Fresh Voices Sessions by Voice 102,5: Οι Hume Assine στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος

Ονέος θεσμός από τον Voice 102,5 παρουσιάζει για πρώτη φορά ένα διπλό live με τους George Gaudy και Hume Assine στον ξεχωριστό χώρο του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, τη Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου στις 20:30. Μετά από τα δυο ξεχωριστά sessions, ακολουθεί μια πρωτότυπη συζήτηση-συνέντευξη με τους καλλιτέχνες και με τη συμμετοχή του κοινού.

Μετά την κυκλοφορία του 3oυ τους album, το «Athens Blues», οι Hume Assine έρχονται στη σκηνή του Γαλλικού Ινστιτούτου και ανεβάζουν ρυθμούς, μπλέκοντας δικά τους κομμάτια με ανατρεπτικές διασκευές και απρόσμενα mashups. Αν και ξεκίνησε ως solo project, τελικά o Hume Assine (aka Vangelis Orfanidis) δεν γινόταν να μην είναι μέλος μιας μπάντας, γι’ αυτό και μαζί με την Άννα Πασπάτη στα φωνητικά και τον Αλέξιο Αντωνόπουλο στα τύμπανα και στα pads, είναι πια το μόνιμο ομώνυμο σχήμα.

 ― Πώς εμπνευστήκατε τα τραγούδια για το τελευταίο σας άλμπουμ «Athens Blues»;
Αφορμή για όλα τα τραγούδια είναι μικρές καθημερινές και ίσως φαινομενικά ασήμαντες ιστορίες της πόλης. Οι δεκάδες διαφορετικοί άνθρωποι που διασχίζουν μια και μόνο  διάβαση για λίγα δευτερόλεπτα, όσο περιμένουμε να ανάψει το φανάρι, ένα φιλί από ένα ζευγάρι εφήβων έξω από το τζάμι του κολλημένου στην κίνηση αυτοκινήτου μας, πάθη, τοξικότητες, χαρές και όνειρα, και όλα αυτά που όλοι λίγο πολύ ζούμε καθημερινά στην πόλη. Και με ένα σκεπτικό ότι στην εποχή των singles, για να έχει λόγο ύπαρξης ένα album ίσως πρέπει να έχει ένα ενιαίο concept. Όταν λοιπόν γράφτηκε το ομώνυμο κομμάτι με το οποίο ξεκινάει και το album, κάπως ξεκλείδωσε και όλη την πορεία της σύνθεσης του album.

― Πιστεύετε ότι η Αθήνα είναι μια πόλη που χαρακτηρίζεται μουσικά από τα blues;
Ηχητικά σίγουρα όχι. Δηλαδή αν κάποιος περιμένει να ακούσει 12μετρα blues σε αυτό το album, μάλλον τον παραπλανήσαμε. Πιο πιθανό είναι κάποιος να αναγνωρίσει στοιχεία του σημερινού αστικού ήχου, με 808, έντονες μπασογραμμές, synths, αλλά και νοσταλγία με mellotrons, organs κ.λπ. Τα blues εδώ, αποδίδουν την έννοια του «καημού», που η Αθήνα δεν τον στερείται καθόλου απ’ ό,τι φαίνεται. Τα blues είναι από τη φύση τους αφηγηματικά. Διηγούνται ιστορίες καθημερινές, με την αμεσότητα του «i wake up, in the morning…» – πόσο πιο blues από αυτό;

― Το album περιλαμβάνει 10 καθημερινές ιστορίες, πόσες από αυτές βασίζονται σε βιωματικές καταγραφές;
Όλες είναι βιωματικές καταγραφές, με την έννοια ότι φυσικά κάποια κομμάτια είναι δικές μας προσωπικές ιστορίες, αλλά και τα υπόλοιπα είναι ιστορίες που παρατηρούμε να συμβαίνουν δίπλα και μπροστά μας, οπότε τις βιώνουμε και αυτές με κάποιον τρόπο.

 ― Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Jerome Kaluta και τον Στέφανο Τσιτσόπουλο;
Ενώ είχαμε τελειώσει το album, κάπως δεν μας είχε «κάτσει» το ομώνυμο track! Θέλαμε μια αντρική φωνή για να γίνει πιο έντονη η διαφορά του μελωδικού ρεφρέν και του «σχεδόν» ραπαριστού κουπλέ. Ο Jerome είναι φίλος της Άννας και δέχτηκε αμέσως. Τον ευχαριστούμε πολύ και κάπως νιώθουμε ότι αυτό δεν τελειώνει εδώ!
Ο Στέφανος Τσιτσόπουλος, όταν ακόμη έκανε εκπομπές στον σταθμό της ATHENS VOICE, μας είχε κάνει μια συνέντευξη στο studio για το προηγούμενο album, το «The Sweetest Sound». Εκεί χαριτολογώντας είπαμε ότι στον επόμενο δίσκο θα συμμετείχε κι αυτός. Όσο ετοιμαζόταν το «Athens Blues», είχαμε στ-ο μυαλό μας ότι θα ήταν ωραίο το album να κλείνει με ένα κομμάτι αναφοράς στη Θεσσαλονίκη, ώστε να περάσει το μήνυμα ότι μπορεί οι ιστορίες να είναι μεν εμπνευσμένες από την Αθήνα, αλλά ουσιαστικά ισχύουν για κάθε πόλη. Εκείνη την περίοδο είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του «Τα χλωμά συντριβάνια της Φωκίωνος Νέγρη». Ε, αν ακούσετε το απόσπασμα που διάβασε τελικά για τον δίσκο, θα καταλάβετε ότι ήταν γραφτό να γίνει! Τον Στέφανο τον έχουμε σε πραγματικά μεγάλη εκτίμηση και τον ευχαριστούμε πολύ για όλο το support που μας έχει κάνει!

― Ελληνικός ή ξένος στίχος;
Το μουσικό συναίσθημα μπορεί να εκφραστεί σε οποιαδήποτε γλώσσα. Τελικά κι εμείς πορευόμαστε με ό,τι μας βγαίνει πιο εύκολα και αβίαστα. Ο αγγλικός στίχος είναι πιο εύκολος, αλλά τον γράφουμε πιο δύσκολα. Εκφραζόμαστε πιο εύκολα στα ελληνικά, αλλά υπάρχει δυσκολία να γραφτεί κάτι που να «δένει» ωραία... Οπότε ανάλογα τη στιγμή και την έμπνευση! Δεν έχουμε συγκεκριμένη προτίμηση – γι’ αυτό και στα album μας, ο ελληνικός και ο ξένος στίχος είναι σχεδόν μοιρασμένοι.

― Πόσο εύκολα ή δύσκολα συνεργάζεται ένα τρίο;
Γενικά οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν γίνει πολύ δύσκολες, ακόμη κι αν είσαι σε μπάντα που κάνεις το πιο ωραίο πράγμα του κόσμου: Παίζεις μουσική! Το βασικό είναι να υπάρχει κοινό πάθος και μεράκι, αλλά κυρίως κοινή ηθική. Αν υπάρχουν αυτά, η συνεργασία είναι πολύ εύκολη. Εμείς ευτυχώς τα έχουμε καταφέρει μια χαρά. Και πέρα από συνεργάτες, είμαστε κυρίως φίλοι. Παρέα!

― Πώς δημιουργήθηκε το εξώφυλλο του δίσκου και τα αυτοκόλλητα που συνοδεύουν το βινύλιο. Συμβολίζουν κάτι;
Έμπνευση ήταν τα sticker packs, που είναι ένα βασικό αισθητικό στοιχείο της αστικής κουλτούρας. Τα sticker packs συνηθίζεται να δίνονται σε διάφανα σακουλάκια, οπότε και το βινύλιο μιμείται αυτή ακριβώς τη λογική: Διάφανη συσκευασία, διάφανο βινύλιο και πολλά διαφορετικά αυτοκόλλητα. Κάθε αυτοκόλλητο είναι σχεδιασμένο ειδικά για κάθε τραγούδι ξεχωριστά, από τη δημιουργική ομάδα της Hume And Margie. Παίρνεις το album και είτε το αφήνεις ως έχει, είτε βγάζεις τα αυτοκόλλητα, τα κολλάς όπου θες και τελικά διαμορφώνεις το εξώφυλλο όπως θέλεις εσύ! Αλλωστε και η ίδια η πόλη ευνοεί την πολύπλευρη έκφραση.

― Πέρασαν πάνω από 3 χρόνια από την κυκλοφορία του προηγούμενου άλμπουμ σας, «The sweetest sound». Πιστεύετε η καραντίνα  σας φρέναρε ή σας έδωσε άπλετο ελεύθερο χρόνο να δημιουργήσετε και να βρείτε τα επόμενα βήματά σας;
Στην αρχή φάνηκε να μας φρενάρει, καθώς μόλις είχε βγεί το «The Sweetest Sound» κι είχαμε πλάνα για live εμφανίσεις κ.λπ. Στην πορεία το βρήκαμε και όχι μόνο προχωρήσαμε αλλά γεννήθηκε και το «Athens Blues». Άσε που μέχρι και ιντερνετικό live ο καθένας από το σπίτι του καταφέραμε να κάνουμε!

― Τι σημαίνει «Hume Assine»; Πώς προέκυψε αυτό το όνομα;
Προέκυψε από τις λέξεις «human» και «machine», καθώς χρησιμοποιούμε μηχανές για να βγάζουμε όμως ανθρώπινη μουσική. Έτσι είχε πέσει στο τραπέζι το «Humachine», αλλά ένας φίλος έστειλε στο chat box «Και γιατί να μη γίνει ένα ονοματεπώνυμο; Κάποιος π.χ. Hume Assine;» Ε, έμεινε! Από κει προκύπτει και η προφορά του (γιατί λίγοι το προφέρουν σωστά): Χιουμ Ασίν!

― Μελλοντικά σχέδια;
Κάποια δρώμενα που θα συνοδέψουν τo concept του album (βλ. Live & podcasts) και νέα τραγούδια που ήδη υπάρχουν πρόχειρα γραμμένα, αλλά δεν πρόκειται να τα πιάσουμε άμεσα, γιατί πρώτα θα πρέπει να έχουμε εξαντλήσει το… «Athens Blues» mode!

― Τι να περιμένουμε τη Δευτέρα 19/2 στο Γαλλικό Ινστιτούτο;
Θα είναι η πρώτη φορά που θα παρουσιάσουμε live το album, οπότε είναι ένα πολύ ιδιαίτερο live για εμάς και ευχαριστούμε πραγματικά για την τιμητική πρόσκληση! Θα ακούσετε το album μας (ήδη πειραγμένο σε πολλά σημεία, είναι η αλήθεια), αλλά και κάποια παλαιότερα αγαπημένα! Γενικά πάντως κρατήστε ότι… θα κουνηθούμε!