Stuart Staples. Η φωνή. Η πιο εμβληματικά βαρύτονη φωνή στη ροκ ιστορία. Στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου βρίσκεται ο τραγουδιστής των Tindersticks από το στούντιό του στο Παρίσι και πολύ λίγο πριν την άφιξή του στην Αθήνα (Λυκαβηττός 19/9) μιλάει στην ΑΤΗΕΝS VOICE για τη 17χρονη κόρη του, τη σχέση του με τη νοσταλγία και τα όνειρά του που συχνά γίνονται τραγούδια σαν το “Marbles”.
Πόσο διαφορετικός είσαι από την εποχή του ντεμπούτο άλμπουμ σας;Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε. Ακόμη αναζητούμε τα ίδια πράγματα. Στο πρώτο άλμπουμ ήταν η αρχή του ταξιδιού. Επιδιώκουμε να συνδεθούμε με την έμπνευση που μπορεί να σε οδηγήσει σε μια απλή φόρμα που ποτέ δεν σταματά. Έχουμε αλλάξει σαν άτομα, έχουμε μεγαλώσει, αλλά βασικά αυτό που μας παρακινεί να γράψουμε μουσική είναι το ίδιο.
Τι έχεις μάθει από την κόρη σου;Τόσα πολλά. Το να έχεις παιδιά να εξερευνούν τον κόσμο, να ρωτούν, να ανακαλύπτουν τον κόσμο, σε κρατάει φρέσκο και ανοιχτόμυαλο για ό,τι κάνεις και ό,τι βιώνεις.
Της αρέσουν οι Τindersticks;Έχει σεβασμό για τους Τindersticks (γέλια).
Πώς και αποφάσισες να μετακομίσεις στο Παρίσι;Θέλαμε απλώς να φύγουμε από το Λονδίνο. Δεν ήταν και το πιο εύκολο να αφήσουμε μετά από 20 χρόνια την πόλη. Αισθάνομαι όμως ότι η αλλαγή ήταν πολύ θετική για μας.
Σε όλα τα άλμπουμ υπάρχει κινηματογραφική αίσθηση στον ήχο σας, οπότε ήταν μάλλον φυσική εξέλιξη να γράψετε μουσική για τον κινηματογράφο.Έχουμε δουλέψει ουσιαστικά με μια σκηνοθέτιδα, την Κλερ Ντενί. Υπάρχει μια ξεχωριστή σχέση μεταξύ μας. Καθένα από τα 4-5 φιλμ που κάναμε είχε διαφορετική προσέγγιση. Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να περνάω τον καιρό μου κάνοντας μουσική για ταινίες, αλλά η συνεργασία με την Κλερ είναι πιο πολύ μια συνομιλία και μια ανταλλαγή ιδεών που πραγματικά απολαμβάνω.
Η σχέση σου με τη νοσταλγία; Νομίζω πως έρχεται σε κύματα. Δεν ένιωθα νοσταλγία εδώ και πολλά χρόνια. Όμως 4-5 χρόνια πριν, όταν ξαναβγήκαν τα πρώτα μας άλμπουμ και έπρεπε να ξαναδουλέψω με τα τραγούδια, η αλήθεια είναι ότι κυριεύτηκα από νοσταλγία.
Τι ιστορίες θέλεις να πεις τώρα;Τα τραγούδια νομίζω έρχονται και σε βρίσκουν. Δεν έχω και πολλές επιλογές. Ποτέ δεν έχω πει τώρα θα κάτσω και θα γράψω για αυτό ή το άλλο. Τα τραγούδια σε τραβούν από το μανίκι.
Πώς βρίσκεις τη φωνή σου; Υπάρχει μια μακρόχρονη σχέση. Έρχεται ολοένα και πιο κοντά μου, τη χρησιμοποιώ πιο εύκολα, θυμάμαι όταν ξεκίνησα είχαμε δυσκολίες. Τώρα όταν τη χρειάζομαι είναι εκεί πάντα.
Ποιο είναι το πιο βασικό χαρακτηριστικό σου; Η γυναίκα μου λέει ότι είμαι αεικίνητος. Πρέπει να κινούμαι ασταμάτητα.
Tι θυμάσαι από τη μουσική σου θητεία στο δισκάδικο Rough Trade του Λονδίνου; Ήταν εκπαίδευση και έμπνευση ταυτόχρονα να δουλεύω με όλους αυτούς τους ανθρώπους ακούγοντας μουσική από ετερόκλητα είδη. Μου άνοιξε τα αυτιά μου.
Η ιστορία πίσω από το τραγούδι “Marbles”; Το “Μarbles” προέκυψε από ένα όνειρο. Γι’ αυτό πάντα με συναρπάζει αυτό το κομμάτι, καθώς ποτέ δεν το κατάλαβα ολοκληρωτικά. Θυμάμαι ότι ξύπνησα από το όνειρο και ήθελα να το καταγράψω.
Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στην Αθήνα; Δεν ξέρω. Έχουμε καιρό να παίξουμε, οπότε είναι αρκετά συναρπαστικό για μας να ξαναπαίξουμε στον Λυκαβηττό. Νομίζω πως όταν δίνεις συναυλίες πρέπει να είσαι έτοιμος και ανοιχτός σε οτιδήποτε μπορεί να συμβεί σε μια οργανική σχέση με το κοινό.
