Toυς λες και prog rock. Aλλά καλύτερα να μη σε ακούσει ο Steven Wilson. Μέσα από ένα πολύ ευρύ μουσικό φάσμα επιρροών δημιουργεί έναν προσωπικό μελαγχολικό ήχο. Φαν του David Lynch, του αρέσει να ξεπερνά συχνά τα μουσικά όρια. Μαζί του ο Richard Barbieri των Japan, ο ντράμερ Gavin Harrison των King Crimson και ο μπασίστας Colin Edwin. Λίγο πριν το τέλος της περιοδείας του επιστρέφει στην Αθήνα για μια πολύωρη εμφάνιση και μιλάει στην ΑΤΗΕΝS VOICE.
Η σχέση σας με την Ελλάδα; Η πρώτη χώρα εκτός από την Αγγλία που συναντήσαμε ένα τόσο ωραίο κοινό.
Στο προηγούμενο άλμπουμ σας“Fear of a Blank Planet” υπήρχε μια ενδιαφέρουσα στιχουργική θεματολογία για τη σχέση της νέας γενιάς με την τεχνολογία. Έγραψα ένα άλμπουμ για ό,τι έβλεπα τριγύρω μου. Έχουν αλλάξει πολλά από τότε που ήμουν πιτσιρικάς κι έχουν άμεση σχέση με την τεχνολογία. Παιχνιδομηχανές, iPhone, κινητά, iPod. Νομίζω πως τα παιδιά σήμερα χάνουν την αίσθηση της περιέργειας και το πάθος για τη ζωή. Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να περιμένω στιγμή για να βγω έξω στον κόσμο και να τον ανακαλύψω. Τώρα μου φαίνεται ότι είναι ήδη βαριεστημένοι με τη ζωή, μια εικόνα που έχει αναπτυχθεί πολύ εύστοχα στο βιβλίο του Bret Easton Ellis “Lunar Park”, που μιλάει για τη σχέση του με το γιο του Robby, ο οποίος έγινε το επίκεντρο για τα τραγούδια του άλμπουμ αυτού.
Από πού εμπνέεσαι για τους στίχους σου; Τελευταία έχω παρατηρήσει ότι παθιάζομαι με αρνητικά πράγματα, με την έννοια ότι είναι στιγμές που με θυμώνουν ή με θλίβουν, πράγματα που δηλώνουν άγνοια ή βλακεία, βία ή προκατάληψη. Στο άλμπουμ “The Incident” δούλεψα πάνω σε έναν ευρύ καμβά που περιλάμβανε ειδήσεις που έβλεπα στα νέα αλλά και αναμνήσεις από την εποχή της αθωότητας. Το παράδοξο με την παιδικότητα είναι ότι δεν την εκτιμάς όσο τη ζεις. Μόνο όταν μεγαλώνεις συνειδητοποιείς πόσο μαγική περίοδος ήταν στη ζωή σου.
O Τύπος σε συνδέει με το prog rock, εσύ πώς αυτοπροσδιορίζεσαι; Μου άρεσε το prog rock όταν ήμουν πιτσιρικάς, που ήμουν σφουγγάρι, αλλά όχι τώρα. Προτιμώ να βάλω να ακούσω ένα άλμπουμ των LCDSoundsystem παρά ένα των Yes. Δεν τα πάω καλά με τις ταμπέλες στη μουσική. Μπορεί να μου αρέσει οτιδήποτε, από Βee Gees και Can μέχρι Fela Kuti και όλα τα ενδιάμεσα. Μουσική που διαθέτει ύφος και χαρακτήρα από όπου και αν προέρχεται.
Νέα μουσική που ξεχώρισες πρόσφατα; Οι LCD μού αρέσουν πολύ, είναι η πιο καλή μπάντα που έχω δει λάιβ εδώ και καιρό. Υπάρχει και μια νέα μπάντα από το Τέξας, οι Shearwater, που παίζουν σαν νέοι Talk Talk, με πολύ ενδιαφέρον.
Αγαπημένο φιλμ του Ντέιβιντ Λιντς; Ο «Άνθρωπος ελέφαντας». Συνδυασμός εξαιρετικής ιστορίας, σκηνοθεσίας και υποκριτικής.
Τι θα δούμε στην Αθήνα; Μέχρι τη μέρα της συναυλίας δεν θα ξέρουμε τι θα παίξουμε ακριβώς. Η αθηναϊκή συναυλία περιλαμβάνεται στη σειρά των εμφανίσεων σε Νέα Υόρκη και Λονδίνο, με κομμάτια που έχουμε πολύ καιρό να παίξουμε, από τα 90s. Έχουμε καιρό να παίξουμε στην Αθήνα, οπότε θέλουμε να κάνουμε ένα μεγάλο σόου για να χωρέσουμε πολλά από τα κομμάτια που δεν είχαμε παρουσιάσει στην προηγούμενη εμφάνισή μας.
Τα σχέδιά σου για το μέλλον; Kάνω το ρεμίξ για τη δισκογραφία των King Crimpson με τον Robert Fripp – ένα συναρπαστικό πρότζεκτ. Επίσης ένα άλμπουμ με τον Mikael Αkerfeldt από τους Οpeth με διαφορετικό ήχο. Δουλεύω ακόμη ένα σόλο άλμπουμ και ένα τρίτο άλμπουμ για τους Blackfield. Πολλή δουλειά στον ορίζοντα. Μετά το τέλος των συναυλιών θα είναι η ώρα του στούντιο πίσω στην Αγγλία.
Info:Τεχνόπολη, Πειραιώς 100, Γκάζι. Έναρξη 20.30. Είσοδος € 38, 45, 50 (ταμείο). Προπώληση: Ticket House, Public καιwww.ticketpro.gr . Στις 9/9. Special Guests: Anathema
10°
