Το συγκρότημα Virgin Mary's Eyes μας γνωρίζει τον ροζ κόσμο του

Ο Αντώνης Μαλλίδης, Μιχάλης Χατζηβασιλείου, Στέφανος Ουζουνίδης, Άκης Παπανικολάου και Κώστας Φιλίππου, είναι τα πρόσωπα του συγκροτήματος Virgin Mary’s Eyes και πρόσφατα κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Creatures». Με χαρακτηριστικό χρώμα το ροζ και μασκότ έναν ιδιαίτερο κλόουν, εμπνέονται από «της Παναγιάς τα μάτια». Το συγκρότημα δημιουργήθηκε στις αρχές του 2015 στην Κομοτηνή από τον Αντώνη και τον Μιχάλη και στην πορεία προστέθηκαν τα υπόλοιπα μέλη. Ο ήχος τους τοποθετείται κάπου ανάμεσα στην εναλλακτική μουσική και το πειραματικό rock metal, βρίσκοντας στα κομμάτια τους αναφορές από trap, hip-hop, blues, ska, reggae και goth.

Πώς προέκυψε η ονομασία «Virgin Mary’s Eyes»;
Το όνομα αντικατοπτρίζει αυτό ακριβώς που παίζουμε, δηλαδή ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Την ιδέα τη χρωστάμε σε έναν πολύ καλό μας φίλο, η οποία σκέψου είχε ειπωθεί ως αστείο. Όταν όμως αποφασίσαμε σαν συγκρότημα να μη βάζουμε όρια στα μουσικά είδη που μας επηρεάζουν, σκεφτήκαμε ότι η αγγλική μετάφραση της φράσης «της Παναγιάς τα Μάτια» θα ταίριαζε γάντι.

Ποιο ήταν το πρώτο σας τραγούδι; 
Πριν απαντήσουμε σε αυτό, πρέπει να διαχωριστεί όλο το χρονικό διάστημα που υπάρχουμε ως συγκρότημα σε δυο εποχές: η πρώτη έλαβε χώρα στην Κομοτηνή από το 2015 έως το 2017 και η δεύτερη ξεκίνησε το 2018 συνεχίζοντας μέχρι σήμερα. Η δεύτερη εποχή είναι το σχήμα της μπάντας που υπάρχει αυτήν τη στιγμή, για αυτό και θα αναφερθούμε σε αυτή. Κάπου στα τέλη του 2018, τότε που μπήκε στο σχήμα ο Στέφανος Ουζουνίδης (lead κιθάρα), αρχίσαμε ξανά τις πρόβες και τις συνθέσεις κομματιών. Μετακομίζοντας τότε στην Αθήνα, αποφασίσαμε να κατευθύνουμε τον ήχο της μπάντας σε πιο εναλλακτικά και πειραματικά μονοπάτια, ολοκληρώνοντας τελικά το πρώτο μας τραγούδι με τίτλο «First Voices». Τυχαίο; Δε νομίζω.

Μιχάλη Χατζηβασιλείου και Αντώνη Μαλλίδη, ήταν εύκολη τελικά η σύνθεση του «First Voices»;
Ήταν μια ξεχωριστή διαδικασία, διότι έπρεπε να γνωριστούμε ξανά μέσω της μουσικής. Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που συνυπάρξαμε σε πρόβα ή γράψαμε κάτι μαζί. Ωστόσο νιώθαμε σαν να μην πέρασε μια μέρα και ταυτόχρονα σαν να γινόταν όλο αυτό πρώτη φορά. Πιστεύουμε πως η δημιουργική μας αμηχανία φαίνεται στο τραγούδι, καθώς ξεκινά σαν ένα χορευτικό 70s blues rock και προοδευτικά καταλήγει σε έναν extreme metal ανεμοστρόβιλο. Είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου και πιθανότατα αυτό που καθόρισε κατά κάποιον τρόπο όλα όσα ακολούθησαν.

Από πού εμπνέεστε για τα τραγούδια σας;
Από την βουνοκορφή της pop μουσικής, όποια κι αν έχει υπάρξει ανά δεκαετίες, έως τις πιο σκοτεινές στιγμές μουσικών καλλιτεχνών. Όσον αφορά στους στίχους, εμπνεόμαστε από τον αγώνα που δίνουμε καθημερινά για να ζήσουμε ελεύθεροι σαν καλλιτέχνες, κάτι που σήμερα δεν είναι πολύ εύκολο. Οι στίχοι όπως και η μουσική μας εκφράζονται κάπως αφηρημένα, διότι κάθε άνθρωπος μάχεται για τους στόχους του με διαφορετική τέχνη και δημιουργικότητα. Η διεκδίκηση για το δικαίωμα στον έρωτα, ακόμα και στην ίδια τη ζωή, είναι παραδείγματα που σίγουρα αποτελούν πηγή έμπνευσης. 

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Creatures». Πείτε μας μερικά πράγματα για τον τίτλο, ποια είναι τα πλάσματα για τα οποία τραγουδάτε;
Ο τίτλος αναφέρεται στο «πλάσμα» που κρύβει ο καθένας μέσα του, για την εσωτερική φωνή που άλλοτε μας αποτρέπει κι άλλοτε μας προτρέπει. Στο ομότιτλο κομμάτι του δίσκου θα βρεις τον στίχο «Scarecrows and Clowns are my friends, a Mermaid is my lover», συστήνοντας τα τρία πλάσματα. Πρώτος είναι ο Κλόουν, ο οποίος εμφανίζεται και στο εξώφυλλο του δίσκου. Ένας χαρακτήρας που δεν παίρνει τη ζωή στα σοβαρά και αυτό τον κάνει συχνά να φαίνεται αστείος ή και τρομαχτικός. Έπειτα η ερωμένη μας Γοργόνα είναι η ομορφιά της ελευθερίας, ένα πλάσμα που κολυμπά στους ωκεανούς απολαμβάνοντας τα χρώματα της φύσης. Ξέρει όμως να αντέχει τις φουρτούνες. Τέλος το Σκιάχτρο είναι το άτομο που παραμένει στάσιμο, διώχνοντας τις όμορφες περιπέτειες γιατί φοβάται να αφήσει τη σταθερή και κάπως μίζερη καθημερινότητά του. Αυτά είναι τα «Creatures» μας. Στο εξώφυλλο υπάρχει μόνο ο Κλόουν, αλλά στο video clip θα γνωρίσετε και τους άλλους δύο χαρακτήρες.

Στο εξώφυλλο του άλμπουμ πρωταγωνιστεί έντονα το ροζ, γιατί επιλέχθηκε το αυτό το χρώμα;
Το ροζ για τον Μιχάλη είναι το χρώμα της επανάστασης. Και είναι τρελό αν το σκεφτείς πώς ένα χρώμα τόσο γλυκό, που ομορφαίνει τη διάθεση, είναι συγχρόνως τόσο ποινικοποιημένο. Ίσως σήμερα η καλή διάθεση μεταφράζεται ως επαναστατική πράξη. Από άποψη αισθητικής αγαπάμε γενικά το ροζ χρώμα και το επιλέξαμε όχι μόνο επειδή μας άρεσε, αλλά και επειδή είχαμε ανάγκη να δώσουμε ένα χρώμα στη μουσική μας που δεν μπορούσε να χωρέσει σε κάποιο από όσα εκφράζονται στις μουσικές υποκουλτούρες που μας επηρεάζουν.

Ο Κλόουν εμφανίζεται σε διαφορετικές εκδοχές, όπως στο «Flowers of Evil». Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος;
Για εμάς ο Κλόουν είναι μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία. Σε άλλα άτομα σκορπά γέλιο και σε άλλα τρόμο. Αυτό είναι που τον κάνει τόσο ενδιαφέροντα. Δεδομένου ότι δεν αντιμετωπίζει πάντοτε με σοβαρότητα τις καταστάσεις, έχει το ελεύθερο να τολμά πιο εύκολα. Γι’ αυτό και τον βλέπουμε πάνω στα κύματα γελώντας. Σε προκαλεί και σε τρομάζει. Στο «Flowers of Evil» τον ακούς να σε καλωσορίζει σε ένα φρικιαστικό τσίρκο. Είναι δική σου η επιλογή αν θα αφεθείς και θα πας ή αν θα το βάλεις στα πόδια. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι αν αποφασίσεις να πας, θα διασκεδάσεις και θα βιώσεις στιγμές που αξίζουν. Το τσίρκο ενέχει κάποιο ρίσκο, όλα όμως φτάνουν στο σημείο που χρειάζονται ένα άλμα πίστης.

Πιστεύετε ότι τα social media έχουν βοηθήσει να αναδειχθούν περισσότερο οι νέοι καλλιτέχνες;
Σαφώς! Έχεις τα εργαλεία να προωθήσεις τη δουλειά σου σε όλο τον κόσμο. Αλλά τίποτα δεν γίνεται χωρίς προσπάθεια, καθώς «βασιλεύει» ο αλγόριθμος. Πρέπει ακόμα και εκεί οι κινήσεις σου να είναι στοχευμένες, εάν θέλεις να γίνει σωστά. Ως συγκρότημα που έχουμε ζήσει στην επαρχία αλλά και στην πρωτεύουσα, τα social media μειώνουν τις δυσκολίες και περιορισμούς που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας καλλιτέχνης σε μια μικρή πόλη. 

Είστε ένα συγκρότημα με πέντε μέλη. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι το να δημιουργείτε μαζί;
Είμαστε ένα μάτσο από πέντε εγωιστές, ας μιλήσουμε ειλικρινά, δεν γίνονται πάντα όλα εύκολα. Αυτό οφείλεται και στο είδος μουσικής που παίζουμε, με όλα να επιτρέπονται. Είναι δύσκολο μερικές φορές να αποφασίσουμε ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε όσον αφορά στη σύνθεση. Από την άλλη, μερικές φορές κυλάνε τα πράγματα τόσο αβίαστα και απλά. Σκέψου επίσης πως ένα κομμάτι μπορεί να ξεκινήσει από την ιδέα ενός μόνο μέλους και να περάσει από τα φίλτρα των υπολοίπων. Σαν άτομα είμαστε πολύ διαφορετικά μεταξύ μας και έτσι ο καθένας έχει τη δική του ερμηνεία και οπτική. Με τον καιρό μαθαίνουμε όλο και περισσότερο ο ένας τον άλλον, το σημαντικό όμως είναι ότι σε αυτό το γκρουπ υπάρχει χώρος για όλες τις μουσικές επιρροές.

Τι σημαίνει για εσάς η μουσική;
Απόλυτη ελευθερία. Δεν έχουμε σκοπό να ακολουθήσουμε τις νόρμες ενός συγκεκριμένου στιλ και αυτό μας αφήνει να γράψουμε μουσική που πραγματικά μας εκφράζει. Είμαστε εμείς, όχι η αντιγραφή κάποιου άλλου. Γιατί, όταν κάνεις το δικό σου, εκφράζεις τον εαυτό σου. Μόλις κάναμε ρίμα και σου έχουμε άλλη μία: «Μπορούμε τη Δευτέρα να είμαστε underground και ψαγμένοι, ενώ την Τρίτη εμπορικοί και ξεφτιλισμένοι». Μουσική για εμάς είναι η χαρά της προσφοράς, ενός ωραίου θεάματος σε κάποιον που θα μας ακούσει ή θα μας δει. Μία ανάμειξη εγωιστικής ματαιοδοξίας και αλληλεγγύης. Μαθαίνουμε και αποδεχόμαστε περισσότερο τους εαυτούς μας, ενώ παράλληλα προσφέρουμε διασκέδαση.

Τι θα συμβουλεύατε όσους θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική;
Δύο πράγματα. Πρώτον, να τολμήσουν να πειραματιστούν και να φτιάξουν νέους κανόνες για το πώς θέλουν να ακούγονται μουσικά. Να έχουν ανοιχτό μυαλό. Δεύτερον, για όσους το βλέπουν σοβαρά, να το κάνουν με μεράκι και επαγγελματισμό. Η καλλιτεχνία, δυστυχώς, είναι μια δραστηριότητα που αργεί να αποδώσει καρπούς, αλλά αν όντως θέλει κάποιος να ασχοληθεί, πρέπει να είναι έτοιμος για μεγάλες θυσίες, προσωπικές και οικονομικές. Μόνο έτσι θα γίνει σωστά.