Έλλη Πασπαλά: Υπάρχει σήμερα ένας διάχυτος κυνισμός

Γνώρισα την Έλλη Πασπαλά από τους δίσκους του Χατζιδάκι στις αρχές της δεκαετίας του 1980, σε μια εποχή που η σχέση μου με το ελληνικό τραγούδι ήταν ελάχιστη. Ακόμη κι αν στην «Πορνογραφία» ή στις «Μπαλάντες της Οδού Αθηνάς», μπορούσες να καταλάβεις ότι εδώ έχουμε μια εξαιρετική φωνή, οι ερμηνείες της στη Ρωμαϊκή Αγορά, δεν άφηναν καμία αμφιβολία. Αγάπησα τα προσωπικά της album -μου λείπει που δεν έχει κάνει κάτι ολοκληρωμένο καινούργιο για καιρό- αλλά οι διασκευές της με αποζημίωναν και με αποζημιώνουν μέχρι και τώρα. Το “American Songbook” της είναι υπέροχο, άλλωστε μιλάμε για τραγούδια βαθιά βιωμένα από την εποχή της Νέας Υόρκης. Στις ανοιξιάτικες βραδιές της στο Άλσος πέρα από την προσωπική της δισκογραφία, θα τραγουδήσει Joni Mitchell, Leonard Cohen, Van Morrison, Stevie Wonderκαι ποιος ξέρει τι άλλο.

Ποια είναι τα συναισθήματα με τα οποία έρχεστε από την παράσταση“My American Songbook” στο Ηρώδειο;
Ένιωσα μία απόλυτη σύνδεση τόσο με τη μουσική όσο και με τους μουσικούς αλλά και με το κοινό. Μία αίσθηση πληρότητας και αρμονίας, που, απ’ ό,τι κατάλαβα, το ένιωσαν και οι μουσικοί που με συνόδευσαν εκείνο το βράδυ και ο Vassilikos που ήταν μαζί μου στη σκηνή. Ήταν μία ευλογία, μία ευτυχία που θα μου μείνει αξέχαστη, σχεδόν πιο πάνω από όλες τις στιγμές της μουσικής μου ζωής.

Η σχέση σας με την τζαζ κρατάει πολλά χρόνια, έτσι δεν είναι; Πώς ξεκίνησε;
Η σχέση μου με την τζαζ ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία και άκουγα ανέκαθεν γιατί ανήκε στο μουσικό μου περιβάλλον. Συνειδητά όμως άρχισα να ακούω στα χρόνια του γυμνασίου. Πήγαινα σε μουσικό σχολείο στην Αμερική και είχα και δύο αδέλφια που με επηρέασαν, κυρίως ο μεγαλύτερος αδερφός μου ο οποίος αγαπούσε πολύ τη τζαζ.

Ενώ στο Ηρώδειο είχα την τύχει να σας παρακολουθήσω, δεν παρακολούθησα την παράσταση «Ευαγγελισμός, το Μιούζικαλ» των Τριανταφύλλου / Αστερή στο Εθνικό Θέατρο. Θα θέλατε να μου πείτε δυο λόγια γι’ αυτή την εμπειρία;
Το μιούζικαλ «Ευαγγελισμός» ήταν μία καταπληκτική εμπειρία για μένα. Μία μουσικοθεατρική παράσταση με έναν καταπληκτικό και μεγάλο θίασο, με σπουδαίους, γνωστούς και έμπειρους  ηθοποιούς, αλλά και με νέα, πολύ ταλαντούχα παιδιά. Ήταν μία παράσταση πολύ ιδιαίτερη, πολύ φρέσκια, πολύ καινούργια και αυτό ήταν κάτι πολύ όμορφο για μένα. Ταυτόχρονα ήταν και μία πρόκληση και ένα προσωπικό στοίχημα, από το οποίο πιστεύω ότι βγήκα πολύ κερδισμένη.

Στο Άλσος, τι θα έχουμε τη χαρά να ακούσουμε;
Το πρόγραμμα φέτος στο θέατρο Άλσος θα περιέχει υπέροχα τραγούδια, ελληνικά και ξένα, τραγούδια που έχω ηχογραφήσει και άλλα που δεν έχω. Επίσης θα περιέχει τραγούδια που έχω πολλά χρόνια να τραγουδήσω, όπως κάποια από το άλμπουμ «Το νησί των  Λωτοφάγων» και άλλα πολλά που έχουνε καθορίσει την πορεία μου όλα αυτά τα χρόνια και αποτελούν το ερμηνευτικό μου στίγμα.

Τι φέρνουν μαζί τους οι μουσικοί που θα είναι μαζί σας στην παράσταση;
Φέρνουν τη μαγεία, τη μουσικότητά τους, τη δημιουργικότητα τους, την ευαισθησία, την στήριξη και  τη χαρά τους. Είναι όλοι πολύ σπουδαίοι μουσικοί, ξεκινώντας από τον David Lynch στο σαξόφωνο και το φλάουτο,  τον Τάκη Φαραζή στο πιάνο, τον Πέτρο Βαρθακούρη στο κοντραμπάσο και τον Γιάννη Αγγελόπουλο στα τύμπανα. Επίσης εκεί θα είναι για λίγες εμφανίσεις και ο νέος σαξοφωνίστας Tommy Lynch.

Έχετε ζήσει εποχές όπου το ελληνικό τραγούδι είχε την απόλυτη κυριαρχία στις καρδιές των ανθρώπων. Νιώθω να υπάρχει μια κάμψη αυτόν τον καιρό. Συμφωνείτε; Αν ναι, σε τι μπορεί να οφείλεται αυτή η κάμψη;
Θα συμφωνούσα… Δυσκολεύομαι όμως να κάνω ανάλυση για το που οφείλεται αυτή η κάμψη. Η παγκοσμιοποίηση; Το διαδίκτυο; Είναι πιστεύω πολύ δύσκολο να διατηρήσει μία μικρή χώρα όπως η Ελλάδα την ταυτότητά της όταν ισοπεδώνονται τα πράγματα γύρω μας κι όταν είναι δύσκολο να διατηρείται η γλώσσα ζωντανή. Υπάρχει ένας διάχυτος κυνισμός που πιστεύω ότι επηρεάζει αρνητικά την δημιουργικότητα των ανθρώπων, αλλά είμαι αισιόδοξη ότι οι νέοι άνθρωποι, η νέα γενιά, θα βρει τη γλώσσα της.

Θα θέλατε να ξεχωρίσετε μερικές στιγμές που θεωρείτε πολύ σημαντικές στην πολύχρονη καριέρα σας;
Ξέρετε έχω σταθεί πολύ τυχερή στη ζωή μου και έχω ζήσει πολλές σημαντικές στιγμές που θα μπορούσα να αναφέρω. Οπότε θα μείνω στην τελευταία πολύ σημαντική στιγμή που έχω ζήσει και που είναι η συναυλία μου στο Ηρώδειο το περασμένο καλοκαίρι.

Σε μια εποχή που η δισκογραφία δεν είναι στα καλύτερά της, τι καλείται ένας μουσικός να κάνει για να βγάλει τη δουλειά του προς τα έξω;
Έχει αλλάξει εντελώς το σκηνικό της δισκογραφίας στην εποχή μας, έχουν αλλάξει οι κανόνες, έχουν αλλάξει οι μηχανισμοί. Ένας μουσικός πρέπει πλέον να διαχειρίζεται πέρα από τη μουσική και το έργο του και όλη την προβολή του, όλο το λεγόμενο marketing, μία διαχείριση την οποία εγώ προσωπικά βρίσκω πολύ ενοχλητική και βαρετή. Βέβαια αυτή είναι η εποχή μας. Υπάρχουν τρομερές ταχύτητες και υπάρχει μαζί κι ένα χάος από πληροφορίες αλλά και από δυνατότητες. Μέσα από αυτό το χάος όμως νομίζω ότι επανέρχεται η ανάγκη και η επιθυμία των ανθρώπων να βρίσκονται και να δημιουργούν μαζί, μέσα από παρέες.

Τι να περιμένουμε το επόμενο διάστημα;
Το επόμενο διάστημα θα βρίσκομαι στο θέατρο Άλσος και το καλοκαίρι που μας έρχεται σε συναυλίες στην Ελλάδα. Μετά, το μέλλον είναι ανοιχτό, πολύ ανοιχτό, υπάρχουν κάποιες σκέψεις και ιδέες που όμως δεν έχουν άμεση σχέση με την μουσική. Πάντως, για τώρα, «Ανοιξιάτικα βράδια έρχονται»!