Royksopp

Δημιούργησαν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2014 με guests στα φωνητικά τη Robyn, τον Jamie McDermott των Irrepressibles, τη Susanne Sundfør και τον Ryan James των Man Without Country. Τhe Inevitable End. Φτάνοντας στο τέλος του παραδοσιακού cd φορμάτ. Ο Torbjørn Brundtland το ήμισυ του σπουδαίου αυτού ντουέτου από τη Νορβηγία υπόσχεται διαφορετικές concept ψηφιακές κυκλοφορίες μέσα από το σάιτ των Röyksopp και μιλά για το μουσικό τους ταξίδι που ξεκίνησε το 2001 με το το «Melody A.M.»

Το Ιnevitable End μου θύμισε εκείνη τη μελωδικότητα και το συναισθηματισμό που συνόδευε την πρώτη ακρόαση του «Μelody».

Ενδιαφέρον που το λες, γιατί νομίζω ότι όλα τα 5 παραδοσιακά άλμπουμ που έχουμε γράψει εκτός από τα remix αρχίζουν με το «Melody» και τελειώνουν με το «Τhank You», το τελευταίο τραγούδι του «Ιnevitable End». Noμίζω πως ήμασταν αρκετά τυχεροί ώστε να λέμε πάντα αυτό που θέλουμε στο συγκεκριμένο φορμάτ. Ήρθε όμως η ώρα να πούμε στον κόσμο ότι θα ακολουθήσουμε διαφορετικές κατευθύνσεις στο μέλλον. Το πρώτο ταξίδι μάς φαίνεται να ολοκληρώνεται με τα 5 αυτά άλμπουμ.

Κλείνοντας έναν κύκλο ή ακολουθώντας μια γραμμική πορεία;

Kατά κάποιο τρόπο είναι ένας κύκλος γιατί πάντα πηγαίνουμε πίσω στις ρίζες μας, το σημείο αφετηρίας. Ξέρουμε επίσης τόσο την απογοήτευση όσο και τον ενθουσιασμό του κοινού μας για όλα τα νέα πράγματα που δοκιμάσαμε στο ταξίδι αυτό. Από αυτή την άποψη το ταξίδι είναι σίγουρα μια γραμμική πορεία με συγκεκριμένο προορισμό. Δεν πηγαίνει απλώς γύρω-γύρω. Πάντα προσπαθούμε να κινούμαστε σε ένα ακαθόριστο στίγμα που στην καρδιά του είναι ο Royksopp ήχος.

Τι πάει τελικά λάθος με τους ανθρώπους (Rong);

Δεν έχουμε ξαναχρησιμοποιεί explicit στίχους σε αυτή την έκταση στη μουσική μας όσο στο κομμάτι Rong. Και σίγουρα δεν το κάνουμε για να προβοκάρουμε ούτε έχουμε την ψευδαίσθηση ότι κάτι αδιάφορο θα προσεχθεί αν προσθέσεις μερικά fuck. Είναι η αίσθησή μας ότι μπορεί και να διαφωνείς με ένα πρόσωπο, μια ομάδα ή και με μια κατάσταση που θεωρείς λάθος. Μερικές φορές είναι καλό να παρατάς κάποια πράγματα στη ζωή. Το άλμπουμ είναι για πράγματα που φτάνουν στο τέλος, όχι απαραίτητα στο θάνατο. Αλλά, μεγαλώνοντας, συνειδητοποιείς ότι αισθήματα, καταστάσεις, ιδέες, ενδιαφέροντα πεθαίνουν. Αυτό είναι το θέμα του άλμπουμ. Mαζί με αυτό που λέμε ψυχαναγκασμός (Compulsion) σε ένα ολοκληρωμένο ταξίδι που συμπεριλαμβάνει όλες της δυσκολίες της ανθρώπινης κατάστασης.

Πώς βλέπεις το νέο τρόπο που ακούγεται η μουσική;

Η ποπ κουλτούρα έχει περάσει από την εποχή της κασέτας, του βινυλίου, του πεθαμένου πλεόν cd, στο αναστημένο βινύλιο και στις νέες online πλατφόρμες, αλλάζοντας κάθε φορά τον τρόπο που καταναλώνεται η μουσική. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για πάντα πάνω σε αυτό. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να έχουμε ολοκληρώσει το «Inevitable End» αν δεν το νιώθαμε πραγματικά, αν δεν το εννοούσαμε. Θέλαμε να κάνουμε το τελευταιο μας αυτό «φυσικό» άλμπουμ ένα σύνολο, με έντονες αυξομειώσεις, με τις δυνατές και τα ήρεμες πλευρές, σαν ένα prog rock άλμπουμ. Η ηλεκτρονική μουσική πολύ συχνά διατηρεί μια σταθερή ένταση σε όλα τα κομμάτια ενός άλμπουμ χωρίς εντάσεις. Με μια στατικότητα. Δεν το λέμε σαν κατηγορία κουνώντας το δάχτυλο. Αγαπάμε την ηλεκτρονική μουσική. Αλλά μας αρέσει να κοιτάμε και πίσω, μας αρέσει η νοσταλγία. Φυσικά και εμείς ακούμε μουσική με τον τρόπο που ακούει ο κόσμος σήμερα μουσική. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να κάνεις πια στον ελεύθερο χρόνο σου που η μουσική έχει υποχωρήσει στην ιεραρχία. Δεν χρειάζεται να πας σινεμά ή να πάρεις dvd για να δεις μια ταινία. Υπάρχουν τόσες πολλές καλλιτεχνικές εκφράσεις σήμερα. Η μουσική είναι μία από αυτές.

Είναι δεδομένο ότι βγαίνει πιο πολύ μουσική από ποτέ.

Ένας απέραντος ωκεανός από ήχους κατακλύζει τον κόσμο. Είναι τρέλα. Mεσα σε αυτό το περιβάλλον έχουμε καταφέρει να βρούμε κάτι που δουλεύει για μας. Το δικό μας κομμάτι στο μουσικό κόσμο. Τη δική μας φωνή. Ειμαστε τυχεροί που το πετυχαίνουμε, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας θέλουμε να δοκιμάσουμε νέα φορματ αποχαιρετώντας το άλμπουμ. Βλέποντας την εξέλιξη του ταξιδιού μπορεί κανείς να δει ότι μας ενδιαφέρουν διαρκώς περισσότερο τα concepts. Yπάρχουν νέα πράγματα που θέλουμε να πούμε και πράγματα με τα οποία θέλουμε να πειραματιστούμε. Δεν θέλουμε να περιοριζόμαστε από την έκταση για παράδειγμα του φορμάτ. Το cd έχει συγκεκριμένη χρονική έκταση και δεν καταλαβαίνουμε τους λόγους για ένα τέτοιο περιορισμό. Αν θέλουμε να γράψουμε χορευτική μουσική για clubs τι νόημα έχει να βάλουμε 12 τέτοια κομμάτια σε ένα άλμπουμ; Εμείς θέλουμε να βάλουμε ακριβώς το χρόνο που χρειάζεται. Οπότε μπορείτε να περιμένετε στο μέλλον κυκλοφορίες με διαφορετική διάρκεια. Ήδη μέσα από το site μας, αν μας παροκολουθείς, ξέρεις ότι δίνουμε free κομμάτια (track of the month, track of the moment) που είναι αποκλειστικά ψηφιακά. Αυτό μας αρέσει γιατί μας φέρνει σε άμεση επικοινωνία με το κοινό μας. Με κυκλοφορίες που δεν διαθέτουν καν εξώφυλλο. Μόνο η μουσική μετράει. Σίγουρα θα το συνεχίσουμε αυτό στο μέλλον. Oπότε θεωρήστε μας μουσικούς που δεν φοβόμαστε να κάνουμε νέα πράγματα . Οποιος μας ακολουθεί από την αρχή θα βρει στο site μας υλικό που μας συνδέει με το παρελθόν και υλικό που κοιτά το μέλλον.

Πώς βλέπετε σήμερα τη σκηνή του Bergen.

Για μένα που το έζησα από μέσα είναι διαφορετική από τη διεθνή του εικόνα και πρόσληψη. Διεθνώς έφτασε στην κορυφή του το 2001, ενώ εδώ το ζήσαμε διαφορετικά. Όταν ξεκινήσαμε η σκηνή ήταν πολύ ανοιχτή στον ήχο μας και το πιο σημαντικό ήταν ότι σε αυτήν υπήρχαν μουσικοί που έκαναν πράγματα και όχι οι μουσικοί που απλώς μιλούσαν. Από μικρός έχω μάθει να μένω μακριά από εκείνους που μόνο μιλάνε. Και είναι πολλοί αυτοί στη μουσική.

Διαλέγετε πάντα διαφορετικές φωνές για τη μουσική σας.

Σίγουρα δεν κάνουμε τη ζωή μας εύκολη με αυτό. (Γέλια) Σε μια σύνθεση για συμφωνική ορχήστρα, για παράδειγμα, παίρνει πολύ καιρό για να αποφασίσεις αν μια συγκεκριμένη μελωδία θα παιχτεί από ένα φλάουτο ή ένα βιολί. Το ίδιο συμβαίνει και με τη φωνή που αντιμετωπίζουμε σαν ένα μουσικό όργανο. Πρέπει να βρούμε το ηχόχρωμα που θα ταιριάζει στο κομμάτι όπως ακριβώς συμβαίνει με ένα κιθαριστικό μέρος ή τη συμβολή ενός συνθεσάιζερ. Είναι εξίσου σημαντικό για μας η προσωπικότητα των τραγουδιστών, έξω από τη μουσική. Τείνουμε πάντα να συνεργαζόμαστε με τραγουδιστές που μας γοητεύει η προσωπικότητά τους, που μας ενδιαφέρουν σαν άνθρωποι. Δημιουργώντας ένα μικρό σύμπαν γύρω μας. Επίσης προτιμούμε τραγουδιστές που δεν είναι τόσο δημοφιλείς.

Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο μουσικό της ηλεκτρονικής σκηνής;

Συνήθως οι νέοι μουσικοί που μας ρωτάνε δεν τους αρεσει αυτό που ακούν. Δεν ξέρω αν η προσωπική μας εμπειρία μπορεί να μεταφραστεί στη ζωή ενός άλλου μουσικού. Αυτό που λέμε πάντα είναι πάντα να μη σε απασχολούν πολύ στην αρχή οι μαρκετινίστικες πλευρές της μουσικής βιομηχανίας, αλλά να εστιάζεις μόνο στο να δημιουργήσεις κάτι που θεωρείς ότι χρειάζεται ο κόσμος. Αυτό κάναμε πάντα. Μουσική που θεωρούμε ότι θα έπρεπε να βρίσκεται στο μουσικό χάρτη. Μουσική που θέλουμε να ακούμε εμείς οι ίδιοι. Μόνο σε αυτό συγκεντρωθήκαμε όλο αυτό τον καιρό.