Mikro: Είναι λάθος να δίνεις στον κόσμο αυτό που θέλει

Θυμάστε τότε που χορεύανε όλοι; Όποια κι αν είναι η απάντηση, το Σάββατο 4 Νοεμβρίου, οι Mikro, μετά από 8 χρόνια επιστρέφουν στην Αθήνα με ένα live στο Gazarte Roof Stage που θα ανοίξουν οι Lip Forensics, για να χορέψουν όλοι. Tο σημαντικό ελληνικό σχήμα που έχει φέρει χιλιάδες ανθρώπους πιο κοντά στη χορευτική, ηλεκτρονική, μουσική δεν σταμάτησε ποτέ να αναζητά τον ήχο και τον στίχο του. Έναν ήχο πολυμορφικό με στοιχεία από electronica, big beat, dance, break beat, drum n bass, easy listening, pop, disco και rock, συνδυάζοντας ανδρικά και γυναικεία φωνητικά. Έναν στίχο που θα θυμόσουν από το πρώτο κουπλέ κι από το πρώτο ρεφρέν. Συνδυάζοντας την παράδοση με την electronica, η «Πηγή», το remix – έκπληξη που έγινε στο τραγούδι «Η ξενητειά του έρωτα» του συνθέτη - στιχουργού Γιώργου Καλογήρου, κάνει σίγουρα όσους έχουν αγαπήσει τους Mikro, από τις «Σταγόνες» του 1998 μέχρι σήμερα, να ανυπομονούν για τη νέα δισκογραφική κυκλοφορία τους, την πρώτη μετά από 9 χρόνια. Ο Νίκος Μπιτζένης aka Nikonn, εξηγεί τι να περιμένουμε και γιατί περιμέναμε.

Πού βρίσκεστε αυτή τη στιγμή και πού ταξιδέψατε τελευταία;
Αν και γέννημα - θρέμμα Θεσσαλονίκης και οι δύο, εγώ βρίσκομαι στο Λονδίνο όπου ζω μόνιμα τα τελευταία 8 χρόνια. Το πιο πρόσφατο ταξίδι μου ήταν πριν 3 μήνες στην Κάρπαθο για καλοκαιρινές διακοπές. Ο Γιάννης Λευκαδίτης βρίσκεται και ζει μόνιμα στη Σάμο τα τελευταία χρόνια και το τελευταίο του ταξίδι ήταν Σιγκαπούρη/Κουάλα Λουμπούρ.

Επιστρέφετε στην Αθήνα μετά από οκτώ χρόνια για ένα live. Και πριν λίγες μέρες ακούσαμε το single «Πηγή». Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η organica εκδοχή των Mikro, αυτή η μείξη electronica και παράδοσης; Πώς προέκυψε το track; Πόσο απαιτητικό είναι να συνδέσεις αυτούς τους δύο κόσμους;
Πάντα μας άρεσε να πειραματιζόμαστε, να «πειράζουμε», να δοκιμάζουμε ενδιαφέροντες συνδυασμούς. Ποτέ δεν βάζουμε όρια στη μουσική που κάνουμε. Αν μας αρέσει είναι οκέι, ότι και να ’ναι. Η «Πηγή» προέκυψε αβίαστα. Όταν ακούσαμε εντελώς τυχαία την a capella version του τραγουδιού «Η ξενητειά του έρωτα» του συνθέτη Γιώργου Καλογήρου από τη χορωδία Amalgamation Choir η πρώτη σκέψη μας ήταν πόσο θα του πήγαινε μία electronica/dance version. Την εποχή αυτή δουλεύουμε το νέο μας album και είχαμε ένα mid-tempo dance track και αφού ζητήσαμε και πήραμε τις σχετικές άδειες, δοκιμάσαμε να «κουμπώσουμε» πάνω στο ρυθμό τα φωνητικά της χορωδίας. Το αποτέλεσμα μας ενθουσίασε πολύ ώστε να κυκλοφορήσουμε το τραγούδι σαν προ-πομπό του νέου μας album. Ο συνδυασμός electronic με παραδοσιακό είναι δύσκολος και απαιτεί αρκετή δουλειά στο studio ειδικά όταν πρέπει να συγχρονίσεις διαφορετικούς ρυθμούς. Το αποτέλεσμα σχεδόν πάντα σε αποζημιώνει. Δουλεύουμε το νέο μας album το οποίο θα κυκλοφορήσει πριν τα Χριστούγεννα. Το προηγούμενό μας album κυκλοφόρησε 9 χρόνια πριν! Να περιμένετε λοιπόν ένα album πολυσυλλεκτικό με πολύ ενδιαφέρουσες μουσικές προτάσεις, πάντα μέσα απ’ το πρίσμα των Mikro.

25 χρόνια, 8 studio album, 2 Best of, 3 soundtracks, πολλά CD singles και digital singles και πάρα πολλά remixes σε Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Τι έχει αλλάξει για τους Mikro και για εσάς προσωπικά;
Μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια οι Mikro έχουν απαγκιστρωθεί εντελώς από αυτό που λέμε «μουσική βιομηχανία». Μετά τη δημιουργία του δικού μας label και μετά την εθελούσια παύση των 8 χρόνων που είχαμε αισθανόμαστε πλέον ελεύθεροι από κάθε δεσμό του παρελθόντος, ελεύθεροι από κάθε οικονομική ή άλλη εξάρτηση που μπορεί να έχει κάποιος από την τέχνη του, ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι επιθυμούμε με την αγάπη του κόσμου πάντα δίπλα μας. Εγώ προσωπικά μετά από 8 χρόνια στο Λονδίνο κατάφερα να κάνω αυτό που αγαπάω χωρίς συμβιβασμούς και να μπορώ να ζω απ’ αυτό. Δεν γνωρίζω πολύ κόσμο να βιοπορίζεται αποκλειστικά από τη μουσική του όντας independent, ειδικά σε μία πόλη όπως το Λονδίνο.  Έχοντας πλέον ένα network από ανθρώπους του παγκόσμιου μουσικού δικτύου δημιουργώ και συνεργάζομαι με ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο.

Θυμάστε το πρώτο άλμπουμ που αγοράσατε;
Το θυμάμαι και πολύ καλά μάλιστα. Ήταν από ένα δισκάδικο των Αμπελοκήπων (Θεσσαλονίκης), λεγόταν «4 εποχές» και είχα τα χρήματα για να αγοράσω 2 «δίσκους». Αγόρασα το album «The Hurting» των Tears for Fears και το 12ιντσο «Don’t Go Re-Mixes» των Yazoo. Τα έχω ακόμη, ταλαιπωρημένα και χιλιοπαιγμένα βέβαια. Μιλάμε για το 1983!

Θυμάστε τις φιλοδοξίες που είχατε ως έφηβος; Πώς σας επηρέασε το οικογενειακό σας περιβάλλον στη σχέση σας με τη μουσική;
Η οικογένειά μου δεν ήταν ιδιαίτερα μουσική. Η αγάπη μου για τη μουσική ήταν κάτι έμφυτο που είχα από πολύ μικρός. Όταν ήμουν πέντε χρονών έκλαιγα για να μου πάρουν πιάνο. Μου πήραν ένα από εκείνα τα παιδικά που παίζουν μόνο τα λευκά πλήκτρα. Συνέχισα να κλαίω μέχρι που μου πήραν ένα αρμόνιο. Αν και η φιλοδοξία μου ήταν να γίνω εισπράκτορας σε λεωφορείο τελικά η μουσική με κέρδισε (ευτυχώς).

Πώς αισθανθήκατε όταν ακούσατε ένα από τα τραγούδια σας στο ραδιόφωνο; Θυμάστε αυτό το τραγούδι;
Ναι, το τραγούδι ήταν οι «Σταγόνες» από το 1ο CD single των Mikro με τον ίδιο τίτλο. Θυμάμαι το ακούσαμε πρώτη φορά στον ραδιοφωνικό σταθμό του Μύλου (Θεσσαλονίκης) και ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα μιας και ήταν ο σταθμός που ακούγαμε ως επί το πλείστον.

Τι θυμάστε από τις πρώτες μέρες των Mikro, το 1997 στη Θεσσαλονίκη, όταν σχηματίζατε με τον Γιάννη Λευκαδίτη το σχήμα; Σας λείπει κάτι από εκείνη την εποχή;
Νέοι που θέλουν να αναποδογυρίσουν τον κόσμο όλο. Studio κάθε μέρα, συζητήσεις για τα πάντα, βόλτες, πάρτι, συναυλίες, ξανά studio…μία συνεχόμενη υπέροχη λούπα. Φυσικά και μας λείπει η ανεμελιά τόσο της ηλικίας αλλά και της εποχής, μιας εποχής πιο απλής, με λιγότερα άγχη και περισσότερο focus στην ουσία, ειδικά στη μουσική.

Σε ποιες γειτονιές του κόσμου ζουν και δημιουργούν τα μέλη των Mikro σήμερα;
Νίκος: Λονδίνο, Γιάννης: Σάμο, Άννα: Αθήνα, Χρήστος: Ντουμπάι, Απόστολος: Ηράκλειο. Έχουμε πιάσει όλες τις γωνιές!

Πώς αντιμετωπίσατε την τεράστια επιτυχία του «Mikro Tronik* plasma»; Μια ολόκληρη χώρα γνώριζε την electronica καλύτερα και το άλμπουμ βρισκόταν σε κάθε «πειρατικό» πάγκο που μπορούσες να συναντήσεις. Πόσο στρεσογόνο ήταν να επιστρέψετε με τραγούδια που αγαπήθηκαν εξίσου πολύ;
Καθόλου στρες, ποτέ. Και αυτό οφείλεται στο ότι ποτέ δεν αισθανθήκαμε και δεν βιώσαμε αυτή την επιτυχία, τουλάχιστον σε βαθμό που να σε επηρεάσει. Ίσως για καλύτερα. Και ποτέ δεν πέσαμε στη λούπα να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και τα τραγούδια μας. Λέγαμε «αφού έχουμε ένα “Tronik πλάσμα” και είναι πολύ καλό, γιατί να κάνουμε ακόμα ένα;» Αυτό που μας χαροποίησε περισσότερο ήταν ότι καταφέραμε να βάλουμε στον χάρτη της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής τον όρο ποπ με τη σωστή του έννοια.

Πώς αισθάνεστε για την αυξανόμενη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στη μουσική; Θα σκεφτόσασταν να τη χρησιμοποιήσετε στη μουσική σας; Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στη μουσική;
Καλοδεχούμενη μέχρι εκεί που βοηθάει πραγματικά και δεν κάνει ζημιά. Όταν τη χρησιμοποιείς σαν εργαλείο για να κάνει κάτι που θα έκανες κι εσύ αλλά θα ήταν χρονοβόρο, τότε οκέι. Όταν όμως η τεχνητή νοημοσύνη προσπαθεί να αντικαταστήσει πράξεις που εμπεριέχουν φαντασία και όραμα τότε έχουμε θέμα. Οι τέχνες, η μουσική, η λογοτεχνία, η ποίηση, η ζωγραφική κλπ εκφράζουν την άποψη, το όραμα, τον κόσμο που κρύβεται μέσα σε μία ανθρώπινη οντότητα. Τι γίνεται όταν η μουσική ή το κείμενο είναι απλά μία συρραφή (πετυχημένη ομολογουμένως) από πληροφορίες; Έχει νόημα; Το ζητούμενο είναι να έχουμε απλά μία μουσική να παίζει από κάτω; Nα έχουμε απλά ένα ωραίο ποίημα με ωραίες λέξεις που συνδυάζονται όμορφα; Ή να έχουμε κάτι που έρχεται από κάπου χωρίς αλγόριθμους, αρχέτυπο; 

Έχετε λίγο χρόνο να σκοτώσετε παίζοντας με το ChatGPT. Ποιο τραγούδι, με ποιανού τη φωνή λέτε στην AI να δημιουργήσει;
Δεν πρόκειται να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Πρώτον και σπουδαιότερον επειδή σεβόμαστε τους καλλιτέχνες που δεν έχουν δώσει την άδειά τους για κάτι τέτοιο. Δεύτερον γιατί είναι σαν cheat, σαν μία μικρή απάτη ή κλοπή αν θες. Τρίτον, γιατί δείχνει απελπισία και έλλειψη δυνατοτήτων.

Ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό πριν ανεβείτε στη σκηνή;
Όχι. Απλά όμορφες backstage στιγμές πριν τις ομορφότερες στιγμές on stage.

Πώς βλέπετε την ισορροπία ανάμεσα στο να δίνετε στο κοινό αυτό που θέλει και στο να τους «σερβίρετε» κάτι νέο;
Είναι λάθος να δίνεις στον κόσμο αυτό που θέλει. Πάντα πρέπει να δίνεις αυτό που θέλεις εσύ, αυτό που ευχαριστεί εσένα πρώτα. Αν αυτό είναι καλοδεχούμενο και από τον κόσμο τότε σούπερ. Αν αυτό που κάνεις ευχαριστεί πρωτίστως εσένα τότε ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και σου το στέλνει πίσω και τότε έχουμε γιορτή, πάρτι.

Ποια είναι η τέλεια φόρμουλα για ένα τέλειο πάρτι;
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με όρεξη, κέφι και καλή μουσική. Νομίζω πως στην προκειμένη τα έχουμε όλα αυτά, τουλάχιστον το κέφι και την όρεξη για live σε μεγάλες ποσότητες μετά από αποχή 8 χρόνων.

Ποιο είναι το καλύτερο live που έχετε δώσει σαν μουσικός και ποιο το καλύτερο που έχετε δει σαν θεατής;
Δεν έχουμε κάποιο καλύτερο live. Σχεδόν τα περισσότερα live μας ήταν μια γιορτή με πολύ όμορφες αναμνήσεις. Λίγα ήταν αυτά που δεν θα θέλαμε να θυμόμαστε και τα οποία δεν θυμόμαστε.

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν DJ και παραγωγό που ξεκινά τώρα;
Να κάνει αυτό που αγαπάει. Όχι για τα λεφτά, αλλά γιατί το αγαπάει. Να κάνει μουσική πρώτα για τον εαυτό του. Να μην προσπαθεί να μιμηθεί. Να μην αντιγράφει. Αυτό που αντιγράφεις έχει ήδη γίνει πολύ καλύτερα και πετυχημένα. Να κάνει κάτι ιδιαίτερο, κάτι που να μπορεί να ξεχωρίσει. Και φυσικά να έχει μεγάλη υπομονή και ακόμα πιο μεγάλη επιμονή.

Ένα remix για να είναι καλό πρέπει να…
Nα κολακεύει τα όμορφα σημεία του πρωτότυπου και να ομορφαίνει ή να αφαιρεί τα πιο αδύναμα. Επίσης να δημιουργεί μία διαφορετική οπτική του πρωτότυπου τραγουδιού χωρίς να το αποδομεί τελείως.

Υπάρχει κάποια τεχνολογία που σας έχει ενθουσιάσει τελευταία; Κι αν ναι ποια;
Ναι, τα DYSON (γέλια). Σοβαρά τώρα, όχι. Τίποτα ιδιαιτέρως. Η τεχνολογία γενικώς τα τελευταία 10 χρόνια κινείται στα ίδια αν εξαιρέσεις το Α.Ι. Και τα ιπτάμενα αυτοκίνητα.

Έχοντας την εμπειρία της μουσικής στην εποχή πριν και μετά τα social media και τις streaming πλατφόρμες, ποιες αλλαγές σας ενθουσιάζουν και ποιες σας ανησυχούν;
Οι streaming πλατφόρμες έδωσαν κυριολεκτικά στον καθένα τη δυνατότητα να κυκλοφορεί ψηφιακά τη μουσική του. Και το σημαντικότερο χωρίς δισκογραφικά συμβόλαια και χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Επίσης χωρίς προδιαγραφές, εννοώντας χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις ηχοληψίας (μπορείς να κυκλοφορήσεις ένα demo χωρίς mastering κλπ). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα καθημερινά την κυκλοφορία ενός τεράστιου όγκου τραγουδιών. Και ο ακροατής βρίσκεται μπροστά σε έναν ωκεανό τραγουδιών όπου χρειάζεται πολύ χρόνο για να διαλέξει τι θα ακούσει. Και όταν ο ακροατής δεν έχει τον χρόνο αυτό τότε τι γίνεται; Το κάνουν άλλοι για αυτόν, οι αλγόριθμοι, οι curators και τα playlists. Μμμμ, όχι τόσο καλό ε; Ευκολία λοιπόν για τον δημιουργό αλλά με τι κόστος; Κι εδώ έρχονται τα social media. Ο δημιουργός που θέλει το τραγούδι του να φτάσει στα αυτιά των ακροατών πρέπει να κάνει μία σειρά από promotion / posts / stories / content κλπ για να προωθήσει τη μουσική του. Κι όταν ο δημιουργός δεν έχει τον χρόνο (ή τη διάθεση) να τα κάνει όλα αυτά τι γίνεται; Έρχονται άλλοι να τα κάνουν γι’ αυτόν. Πόσο υγιές είναι αυτό; Αυτό λοιπόν που μας ανησυχεί είναι πως τα τελευταία χρόνια απομακρυνόμαστε από την ουσία που είναι η μουσική. Βλέπουμε συνέχεια επιτυχίες που έχουν να κάνουν με όλα τα υπόλοιπα πλην της μουσικής.

Τι είναι αυτό που κάνει τους Mikro, Mikro;
Οι ίδιοι οι Μίκρο. O μικρόκοσμος της προσωπικότητας του καθενός μας και η αλληλεπίδραση που έχουμε ο ένας στον άλλο. Πρόσθεσε στην εξίσωση και το ότι κάνουμε ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι και έχεις αυτό που κάνει τους Mikro.

Αν μπορούσες να περάσεις ένα σουκού με έναν μουσικό ποιον θα διαλέγατε και γιατί;
Μάλλον με τον Robert Smith των Cure για να συζητήσουμε τι προοπτικές θα είχαν οι Cure αν ξεκινούσαν σήμερα και πως θα τα έβγαζαν πέρα με το παιχνίδι των social media.

Ποια είναι η πιο συναρπαστική στιγμή μέχρι στιγμής στο ταξίδι των Mikro;
Όλο το ταξίδι των Mikro είναι μία συναρπαστική στιγμή.

Και ποια η πιο δύσκολη;
Ακόμα δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε αυτά που καταφέραμε και ζήσαμε σε ένα δύσκολο και αφιλόξενο για τη μουσική που κάνουμε μουσικό τοπίο όπως αυτό της Ελλάδας.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό «μάθημα» που πήρατε στη ζωή σας -εντός ή εκτός μουσικής- και γιατί είναι σημαντικό;
Να εμπιστεύεσαι πάντα το ένστικτό σου. Μόνο έτσι θα είσαι εσύ αυτός που πέτυχε ή απέτυχε. Και αυτό είναι υγιές και ευεργετικό και στις δύο περιπτώσεις.