Γιώργος Μαργαρίτης: Συνέντευξη με τον λαϊκό τραγουδιστή για το νέο του τραγούδι «Χαρακτήρα Δεν Αλλάζω».
Τον Δεκέμβριο του 2023 ο Γιώργος Μαργαρίτης επέστρεψε στον κόσμο της νυχτερινής διασκέδασης προκαλώντας το αδιαχώρητο στις «Γραμμές», που δεν υπάρχουν πια. Δίπλα στους «νταλκαδιασμένους», μπορούσες να δεις νεαρούς που έμοιαζαν σαν να ήρθαν από κάποια ραπ συναυλία, απέναντι από μακιγιαρισμένες καλλονές να πέσει το μάτι σου σε άβαφες οπτασίες. Κοστούμια και πέτσινα πλάι πλάι διπλανά τραπέζια, η αποτύπωση της εκτίμησης που χαίρει ο Τελευταίος των Μεγάλων Λαϊκών από όλη την κοινωνία.
Τον Δεκέμβριο του 2024 ο Γιώργος Μαργαρίτης επέστρεψε στον κόσμο της δισκογραφίας με το νέο του τραγούδι «Χαρακτήρα Δεν Αλλάζω», σε μουσική Θοδωρή Καμπουρίδη και στίχους Βασίλη Παπαδόπουλου. Ένα λαϊκό στο οποίο πιάνει μια «φα» ψηλή με ζηλευτή άνεση. Προσπαθώ να σκεφτώ άλλους λαϊκούς τραγουδιστές που μπορούν να το καταφέρουν στα 79 τους και δυσκολεύομαι.
Γιώργος Μαργαρίτης - Το νέο του τραγούδι «Χαρακτήρα Δεν Αλλάζω» - Η περιοδεία στην Αμερική
«Δεν γίνεται να το πεις πιο χαμηλά, γιατί χάνονται πράγματα» λέει ο Γιώργος Μαργαρίτης, εξηγώντας πως το τραγούδι αυτό υπήρχε εδώ και πέντε περίπου χρόνια αλλά δεν έβρισκε την ευκαιρία να το πει καθώς έτρεχε με άλλα πράγματα. «Μόλις μου το έβαλαν και το άκουσα είπα “Μαργαρίτης μίας άλλης καλής εποχής, πάμε να το πούμε”».
Νέο τραγούδι, νέες ζωντανές εμφανίσεις με μια μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ, που θα τον βρει ανάμεσα σε διάφορες πολιτείες, να κάνει στάση στο Hard Rock Cafe, στο Atlantic City, στο New Jersey. Πώς νιώθει; Απαντά με δυο προσωπικές ιστορίες. «Το 1994 είχαμε τελειώσει μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική με τον φίλο μου και Δήμαρχο Βόλου Αχιλλέα Μπέο και στην επιστροφή μας στο αεροπλάνο μας ενημέρωσαν ότι φέρναμε μαζί μας το φέρετρο με τη Μελίνα. Οι καρδιές όλων μας ράγισαν. Μόλις μπήκαμε στον εναέριο χώρο της Ελλάδας, μας συνόδευαν στρατιωτικά αεροπλάνα. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία που δεν περιγράφεται με λόγια. Μόνο όσοι τη ζήσαμε μπορούμε να το καταλάβουμε». Στο Atlantic City δεν έχει τραγουδήσει μόνο, έχει παίξει πολλά. «Εντάξει, ήταν γνωστό ότι ο τζόγος με έκανε ό,τι ήθελε εκείνα τα χρόνια, και πιο μπροστά, πριν γίνω γνωστός, πριν μάθουν το όνομά μου. Παίζαμε μπλακ τζακ 5-6 άτομα και κάποια στιγμή, τα έχουν χάσει άπαντες, εμένα μου είχε μείνει ένα εκατομμύριο, και κάποια στιγμή την παίζω την κυρία εγώ 500-500, να τελειώνουμε. Είχαμε τα εκατομμύρια και τα χιλιάρικα τότε. Τη δραχμή. Και κάνω έτσι που λες, σε δολάρια, βέβαια, και παίρνω πέντε εκατομμύρια. Συν το δικό μου εκατομμύριο. Και να φωνάζουν 30 Έλληνες από δίπλα μου όρθιοι “σήκω, πάμε να φύγουμε, σήκω!” Και εγώ να μη μασάω με τίποτα, να λέω όχι, δεν έχει κερδίσει κανένας, μου λέγανε, στη μονομαχία, πέντε εκατομμύρια. Και κάθεται ένα παλικάρι εκεί, όλο και όλο είχε εκατό δολάρια, και λέει “βγάλε μου χαρτί”. Και του βγάζει χαρτί, και μου παίρνει εμένα το πεντακοσάρικο. Να και το χιλιάρικο, να και το άλλο χιλιάρικο, αυτό ήταν, τα έχασα όλα. Δεν άκουγα τι μου λέγανε οι 30! Δεν έχει κερδίσει ποτέ κανένας τη μονομαχία».
«Αυτή η περιοδεία ήταν να γίνει στην Αμερική, πριν έναν χρόνο. Και παραπάνω. Ήρθε έτσι το πράγμα, με δυο λόγια να σας τα πω τώρα, και είχε πάρει τρεις αναβολές. Αλλά ήταν και είναι ένας πολύ δικός μου άνθρωπος σε αυτή την περιοδεία, και δεν μπορούσα να πω “αφήστε το, ρε παιδιά, μια άλλη φορά”» απαντά για τις νέες live βραδιές που θα ζήσει με ένα μικρόφωνο στο χέρι.
Γιώργος Μαργαρίτης στο bandsintown, εν έτει 2025. «Θα με βρουν όλοι, όποιος θέλει τον Μαργαρίτη, θα τον βρει» λέει γελώντας γλυκά.
Γιατί του ταιριάζει το τραγούδι «Χαρακτήρα Δεν Αλλάζω»; «Γιατί εγώ είμαι αυτός που είμαι και αυτός θα μείνω. Δεν αλλάζω· δεν μπορεί να με αλλάξει κανένας. Έχω τα βιώματά μου. Δεν ζητάω πολλά εγώ. Αν δείτε τι τρώω θα πείτε “τι είναι αυτό το πράγμα, ζεις έτσι όλη μέρα;” Μπορεί να πάρω μια φρυγανιά, λίγο τυράκι και τέλος. Γιατί αυτό το στομάχι που έχω εγώ, έπεφτε για ύπνο, για να μη ζητάει φαγητό. Γιατί δεν είχαμε λεφτά. Και όταν ήρθαν κάποια λεφτά κι αυτά δεν μπόρεσαν να με αλλάξουν».
Σε ποιον θα ήθελε να μοιάσει, όπως λέει και το τραγούδι; «Είχα έναν πατέρα που άντεξε πάρα πολλά, ο πατέρας μου δεν γνώρισε πατέρα. Στην κοιλιά ήταν, πέθανε 29 χρονών ο παππούς μου. Ο πατέρας μου έλεγε, “τι ανάγκη έχετε εσείς, έχετε τον πατέρα σας”. Δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Όταν μεγάλωσα, κατάλαβα τον πόνο του. Για φανταστείτε πόσα παιδιά είναι αυτά που δεν έχουνε γνωρίσει τους γονείς τους, από πού προέρχονται. Αυτό είναι μεγαλείο. Δεν ξεχνιέται ποτέ. Του έμοιασα στον πόνο του, τον πήρα εγώ μετά. Έχω και το χάρισμα της φωνής, το χρώμα, είμαι ιδιαίτερος τραγουδιστής, γιατί, αυτός πρέπει να είναι ένας καλός τραγουδιστής, να περάσει στην καλή γωνιά των απλών ανθρώπων, πρέπει να έχεις δικό σου μονοπάτι. Το έχω και αυτό, με αγκάλιασε ο κόσμος από τον πρώτο μου δίσκο. Αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρουν τα χρήματα, απλώς τα τελευταία χρόνια μαζεύτηκα, δεν κάνω αυτά που έκανα. Αλλά και όσο περνάνε τα χρόνια, μου φορτώνουν πράγματα πιο πολλά».
Ο Γιώργος Μαργαρίτης έχει μια μαγκιά που είναι υπό εξαφάνιση και είναι τόσο βαριά που γκρεμίζει και τα στερεότυπα για το τι είναι αυθεντικά λαϊκό. «Όπως εμείς κάναμε τα δικά μας πράγματα, δεν μας βοήθησε κανένας, και τη γενιά μου, και την πιο πριν, και τη μετέπειτα, όλοι μαζί βρήκαμε τα λάθη μας. Μόνοι μας προχωρήσαμε. Έτσι και οι γενιές που ήρθαν, και που έρχονται, πρέπει να κάνουν δικά τους πράγματα» λέει ολοκληρώνοντας τη σκέψη του.
Θα ακολουθούσε τον δρόμο που πήρε αν μπορούσε να γυρίσει πίσω στον χρόνο; «Δεν υπήρχε περίπτωση να μην την ακολουθήσω αυτή τη διαδρομή. Δεν υπάρχει, σε κανέναν άνθρωπο, να έχει μέσα του έναν καημό, αυτό που θέλει να κάνει, και να μην κατορθώσει να το βγάλει στην επιφάνεια. Θα έρθει η ώρα του. Αυτός που είναι να γίνει, θα γίνει».
Κοιτάμε ταυτόχρονα έναν Άγιο Βασίλη στο αγαπημένο του καφέ όπου περνά αρκετά από τα πρωινά του. Τι περιμένει από το 2025; «Να είναι το πιο καλό, να φύγει η ακρίβεια από όλο τον κόσμο» απαντά.
Πριν μαλώσουμε για το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό, υπενθυμίζει: «Δεν έχω καμία σχέση με τους μπρούκληδες, εγώ απευθύνομαι στους απλούς ανθρώπους, εκεί γεννήθηκα και εγώ, από αυτούς βγήκα. Τραγουδιστής βγαλμένος από τον λαό, και όσο ζω θα τραγουδώ, που λέει και το τελευταίο τραγούδι του Μανώλη του Ρασούλη».
5°
