Οι σπουδαίοι μουσικοί που έφυγαν από τη ζωή τον Αύγουστο του 2023.
Ο Βασίλης Βασιλικός αμέσως μετά την απώλεια της πρώτης συζύγου του, της Μιμής, γράφει το 1973 ίσως το πιο τρυφερό, το πιο προσωπικό του βιβλίο, τον «Τρομερό μήνα Αύγουστο», ένα βιβλίο που μιλάει από την αρχή μέχρι το τέλος για εκείνη. Ο Αύγουστος που μας πέρασε ήταν ένας μήνας γεμάτος απώλειες μουσικών, κάποιοι από τους οποίους σημάδεψαν τον τρόπο με τον οποίο αρκετοί από εμάς μάθαμε να ακούμε μουσική. Λίγες προσωπικές λέξεις για τον καθέναν από αυτούς χωρίς διάθεση μνημόσυνου και χωρίς πρόθεση να εξαντληθεί η προσφορά τους στο παρόν ελάχιστο κείμενο.
Στις 6 Αυγούστου έφυγε ο David LaFlamme, βιολονίστας και τραγουδιστής των It’s A Beautiful Day, του ψυχεδελικού συγκροτήματος από το San Francisco, που στο ομώνυμο ντεμπούτο του (1969) παρουσίασε έναν σπουδαίο δίσκο κι ένα από τα πιο όμορφα εξώφυλλα στην ιστορία της μουσικής. Παρουσίασε επίσης και το «Bombay Calling», ένα κομμάτι που «ενέπνευσε» τους Deep Purple για να γράψουν το «Child In Time». Στα credits του τραγουδιού εμφανίζεται δίπλα στον LaFlamme ο τενορίστας της jazz Vince Wallace, που ηχογράφησε το τραγούδι αργότερα, αλλά το είχε γράψει στα early sixties, και το παρουσίασε στον La Flamme ο οποίος το πήρε για να το ηχογραφήσει πρώτος. Αν με ρωτάτε είναι καραμπινάτη κλοπή από τους Deep Purple, όμως οι χίπηδες εκείνης της εποχής δεν έκαναν μηνύσεις για τέτοια ζητήματα. Άλλωστε, οι It’s A Beautiful Day πήραν το αίμα τους πίσω βασίζοντας το «Don And Dewey» από το «Marrying Maiden» (1970) στο «Wring That Neck» των Purple.
Ο Louis Tillett έφυγε την ίδια μέρα. Είχαμε γράψει πριν από μερικούς μήνες για την πολύ κακή του υγεία. Ένας μουσικός που αγαπήθηκε πολύ στην Ελλάδα, έπεσε βλέπεις στην εποχή των καλών δισκογραφικών, των καλών περιοδικών και των καλών ραδιοφώνων. Σε μία από τις τελευταίες του αναρτήσεις έγραφε: «Δώδεκα δίσκοι (όλοι με δικά μου έξοδα) και σχεδόν τέσσερις χιλιάδες συναυλίες στην Αυστραλία και στο εξωτερικό, και να τώρα πώς τελειώνουν όλα»… Το ταξίδι του στο Kalu-ki-bar θα μας συνοδεύει για πάντα.
Ένας ακόμη μουσικός από την Αυστραλία έφυγε πέντε μέρες αργότερα: ο Ron Peno, τραγουδιστής των Died Pretty. Αυτοί δεν πέρασαν στο μεγάλο κοινό της Ελλάδας. Αγαπήθηκαν όμως από τους πιστούς στον ήχο της αναβίωσης της ψυχεδέλειας, του desert rock και της αυστραλέζικης σκηνής εν γένει – αυτής που αποκαλούσαμε aussie scene στα late eighties και τα early nineties. Έμαθα για τον θάνατό του από τους Sunnyboys, μια μπάντα επίσης από το Sydney που αγαπήθηκε πολύ στην Ελλάδα.
Ο Sixto Rodriguez έφυγε στις 8 Αυγούστου. Δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία παρά μόνο στη Νότια Αφρική κι ακόμα κι αν κάποιος πιστεύει ότι οι δύο δίσκοι του δεν ήταν τόσο σπουδαίοι ή τουλάχιστον ήταν παραφορτωμένοι ενορχηστρωτικά, το οσκαρικό ντοκιμαντέρ «Searching For Sugar Man» παρουσιάζει σπουδαίες πλευρές του μουσικού, του ανθρώπου και της πόλης που έζησε, το Detroit.
Το «Τελευταίο βαλς» είναι μια σύνθεση του Oscar Strauss, ενός Βιεννέζου συνθέτη που ήθελε να ασχοληθεί με τα βαλς αλλά δεν ήθελε να συσχετίζεται με τη μεγάλη οικογένεια των Strauss –στην οποία δεν ανήκε– γι’ αυτό και αφαίρεσε το τελευταίο «s» από το επίθετό του. Το κομμάτι αυτό έγινε το κεντρικό θέμα, αλλά και ο τίτλος της μεγάλης συναυλίας των Band (25-11-1976) στο Winterl and Ballroom του San Francisco με καλεσμένους τους Bob Dylan, Eric Clapton, Paul Butterfield, Neil Diamond, Joni Mitchell, Neil Young, Dr. John, Muddy Waters, Emmylou Harris. Μια σπουδαία μουσική βραδιά, που έγινε ντοκιμαντέρ από τον Martin Scorcese. Μεγάλη η απώλεια του Robbie Robertson που έφυγε στις 9 Αυγούστου στα 80 του χρόνια.
Στις 24 Αυγούστου έφυγε στα 72 του ο Bernie Marsden, κιθαρίστας που έγινε γνωστός περισσότερο για τη δουλειά του με τους Whitesnake, συν-συνθέτης τραγουδιών όπως τα «Here I Go Again» και «Fool for Your Loving».
Τέλος, στις 30 Αυγούστου μάς άφησε ο Jack Sonni, γνωστός ως ο «άλλος κιθαρίστας» των Dire Straits την εποχή του «Brothers In Arms». Ήταν μόλις 68 ετών.
Έργο μεικτής τεχνικής του Γιώργου Φλωράκη για τη στήλη του Σημειώσεις Ενός Μονομανούς
Υ.Γ.: Για όσους ο Σεπτέμβρης είναι ο πρώτος μήνας του έτους, καλή χρονιά! Ας μη φύγει κανείς άλλος από κοντά μας…
Το όνομα Nico λέγεται ότι της το έδωσε ο φωτογράφος της Herbert Tobias, που τότε ήταν φίλος με τον Ελληνα -γεννημένο στην Αντίς Αμπέμπα- σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη
36°
