MIKA: Ανταπόκριση από το live στο Θέατρο Λυκαβηττού, στο πλαίσιο των Rockwave Nights
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν τη μαγική ικανότητα να μας ξεσηκώνουν, να μας παρασύρουν, να γινόμαστε ένα με την ενέργειά τους, τόσο αβίαστα και τόσο γρήγορα. Να αλλάζουν τη διάθεσή μας χωρίς να συνειδητοποιούμε πώς και πότε συνέβη όλο αυτό. Η χθεσινή βραδιά στο Θέατρο Λυκαβηττού ήταν μια από αυτές τις στιγμές. Μία μεγάλη γιορτή, με πρωταγωνιστή τον MIKA. Ο ιδιαίτερος pop καλλιτέχνης μάς χάρισε μία από τις πιο έντονες, συγκινητικές και σίγουρα εντυπωσιακές φεστιβαλικές εμπειρίες, θυμίζοντάς μας τι σημαίνει να διασκεδάζεις με την ψυχή σου.
Είναι 9:30 το βράδυ, ο καιρός -ευτυχώς- δροσερός, ο κόσμος χαμογελαστός και όλοι περιμένουμε να εμφανιστεί ο MIKA στη σκηνή. Έχουμε λάβει θέσεις όσο πιο κοντά μπορούμε, οι μουσικοί είναι έτοιμοι και το κοινό ουρλιάζει. Ξαφνικά ακούγεται η φωνή του, όμως η μορφή του δεν εντοπίζεται πουθενά. Κάνουμε μια γρήγορη στροφή, η πλάτη μας κοιτάει τη σκηνή και αντικρίζουμε τον MIKA στο κέντρο της αρένας. Δεν υπάρχουν κάγκελα γύρω του, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο, είναι ανάμεσα μας. Δημιουργούμε έναν κύκλο και όσο εμείς προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο κοντά μας βρίσκεται, εκείνος ξεκινάει να τραγουδάει το “Origin Of Love”. Σαν άγγελος, φορώντας το κατάλευκο κουστούμι του και το φωτεινό χαμόγελό του, μας καλωσορίζει στο Rockwave. «Πιστεύω ότι σήμερα είμαι ο πιο τυχερός άντρας στην Αθήνα, γιατί απόψε είμαι μαζί με όλους εσάς, με όλους μου τους φίλους».
Όπως φάνηκε, ο MIKA έχει πιστούς φίλους σε κάθε γωνιά της γης, μια και γνωρίσαμε κόσμο που είχε έρθει από τη Γαλλία, την Ιταλία, μέχρι και τη Σιγκαπούρη. Κρατάνε μαζί τους πανό, σημαίες, είναι απολύτως έτοιμοι για ένα αξέχαστο live. «Το σημερινό σόου θα είναι διαφορετικό, θα αφήσουμε για λίγο τους κανόνες που θέλουν τον καλλιτέχνη μόνο πάνω στη σκηνή. Απόψε, θα κάνω μια παράσταση με τρόπο που δεν έχει ξαναγίνει και δεν πρόκειται να ξαναγίνει. Έτοιμοι»; Ακούγονται οι πρώτοι στίχοι του “Ice Cream”, σειρά έχει το “Lollipop”, ο MIKA τραγουδάει μαζί με το κοινό στην αρένα και συνεχίζει με το “Big Girl”, μεταφερόμενος στο stage, σαν αερικό. Χορεύει ασταμάτητα -σχεδόν απορούμε από πού προέρχεται όλη αυτή η ενέργεια- και κάνει ένα μικρό διάλειμμα για να αλλάξει outfit. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του live φόρεσε πέντε διαφορετικά κουστούμια -το ένα πιο όμορφο από το άλλο. Αφού ακούσαμε το Underwater -συγκινηθήκαμε παραπάνω απ’ όσο περιμέναμε- ήρθε με φορά το θρυλικό “Relax, take it easy” και το θέατρο του Λυκαβηττού έγινε ξανά ένα μουσικό πάρτι.
Ήταν μια βραδιά που δεν απολαύσαμε μόνο την λαμπερή παρουσία του MIKA, αλλά είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσαμε τον ίδιο, λίγο καλύτερα. Κρατάει το μικρόφωνο, κάθεται στο πάτωμα της σκηνής, μια ανάσα από την πρώτη γραμμή και ξεκινάει να μιλάει για τις γυναίκες της ζωής του. «Η γιαγιά μου ήταν πανέμορφη, ένας υπέροχος άνθρωπος και κυρίως πολύ νέα όταν γέννησε τη μητέρα μου. Η μητέρα μου υπήρξε ένα μείγμα κόρης και αδερφής, ένας συνδυασμός που πυροδοτούσε έντονες στιγμές. Φανταστείτε λοιπόν, μια μητέρα και μια κόρη να τσακώνονται, μετά φανταστείτε δύο αδερφές να τσακώνονται και ύστερα ενώστε αυτές τις καταστάσεις. Όποτε διαφωνούσαν, αυτό που συνέβαινε θύμιζε έκρηξη συναισθημάτων και πράγματι, δεν ήξερα τι να πω. Για αυτό και έγραψα ένα τραγούδι». Ακούγεται το “Stuck in the Middle” και τραγουδάμε με όλη μας τη φωνή.
Στο κοινό μπορούσες να εντοπίσεις κάθε ηλικία, από μικρά έως πολύ «μεγάλα» παιδιά, με τα περισσότερα να έχουμε στο ένα χέρι το κινητό τραβώντας βίντεο, και με το άλλο να προσπαθούμε να χαιρετήσουμε τον MIKA. Τελικά, η τύχη σε αυτή τη συναυλία ήταν με ένα αγοράκι από τη Γαλλία, ανεβασμένο στους ώμους του μπαμπά του και τραγουδώντας ασταμάτητα, μέχρι τη στιγμή που ο MIKA του απηύθυνε τον λόγο. Ξεκινάνε να συζητάνε και μαθαίνουμε πως σήμερα είναι τα γενέθλια του. Ο MIKA του ζητάει να ανέβει στη σκηνή, ο μικρός μας φίλος βρίσκεται σε σοκ -λογικό- και τελικά χορεύουν οι δυο τους το “Elle Me Dit”. «Θα μετρήσω μέχρι το τρία και θέλω να χορέψετε χωρίς να κοιτάτε τη σκηνή. Αν δεν γνωρίζετε το άτομο που θα βρεθεί απέναντί σας, ακόμα καλύτερα».
Φτάνει η ώρα για το Grace Kelly, οι προβολείς κινούνται ρυθμικά, δημιουργείται ένα σκηνικό από έντονα χρώματα και η κατασκευή πίσω από την οποία βρίσκεται το πιάνο του MIKA, ανοίγει και εμφανίζονται αμέτρητα λουλούδια -ίσως ως μια αναφορά στο νέο άλμπουμ του καλλιτέχνη, με τίτλο “Que ta tête fleurisse toujours”, δηλαδή «Να ανθίζουν πάντοτε οι σκέψεις σου». Έπειτα, ο ρομαντικός μας εαυτός εμφανίζεται από τον πρώτο στίχο του“Happy Ending”, του τραγούδιου που όπως είχε πει στην ATHENS VOICE ο ΜΙΚΑ, ταιριάζει πλήρως στην ευαίσθητη πλευρά των Ελλήνων. Μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς πηγαινοέρχονται στον αέρα και η σκηνή έχει ντυθεί στο κόκκινο χρώμα της αγάπης. Πλησιάζουμε στο τέλος της συναυλίας,ο MIKA έρχεται ξανά μαζί μας στην αρένα και μας αποχαιρετάει με το“We Are Golden”.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
18°
