Release Athens 2024: Οι Offspring μάς έκαναν ευτυχισμένους

Ήταν σαν ένα μεγάλο, αυθόρμητο ραντεβού της Γενιάς Χ, μια γιορτή της νιότης της με τους πιο εκλεκτούς καλεσμένους. Οι πολλές χιλιάδες κόσμου που παρευρέθηκαν στο επίσημο opening του Release Athens 2024, ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία εκείνα τα παιδιά που μεγάλωσαν στην ευμάρεια της δεκαετίας του 1980, ψάχνοντας μερικά χρόνια αργότερα να βρουν το soundtrack της εσωστρέφειας και των εφηβικών αδιεξόδων τους. Η γενιά εκείνη, οι σημερινοί 35ρηδες, 40ρηδες και 50ρηδες, τα «τυπάκια» των 90s, μεγάλωσαν, μπήκαν στην αγορά εργασίας, απέκτησαν έγνοιες και άγχη πολύ διαφορετικά από τα αντίστοιχα εκείνης της εποχής. Έδωσαν ωστόσο το παρών σε αυτό το σπουδαίο ραντεβού για να τιμήσουν εκείνη την περίοδο, όταν και οι headliners της πρώτης ημέρας του Release Athens 2024 απέδιδαν σε λέξεις όλο τον ψυχισμό τους, μέσα από τον ουσιαστικό και εθιστικό pop punk ήχο τους.

Release Athens 2024: Η πρώτη μέρα του μουσικού φεστιβάλ στη Πλατεία Νερού

Οι Αθηναίοι punk rockers The Overjoyed ανέλαβαν το έργο του να καλωσορίσουν και να «ζεστάνουν» το κοινό, το οποίο δειλά δειλά άρχισε να συνωστίζεται στις πρώτες σειρές. Με σύμμαχο τον καλό ήχο και σημαντική δισκογραφική παρουσία όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και αρκετές εμφανίσεις στο εξωτερικό, το συγκρότημα δε δυσκολεύτηκε να ξεκινήσει με ιδανικό τρόπο την ημέρα, μέσα από το ιδιαίτερα ευχάριστο NOFX / Rancid / Green Day μίγμα της μουσικής τους. Το μέλλον τους ανήκει και το απέδειξαν με αυτή τη σπουδαία εμφάνιση, που κήρυξε ουσιαστικά την έναρξη του φεστιβάλ.

Οι The Overjoyed κάποτε πρωταγωνιστούσαν στα vintage και ιστορικά Schoolwave των νεανικών μας χρόνων και 15 χρόνια μετά έφτασαν να ανοίγουν τη συναυλία των Offspring. Όχι και άσχημα για μία punk μπάντα από την Αθήνα, η οποία έχει αφήσει το δικό της legacy στη σκηνή και είναι ακόμα στο προσκήνιο με ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες και πολύ δυνατά live. Ξεκίνησαν στις 6 ακριβώς στο δύσκολο –πάντα- πρώτο act και κατάφεραν να μαζέψουν τον κόσμο, που μόλις έφτανε στο σημείο. Συνδύασαν στη set list τους παλαιότερα κομμάτια μαζί με κάποια από τον δίσκο «Pressure Pop» και άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις γεμίζοντας μας με νοσταλγία.

Οι Αθηναίοι αποχώρησαν μέσω επευφημιών, δίνοντας τη θέση τους στο πρώτο ξένο συγκρότημα της βραδιάς

Οι Danko Jones είναι εδώ και καιρό πολύ δημοφιλείς στην Αγγλία, στη Γερμανία, καθώς και στην πατρίδα τους τον Καναδά, κάτι που δεν φαίνεται να ισχύει τόσο πολύ στη χώρα μας. Με 11 studio albums πλέον στο ενεργητικό τους, το γκρουπ είναι επίσης γνωστό και για τα «κινηματογραφικά» video clips τους, από τα οποία ενίοτε παρελαύνουν ονόματα όπως ο Ralph Macchio, ο Elijah Wood κ.α. Στο πλαίσιο του Release Athens 2024, ο Danko Jones και ο εδώ και 28 χρόνια συνοδοιπόρος του John Calabrese απέδωσαν ένα εξαιρετικό set, μπροστά σε ένα κοινό που φαινόταν να διασκεδάζει ιδιαίτερα με την εμφάνιση τους, όντας ωστόσο μη εξοικειωμένο με το υλικό τους.

Το hard rock τους είναι απλό αλλά όχι απλοϊκό, πολύ ενεργητικό, αποτελεί δε εγγύηση για ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό live show. Το κοινό υποδέχτηκε με ενθουσιασμό τα διάσπαρτα hits που έκαναν την εμφάνισή τους, με τη διαδοχική super τριάδα «First Date», «Code of the Road» και «The Twisting Knife» να είναι μάλλον η καλύτερη στιγμή του show τους. Μακάρι αυτή τους η εμφάνιση να είναι η αρχή μιας σειράς νέων επισκέψεών τους στη χώρα μας.

Η Πλατεία Νερού είχε αρχίσει για τα καλά να γεμίζει με κόσμο, με τις διάφορες «φυλές» να συνθέτουν ένα πολύ όμορφο μίγμα. Παρέες που είχαν να συναντηθούν από τα σχολικά τους χρόνια, «εναλλακτικοί», ακόμα και οικογένειες που ήρθαν ώστε να δώσουν στα παιδιά τους τα πρώτα ερεθίσματα, μαζί με τις καλύτερες αναμνήσεις. Κόσμος από την πρωτεύουσα, τη Θεσσαλονίκη, τη Λαμία, τη Λάρισα και πολλές άλλες πόλεις, ο οποίος ήρθε για να παρακολουθήσει τρία πολύ αξιόλογα γκρουπ, κυρίως δε τους θρυλικούς headliners της βραδιάς. Στον εδώ και χρόνια οικείο χώρο του Release Athens 2024, με συγκροτήματα που έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, όπως και οι εκρηκτικοί The Subways που ακολούθησαν.

Ήταν πολύ όμορφο το να ανακαλύπτεις πως το εν λόγω γκρουπ είχε πολλά περισσότερα να δώσει, πέρα από το super hit με το οποίο έτσι κι αλλιώς θα έκλειναν την εμφάνισή τους. Υπερκινητικοί, ευγενέστατοι, μιλούσαν συχνά στα ελληνικά και ευχαριστούσαν συνεχώς το κοινό, όντας ταυτόχρονα εξαιρετικά δεμένοι και επαγγελματίες πάνω στη σκηνή. Η μπασίστρια Charlotte Cooper υπήρξε ένα από τα highlights της βραδιάς. Όργωνε πάνω κάτω τη σκηνή και μιλούσε με ενθουσιασμό στο μικρόφωνο, δείχνοντας να διασκεδάζει πολύ αυτή την εμφάνιση του συγκροτήματος της.

Το δε alternative rock υλικό των The Subways είναι ιδανικό για ένα μεγάλο stage σε καλοκαιρινό festival, κάτι που φάνηκε από τις αντιδράσεις του κοινού ακόμα και σε τραγούδια που δεν ήταν τόσο γνωστά. Το δε κλείσιμο με το απόλυτο hit «Rock & Roll Queen» ήταν το αναμενόμενο, με τα παιχνίδια μπάντας/κοινού και το stage diving του κιθαρίστα/τραγουδιστή Billy Lunn να κλείνει με τον πλέον ιδανικό τρόπο το live των Subways. Το γκρουπ μας καληνύχτισε με τους παρευρισκόμενους να είναι πλέον πανέτοιμοι για το κυρίως πιάτο.

Στις αρχές των 90s, ο Kurt Cobain έγινε το πρόσωπο μιας ολόκληρης γενιάς, εκφράζοντας μέσα από τα τραγούδια του και το τραγικό του τέλος τις αγωνίες μιας ολόκληρης νέας εποχής που ξημέρωνε. Οι Nirvana υπήρξαν ηγέτες μιας σκηνής που εν μέρει κλήθηκε να παίξει το ρόλο της «κραυγής αγωνίας» μιας γενιάς ανθρώπων, η οποία δεν είχε μέχρι τότε καλλιτεχνική έκφραση ώστε να φωνάξει παρών, όντας στο περιθώριο.

Οι σπουδαίοι The Offspring, headliners της πρώτης ημέρας του Release Athens 2024, έπαιξαν σε κάποιο βαθμό τον ίδιο ρόλο, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό και ίσως πιο προσιτό τρόπο. Αποδόμησαν τη νοοτροπία του ήχου και κατάφεραν να εκφράσουν τα νεανικά αδιέξοδα, μέσα από μεγάλες δόσεις χιούμορ και αυτοσαρκασμού, σε συνδυασμό με εθιστικά hits τα οποία, για κάποια χρόνια, διαδέχονταν το ένα το άλλο με μεγάλη ταχύτητα. Hits τα οποία υπήρξαν ευαγγέλιο για πάρα πολλούς εκπροσώπους της Γενιάς Χ, καθώς τους βοήθησαν σημαντικά να ανακαλύψουν λίγο καλύτερα τον εαυτό τους. Φτιάχνοντας ένα σχετικά loser προφίλ, μίλησαν με την πλέον ουσιαστική γλώσσα στους ανασφαλείς νέους εκείνης της εποχής, δίνοντας τους το πιο σημαντικό μήνυμα που θα μπορούσαν. Ότι δεν είναι μόνοι τους.

Ο κόσμος που κατέκλυσε χτες το συναυλιακό χώρο γνωρίζει καλά την εν λόγω ιστορία και ήρθε από όλα τα μέρη της Ελλάδας για να την τιμήσει. Μια εκρηκτική αρχή με το «Come Out and Play» και το party αρχίζει. Οι Offspring είναι μια μηχανή παραγωγής hits αλλά ταυτόχρονα είναι και οι φίλοι της διπλανής πόρτας, οι μεσήλικες Dexter Holland και Noodles που περίπου 40 χρόνια τώρα, από την ίδρυσή τους το 1984, μοιράζονται τις χαρές της ζωής, των ηχογραφήσεων και των ζωντανών εμφανίσεων. Διασκεδάζουν, παίζουν με το κοινό αλλά και μεταξύ τους, καμαρώνουν για την ακαδημαϊκή πορεία του Dexter ο οποίος εδώ και λίγα χρόνια είναι Δόκτωρ Μοριακής Βιολογίας.

Όσο για το κοινό; Αρκούν δύο λέξεις από ένα ρεφρέν ή μια στροφή ώστε να αναπαράγει εικόνες παιδικών δωματίων και σχολικών αιθουσών, εικόνες της «νιότης που έδειχνε πως θα γινόμασταν άλλοι», παραφράζοντας τον ποιητή. Μια τέτοια εμφάνιση φυσικά είναι δύσκολο να έχει συγκεκριμένα highlights, ωστόσο είναι αυτά τα δύο σημεία που αξίζει να αναφερθούν. Η αναμονή για τον «βρώμικο» μονόλογο του «Bad Habit» και φυσικά το τραγούδι-ταυτότητα μιας ολόκληρης δεκαετίας, ένα ανεπανάληπτο «Self Esteem» που έκλεισε με ιδανικό τρόπο αυτή την σπουδαία βραδιά. Οι Offspring αποχαιρέτησαν ένα κοινό που δεν έφυγε απλά ικανοποιημένο. Ήταν ευτυχισμένο.

Στη μαγική βραδιά των Offspring, το κοινό βίωσε μια πραγματικά ξεχωριστή συναυλιακή εμπειρία. Ανέσυρε τις αναμνήσεις του, αγκάλιασε τον διπλανό του, χόρεψε και χοροπήδησε στο άκουσμα της μισής λέξης και της μισής νότας με τις οποίες συνδέθηκε η κρίσιμη εφηβική ηλικία του. Μια συναυλία ενός γκρουπ της νιότης σου αποτελεί πολλές φορές «κάθαρση», με τους στίχους να «χτυπάνε» ενίοτε εντελώς διαφορετικά σε μια άλλη, προχωρημένη ηλικία. Για πολύ κόσμο, η γραμμή «I'm just a sucker with no self esteem» είναι απλά ένας στίχος σε ένα hit. Για αυτούς που βρέθηκαν χτες στην Πλατεία Νερού, η ατάκα αυτή υπήρξε ό,τι πιο προσωπικό και ευαίσθητο. Είτε ισχύει ακόμα, είτε μιλάει για κάποιον άλλον εαυτό που έχει χαθεί. Που συχνά όμως αναπολούμε.

Ήταν ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσει το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ της χώρας.