Ο Oded Tzúr μας αφηγείται τις ιστορίες πίσω από πέντε μουσικά στιγμιότυπα της ζωής του

Πολλοί λόγοι υπάρχουν για να σπεύσει κανείς να θαυμάσει τον ισραηλινό σαξοφωνίστα Oded Tzúr και το κουαρτέτο του, την Κυριακή 22 Οκτωβρίου στο Microcosmos, που πραγματοποιείται στον Φάρο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Θέλεις να ακούσεις με τα αυτιά σου και να δεις με τα μάτια σου ποιος είναι ο μουσικός που περιγράφουν ως «συναρπαστικό νέο Κολοσσό του σαξοφώνου» και συγκρίνουν με τα πρώτα παιξίματα του Sonny Rrollins και του John Coltrane. Να καταλάβεις πώς «μετασχηματίζει τα μυστικά της ινδικής μουσικής παράδοσης σε spiritual jazz».

Ο Oded Tzúr, o σαξοφωνίστας που μελέτησε την κλασική ινδική μουσική έχοντας δάσκαλο τον Hariprasad Chaurasia, γκραν μετρ του φλάουτου bansuri, δεν έχει απλώς εμβαθύνει στα μυστικά και στις λεπτομέρειες της μεγάλης αυτής μουσικής παράδοσης αλλά ανέπτυξε μια ιδιαίτερη τεχνική: αποδίδει με το σαξόφωνο τα μικροδιαστήματα και τους μικροτόνους της ινδικής μουσικής, δίνοντας έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα στον ήχο του σαξοφώνου του. Πώς ακούγεται αυτό; Υπάρχουν φορές που ο ήχος του δεν θυμίζει καν σαξόφωνο. Θα ακουστεί άραγε κάτι από το «Isabela», το τέταρτο προσωπικό του album και δεύτερο για την ECM; Όπως όλοι οι δίσκοι του Oded Tzúr έχει και ελληνικό ενδιαφέρον, καθώς παίζει μαζί του -ήδη από το 2015- ο Πέτρος Κλαμπάνης.

Oded Tzur: Ο ισραηλινός σαξοφωνίστας μοιράζεται στην Athens Voice αγαπημένες του φωτογραφίες

Ο πρωταγωνιστής της spiritual jazz, Oded Tzúr, άνοιξε το άλμπουμ της ζωής του κι έστειλε στην Athens Voice, πέντε σημαντικές φωτογραφίες που αποτυπώνουν πέντε σημαντικές στιγμές από το μελωδικό, μουσικό ταξίδι του, λίγο πριν εμφανιστεί στην Αθήνα. Αυτές είναι οι ιστορίες τους.

Παίζοντας με μουσικούς του δρόμου στο Τελ Αβίβ
«Όταν ήμουν ακόμα στο λύκειο έψαχνα για μια μουσική γλώσσα που  δεν είχα όνομα γι’ αυτήν, αλλά με κάποιο τρόπο ένιωθα την ανάγκη να την εξερευνήσω. Ένα από τα πράγματα που αφιέρωνα πολύ χρόνο ήταν να παίζω έξω. Οπωρώνες, λόφοι, εγκαταλελειμμένα εργοτάξια και στέγες ουρανοξυστών ήταν μεταξύ των τοποθεσιών που πήγαινα και έπαιζα σαξόφωνο, έτσι ώστε - ίσως - κάτι να μου αποκαλυφθεί, κάτι που δεν ήταν το συνηθισμένο λεξιλόγιο που βρίσκει κανείς στην ορχήστρα. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε σε έναν δρόμο του Τελ Αβίβ όπου έτυχε να πέσω επάνω σε άλλους μουσικούς που ήταν επίσης έξω με τα όργανά τους».

Ανακαλύπτοντας την ινδική κλασική μουσική
«Όταν τελικά ανακάλυψα την ινδική κλασική μουσική, ήξερα ότι ήθελα να τη σπουδάσω πολύ σοβαρά και ήμουν τυχερός που έγινα δεκτός ως μαθητής του Pt. Hariprasad Chaurasia».

Το όνειρο και η Νέα Υόρκη
«Αφού μετακόμισα στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησα το συγκρότημά μου, η ηχογράφηση του πρώτου μου άλμπουμ ήταν μια σημαντική στιγμή για μένα, καθώς μου έδειξε ότι όσα έμαθα από όλους τους δασκάλους μου, μπορούν να εφαρμοστούν στο πλαίσιο ενός τζαζ κουαρτέτου. Υποθέτω ότι εκεί ένιωσα ότι, αυτό που λαχταρούσα, δεν ήταν πλέον ένα όνειρο».

Ένας δίσκος, μια καρδιά, μια αφιέρωση στη γυναίκα του
«Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του “Isabela”, του 4ου άλμπουμ μου που είναι αφιερωμένο στη γυναίκα μου, τα φώτα στο αμφιθέατρο του Λουγκάνο τοποθετήθηκαν μυστηριωδώς σε σχήμα καρδιάς.

«Ακόμα και η πιο ασυνήθιστη μουσική μπορεί να βρει το δρόμο της σε ένα μεγάλο ακροατήριο»
«Βλέποντας τη φωτογραφία μου στην Times Square, κατάλαβα ότι ακόμα και η πιο ήσυχη και ασυνήθιστη μουσική μπορεί να βρει το δρόμο της σε ένα μεγάλο ακροατήριο, αρκεί να προέρχεται από την καρδιά».