Τον αγαπάμε! Κι αν μετά από αυτήν την πρώτη γνωριμία δεν τον ψάξεις για να τον ακούσεις κι εσύ, τότε η Θεσσαλονίκη δεν έχει καμία ελπίδα και τα καλύτερα παιδιά της θα χαραμίζονται στα υπόγεια παίζοντας το τραγούδι τους μόνο για τις ελίτ! O Kled Moné μας μιλάει για τον εαυτό του σε πρώτο πρόσωπο.
Στα οκτώ μου χρόνια άκουσα για πρώτη φορά τους Beatles, αυτή είναι η πρώτη μου ανάμνηση, η πρώτη μελωδία που θυμάμαι να εντυπώνεται μέσα μου, ήχος από βινύλιο - ήταν φανατικός συλλέκτης ο πατέρας μου. Το «Kled Moné» το διάλεξα για καλλιτεχνικό ψευδώνυμο έτσι χωρίς λόγο, ούτε τη Γαλλία και τον ζωγράφο Μονέ είχα στο μυαλό μου ούτε με τη συγκεκριμένη εθνική ηλεκτρονική σκηνή τραβάω κόλλημα. Μπα, στις πρώτες δουλειές του Apparat βρίσκονται οι ρίζες και οι επιρροές μου.
Είμαι Θεσσαλονικιός γέννημα θρέμμα, μένω στο Ωραιόκαστρο, παίζω πιάνο και κιθάρα, γράφω μουσική στο στούντιό μου, ηλεκτρονική αλλά και αταξινόμητη παράλληλα, αποφεύγω να της βάλω ταμπέλα ή να την εντάξω σε κάποιο ρεύμα. Περισσότερο και πέρα από το τέμπο, που, εντάξει, το λες και mid ή low, με αποχρώσεις down, με ενδιαφέρει ο ήχος μου να κινείται σε ένα σύμπαν που ορίζουν λέξεις-πλανήτες, όπως «συναίσθημα», «μελαγχολία» και ένα τσικ «ενθουσιασμού»!
Ασχολούμαι με τη μουσική μου ευλαβικά και με συνέπεια, παρά το ότι είναι πλέον πολύ δύσκολο να βιοποριστώ από αυτήν. Πέρασαν οι παλιές καλές μέρες, που μπορούσες να ζήσεις και να δουλέψεις αξιοπρεπώς είτε κάνοντας κάποια dj sets σε επίλεκτα πάρτι είτε κάνοντας παραγωγές ή ρεμίξ σε άλλους. Ζορίζομαι οικονομικά, αλλά επιμένω, δεν μπορώ να με φανταστώ να κάτι άλλο. Και δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο, ασχέτως αν καβάτζες και δίχτυ ασφαλείας δεν υπάρχει. Το 2012 κυκλοφόρησε το πρώτο μου άλμπουμ από τη Solid Fabric Recordings, λεγόταν Feeling Good, δεν πήγε όπως περίμενα, τέσπα, μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν παρεμπιπτόντως. Χτυπήστε το κουμπί «buy now» και βάλτε τον αριθμό 0 εκεί που σας ζητάει ποσό, προσθέστε το μέιλ σας, θα παραλάβετε το download link και... δικό σας! Τώρα, βέβαια, αν βάλετε και κάτι τις στον λογαριασμό μου, θα το εκτιμήσω αφάνταστα, το εννοώ. Με αγάπη και ειλικρίνεια.
Ο καινούργιος μου digital δίσκος είναι το «Chapters Of Life» και κυκλοφορεί από τη Sound Of Everything. Πιθανόν να τον υποστηρίξω με κάποια live, εγώ με ένα Mac, φωνή και controller. Ονειρεύομαι, εννοείται, μια φουλ μπάντα, αλλά τέτοιοι καιροί, τέτοιες δυνατότητες υπάρχουν. Μου αρέσουν και τα covers, νομίζω πως αυτό ήταν και το «διαβατήριο» για να φτάσει η μουσική μου σε περισσότερα αφτιά μέσω κάποιων ραδιοφώνων και ειλικρινά σας ευχαριστώ όλους εκεί στον Imagine 89,7 για τα καλά λόγια και τη στοργή! Το «Sweet Dreams» των Eurythmics και το «Blue Monday» των New Order ήθελα να είναι κάτι σαν φόρος τιμής στη δεκαετία του ’80, τότε που με αναλογικά όργανα και τα synths τεχνολογικά πρωτόγονα και στα σπάργανα γράφτηκε συγκλονιστική ηλεκτρονική μουσική.
Από τη «σκηνή» αγαπώ και θαυμάζω τον Cayetano, όλα αυτά που έχει κάνει, το πόσο εξέλιξε τον ήχο του αλλά και τα ποσά μου έμαθε: ήταν, ξέρεις, καθηγητής μου στα ΙΕΚ Δέλτα το 1996, όπου σπούδασα μουσική τεχνολογία. Δεν ξέρω, βέβαια, αν με παρακολουθεί, αν με ανακάλυψε, δεν είμαι και αυτό που λένε και ο πιο κοινωνικός, δεν έχω δημόσιες σχέσεις, ούτε επιδιώκω τη με το έτσι και πρέπει δικτύωση και δημοσιότητα.
Και τον Stefan των Big Sleep, που τραγούδησε στη «Μελαγχολική Δευτέρα», κατά τύχη τον γνώρισα. Ήταν γνωστός της κοπέλας μου, ανταμώσαμε σε ένα τραπέζι, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ήταν οι Big Sleep, μετά OK, έπαθα ένα δέος, ειδικά όταν μου ζητούσε να τον κατευθύνω ως προς τον τρόπο της ερμηνείας. Σεμνός αυτός, σεμνός εγώ, αλλά νομίζω βρήκαμε τον τρόπο. Το πραγματικό μου όνομα; Παναγιώτης Φουρτζής, μην κοιτάς που μικροδείχνω, είμαι 27 χρόνων. Χάρηκα και για τη γνωριμία αλλά και για την πρώτη μου συνέντευξη σε έντυπο. Αγαπώ το περιοδικό σας, είναι ξεχωριστό, ας μείνουμε όλοι ξεχωριστοί σε έναν κόσμο όπου όλα ομογενοποιούνται και συγκλίνουν σε μια πληκτική ομοιομορφία. Λες να βρέξει;
10°
