The Cure - Songs From A Lost World: Πρώτη ακρόαση

Η πρώτη ακρόαση του νέου album των The Cure, “Songs of a Lost World” αφήνει μία χαρακτηριστική αίσθηση απορίας και αντίφασης, αν τη συνδυάσει κανείς με τις πρόσφατες δηλώσεις του Robert Smith. Ο εμβληματικός frontman αποκάλυψε στους Times του Λονδίνου πως σκοπεύει να αποσυρθεί μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ τόνισε πως τον απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα της θνητότητας, κάτι με το οποίο καταπιάνονταν ανέκαθεν τα τραγούδια του γκρουπ. Ωστόσο το νέο album απέχει πολύ από το να ακουστεί σαν τον τελευταίο σταθμό αυτής της σπουδαίας διαδρομής, παρά τη μελαγχολική σε αρκετά σημεία διάθεση του, προφανές συστατικό ενός Cure δίσκου. Είναι πολύ δύσκολο να χαρακτηριστεί ως ένα rebranding του γκρουπ ή μια κάποια νέα αρχή, αλλά αν αναλογιστεί κανείς το διάστημα των 16 ετών από την κυκλοφορία του προηγούμενου studio album, η αναμονή για το “Songs of a Lost World” άξιζε με το παραπάνω. Πρόκειται για ένα δίσκο που ακούγεται σαν τη σύνοψη και όχι το τέλος μιας καριέρας, ενώ την ίδια στιγμή μοιάζει σαν ένα εξελικτικό βήμα για κάτι άγνωστο και μεγαλεπήβολο που ίσως ακολουθήσει. Μπορεί ο Robert Smith να είναι πλέον 65 ετών, απολαμβάνει ωστόσο την καθολική αποδοχή του μουσικού κόσμου, συνθήκη ικανή και αναγκαία ώστε να επιχειρήσει και να γράψει εκ νέου και χωρίς άγχος εμβληματικά τραγούδια.

The Cure - Songs Of A Lost World: To άλμπουμ που χρειάστηκαν 16 χρόνια για να κυκλοφορήσει

Και η αλήθεια είναι πως το “Songs of a Lost World” των The Cure διαθέτει αντίστοιχα τραγούδια. Στο σύνολο του έχει σαφώς πιο πλούσια παραγωγή και ενορχηστρώσεις από τον προκάτοχό του “4:13 Dream”, με μοναδικό ίσως μειονέκτημα αυτού το ότι η ηλεκτρική κιθάρα δεν βρίσκεται πλέον στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το gothic rock στοιχείο έχει διακριτική παρουσία και αλήθεια είναι ότι όσοι ακροατές περιμένουν τα μεγαλεία της περιόδου από το Pornography έως και το Disintegration, λογικά θα απογοητευτούν. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει σε τίποτα το “Songs of a Lost World” να αποτελέσει ένα πολύ δυνατό συνοδευτικό για τις μελαγχολικές και προσωπικές στιγμές του καθενός, μέσα από οκτώ τραγούδια διάρκειας 49 λεπτών, τραγούδια που ακολουθούν τη χαρακτηριστική αγαπημένη διαδρομή, από τη θλίψη προς τη λύτρωση. Σημαντική προσθήκη για το συγκρότημα είναι σίγουρα ο Reeves Gabrels, πρώην κιθαρίστας του David Bowie σε μια αμφιλεγόμενη περίοδο του τελευταίου (1987-1999). Ο Gabrels είναι γνωστός για τους αυτοσχεδιασμούς και την πειραματική διάθεση στο παίξιμο του, καταφέρνει δε να προσαρμοστεί πλήρως στην φιλοσοφία των The Cure, κυκλοφορώντας το πρώτο του album μαζί τους, αν και μέλος του γκρουπ από το 2012.

Αυτό είναι το τέλος κάθε τραγουδιού που τραγουδάμε, μας λέει ο Robert Smith στο πλαίσιο του καλωσορίσματος στο τραγούδι “Alone”, ξεκινώντας έτσι ακόμα ένα ταξίδι σε προσωπικές στιγμές και ενδοσκόπηση, που μόνο οι Cure γνωρίζουν να δημιουργούν. Η πλούσια ενορχήστρωση προϊδεάζει για την ηχητική κατεύθυνση του δίσκου, κάτι που συνεχίζεται και στο “And Nothing is Forever” με την εξαιρετική εισαγωγή. Η φωνή του Robert Smith αψεγάδιαστη, σχεδόν ανεπηρέαστη από το πέρασμα του χρόνου, προσφέρει τα μέγιστα σε έναν δίσκο που δεν έχει μικρό σε διάρκεια τραγούδι, με τον μέσο όρο αυτών να είναι πάνω από 6 λεπτά! Οι σκοτεινές αναφορές του παρελθόντος των The Cure απουσιάζουν στο μεγαλύτερο μέρος του “Songs of a Lost World”, ωστόσο αυτό δεν αφαιρεί σε τίποτα από την ποιότητα των τραγουδιών.

Το “A Fragile Thing” δικαιολογεί την επιλογή του ως single ενώ το μεγαλοπρεπές “Warsong” είναι μία από τις καλύτερες στιγμές του album, με την «κινηματογραφική» του προσέγγιση να δίνει το κάτι παραπάνω. Το “Drone:Nodrone” είναι σίγουρα η πιο ροκ στιγμή και αναμένεται να γίνει fan favourite, ενώ με τα “I Can Never Say Goodbye” και “All I Ever Am”, οι τόνοι πέφτουν σε δύο ακόμα πολύ όμορφες στιγμές του δίσκου. Το δεκάλεπτο έπος “Endsong” κλείνει ιδανικά αυτή την πολύ σημαντική και ιδιαίτερη επιστροφή του γκρουπ, ακούγεται δε σαν σύνοψη του υλικού που προηγήθηκε. Στο σύνολό του το “Songs from a Lost World” δικαιολογεί την προσμονή των fans των The Cure, αποτελεί μία ακόμα σημαντική προσθήκη στη λαμπρή πορεία τους στη δισκογραφία.

16 ολόκληρα από την κυκλοφορία του “4:13 Dream” και εν έτει 2024, είναι δεδομένο πως είμαστε ευγνώμονες για το ότι απολαμβάνουμε έναν νέο Cure δίσκο, πολλώ μάλλον το “Songs of a Lost World” που αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Στο ενδιάμεσο, το συγκρότημα έδωσε πλήθος συναυλιών ως headliners, ενώ εισήχθη στο Rock & Roll Hall of Fame, με τη θρυλική απόκριση του Smith στον ενθουσιασμό της δημοσιογράφου να έχει γράψει τη δική της ιστορία.

Είναι σε κάθε περίπτωση άγνωστο το αν θα υπάρξει συνέχεια σε αυτή την πολύ καλή προσπάθεια. Ο ίδιος ο Robert Smith φαίνεται ιδιαίτερα συνειδητοποιημένος: «Το 2029 θα είμαι 70 ετών. Και αυτό ήταν. Αν φτάσω μέχρι εκείνη την ηλικία. Έχω κάνει μια πολύ προνομιακή ζωή. Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο τυχερός ήμουν. Εξακολουθώ να κάνω αυτό που ήθελα πάντα, αλλά το γεγονός ότι είμαι ακόμα όρθιος είναι ίσως το καλύτερο πράγμα που μου έτυχε. Γιατί υπήρξαν στιγμές που δεν πίστευα ότι θα έπιανα τα 30, 40, 50.» δήλωσε χαρακτηριστικά πριν λίγες μέρες.