Need: Το «Orvam» υπήρξε κομβικό σημείο για εμάς

Ο όρος progressive χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στη μουσική όλα αυτά τα χρόνια και έτσι νομοτελειακά κάποια στιγμή περιορίστηκε, με το να καταδεικνύει απλά τις τεχνικές αρετές του κάθε οργανοπαίχτη. Η καινοτομία ωστόσο έβρισκε πάντα διέξοδο και άρπαζε τις όποιες ευκαιρίες της δόθηκαν, ώστε να δώσει νέα πνοή σε ένα είδος που κόντευε να αναιρέσει την ίδια την έννοιά του. Οι Αθηναίοι Need φαίνεται πως κατάλαβαν από νωρίς το εν λόγω αδιέξοδο, δημιουργώντας σταδιακά έναν προσωπικό ήχο που δανείζεται στοιχεία από το groove της νέας χιλιετίας, τους Pain of Salvation, καθώς και άλλες παραδοσιακές progressive rock και metal φόρμες. Μία πρώτη κορύφωση ήρθε με το τρίτο κατά σειρά full length album τους, το σπουδαίο “Orvam: A Song for Home”, όπου το συγκρότημα παρουσίασε ένα ετερόκλητο μείγμα από μουσικές εμπνεύσεις, τόσο μαεστρικά και με προσοχή τοποθετημένες που το τελικό αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία εκείνης της εποχής. Οι επιθετικές με τις μελωδικές στιγμές εναλλάσσονταν με εξαιρετικό τρόπο, σε έναν δίσκο ο οποίος ακουγόταν πως έχει δημιουργηθεί από μουσικούς μελετημένους, τόσο στα όργανά τους όσο και στην progressive ιστορία καθαυτή. Το “Orvam: A Song for Home” αποτέλεσε και αποτελεί μια εμβληματική στιγμή για την progressive metal σκηνή της χώρας μας, μιας σκηνής που όσο και αν ακούγεται κλισέ, πραγματικά από ένα σημείο και μετά δεν είχε να ζηλέψει το παραμικρό από τις αντίστοιχες του εξωτερικού. Το album αυτό εξάλλου ήταν αυτό που έδωσε στους Need και το πολυπόθητο εισιτήριο για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, καθώς το παρουσίασαν ζωντανά στο ιστορικό ProgPower USA Festival στην Ατλάντα, με την εμφάνιση να βιντεοσκοπείται και να κυκλοφορεί το 2015 σε DVD.

Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία αυτού του δίσκου, οι Need γιορτάζουν την επέτειο με μια συλλεκτική κυκλοφορία, καθώς και ένα special anniversary live στο stage του ιστορικού Κυττάρου στις 12 Νοεμβρίου, δυόμιση χρόνια μετά την τελευταία τους συναυλία. Το “Orvam: A Song for Home” κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε διπλό, gatefold βινύλιο (μαύρο & grey marble) από την One Little Victory Records. Έχει γίνει εξ ολοκλήρου ολοκαίνουριο mix και master από τον hector.d, ο οποίος έχει μιξάρει και τα δύο τελευταία albums των Need, “Hegaiamas: a song for freedom” & “Norchestrion: a song for the end”. Ο hector.d, ο οποίος είναι υπεύθυνος μεταξύ άλλων για ορισμένες από τις σημαντικότερες δουλειές της σκηνής (Mother of Millions, Calyces, Poem κ.ά), δούλεψε από την αρχή πάνω στις original ηχογραφήσεις του δίσκου και κατάφερε να δώσει στο “Orvam: A Song for Home” μια ολόφρεσκη ματιά με ένα πεντακάθαρο και ογκώδη ήχο που έλειπε από την αρχική κυκλοφορία, ολοκληρώνοντας έτσι και ηχητικά την concept τριλογία των τελευταίων τριών albums των Need.

Με αφορμή την έντονη αυτή κινητικότητα στο στρατόπεδο του συγκροτήματος, οι Need μίλησαν στην Athens Voice για την πορεία τους από το ιστορικό “Orvam: A Song for Home” μέχρι σήμερα, καθώς και για την εν γένει κατάσταση στον αγαπημένο progressive rock και metal χώρο.

Το line up των Need έχει πλέον πάνω από 10 χρόνια μαζί. Πώς διατηρείται μια σχέση που λειτουργεί σε επαγγελματικά πλαίσια για ένα τέτοιο διάστημα, στην εποχή των “hired guns” και της εύκολης πρόσβασης σε μουσικούς μέσω του διαδικτύου;
Η σύνδεση που μπορεί να υπάρξει μέσα σε μια μπάντα που παίζει πολλά χρόνια παρέα μέσα στο στούντιο ή και πάνω στο πατάρι νομίζω δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα, ακόμα κι αν προσλάβεις τους κορυφαίους μουσικούς στον κόσμο. Μπορεί να ακούγεται κάπως κλισέ αλλά όντως νιώθω τα παιδιά στην μπάντα σαν οικογένεια μετά από τόσα χρόνια και να γυρνάω δίπλα μου και να τους βλέπω όταν παίζουμε με κάνει τρομερά χαρούμενο.

Δώστε μας το ιστορικό της δημιουργίας του “Orvam: A Song For Home”. Ποια είναι η θέση και σημασία του στην καριέρα των Need και πως άλλαξαν τα πράγματα για εσάς μετά την κυκλοφορία του;
Το “Orvam” υπήρξε αναμφίβολα κομβικό σημείο για εμάς. Είναι το πρώτο album στο οποίο δοκιμάσαμε να παίξουμε τα κομμάτια που γράφαμε όλοι μαζί στο «προβάδικο», σε αντίθεση με την πιο αποστειρωμένη κατ’ εμέ μέθοδο του demo που άκουγε / δούλευε ο καθένας σπίτι του. Αυτό έδωσε πολύ πιο οργανικό vibe στον δίσκο και είναι ο τρόπος που δουλεύουμε έκτοτε.

Με ποια κριτήρια έγινε το ολοκαίνουριο mix στο album; Τι ήταν αυτό που σας αφήνει ανικανοποίητους σήμερα, ακούγοντάς το δέκα χρόνια μετά;
Δύο ήταν οι βασικοί λόγοι για τους οποίους επιλέξαμε να επεξεργαστούμε το δίσκο από την αρχή. Ο ένας είναι ότι αν και ο ήχος της original version αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό το σκοτεινό και κάπως κλειστοφοβικό vibe που θέλαμε να έχει ο δίσκος, εν τούτοις ήδη από τότε είχαμε εντοπίσει κάποιες αδυναμίες που πάντα σκεφτόμασταν ότι θα ήταν ωραίο να μπορούμε να διορθώσουμε. Αυτό μας έφερε στο δεύτερο λόγο που είναι η συνεργασία μας με τον hector.d, από το 2015 και μετά, σε θέματα ήχου. Ο Έκτορας είναι ο άνθρωπος που έχει κάνει τις παραγωγές στο “Hegaiamas” του 2017 καθώς και στο “Norchestrion” του 2021, δίσκους με τους οποίους έκλεισε η τριλογία που ανοίξαμε στο “Orvam”. Επομένως θεωρήσαμε πολύ ωραίο να βάλει το χεράκι του και στο “Orvam” και να συνδέσουμε και ηχητικά πλέον τους δίσκους αυτούς.

Τι σημαίνει πραγματικά το live για τα 10 χρόνια του “Orvam” για τους Need; Είναι κάποιου είδους επανεκκίνηση μετά από ένα μακρύ διάστημα απουσίας; Μετά τη συναυλιακή, να περιμένουμε και δισκογραφική επιστροφή των Need;
Αυτό είναι το πλάνο αν όλα πάνε καλά. Τα τελευταία χρόνια μετά τον covid είχαμε αντιμετωπίσει αρκετές αναποδιές, από θέματα υγείας μέχρι και οργανωτικά λόγω αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων όλων των μελών, επομένως είχαμε αφήσει την μπάντα λίγο στην άκρη. Θέλω να πιστεύω ότι το 2025 πέρα από περισσότερα live θα φέρει και νέο υλικό από εμάς. Καλά να είμαστε και όλα θα γίνουν.

Ποιο τραγούδι των Need θα προτείνατε σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ούτε νότα από εσάς, ως το πιο αντιπροσωπευτικό και γιατί;
Πάντα με δυσκολεύει αυτή η ερώτηση καθώς θεωρώ ότι τα μεγαλύτερά μας τραγούδια περικλείουν μεγαλύτερο μέρος της μουσικής μας ταυτότητας οπότε σε αυτή τη φάση θα έλεγα το “Orvam”, το “Hegaiamas” και το “Norchestrion”. Το ξέρω ότι δεν είναι ένα αλλά τα βλέπω σαν μια ενότητα!

Πώς κρίνετε την progressive metal σκηνή σήμερα; Οι Dream Theater επανήλθαν με τον Mike Portnoy αλλά μπορούν εκ νέου να ηγηθούν των εξελίξεων; Αντίστοιχα ποια η γνώμη σας για την ελληνική prog σκηνή;
Βλέπω την επιστροφή του Mike Portnoy στους Dream Theater περισσότερο ως προϊόν νοσταλγίας και όχι τόσο μουσικής / καλλιτεχνικής ανησυχίας, επομένως δεν περιμένω και φοβερά πράγματα από τους συγκεκριμένους, αν και θα ήθελα να διαψευστώ. Γενικά κυκλοφορούν πολλές και ενδιαφέρουσες μουσικές αλλά συνήθως θέλει πολύ «σκάψιμο» για να τις ανακαλύψεις και σίγουρα δεν τυχαίνουν αντίστοιχης προβολής και αποδοχής με τους Dream Theater. Η ελληνική prog σκηνή νομίζω περνάει τις φάσεις της την τελευταία 20ετία. Ανά διαστήματα υπάρχει αυξημένη κίνηση εκεί έξω από μπάντες και κυκλοφορίες, αλλά θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη περίοδο που διανύουμε δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν ωραία albums φυσικά όπως το καινούριο των Mother of Millions π.χ., αλλά σίγουρα δεν υπάρχει η προσφορά που υπάρχει σε άλλα είδη.

Τη συναυλία σας θα ανοίξουν οι Corrupted Symmetry. Τα παιδιά είναι φοιτητές και όμως αναφέρουν ως επιρροές γκρουπ σαν τους Fates Warning και τους Conception, τα οποία είναι πιο δημοφιλή σε μεγαλύτερες ίσως ηλικίες οπαδών. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να δίνετε χώρο σε νέες μπάντες να συστηθούν στο prog κοινό;
Όταν έγινε η κουβέντα για να ανοίξουν το live μας οι Corrupted Symmetry (ο ντράμερ τους, ο Χρήστος είναι μαθητής του ντράμερ μας, του Στέλιου) εγώ ενθουσιάστηκα για να είμαι ειλικρινής. Οι ηλικίες των παιδιών στην μπάντα είναι μεταξύ 18-20 χρονών και πιστεύω ότι πάντα πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες σε νέα παιδιά που δείχνουν όρεξη να ασχοληθούν σοβαρά και με επαγγελματισμό με τη μουσική τους.

Πώς ένα γκρουπ σαν τους Need ισορροπεί μεταξύ της τεχνικής και της συναισθηματικής έκφρασης; Και αντίστοιχα πως είναι μια τυπική διαδικασία σύνθεσης ενός Need τραγουδιού;
Νομίζω ότι η τεχνική έρχεται πάντα σε δεύτερο πλάνο αν βάλουμε στην εξίσωση τη συναισθηματική έκφραση. Μας ενδιαφέρει πάντα να εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε και όχι να κάνουμε κάποια επίδειξη των «παικτικών» ικανοτήτων μας. Το μουσικό κομμάτι έρχεται και κάθεται με βάση τις επιρροές μας και το τι ζητάει η κάθε σύνθεση. Συνήθως ο Ravaya φέρνει τη βασική ιδέα και μια αρχική φόρμα και μετά αρχίζει η συζήτηση, οι δοκιμές, το input όλης της μπάντας και μετά από ΠΟΛΛΗ δουλειά έρχεται το αποτέλεσμα.

Πώς ορίζετε την επιτυχία; Ποιο είναι το ταβάνι για τους Need;
Το να είμαστε ακόμα εδώ και να ετοιμαζόμαστε να παίξουμε live και να γράψουμε νέα μουσική νομίζω είναι μεγάλη επιτυχία μετά από 20 σχεδόν χρόνια από το ξεκίνημα της μπάντας. Το να περνάμε καλά παίζοντας μαζί, το να απολαμβάνουμε τη μουσική που γράφουμε και παίζουμε είναι τεράστια επιτυχία. Το να έχουμε φίλους που μας ακολουθούν και μας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια είναι η επιτυχία. Όλα τα υπόλοιπα είναι extra και καλοδεχούμενα. Ταβάνι δεν υπάρχει. Ελπίζω να συνεχίσουμε να παίζουμε και να γράφουμε μουσική για όσο αντέχουμε και περνάμε καλά.