Πριν χρόνια αγόρασα από ένα μεταλλάδικο κατάστημα δίσκων ένα παραλληλόγραμμο patch που έγραφε με κόκκινα γράμματα In Flames,χωρίς καν να ξέρω ότι πρόκειται για το όνομα κάποιου συγκροτήματος, και το είχα ραμμένο για κάποιο καιρό στο μανίκι του μπουφάν μου. Πού να φανταστώ πως κάπου επτά χρόνια μετά θα βρίσκομαι σε συναυλία των In Flames, μπροστά τους, στα πόδια τους στην κυριολεξία και θα τους απαθανατίζω με τον φακό της φωτογραφικής μου μηχανής.
Η ανακοίνωση πως η συναυλία των In Flamesστο Floyd θα είναι sold out έδειξε πόσο αγαπητή είναι η μπάντα.
Η συνέντευξη του frontman των In Flames, Anders Fridén, στην Athens Voice, όπου δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «αν κάποιος με κάνει ευτυχισμένο, αυτό θα βάλει λίγη ευτυχία στη μουσική μου, και κάποια θετικά vibes», αποδείχτηκε προφητική για το t-shirt που επέλεξε να φορέσει στη σκηνή, με ένα «Choose Happiness» motto σε κολεγιακό lettering.
Πέντε λεπτά μετά τις δέκα, οι In Flames ξεκίνησαν το set τους με το «Cloud Connected» σε ένα κατάμεστο Floyd με το κοινό να τους επευφημεί ρυθμικά και να ανεβάζει καταλυτικά τη συναυλιακή εμπειρία μέσα από τη συμμετοχή του. Σε φωτιές και φλόγες νοητές, οι άνθρωποι τραγούδησαν τους στίχους των τραγουδιών τους και οι Σουηδοί metallers δεν ξέχασαν ούτε το death metal παρελθόν τους, όπως έχει συμβεί με άλλες μπάντες, ούτε αδίκησαν τις πρόσφατες δισκογραφικές δουλειές τους. Ο Anders Fridén είναι μια κατηγορία μόνος του σαν frontman, ενσωματώνοντας στην κίνησή του στοιχεία από τη hardcore σκηνή, διατηρώντας τη δύναμη να σηκώσει ένα μαγαζί στον αέρα με μια κίνηση του χεριού του, δίνοντας το χέρι του στα παιδιά στην πρώτη σειρά. Δεν εκβιάζει την ανταπόκριση του κοινού, την προκαλεί. Δεν παρακαλά σε κάθε τραγούδι το κοινό να ακολουθήσει, απλώς συμβαίνει. Μας είπε ότι είναι ok να κρατάμε τα smartphone μας αλλά ότι πληρώσαμε κιόλας για να δούμε κάτι ζωντανό, φυτρώνοντας σκέψεις. Η απόδοση του «Food For The Gods» από το θρυλικό άλμπουμ «Whoracle» δεν νομίζω ότι βρίσκει εύκολα ανταγωνισμό σε επίπεδο βρυχηθμού! Τα «Trigger”, «Meet Your Maker», «Only For The Weak», «Alias» και «The Mirror’s Truth» ακούστηκαν για να μας συνδέσουν σε ένα setlist που έφτασε τα 19 τραγούδια.
Γνώρισα παιδιά που είχαν ταξιδέψει από πολύ μακριά για να τους δούνε ζωντανά. Δύο παλικάρια στην πρώτη σειρά από τη Θεσσαλονίκη οι οποίοι θα επέστρεφαν αμέσως μετά το gig με το τελευταίο τρένο. Δύο κοπέλες, η μία από τα Γιάννενα και η άλλη από κάποια άλλη πόλη του βορά που δεν θυμάμαι τώρα ποια ήταν, οδήγησαν μόνες για να έρθουν ως εκεί. Με συγκίνησε επίσης ένα παιδί που είχε φέρει τον φίλο του σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Στη μυσταγωγία των metal συναυλιών μυήθηκα κάπως καθυστερημένα. Την πρώτη φορά που πήγα σάστισα και ήμουν έτοιμος να φύγω γρήγορα, αλλά σιγά σιγά με συνεπήρε η ατμόσφαιρα και έκατσα… Υπάρχει μια μυσταγωγία σε αυτές τις συναυλίες και ένα τελετουργικό. Είναι όλοι ντυμένοι στα μαύρα και συντονίζονται στον παλμό της μουσικής, ενώ όλα σιγά σιγά γίνονται μια μεγάλη παλλόμενη εκστατική μάζα. Αξίζει να πάτε, αν δεν έχετε πάει ποτέ, σε μια τέτοιου είδους metal ιεροτελεστία – το πρoτείνω ανεπιφύλακτα ακόμα κι αν αυτού του είδους η μουσική δεν είναι του γούστου σας. Έστω μια φορά για να βιώσετε αυτήν την εμπειρία. Για τους In Flames δεν το συζητώ. Αν σας δοθεί η ευκαιρία, προτιμήστε τους! Έχουν μια φρεσκάδα και έναν παλμό που σπάνια νιώθει κανείς σε μια ζωντανή παράσταση. Εις το επανιδείν, λοιπόν, και ελπίζουμε να τους έχουμε ξανά κοντά μας σύντομα!
17°
