Παναγιώτης Καλαντζόπουλος

Μαζί με την Ευανθία Ρεμπούτσικα ετοιμάζουν μια μεγάλη γιορτή για τη συμπλήρωση 20 χρόνων δράσης των Γιατρών του Κόσμου. Με συμμετοχή από τους Βαγγέλη Κορακάκη, Κωστή Μαραβέγια, Γιώτα Νέγκα, Άγγελο Παπαδημητρίου, Έλλη Πασπαλά, Μάριο Στρόφαλης Dilek Koc, Palyrria και τα Χαλκέντερα Χάλκινα του Φώντα Τζανίνη προμηνύεται ένα ασταμάτητο μουσικό ταξίδι στον κόσμο. 

>>Μεγάλωσα στη Δορυλαίου, πίσω από την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Ακόμη είναι μια ωραία γειτονιά, αν και τώρα έχει κρυώσει λίγο σε σχέση με το πώς τη θυμάμαι με τα προσφυγικά, τις εργατικές πολυκατοικίες, την πρόσβαση στον Λυκαβηττό – θυμάμαι, μπαίναμε μικρά μέσα στο δάσος και ψάχναμε για ζευγαράκια, πρωτόγονη και μάλλον πιο υγιής σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. 

>>Τα ωραιότερα σπίτια που έχω δει στη ζωή μου είναι της Σικελίας. Η Νέα Υόρκη είναι εντυπωσιακή, το νιώθεις ότι είναι μια μητρόπολη, αλλά και πάλι βλέπεις ένα συρφετό από καλοπληρωμένους υπαλλήλους με την ψυχή στο στόμα, υπό την ομηρία μιας απόλυσης.

>>Θυμάμαι στο Παρίσι μια πολύ συμπαθητική θυρωρό με ισπανικό accent σε μια σοφίτα στο 16ο, εκεί που γνώρισα και την Ευανθία σαν φοιτητής. Την είχα πετύχει μια δυο φορές στην είσοδο να διαπληκτίζεται, γιατί το πόμολο που της είχαν φέρει οι μάστορες δεν ήταν το ίδιο ή γιατί η επισκευή στην ξύλινη επιφάνεια του καθίσματος στο ασανσέρ δεν ήταν κερασιά. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα της αντιπαροχής του Εθνάρχη έβλεπα να συνεχίζεται η καταστροφή. Εκεί κατάλαβα ότι δεν φταίνε για όλα οι Τούρκοι, για το αίσχος της Αθήνας μετά τον Εμφύλιο δεν έφταιξαν οι Τούρκοι.  

>>Υπάρχει μια ομάδα, που θα την έλεγα ακόμα και συμμορία –το πολιτικό σύστημα– το οποίο, όντας το ίδιο η αρρώστια, θέλει να παίξει και τον γιατρό. Κατόρθωσε να κάνει τον Έλληνα το παγκόσμιο μαύρο πρόβατο, ιθαγενή στην ίδια του τη χώρα, υπό καθεστώς ήπιας κατάληψης που ακολουθεί όρους ακήρυχτου Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου με οικονομικούς όρους.

>>Δεν μπορεί η γενιά μου να δανείζεται για την καλοπέρασή της και να χρεώνει τις δόσεις στα αγέννητα τετρασέγγονά μας. Σε πρόσωπα που δεν θα κοιτάξουμε ποτέ στα μάτια. Είναι και άδικο και ντροπή. Κι όμως συνεχίζουμε να δανειζόμαστε σφυρίζοντας αμέριμνα. Από την άλλη, έχει και μια δόση δικαιοσύνης αυτή η ιστορία. Καλά να πάθουμε, αν είμαστε τόσο ανάξιοι. Εκεί πρέπει να πω μπράβο στους κατακτητές. Δεν πρέπει όμως από κάπου να αρχίσουμε να το μαζεύουμε το μαγαζί; 

>>Έχουμε την ωραιότερη χώρα στον κόσμο και το θεωρώ παρακμή ο Έλληνας να περιμένει να ζήσει από τον τουρισμό κάνοντας το γκαρσόνι σε Ευρωπαίους συνταξιούχους. Άλλωστε ο τουρισμός είναι σαν ακρίδα. Από όπου περνάει καταστρέφει. Δες νησιά σαν τη Ρόδο και τη Μύκονο. Είναι υποτιμητικό για μας. Ναυτιλία ναι, αλλά τουρισμός; Άλλωστε, τι σχέση έχει η έννοια του περιηγητή με τον τουρισμό; Bιομηχανία για σερβιτόρους. 

>>Ζούμε σε μια εποχή που συζητείται πολύ η σχέση ιατρικής και χρημάτων. Μια σχέση που συνειδητοποίησα ότι πάει πολύ πίσω. Γι’ αυτόν το λόγο οι παλιοί ανακήρυξαν αγίους δύο αμούστακα γιατρουδάκια, όπως φαίνονται στις εικόνες, τους Αγίους Αναργύρους. Δύο γιατρούς που δεν έπαιρναν χρήματα. Γιατί όταν ο άνθρωπος είναι ένα βήμα πριν το τέλος χαρίζει όλα τα επίγεια αγαθά του σε κάποιον που μπορεί να τον σώσει. Αυτό κάνει τους γιατρούς να παίζουν το ρόλο ενός μικρού θεού. Αλλά επειδή είναι άνθρωποι, θέλουν να βγάλουν και κάτι από αυτό. Είναι στη φύση του επαγγέλματος. Για το λόγο αυτό είπαμε να κάνουμε κάτι για αυτούς τους σύγχρονους εν ζωή Αγίους Αναργύρους.

ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ. Πετρούπολη. Έναρξη 20.30. Είσοδος € 12, φοιτ. € 7. Προπώληση: Public, Metropolis, Ιανός, πλατεία Κοραή, Δημοτική Επιχείρηση Πετρούπολης. Στις 24/9.