Η Καμεράτα ερμηνεύει τον «Μεσσία» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τραγουδούν οι Μυρσίνη Μαργαρίτη, Teresa Iervolino, Juan Sancho και Χριστόφορος Σταμπόγλης
Λέγεται ότι ο Χαίντελ συνέθεσε τον «Μεσσία» μέσα σε μόλις 24 ημέρες, χρονικό διάστημα που για τις πρακτικές του 18ου αιώνα ήταν αρκετά συνηθισμένο, ωστόσο υπερβολικά σύντομο για τη δημιουργία ενός σπουδαίου αριστουργήματος της θρησκευτικής μουσικής. «Ο Χαίντελ χρησιμοποίησε παλαιότερα αποσπάσματα και ιδέες από προγενέστερα έργα του, μεταμορφώνοντάς τα σε κάτι εντελώς νέο και μοναδικό» διευκρινίζει ο Γιώργος Πέτρου.
Η υψίφωνος Μυρσίνη Μαργαρίτη
Ο διακεκριμένος μαέστρος θα διευθύνει την Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής στο εμβληματικό έργο του Γερμανού συνθέτη του ύστερου μπαρόκ. Μετά τις εμφανίσεις του στη Σκάλα του Μιλάνου, στην Αίθουσα Κονσέρτχεμπαου του Άμστερνταμ, στο Θέατρο της Βιέννης, στην Όπερα του Βίσμπαντεν και στο Φεστιβάλ του Ντόρτμουντ, αλλά και την πρόσφατη, βραβευμένη ηχογράφηση της όπερας «Πολύφημος» του Niccolò Porpora (Νικκολό Πόρπορα), το δραστήριο μουσικό σύνολο γιορτάζει τα Χριστούγεννα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνώνμε μια μεγάλη συναυλία, την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου στις 8:30 το βράδυ.
Τα σολιστικά μέρη του έργου θα αποδώσουν τέσσερις μονωδοί με σημαντική διεθνή πορεία: η σοπράνο Μυρσίνη Μαργαρίτη, η μετζοσοπράνο TeresaIervolino (Τερέζα Ιερβολίνο), ο τενόρος JuanSancho(Χουάν Σάντσο) και ο μπάσος Χριστόφορος Σταμπόγλης. Τα αριστουργηματικά χορωδιακά μέρη του «Μεσσία» τραγουδούν τα μέλη της διακεκριμένης Χορωδίας Δωματίου Αθηνών σε μουσική διδασκαλία του Αγαθάγγελου Γεωργακάτου.
Ο «Μεσσίας» στο Μέγαρο: ο Γιώργος Πέτρου για το περίφημο έργο του Χαίντελ
Πριν αφεθούμε στην ερμηνεία τους, είναι μια καλή ευκαιρία να ανακαλύψουμε ενδιαφέρουσες αλήθειες για το δημοφιλέστατο ορατόριο, του οποίου «η μεγαλειώδης μουσική είναι ταυτόχρονα θρησκευτική και κοσμική, άμεση και ιδιαίτερα χαρακτηριστική της μεγαλοφυΐας του μεγάλου Γερμανού συνθέτη», όπως αναφέρει ο γνωστός αρχιμουσικός.
Υπάρχει άφθονο ανεκδοτολογικό υλικό γύρω από το έργο, το οποίο εμφανίζεται σε διάφορες εκδοχές, όλες εγκεκριμένες από τον συνθέτη, «κάτι που αποδεικνύει ότι ο Χαίντελ ήταν ένας πρακτικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος του θεάτρου, που είχε την ικανότητα να αξιοποιεί στο έπακρο τα διαθέσιμα “υλικά” του» σύμφωνα με τον Γιώργο Πέτρου.
Παρότι αναφέρεται στη γέννηση του Ιησού, ο «Μεσσίας» γράφτηκε για τη Σαρακοστή και όχι για τα Χριστούγεννα. Συγκεκριμένα, παρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία στο Δουβλίνο την περίοδο της Σαρακοστής του 1742. «Μάλιστα, η έντονη φημολογία για το νέο ορατόριο του Χαίντελ είχε ως αποτέλεσμα η γενική δοκιμή να είναι sold-out».
Η σύνθεση δημιουργήθηκε για μικρό ορχηστρικό και χορωδιακό σύνολο και η σύλληψή του βασίζεται στο πνεύμα της μουσικής δωματίου. Στο Δουβλίνο το ερμήνευσαν 20 μουσικοί και 15 χορωδοί, ενώ οι σολίστ ήταν επίσης μέλη των χορωδιακών συνόλων.
Είναι χαρακτηριστικό πως σχεδόν όλα τα κείμενα του έργου προέρχονται από την Παλαιά Διαθήκη. «Πρόκειται μάλλον για ένα παράδοξο γεγονός, αφού το θέμα του ορατορίου είναι η επί Γης έλευση του Ιησού Χριστού. Η επιλογή αυτή έγινε συνειδητά από τον CharlesJennens [Τσαρλς Τζέννενς], τον λιμπρετίστα του “Μεσσία”, που, θέλοντας να αντιταχθεί σε κάποιες αθεϊστικές απόψεις της εποχής του και στους υπέρμαχους του “ντεϊσμού”, χρησιμοποίησε εδάφια από τις Γραφές πριν από τη Γέννηση του Ιησού», διευκρινίζει ο Πέτρου.
Ο «Μεσσίας» είναι η μοναδική σύνθεση του Χαίντελ που επέζησε κατά τον 20ό αιώνα. Τον 19ο αιώνα και κατά το πρώτο τέταρτο του 20ού αγνοήθηκε πλήρως η προσφορά του Γερμανού μουσουργού, με μόνη εξαίρεση το συγκεκριμένο ορατόριο. Είναι πολύ πιθανό ο Μπετόβεν να είχε κατά νου τον «Μεσσία», όταν δήλωσε ότι «ο Χαίντελ είναι ο μεγαλύτερος συνθέτης που έζησε ποτέ»!
5°
