χωρίς μεγάλη δημοσιογραφική κάλυψη.

Το ντεμπούτο album του “Coyote” δίνει δείγματα μια περίεργης περίπτωσης που όμως δείχνει να ενδιαφέρεται να πάει το μέχρι στιγμής “one-hit-wonder” του ένα βήμα παραπέρα. Ένα new entry – σύμβολο της νέας εποχής με hits να ταράζουν τους κύκλους και τους αριθμούς της βιομηχανίας χωρίς από πίσω να υπάρχει το ικανό προσωπικό κεφάλαιο που θα βάλει τα θεμέλια ενός stardom όπως το ξέραμε.

H Tyla έχει όλο το πακέτο

«Νομίζω ότι στη μουσική βιομηχανία υπάρχει ένα κενό, λείπει μια Αφρικανή pop star» δήλωσε η Tyla και μετά έκανε ό, τι έπρεπε για να καλύψει θεαματικά αυτό το κενό. Το πολυαναμενόμενο -μετά την πρώτη γεύση του single “Water” το 2023- ντεμπούτο album της κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2024 συστήνει τη φρέσκια μουσική γλώσσα του amapiano στους mainstream κύκλους της μουσικής βιομηχανίας σε ένα blend house, jazz και αφρικανικής πολυρυθμίας που έχει ό, τι όλο το πακέτο για να κερδίσει μαζικές ακροάσεις.

Αντίστοιχα η νοτιαφρικανή καλλιτέχνιδα έχει όλο το πακέτο μιας γνήσιας pop star. Μια μεγάλη σύγχρονη ελπίδα για ένα pop icon από την ήπειρο που έχει γεννήσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε μεγάλο βαθμό τη μουσική όπως την ξέρουμε.

Lola Young: Ένα αστέρι γεννιέται (;)

Μια εικοσιτριάχρονη από το Νότιο Λονδίνο με μοναδική φωνή με μεγάλες αναφορές στη SZA και αποστροφές που θυμίζουν μια εκδοχή της Florence Welch από κάποιο παράλληλο σύμπαν είναι η νέα μεγάλη ελπίδα της βρετανικής σκηνής.

Το ντεμπούτο της “This Wasn’t Meant for You Anyway” είναι αξιόλογο, τα κεφάλια έχουν γυρίσει ήδη για αυτήν, και οι προσδοκίες έχουν αρχίσει να εξαργυρώνονται με μια υποψηφιότητα στα Brit Awards στην κατηγορία Rising Star και με ένα feature στο “CHROMAKOPIA” του Tyler, the Creator. Ένα αστέρι γεννιέται; Για να δούμε.

Οι Sprints ετοιμάζονται για μεγαλύτερες κιθαριστικές πίστες

Κάτι γίνεται στην Ιρλανδία τα τελευταία χρόνια με την επέλαση της ποπ κουλτούρας της εκτός UK συνόρων σε πολλούς τομείς, και ιδίως στη λογοτεχνία και τη μουσική να αναδεικνύεται σε hot θέμα μιας σύγχρονης πολιτισμικής διατριβής. Σε αυτό το ανήσυχο καζάνι έβρασαν και οι νεόκοποι post-punkers από το Δουβλίνο Sprints που θέλουν να μπουν κι αυτοί στον στενό κύκλο του πάρτι και ακονίζουν τις κιθάρες τους με το βλέμμα πιθανότατα στραμμένο στον δρόμο που άνοιξαν στις μεγάλες σκηνές και κιθαριστικές πίστες οι συμπατριώτες τους Fontaines D.C.

Το ντεμπούτο album τους “Letter to Self”, βγαλμένο από τα μικρά αλλά θαυματουργά mosh pits της μέσης «μικρής» βρετανικής ροκ σκηνής, είναι μια καθαρή δήλωση προθέσεων. Ένα live, όπως συμβαίνει με αυτές τις περιπτώσεις, θα μας πείσει (ή και όχι) και θα ξεκαθαρίσει την εικόνα. Ραντεβού γι’ αυτό στις 18 Ιουνίου στην Πλατεία Νερού.

To indie hype των English Teacher

Αν υπάρχει μια μπάντα που δικαιούται τον άτυπο τίτλο του indie hype της χρονιάς αυτοί είναι οι English Teacher. Το ντεμπούτο album τους “This Could Be Texas” φιγουράρει στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα albums της χρονιάς δικαιώνοντας την προσπάθεια του κουαρτέτου από το Λιντς και το Λάνκαστερ που από το 2020 τριγυρίζει στις πύλες μιας διευρυμένης ορατότητας από κοινό και κριτικούς.

Τα mixed feelings μερίδας του Τύπου που φαίνεται να μην κατανοεί το hype και τους κατηγορεί για ανούσια αρτιστίκ φλυαρία δεν φαίνεται να επηρεάζουν προς το παρόν την άνοδο της μπάντας στα ανώτερα σκαλιά της indie κλίμακας, εκεί απ’ όπου έχουν διαπρέψει σύγχρονες παρεμφερείς περιπτώσεις όπως αυτή των Dry Cleaning ή ακόμα και των Black Country New Road. Αξίζουν οι English Teacher το hype; Οι ίδιοι κρατάνε τα χαρτιά και τις απαντήσεις και τις αναμένουμε με ενδιαφέρον.

Στο εκρηκτικό μπλέντερ των Lip Critic

Από την Νέα Υόρκη με αγάπη και φόρα αυτή η παρέα έφερε στο 2024 μια ενέργεια για την οποία υπήρχε ανάγκη ένθεν κι ένθεν της ευρύτερης «εναλλακτικής» σκηνής. Αριστεύοντας στο παρκούρ μεταξύ των ειδών οι Lip Critic παίζουν ένα εκρηκτικό μίγμα από electro και hardcore με rap ενέσεις και punk vibes πετώντας στο blender τους όλα τα μήκη, τα πλάτη και τα βάθη από το κάθε είδος και δημιουργώντας κάτι που αν μη τι άλλο θες διακαώς να δεις live.

Στο ντεμπούτο album τους “Hex Dealer” στο ταιριαστό label της Partisan ντιλάρουν ανόθευτη αδρεναλίνη και σαρωτική δύναμη και κάνουν τους bookers να ψάχνουν το τηλέφωνό τους. Αναμείνατε στο ακουστικό σας.

Speed: Στον δρόμο που χάραξαν οι Turnstile

Στον δρόμο που χάραξε και λάμπει το άστρο των Turnstile βαδίζουν οι Speed από το Σίδνεϊ με το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους “Only One Mode” καταλαμβάνοντας έντονα τον δικό τους χώρο στον σκληρό ήχο και βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους κάτω από την είσοδο της Αυστραλίας στον hardcore χάρτη, δίπλα σε αυτή των ομοεθνών τους Parkway Drive.

Το πρώτο τεστ πέτυχε, το beast attitude τους έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται διεθνώς και η επιτυχία φαίνεται να είναι για αυτούς μονόδρομος. Η συνέχεια επί της σκηνής.

Οι Last Dinner Party το έχουν πάρει πιο σοβαρά απ’ ό,τι μας είπαν

Μπορεί τα πέντε κορίτσια των Last Dinner Party να ξεκίνησαν την μπάντα «στο χαλαρό», χωρίς «σοβαρές βλέψεις», εμπνευσμένες από το vibe της ζωηρής λονδρέζικης σκηνής των τελευταίων χρόνων, τα βράδια τους στο The Windmill και τη φαντασίωση ενός σύγχρονου, αταξινόμητου, ηδονιστικού dinner party αλλά το ντεμπούτο album τους δείχνει ότι μάλλον το έχουν πάρει πιο σοβαρά από τις δεδηλωμένες προθέσεις τους.

Το “Prelude to Ecstasy” μπορεί να μην μπορεί να τα βάλει επάξια με τα μεγαθήρια που διεκδικούν μια θέση στις φετινές λίστες της χρονιάς δικαίωσε ωστόσο σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες και καταθέτει μια φρέσκια πρόταση στην baroque pop παράδοση της indie τραγουδοποιίας. Μακάρι οι Last Dinner Party να έχουν έρθει για να μείνουν, γιατί φαίνεται να έχουν κι άλλα πράγματα να πουν.

Nia Archives: Jungle Is Back

Πόσο λάθος μπορεί να πάει ο συνδυασμός ενός κοριτσιού γεννημένου και μεγαλωμένου μέσα στην heavy bass παράδοση του Δυτικού Yorkshire και του Leeds με τo momentum του 2024 που γράφει μια μεγάλη και δημιουργική αναστήλωση του drum and bass οικοδομήματος; Κανένα λάθος ιδίως αν αυτό το κορίτσι είναι η Nia Archives που μετά από δυο τρία χρόνια δοκιμαστικών και επιτυχημένων πτήσεων στις πλατφόρμες και τα κανάλια της ηλεκτρονικής μουσικής κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της “Silence Is Loud”.

Το αποτέλεσμα είναι πλήρως ικανοποιητικό, μυρίζει UK Jungle με έναν ολόφρεσκο τρόπο και βάζει την Nia Archives πανηγυρικά στη λίστα με τα καλύτερα debut albums του 2024. Silence Is Loud, Jungle Is Back.

Chapell Roan: Ένα ιδιοσυγκρασιακό καλλιτεχνικό case study

Μπορεί η Chapell Roan να μην είναι newbie στο παιχνίδι της μουσικής βιομηχανίας, μπορεί για την ακρίβεια να χτίζει το όνομα και τη φάση της περισσότερα χρόνια από πολλούς συναδέλφους που μετράνε ήδη χρόνια στα μεγάλα φεστιβάλ ωστόσο ο πάταγος που έκανε το 2024 και πολύ περισσότερο ο τρόπος που τον έκανε αρκούν για μια επίτημη θέση στη λίστα με τα σημαντικότερα new entries της χρονιάς. Η Κelyeigh Amstutz το προσπαθούσε χρόνια, βρήκε την πρώτη άκρη το 2018 στους κύκλους της Olivia Rodrigo, ξεκίνησε να ανακαλύπτει τις εύφορες κοιλάδες του queer space και συνέχιζε να χτίζει υπομονετικά προσωπικό στιλ, γλώσσα και καλλιτεχνικό εαυτό κάτω από τη μύτη και τα ραντάρ της μουσικής βιομηχανίας. Η μεγάλη της απήχηση στο TikTok έδωσε ώθηση στο φαινόμενό της που «έσκασε» πολύχρωμα και θεαματικά μπροστά στο πρόσωπο του industry με τις εμφανίσεις της στο φετινό Coachella και στο Lolapalooza να μιλάνε από μόνες τους.

Οι αριθμοί της σε streaming, impact αλλά και εισιτήρια που κόβονται αποκλειστικά και μόνο για εκείνη στα μεγάλα φεστιβάλ δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από τα μεγαλύτερα ονόματα της βιομηχανίας – μιας βιομηχανίας που πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο στην περίπτωση της Chapell Roan και τώρα τρέχει πίσω της διεκδικώντας ένα μερίδιο από την εντυπωσιακή επιτυχία της. Το ντεμπούτο album της “The Rise and Fall of a Midwest Princess” είναι μια από τις μεγαλύτερες σε συνολικό impact επιτυχίες του 2024 με τον ντόρο να φτάνει μέχρι την πόρτα της Kamala Harris, η καμπάνια της οποίας «δανείστηκε» με άδεια ή χωρίς το “Femininomenon” trend. Ένα προσωπικό καλλιτεχνικό ταξίδι αυτό-ανακάλυψης, μια ιστορία με βάθος και πολλά μικρά, καθημερινά μαθήματα, ένα απόλυτο ιδιοσυγκρασιακό, καλλιτεχνικό case study από την καλή πλευρά του Tik Tok και του social media virality.