Take it from the Greeks: 4 μπάντες, 4 εκρηκτικοί δίσκοι, 4 λόγοι για τους οποίους μπορούμε να παινευόμαστε και να υπερηφανευόμαστε πως ακούμε κι εμείς «ελληνική» μουσική.
Mechanimal – Secret Science
Υπάρχει κάτι το πολύ οικείο και ταυτόχρονα πρωτάκουστο στη νέα δουλειά των Mechanimal. Η αψεγάδιαστα ενορχηστρωμένη ηχητική παλέτα ενός ρυθμικού τροφοδότη που διαστέλλεται και αναδιπλώνεται κατά βούληση, ενός ρευστού ηλεκτρικού φορτίου το οποίο σκορπά στο διάβα του εναλλασσόμενες τονικότητες και δυναμικές, ξεκινώντας από τις θρησκευτικές μινόρε κλίμακες του «Kindergarden» και τερματίζοντας 47 λεπτά αργότερα με γδούπο, ματώνοντας το κεφάλι του ξανά και ξανά στον πυρετικό επαναληπτικό βόμβο του «Down In The Basement».
Το γκρουπ αυτό έχει αγαπηθεί από το SOUL από τις εμβρυακές του κραυγές και τις mid-tempo ηλεκτρονικο-kraut ασκήσεις του ομώνυμου πρώτου δίσκου του το 2012. Ήδη από τότε δοκίμαζαν πράγματα ανήκουστα στο underground της χώρας μας, τώρα τους απολαμβάνουμε σε μια οργανική μετάλλαξη που αγκαλιάζει αναρίθμητες σπουδαίες επιρροές: στον νέο τους δίσκο, «Secret Science» (Inner Ear), μπορούν να χάσουν και να βρουν τον εαυτό τους παρέα οι ακροατές των Kraftwerk, των Depeche Mode, των Rammstein και των Cabaret Voltaire, προπάντων όμως η απόχρωση που δεσπόζει τόσο ηχητικά όσο και αισθητικά είναι εκείνη της καθαρτικής, λυρικής σκοτεινιάς των Joy Division. Πρόκειται παράλληλα για μια από τις πιο στιχουργικά ενδιαφέρουσες μπάντες του καιρού μας, μαεστρικοί στον χειρισμό μιας φρασεολογίας που αποτυπώνει με ακρίβεια ένα οικουμενικό εδώ και τώρα: «Our dreams like echoes, loop back to you, design the poetry, of an electric youth».
-Τι θεωρείτε επιτυχία για ένα συγκρότημα; -Να μη χαλάει ο εξοπλισμός στη μέση του λάιβ. -Γιατί ηλεκτρονική μουσική; -Γιατί είχαν τελειώσει οι μπαγλαμάδες στο μαγαζί με τα μουσικά είδη που επισκέφτηκα… Τυπικές αποκρίσεις των Rattler Proxy σε συνεντεύξεις, και ταυτόχρονα ένας από τους λόγους που τους τοποθετούν ένα βήμα παραπέρα από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί στο ελληνικό underground: μια ακλόνητη απροθυμία να περιγράψουν εαυτούς με βαρύγδουπες πομπώδεις εκφράσεις ή να συμπεριφερθούν σαν ο κόσμος να τους χρωστάει ευγνωμοσύνη απλά και μόνο επειδή υπάρχουν.
Οτιδήποτε χρειάζεται να αναλογιστείς στα σοβαρά για τους Rattler Proxy εμπεριέχεται στα σκοτεινά αυλάκια του αισθητικά και συνθετικά ερεβώδους δεύτερου δωδεκάιντσου (προηγήθηκε το «McReady’s Blues») που κυκλοφόρησαν μόλις, σε 300 αριθμημένα αντίτυπα στην ταμπέλα της Lurid Music. Το ξακουστό βρετανικό δισκοπωλείο Juno εμπορεύεται το χθόνιο συλλεκτικό προϊόν με καμάρι και το τοποθετεί στα ράφια του coldwave, οι ετικέτες που τους συνοδεύουν εμπεριέχουν τους χαρακτηρισμούς electro / sci-fi, ωστόσο οι ερμηνευτικές προεκτάσεις του ντουέτου αντλούν ολόψυχα και ανεπιφύλακτα από τον επαναληπτικό βόρβορο των Suicide και κρύβουν μια παλλόμενη rock’n’roll φλέβα που δεν έχει την παραμικρή ανάγκη να εκδηλωθεί με κιθάρες, από τη στιγμή που μπορεί να το κατορθώσει περίφημα με φωνητικά και συνθεσάιζερ που σε μαστιγώνουν σαδιστικά ενώ ζητάς κι άλλο. Ναι, σωστά το καταλάβατε, τους κάνουμε τρελό κέφι τους Rattler Proxy, πετάμε τη σκούφια μας για αυτή την μπάντα.
Η λατρεία για τα sixties γνωρίζει την καλύτερη σύγχρονη έκφανσή της στο ντεμπούτο άλμπουμ του αθηναϊκού κουιντέτου. Οι My Drunken Haze έλκονται από τα στοιχεία εκείνα που αιχμαλώτισαν αναρίθμητα σχήματα στη διαχρονική τους αίγλη και χάραξαν τη νοητή γραμμή που συνδέει το παλιό και το νέο garage μέσα από λαμπάτους ενισχυτές, δυσεύρετα έγχορδα και καλοραμμένα κοστούμια.
Ο δίσκος τους κυκλοφόρησε σε βινύλιο με μπόνους cd και ψηφιακό άλμπουμ από την Inner Ear σε παραγωγή του King Elephant των Baby Guru, και είναι ακριβώς η προσέγγιση στην κονσόλα της μίξης που το κάνει να διαφέρει από τα τυπικά tribute σε αλλοτινές δεκαετίες: στην περίπτωση των My Drunken Haze, το προβλέψιμο lo-fi αποφεύγεται προς όφελος ενός καθαρού, απόλυτα σύγχρονου ήχου που τοποθετεί στο προσκήνιο τη ρυθμική βάση της μπάντας δίχως να θυσιάζει στο παραμικρό τις καταβολές της, οι οποίες εκτείνονται από τους Byrds και τους Allah-Las μέχρι τους Still Corners. Το άλμπουμ υποστηρίζεται και από ένα άρτια κινηματογραφικό και σεξουαλικά φορτισμένο βίντεο του «Carol Wait» που εμπνέει τακτικές επισκέψεις στο προφίλ του γκρουπ στο YouTube.
Bongos, άρπες, κύμβαλα, θύελλες κιθαριστικού ψυχεδελικού θορύβου και όλα όσα έχουν κάνει τους Acid Baby Jesus την πρώτη καθολικά επιτυχημένη εγχώρια μπάντα στο εξωτερικό –σημειώστε πως περιοδεύουν ασταμάτητα, λείπουν σπανίως από τις λίστες με τα καλύτερα των διεθνών σάιτ, έχουν δώσει περίπου 500 συναυλίες από τις οποίες μόλις οι 20 πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα.
Θα μπορούσε χωρίς την παραμικρή υπερβολή να ειπωθεί ότι το σχήμα αυτό εκπλήρωσε τις προσδοκίες που οι υπόλοιποι δεν τολμούσαν ούτε να ονειρευτούν μέχρι τώρα. Έχοντας μόλις ολοκληρώσει την ευρωπαϊκή τουρνέ τους, κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους στην Inner Ear και πακετάρουν ξανά για την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Γαλλία και τις υπόλοιπες χώρες που δεν τους χορταίνουν.
8°
