Η τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Anna B Savage για τη μουσική και τη ζωή της πριν την πρώτη της αθηναϊκή συναυλία, το Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024 στο Temple.
Η φωνή της σε εντυπωσιάζει από την πρώτη ακρόαση. Μια αίσθηση ωριμότητας που σου φέρνει στο μυαλό την Ella Fitzgerald και μια ταυτόχρονη αίσθηση αθωότητας, που σου θυμίζει την Billie Eilish. Αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν αυτά τα δύο να συνυπάρχουν… Αυτό ακριβώς: η Anna B Savage είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση! Σαν τέτοια την αντιμετωπίζει μία από τις πιο σημαντικές ανεξάρτητες εταιρείες, η City Slang και σαν τέτοια δεν μπορείς παρά να την αντιμετωπίσεις κι εσύ, ειδικά στο δεύτερο άλμπουμ της, το εξαιρετικό «In Flux».
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θυμάσαι ως παιδί και πρόκειται άραγε για κάτι που αφορά τη μουσική;
Και βέβαια την αφορά! Είναι να βγαίνω από την τουαλέτα στο σπίτι της οικογένειάς μου, να στεγνώνω τα χέρια μου και να μουρμουρίζω την άρια την Βασίλισσας της Νύχτας από τον Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ.
Τι άκουγες ως έφηβη;
Μου άρεσαν πολλά freak-folk πράγματα αλλά και κάποια άλλα κοντινά τους: Owen Pallett, Adem, DM Stith, My Brightest Diamond. Και μετά πιο συναισθηματικά πράγματα όπως οι Bright Eyes. Άκουγα το «Pink Moon» του Nick Drake κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Και πάντα άκουγα πολλή jazz, πράγματα όπως Ella Fitzgerald ή Nat King Cole. Με ενημέρωνε πάντα η αδελφή μου και ο αδελφός μου για υλικό των Stevie Wonder, Nancy Sinatra, Obi, Radiohead και φυσικά του Nick Drake.
Το «InFlux» είναι αρκετά διαφορετικό από το ντεμπούτο σου, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Ποιες ήταν οι αλλαγές μέσα σου που οδήγησαν σε αυτό το αλλιώτικο αποτέλεσμα;
Σίγουρα δεν νιώθω καθόλου το ίδιο! Πάντα αλλάζω και εξελίσσομαι (ελπίζω), οπότε τα χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στα δύο άλμπουμ έφεραν πράγματι πολλές αλλαγές. Υποθέτω ότι οι εσωτερικές μου αλλαγές με οδήγησαν στο να με ακούω αντί να με αγνοώ και να προσπαθώ να μαθαίνω να νιώθω συναισθήματα αντί να τα απομακρύνω. Ένα ταξίδι που ακόμα συνεχίζεται…
Είσαι ευχαριστημένη με την ανταπόκριση που είχε ο δεύτερος δίσκος σου;
Ναι απολύτως. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι θαύμα το ότι οι άνθρωποι ακούνε κάτι που έχω φτιάξει. Είναι μεγάλο προνόμιο να συμβαίνει αυτό με τη δουλειά μου, ειλικρινά!
Είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για έναν Άγγλο μουσικό μετά το Brexit;
Χωρίς καμία αμφιβολία, ναι! Κάθε φορά που συναντώ άλλους μουσικούς από την Αγγλία, το συζητάμε πολύ. Κάθε φορά που συναντώ μουσικούς από χώρες της ΕΕ, δεν μπορούν να πιστέψουν πόσο πιο δύσκολο είναι τώρα για μας. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι κάποια στιγμή θα ισορροπήσει, αλλά ανησυχώ ότι θα περάσει πολύς καιρός μέχρι τότε.
Υπάρχουν ήδη νέα δικά σου τραγούδια; Πόσο διαφορετικά είναι από αυτά του δεύτερου άλμπουμ σας;
Υπάρχουν! Δεν είμαι ακριβώς σίγουρη, νομίζω ότι είναι κάπως πιο χαρούμενα.
Πρόσφατα δούλεψες με τους Orbital. Πώς προέκυψε; Πώς ήταν αυτή η συνεργασία;
Ήταν φανταστική! Έλαβα ένα email από τον Paul (των Orbital) μέσω της εταιρείας μου που με ρωτούσε αν θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους. Η καρδούλα μου άρχισε να χτυπάει πολύ γρήγορα, ήμουν πολύ ενθουσιασμένη. Ο Paul ήταν ένας φανταστικός συνεργάτης. Πολύ γενναιόδωρος και υπομονετικός (αλλά και διασκεδαστικός, επιπλέον).
Με ποιους μουσικούς θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Madison Cunningham! Moses Sumney! Ελπίζω ότι αν το πω αυτό σε αρκετές συνεντεύξεις, θα συμβεί.
Όταν έπαιξα μερικά τραγούδια σου στο ραδιόφωνο, το feedback που πήρα ήταν ότι η φωνή σου είναι υπέροχη. Θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο τραγουδοποιό ή τραγουδίστρια;
Όταν ήμουν μικρή, σίγουρα θεωρούσα τον εαυτό μου μόνο τραγουδίστρια, η σύνθεση προέκυψε ουσιαστικά μέσα από τη σχέση μου με το τραγούδι. Τώρα όμως θα έλεγα ότι με θεωρώ περισσότερο τραγουδοποιό. Αλλά το να τραγουδάω εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη χαρά και η πιο φυσική μου έκφραση.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
20°
