Ο Θοδωρής Μπαφαλούκας, διοργανωτής του BlackBox Jazz Music Festival, μιλάει για το φεστιβάλ που θα συμβεί 10 - 18 Φεβρουαρίου για πρώτη φορά στην Αθήνα.
Είναι αλήθεια ότι κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης μάθαμε να κάνουμε στην άκρη όσα έμοιαζαν πολυτέλεια και να κρατάμε αποκλειστικά τα απολύτως αναγκαία. Ίσως εκείνη τη στιγμή αυτό να ήταν απολύτως απαραίτητο. Όμως ακόμη και βγαίνοντας από τις πολύ δύσκολες εποχές, ακόμη και σήμερα, δυσκολευόμαστε να αποδεχθούμε την αναγκαιότητα εκείνου που μοιάζει κάπως πιο σύνθετο, ίσως κάπως πιο πολυτελές, κάπως πιο… ψαγμένο. Κρατώντας αποκλειστικά το απολύτως αναγκαίο, κινδυνεύεις από ένα είδος υπόγειου μαρασμού. Ακόμη κι αν δεν ήξερες ότι υπάρχουν τόσο πολλοί Έλληνες μουσικοί της jazz που θα άξιζε να ακούσεις, αυτό εδώ το τολμηρό μα και γοητευτικό φεστιβάλ, έρχεται ακριβώς να σου δείξει ότι το ωραίο είναι τελικά μία από τις σημαντικότερες ανάγκες σου!
Πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη διοργάνωση του 1ου BlackBoxJazzMusicFestival;
Ήταν φυσικό επακόλουθο μιας σειράς πρωτοβουλιών που έχουμε πάρει ως επιχείρηση, για την προώθηση της μουσικής που αγαπάμε. Το μεγαλύτερο μέρος του περιοδικού μας, του YELLOWBOX, είναι αφιερωμένο στηνjazz, το δισκάδικό μας εξειδικεύεται στη Τζαζ, στη έκθεση εικόνας και ήχου που διοργανώνουμε εδώ και δυο χρόνια είχαμε και Τζαζ live σκηνή, εκδίδουμε σε βινύλιο ελληνικά jazz σχήματα… Τώρα, τελείως φυσικά, αν και όχι χωρίς κάποια αγωνία, τολμάμε να διοργανώσουμε το μεγαλύτερο (χειμερινό τουλάχιστον) jazz Φεστιβάλ της Αθήνας!
Βρίσκετε ότι η jazz σκηνή στην Ελλάδα βρίσκεται σε άνθηση;
Ναι. Η ελληνική jazz σκηνή είναι στα καλύτερά της. «Παικτικά» είναι εδώ και πολλά χρόνια, όμως τώρα νιώθουμε και τρομερή πρόοδο στον τομέα της σύνθεσης, φαντασία, συμπράξεις και την άνεση μουσικών και συνθετών, που ξέφυγαν από τη νοοτροπία του «φτωχού συγγενούς», είναι και νιώθουν διεθνείς.
Πώς επιλέξατε τον χώρο διεξαγωγής του φεστιβάλ;
Με βάση την εύκολη πρόσβαση, την ποιότητα ήχου (και όχι μόνο) που εξασφαλίζει ο χώρος και την ιστορικότητα του χώρου, του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, σήμα κατατεθέν ιστορικών καλλιτεχνικών δρώμενων της Αθήνας για πάνω από έναν αιώνα!
Τι προκλήσεις έχει να αντιμετωπίσει κάποιος που αποφασίζει να διοργανώσει ένα τέτοιο φεστιβάλ στην Ελλάδα σήμερα;
Η κύρια πρόκληση είναι το οικονομικό ζήτημα. Αλλά δεν είναι η μόνη. Είναι η εμπιστοσύνη των μουσικών, η εμπιστοσύνη των μουσικόφιλων, η συνεργασία με τους τεχνικούς ήχου, η δίαυλοι επικοινωνίας. Εμείς νιώθουμε τυχεροί που έχουμε εξασφαλίσει με τα χρόνια όλα τα υπόλοιπα με το παραπάνω κι έτσι έχουμε να παλέψουμε μόνο με νούμερα…
Γιατί πιστεύετε ότι είχε πολύ καιρό να διοργανωθεί κάτι τέτοιο;
Αν κρίνω από τη δική μας εμπειρία ως τώρα, από το φόβο του οικονομικού ρίσκου, που κι αυτός πάλι προέρχεται, κατά τη γνώμη μου από την αβάσιμη εντύπωση πως το jazz κοινό είναι μικρό για να στηρίξει μια τέτοια προσπάθεια. Εμείς είμαστε της πεποίθησης πως η καλή μουσική, jazz ή όχι, απευθύνεται σε όλους, όσοι αγαπούν τη μουσική.
Εκτός από το φεστιβάλ έχετε ξεκινήσει και την έκδοση ενός περιοδικού που σχετίζεται με την εικόνα, τον ήχο και τη μουσική. Πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα;
Σχεδόν κατά παραγγελία! Οι πελάτες -και πλέον φίλοι- του δισκοπωλείου μας, μας υπέδειξαν την ανάγκη για την ύπαρξη ενός νέου περιοδικού-οδηγού για την τεχνογνωσία στο θέμα του ήχου και της εικόνας, μας ζητούν συμβουλές για τη μεγαλύτερη απόλαυση των μουσικών έργων τέχνης που τους προμηθεύουμε, αλλά και πληροφορίες γι’ αυτά τα έργα, αφιερώματα σε μουσικούς κλπ. Συνεχίζουμε να τους παρέχουμε αυτές τις πληροφορίες σε ατομικό επίπεδο, αλλά σκεφτήκαμε -και επιβεβαιωθήκαμε- πως υπάρχουν κι άλλοι ενδιαφερόμενοι εκεί έξω. Για όλους αυτούς ξεκίνησε και συνεχίζει να εκδίδεται το περιοδικό.
Είστε ευχαριστημένος από την ανταπόκριση που έχει αυτή τη στιγμή;
Είμαι ευχαριστημένος με την ηθική ικανοποίηση που μας δίνει η ανταπόκριση των φίλων μουσικόφιλων, τα καλά τους λόγια, η χαρά στα μάτια τους όταν τους καλύπτουμε τις επείγουσές τους ανάγκες. Οικονομικά όχι, δεν είμαι ευχαριστημένος ακόμα. Καταλαβαίνω πως ζούμε στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του διαδικτύου, αλλά περιμένω από τους λάτρεις των έντυπων εκδόσεων να μας στηρίξουν περισσότερο. Είμαστε κοντά στα οράματά μας, αλλά όχι και στους -οικονομικούς- στόχους μας.
Ποιες είναι οι βασικές σας επιδιώξεις στον χώρο των συναυλιών, των εκδόσεων και της μουσικής και πόσο κοντά είστε στους στόχους σας;
Η προώθηση του ποιοτικού, σε μια εποχή που επικρατεί το φτηνό, το πρόχειρο και το κακόγουστο. Ουτοπικό; Η μέχρι στιγμής πορεία μας δεν αποδεικνύει κάτι τέτοιο. Κι εμείς -η ομάδα του YellowBox- και αυτοί που μας στηρίζουν και πολύς κόσμος, που ακόμα δε μας ξέρει, έχουμε ανάγκη από το ωραίο, το σημαντικό, το μερακλίδικο. Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη.
Τι θα περιμένατε από το ελληνικό κοινό ως προς τη στήριξη των δραστηριοτήτων σας;
Τη γενναιοδωρία του, αφού συνειδητοποιήσει ότι κι εμείς αποτελούμε μέρος αυτού του κοινού και αντιμετωπίζουμε τη μουσική ως ομοιοπαθούντες, με αγάπη, απόλυτη σοβαρότητα και με εμμονή στην ποιότητα και την αρτιότητα του αποτελέσματος.
Τι σχέδια έχετε για το μέλλον ως προς πιθανή επέκταση σε νέες δραστηριότητες;
Θέλουμε πρώτα να παγιωθούν οι υπάρχουσες, δηλαδή να νιώσουμε λίγο πιο ασφαλείς και δικαιωμένοι για τις μέχρι τώρα προσπάθειές μας. Μιλώ για το BlackBox AV Show, το BlackBox Jazz Festival, την διαρκή αναβάθμιση και πρόοδο του δισκοπωλείου και του περιοδικού μας. Αλλά από σχέδια, άλλο τίποτα! Οι περαιτέρω κυκλοφορίες δίσκων Ελλήνων σε βινύλιο, οι εκδόσεις βιβλίων για τη μουσική και τους μουσικούς, είναι ελάχιστα από τα νέα σχέδια πάνω στα οποία δουλεύουμε. Τέλος, ετοιμάζουμε μία συναυλία-έκπληξη με έναν αστέρα της παγκόσμιας jazz σκηνής τον Οκτώβριο του 2024!
Νέγρος του Μοριά, Saske και Locomondo στο νέο άλμπουμ, η Σάττι ως Lola που δεν χωράει σε κουτάκια και ένα καυστικό βίντεο με απαντήσεις για κάθε στερεότυπο
14°
