Σαν σήμερα, η αυτοκτονία του Ian Curtis και το τέλος των Joy Division

Σαν σήμερα, στις 18 Μαΐου 1980, ο τραγουδιστής των Joy Division, Ian Curtis βρέθηκε κρεμασμένος στην κουζίνα του σπιτιού του στο Cheshire της Αγγλίας. Ήταν μόλις 23 χρονών.

Ο Ian Curtis βρέθηκε στους Joy Division μέσω αγγελίας

Οι Joy Division ήταν ένα από τα τέσσερα πιο σημαντικά βρετανικά post-punk συγκροτήματα έχοντας τις ρίζες τους σε μια θρυλική πλέον συναυλία των Sex Pistols στο Lesser Free Trade Hall στο Μάντσεστερ τον Ιούνιο του 1976. Μαζί με τα ιδρυτικά μέλη των Buzzcocks, των The Smiths και των The Fall, ο Bernard Sumner και ο Peter Hook αποφάσισαν αμέσως μετά από εκείνο το show να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα.

Και ενώ η Do-it-yourself προσέγγιση των Sex Pistols τους έδωσε το «θράσος» να αποκαλούν τους εαυτούς τους συγκρότημα, όταν μετά βίας μπορούσαν να παίξουν τα πρόσφατα αγορασμένα όργανά τους, το συγκρότημα κατέληξε να γίνει από τις πρώτες μπάντες εμπνευσμένες από το punk που άφησαν πίσω τους αυτόν τον ήχο. Το κρίσιμο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η επιλογή του Ian Curtis μέσω αγγελίας «Ζητείται τραγουδιστής» που δημοσίευσαν σε ένα τοπικό δισκοπωλείο. Ο Curtis ήταν λιγότερο ένας επίδοξος ροκ σταρ και περισσότερο ένας ποιητής, με τους κυκλοθυμικούς, εκφραστικούς στίχους του να οδηγούν σταδιακά τον ήχο του γκρουπ μακριά από το νεύρο και την οργή του punk και προς κάτι πολύ πιο ανεπιτήδευτο και μελαγχολικό.

Ian Curtis: Ένα post-punk είδωλο

Ο ήχος που ανέπτυξαν οι Joy Division κατά τη διάρκεια του 1977-79 περιελάμβανε και συνθεσάιζερ - ένα «παράπτωμα» της lo-fi punk αισθητικής, αλλά μια επιλογή που σηματοδότησε την αρχή αυτού που θα ονομαζόταν τελικά New Wave. Το άλμπουμ «Unknown Pleasures» του 1979, η συνέχεια του «Closer» και το σινγκλ «Love Will Tear Us Apart», μετέτρεψαν τους Joy Division σε cult ήρωες στο Ηνωμένο Βασίλειο και η σαγηνευτική σκηνική παρουσία του Ian Curtis τον μετέτρεψε σε post-punk είδωλο.

Οι επιληπτικές κρίσεις και η μάχη με την κατάθλιψη

Αν και έκρυβε την πάθησή του από το υπόλοιπο συγκρότημα μέχρι που υπέστη μια σοβαρή κρίση στο βαν τους μετά από μια συναυλία στο Λονδίνο τον Δεκέμβριο του 1978, ο Curtis ήταν επιληπτικός. Κάποιοι έχουν υποθέσει ότι η κατάθλιψη λόγω της ιατρικής του κατάστασης και οι παρενέργειες των φαρμάκων που έπαιρνε για να την ελέγξει οδήγησαν στην αυτοκτονία του Curtis.

Ο Ian Curtis άρχισε να έχει επιληπτικές κρίσεις στα τέλη του 1978 και διαγνώστηκε επίσημα στις 23 Ιανουαρίου του επόμενου έτους, με τη συγκεκριμένη περίπτωσή του να περιγράφεται από τους γιατρούς ως «σοβαρή με κίνδυνο της ζωής του» αν δεν έπαιρνε τις διάφορες ισχυρές δόσεις φαρμάκων που του είχαν συνταγογραφηθεί.

Έχοντας γίνει μέλος της Βρετανικής Ένωσης Επιληψίας, ο Curtis ήταν αρχικά ανοιχτός να συζητήσει την κατάστασή του με όποιον τον ρωτούσε, αν και σύντομα απομονώθηκε, απρόθυμος να μιλήσει για οποιοδήποτε θέμα σχετικά με την υγεία του, πέρα ​​από τα βασικά. Πολύ συχνά, σε περίπτωση που ένα συγκεκριμένο φάρμακο αποτύχαινε να ελέγξει τις επιληπτικές κρίσεις του Curtis, ο γιατρός του συνταγογραφούσε ένα διαφορετικό και η σύζυγός του θυμόταν ότι ήταν «γεμάτος ανανεωμένο ενθουσιασμό ότι αυτή η συγκεκριμένη συνταγή θα τον βοηθούσε να θέσει υπό έλεγχο τις κρίσεις του».

Ο Ian Curtis βασανιζόταν από δύο κρίσεις την εβδομάδα

Καθ' όλη τη διάρκεια του 1979 και του 1980, η κατάσταση του Ian Curtis επιδεινώθηκε σταδιακά εν μέσω συναυλιών και περιοδειών, με τις κρίσεις του να γίνονται πιο συχνές και πιο έντονες. Μετά τη διάγνωσή του, ο Curtis συνέχισε να πίνει, να καπνίζει και να ταλαιπωρείται από αϋπνίες. Τα φάρμακα που συνταγογραφήθηκαν στον Curtis για την κατάστασή του προκάλεσαν πολυάριθμες παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων εναλλαγών της διάθεσης.

Αυτή η αλλαγή στην προσωπικότητα παρατηρήθηκε επίσης από τη σύζυγο, την οικογένεια και τα πεθερικά του Curtis, που έβλεπαν πόσο λιγομίλητος είχε γίνει. Μετά τη γέννηση της κόρης του τον Απρίλιο του 1979, λόγω της σοβαρότητας της ιατρικής του κατάστασης, ο Curtis σπάνια ήταν σε θέση να κρατήσει το μωρό στην αγκαλιά του διακινδυνεύοντας την ασφάλειά της.

Την εποχή της ηχογράφησης του δεύτερου άλμπουμ του συγκροτήματος, η κατάσταση του Curtis ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, με τον ίδιο να υπομένει κατά μέσο όρο δύο κρίσεις την εβδομάδα. Σε μια περίπτωση κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ ανησύχησαν όταν διαπίστωσαν ότι έλλειπε από το στούντιο ηχογράφησης για δύο ώρες. Ο μπασίστας του συγκροτήματος, Peter Hook, βρήκε τελικά τον Curtis αναίσθητο στις τουαλέτες του στούντιο, έχοντας χτυπήσει το κεφάλι του σε έναν νεροχύτη μετά από επιληπτική κρίση.

Το υπόλοιπο συγκρότημα δεν μπορούσε να βοηθήσει

Παρά τις περιπτώσεις όπως αυτή, ο Hook είχε δηλώσει ότι, σε μεγάλο βαθμό λόγω άγνοιας της κατάστασης, αυτός, ο κιθαρίστας Bernard Sumner και ο ντράμερ Stephen Morris δεν ήξεραν πώς να βοηθήσουν. Παρ' όλα αυτά, ο Hook επέμενε ότι ο Curtis δεν ήθελε ποτέ να στενοχωρήσει ή να ανησυχήσει τους συναδέλφους του και θα «μας έλεγε ακριβώς αυτό που θέλαμε να ακούσουμε» αν εξέφραζαν οποιαδήποτε ανησυχία για την κατάστασή του.

Σε ένα περιστατικό, σε μια συναυλία μπροστά σε σχεδόν 3.000 άτομα στο Rainbow στο Finsbury Park του Λονδίνου τον Απρίλιο του 1980, οι τεχνικοί φωτισμού στο χώρο - αντίθετα με τις οδηγίες που είχαν λάβει πριν από τη συναυλία - άναψαν τους δυνατούς προβολείς στη μέση της παράστασης, προκαλώντας τον Curtis να τιναχτεί προς τα πίσω πέφτοντας πάνω στο drum kit του Stephen Morris. Έπρεπε να μεταφερθεί εκτός σκηνής στο καμαρίνι του για να συνέλθει.

Όταν ο Curtis συνήλθε από αυτή την κρίση, επέμενε ότι το συγκρότημα έπρεπε να ταξιδέψει στο West Hampstead για να δώσει τη δεύτερη συναυλία της βραδιάς, αν και περίπου 25 λεπτά μετά την έναρξη, ο Ian Curtis σωριάστηκε ξανά στο πάτωμα βιώνοντας την πιο βίαιη κρίση που είχε υπομείνει μέχρι εκείνη τη μέρα.

Κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων των Joy Division το 1979 και το 1980, ο Curtis κατέρρευσε αρκετές φορές επί σκηνής και έπρεπε να μεταφερθεί εκτός συναυλίας. Για να μειωθούν οι κρίσεις του, οι δυνατοί προβολείς απαγορεύτηκαν από τις συναυλίες των Joy Division. Παρά αυτά τα μέτρα, ο Bernard Sumner δήλωσε αργότερα ότι ακόμα και κάποια κρουστά θα προκαλούσαν τον Curtis κρίσεις. Τον Απρίλιο του 1980, ο ντράμερ Terry Mason ορίστηκε «φύλακας» για να διασφαλίσει ότι ο Curtis έπαιρνε τα φάρμακά του, απέφευγε την κατανάλωση αλκοόλ και κοιμόταν αρκετά.

Ο Ian Curtis αυτοκτονεί στο σπίτι του στην Αγγλία

Τις πρώτες ώρες της 18^ης Μαΐου 1980, ο Ian Curtis χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι σχοινί έβαλε τέλος στη ζωή του, αφήνοντας ένα σημείωμα στη γυναίκα του Deborah, γράφοντας πόσο την αγαπάει παρά την παράλληλη σχέση που διατηρούσε.

Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που μπορεί να έπαιξαν ρόλο στην αυτοκτονία του Ian Curtis, όπως η χρήση ναρκωτικών ή η πίεση στον γάμο του εξαιτίας της σχέσης του με μια Βέλγο δημοσιογράφο. Όποιοι και αν είναι οι λόγοι, ο Ian Curtis αυτοκτόνησε μόλις δύο μέρες πριν από την προγραμματισμένη αναχώρηση των Joy Division σε μια περιοδεία που θα άλλαζε την καριέρα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δύο μήνες αφότου ο Curtis αυτοκτόνησε, τα υπόλοιπα μέλη των Joy Division εκπλήρωσαν την υπόσχεση που είχαν δώσει ο ένας στον άλλο αποσύροντας το όνομα του γκρουπ και συνεχίζοντας τη δεκαετία του 1980 με το νέο τους όνομα, New Order.

Η τελευταία ζωντανή εμφάνιση του Ian Curtis ήταν στις 2 Μαΐου 1980 στο High Hall του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ και περιελάμβανε την πρώτη και μοναδική εκτέλεση του «Ceremony» των Joy Division, που αργότερα ηχογραφήθηκε από τους New Order και κυκλοφόρησε ως το ντεμπούτο τους σινγκλ. Το τελευταίο τραγούδι που ερμήνευσε ο Curtis στη σκηνή με τους Joy Division πριν από το θάνατό του ήταν το «Digital».