The Concert For Bangladesh: Για πρώτη φορά το ιστορικό live από τους George Harrison, Ravi Shankar, Bob Dylan κι Eric Clapton διαθέσιμo για streaming
Οι θρυλικές συναυλίες είχαν πραγματοποιηθεί με πρωτοβουλία του «ήσυχου» Beatle, Τζορτζ Χάρισον, με αφορμή την εξελισσόμενη εκείνη την εποχή ανθρωπιστική κρίση στο Μπανγκλαντές και το Ανατολικό Πακιστάν.
Οι δύο συναυλίες του Τζορτζ Χάρισον είχαν πραγματοποιηθεί την ίδια ημέρα, 1η Αυγούστου του 1971 και ξεκίνησαν 14.30 και 20.00 αντίστοιχα. Πολύ σύντομα, θα είναι για πρώτη φορά διαθέσιμες σε πλατφόρμες streaming. Για την πραγματοποίηση τους, ο Χάρισον είχε συγκεντρώσει σπουδαίους star της εποχής όπως οι Bob Dylan, Eric Clapton, Ringo Starr, Leon Russell, Billy Preston και φυσικά τον προσωπικό του φίλο Ραβί Σανκάρ. Τα έσοδα που θα προκύψουν από τις υπηρεσίες streaming, ύστερα από την αφαίρεση των σχετικών φόρων, θα αποδοθούν στα ιδρύματα George Harrison Fund και U.S. Fund της Unicef.
Η Συναυλία για το Μπανγκλαντές ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας των Τζορτζ Χάρισον και Ραβί Σανκάρ. Στόχος τους ήταν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο ώστε να συνεισφέρει στην οικονομική βοήθεια προς τους πρόσφυγες από το Ανατολικό Πακιστάν, ύστερα από τον Απελευθερωτικό Πόλεμο του Μπανγκλαντές, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την ανεξαρτητοποίηση της χώρας. Σήμερα η συναυλία αυτή θεωρείται από τα πρώτα εξαιρετικά και επιδραστικά έργα ανθρωπιστικής βοήθειας, ενώ αποτέλεσε έμπνευση και για μεταγενέστερες προσπάθειες, με κυριότερη εξ αυτών φυσικά το Live Aid του 1985. Η φιλία των Χάρισον και Σανκάρ κρατούσε από το 1965, με την επιρροή του ιδίου, καθώς και του ινδικού πολιτισμού, στον κιθαρίστα να γίνεται έκδηλη στο δεύτερο μισό της καριέρας των Beatles. Ο Τζορτζ Χάρισον είχε ανακαλύψει τον ινδικό πολιτισμό μέσω ενός σιτάρ που κρατούσε ένας μουσικός, στα γυρίσματα της ταινίας “Help!”, με πρωταγωνιστές το ίδιο το συγκρότημα. Το όργανο αυτό τον ενέπνευσε ιδιαίτερα και θέλησε να ανακαλύψει περισσότερα τόσο για τη μουσική, όσο και για την κουλτούρα της χώρας. Επισκέφτηκε τον Ραβί Σανκάρ, μαζί με την τότε σύζυγό του Pattie Boyd, ενώθηκε με τους μαθητές του στη Βομβάη, ενώ αργότερα μετακόμισαν για ένα διάστημα σε ένα πλωτό σπίτι κοντά στο Κασμίρ. Εκεί ο Σανκάρ υπήρξε άμεσος ινστρούχτορας του Χάρισον, ο οποίος μαζί με το σιτάρ μελετούσε πνευματικά έργα και δοκίμια. Εμπνεύστηκε από τον ινδό φιλόσοφο Swami Vivekananda, του οποίου το έργο Rāja yoga έγραφε για τους στόχους και τις πρακτικές της γιόγκα, αποτελώντας έμπνευση για τη σύγχρονη προσέγγιση της ως φυσική δραστηριότητα.
Μιλώντας για τη μεταξύ του σχέση, ο Ραβί Σανκάρ θα γράψει στην αυτοβιογραφία του: «Από τη στιγμή που γνωριστήκαμε, ο Τζορτζ έκανε συνεχώς ερωτήσεις και ένιωσα ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για την ινδική μουσική και τη θρησκεία. Έμοιαζε να είναι ένας γλυκός, ευθύς νέος. Μου είχαν πει ότι είχε χρησιμοποιήσει το σιτάρ, αν και δεν είχα ακούσει το τραγούδι “Norwegian Wood”. Έδειχνε αρκετά ανασφαλής με το παίξιμο του και αποδείχθηκε ότι είχε κάνει απλά κάποιες συναντήσεις με έναν Ινδό που βρισκόταν στο Λονδίνο, για να δει πώς έπρεπε να κρατάει το όργανο και να μάθει τα βασικά του. Όταν τελικά άκουσα το “Norwegian Wood”, σκέφτηκα ότι ήταν ένας περίεργος ήχος που είχε παραχθεί στο σιτάρ.»
Η Συναυλία για το Μπανγκλαντές είχε αποτυπωθεί το 1972 σε τριπλό live album, καθώς και στην ομώνυμη ταινία που κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα. Σήμερα γίνεται διαθέσιμη εκ νέου σε όλο τον κόσμο, μέσα από τις δημοφιλείς streaming πλατφόρμες.
18°
