Hior Chronik: Ηλεκτρονική μουσική για αυτούς που δεν χορεύουν

Ολα ξεκίνησαν όταν η βελόνα του ραδιοφώνου του κόλλησε στον 902 FM σε μια εκπομπή των Αργύρη Ζήλου και Κώστα Λυμπερόπουλου. Ξεκίνησε να πηγαίνει σε συναυλίες στο Παλλάς και το Ρόδον, ενώ άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον και για τα εικαστικά αγοράζοντας περιοδικά τέχνης και φωτογραφικά άλμπουμ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη συντήρηση έργων τέχνης, αγόρασε μια αναλογική μηχανή και ξεκίνησε να φωτογραφίζει παρακολουθώντας κύκλους μαθημάτων φωτογραφίας, ενώ παράλληλα έκανε εκπομπές στον Jazz Fm ως μαθητής του Κώστα Γιαννουλόπουλου και του Ιλάν Σολομών. Μερικά χρόνια μετά, ξεκίνησε να γράφει για την τζaζ μουσική στο περιοδικό «Fractal» και λίγο αργότερα άρχισε να πειραματίζεται με τον ήχο.  Σήμερα, ο συνθέτης Hior Chronik, a.k.a Γιώργος Παπαδόπουλος, ζει στο Βερολίνο όπου η μουσική είναι το επάγγελμά του και η φωτογραφία το χόμπι του.

Φωτογραφία και μουσική, δύο διαφορετικά εκφραστικά μέσα. Μπορούν να συμβιώσουν;
Όλες οι τέχνες μπορούν να συμβιώσουν. Εκ των πραγμάτων όμως αποδίδουν με διαφορετικό τρόπο ένα συναίσθημα. Η φωτογραφία απεικονίζει και η μουσική αναλύει. Μια εικόνα είναι στατική καταγραφή και μια μουσική ένας χορός συναισθημάτων. Όμως η ουσία και η αναζήτηση σε κάθε μορφή τέχνης παραμένει η ίδια.

Περίγραψέ μου την αίσθηση όταν άρχισες να ασχολείσαι επαγγελματικά με τη μουσική.
Το έβλεπα σαν μια όμορφη βόλτα σε φαντασιακά τοπία και καταστάσεις που ονειρευόμουν να βρεθώ. Το γινόμενο της συνολικής εμπειρίας μου μέχρι τώρα είναι πως η διαδικασία της δημιουργίας είναι ταυτόχρονα μια έκφραση του υποσυνείδητου και μια συνειδητή ανάγκη να φανερωθεί η κρυμμένη ομορφιά των πραγμάτων.

Πότε σκέφτηκες πρώτη φορά ότι θες να ασχοληθείς με τη μουσική;
Στην ηλικία των τριάντα δύο, όπου άρχισα να πειραματίζομαι με ήχους. Δεν είχα κανένα όραμα ή σχέδιο και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν τολμούσα να σκεφτώ ότι θα το ακολουθούσα επαγγελματικά. Αυτό συνέβη όταν έστειλα το πρώτο μου demo σε μια δισκογραφική εταιρία και μου ζήτησε να το κυκλοφορήσει. Όταν το άλμπουμ εξαντλήθηκε συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να ασχοληθώ πολύ σοβαρά με αυτό που έκανα.

Η πρώτη δισκογραφική δουλειά σου βγήκε το 2011, αν δεν κάνω λάθος.
Σωστά. Ήταν το πρώτο μου ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο «Unspoken Words» που κυκλοφόρησε το 2011 από τη Mu Nest. Αν και δεν υπήρχαν τότε πολλά μέσα τότε για την παραγωγή του, το αποτέλεσμα με άφησε ικανοποιημένο και φυσικά χαρούμενο. «Limitation is my inspiration», όπως εξακολουθώ να λέω και να πιστεύω μέχρι σήμερα.

Περίγραψέ τη μουσική σου με μια φράση.
Ηλεκτρονική μουσική για αυτούς που δεν χορεύουν και κινηματογραφική για όσους θέλουν να δουν στιγμές της ζωής τους από μια άλλη οπτική γωνία.

Και τη φωτογραφία σου; Πώς θα την περιέγραφες;
Εικόνες που θέλω να δείχνουν σαν να βγήκαν από ένα όνειρο ενός γαλήνιου ύπνου. Μια υπενθύμιση ότι όλα θα μπορούσαν να είναι πιο αθώα και ήρεμα, όπως τότε που ήμασταν μικρά παιδιά.

Πώς αποφάσισες να εγκατασταθείς μόνιμα στο Βερολίνο;
Πηγαινοερχόμουν για περίπου είκοσι χρόνια και την απόφαση να εγκατασταθώ μόνιμα την πήρα πριν επτά. Το καθυστέρησα πολύ από προσωπική ανασφάλεια αλλά τελικά ο στόχος επετεύχθη. Τελικά, η πολλή σκέψη σε τέτοιου είδους αποφάσεις, βλάπτει.

Είναι διαφορετικές οι συνθήκες για έναν μουσικό, σε σχέση με την Ελλάδα;
Έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια. Η μουσική σκηνή του Βερολίνου παραμένει μεν στο επίκεντρο αλλά είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα σε σχέση με δύο δεκαετίες πριν. Όταν επαγγέλλεσαι μουσικός, είσαι ένας ελεύθερος επαγγελματίας που εν μέρει σε στηρίζει το κράτος πληρώνοντας ένα μεγάλο μέρος της ασφάλειας. Από την άλλη, αν βρεθείς άνεργος δεν δικαιούσαι επίδομα ανεργίας αν συζείς ή συγκατοικείς με κάποιον που διαθέτει έναν αξιόλογο μισθό, διότι σύμφωνα με έναν νέο νόμο το κράτος θεωρεί ότι με αυτόν το μισθό μπορείς να συντηρηθείς και εσύ.

Πόσο σημαντικές θεωρείς ότι είναι για την καλλιτεχνική πορεία σου οι μουσικές συνεργασίες;
Έχουν αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα στη μουσική μου και τις θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μου. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο άλμπουμ υπάρχουν συνεργασίες με μουσικούς που εκτιμώ και θαυμάζω, οι οποίοι ζουν σε διαφορετικές μεριές του πλανήτη. Είναι μεγάλη η λίστα για να αναφερθώ σε όλους και άδικο να ξεχωρίσω κάποια από αυτές.

Θα υπάρχει όμως κάποια που θεωρείς ξεχωριστή.
Θα αναφερθώ στο κομμάτι των live όπου είχα τη χαρά να συνεργαστώ με τις καλές μου φίλες Hania Rani και Dobrawa Czocher όπου και αναπτύχθηκε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση μεταξύ μας. Επίσης η συμμετοχή μου στο «Ensemble» του Christian Loffler παίζοντας πιάνο. Εκτός από την εμπειρία των live, αυτό που έχει μείνει μέσα μου είναι η όλη επικοινωνία μας σε έναν κοινό τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων.

Και από τις εμφανίσεις σου σε φεστιβάλ;
Η συμμετοχή μου στο XJazz festival στο Βερολίνο πριν 4 χρόνια. Ένα άρτια οργανωμένο φεστιβάλ, με απόλυτο σεβασμό στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες. Φυσικά ήταν σημαντικό το ότι έτυχε να μαζευτούν όλοι οι φίλοι μου εκεί, κάτι που γενικά είναι δύσκολο να συμβεί. 

Υπάρχει κάποιο στο οποίο θα ήθελες να πάρεις μέρος στο μέλλον;
Στο Intonal festival στο Μάλμο της Σουηδίας. Ηλεκτρονική ambient μουσική που μου ταιριάζει. Από τις εικόνες που έχω δει από τις παρουσιάσεις εκεί, έχω «ζηλέψει» την ατμόσφαιρα.

Ποια είναι η αίσθηση των live;
Όταν παίζω ζωντανά ακούω τους ήχους του κοινού και τους ενσωματώνω αισθητικά στη μουσική μου. Όπως και να είναι ο κόσμος από κάτω, όποια και να είναι η διάθεσή του, η παρουσίασή μου έχει μια αυστηρή κατεύθυνση. H αίσθηση φυσικά είναι πολύ όμορφη, με αποκορύφωμα στο τέλος το χειροκρότημα και την αναπάντεχη άμεση επικοινωνία με αγνώστους.

Καλύτερη στιγμή σου στον χώρο της μουσικής;
Όλες οι στιγμές έχουν την αξία τους οπότε θα αναφέρω ως πιο ιδιαίτερη, και όχι καλύτερη για μένα, όταν τόλμησα να παίξω ζωντανά πιάνο για το κρατικό ραδιόφωνο στη Βαρσοβία.

Πάνω σε τι δουλεύεις αυτό το διάστημα;
Πριν μερικές μέρες ολοκληρώθηκαν δύο δουλειές που πρόκειται να κυκλοφορήσουν τον επόμενο χρόνο και τώρα βρισκόμαστε σε μια ευχάριστη διαδικασία τελικής μίξης των άλμπουμ, ανεύρεση εξωφύλλου κ.λπ. Ανυπομονώ για την έκδοσή τους καθότι το ένα άλμπουμ είναι η ηλεκτρονική μουσική που πάντα ονειρευόμουν να κάνω και το άλλο αποτελείται από πολλές συνεργασίες και κινείται σε πιο νεοκλασικό ήχο.

Πού μπορεί να αναζητήσει κάποιος τη μουσική σου;
Στο spotify και το bandcamp.