H ανησυχητικά αυξημένη «μόδα» να πετούν οι θεατές των συναυλιών αντικείμενα στη σκηνή
Αν και τα περιστατικά με τραυματισμούς καλλιτεχνών από αντικείμενα φαίνεται να έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και σίγουρα υπερπροβάλλονται, αυτή η μόδα δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. «Η πολύ αγάπη θα σε σκοτώσει», λέει ένα τραγούδι των Queen. Και όταν πρόκειται για την αγάπη των θαυμαστών, κάποια στιγμή μπορεί και να συμβεί, ειδικά όταν αυτή εκφράζεται με τη ρίψη αντικειμένων στη σκηνή.
Τα παραδείγματα είναι πολλά, τόσο πρόσφατα όσο και παλιότερα. Στις 14 Νοεμβρίου, ο Harry Styles δέχτηκε στο μάτι του ένα Skittle (παρόμοιο με τα M&Ms). Ήταν απλώς ένα περιστατικό από τόσα άλλα που του έχουν συμβεί στην καριέρα του. Το 2012, όταν ήταν μέλος των One Direction, χτυπήθηκε από ταμπόν σε μια συναυλία στο Νότιγχαμ του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ έχει δεχτεί από κοτομπουκιές μέχρι και παπούτσια στο κεφάλι. Ωστόσο, η αντίδρασή του είναι πάντα άκρως επαγγελματική: «The show must go on». H ανησυχητικά αυξημένη «μόδα» να πετούν οι θεατές των συναυλιών αντικείμενα στους τραγουδιστές συνεχίστηκε εναντίον του, αφού πριν λίγες μέρες σε συναυλία που έδωσε στη Βιέννη της Αυστρίας ο Harry Styles δέχθηκε αντικείμενο στο μάτι ενώ περπατούσε πάνω στη σκηνή με αποτέλεσμα να τραυματιστεί.
Ρίψη αντικειμένων στη σκηνή: Από τους Beatles μέχρι τον Kanye West, κανείς δεν γλιτώνει
Η ρίψη αντικειμένων στη σκηνή είναι μια παλιά πρακτική και μπορεί να εντοπιστεί από την εποχή που έριχναν ντομάτες στους ηθοποιούς του θεάτρου, καθώς και συχνά περιστατικά όπου μεθυσμένοι θεατές στο Φαρ Ουέστ πυροβολούσαν τον καλλιτέχνη, μερικές φόρες μάλιστα σκοτώνοντάς τον. Και όσοι νομίζουν ότι το να πετάξεις ένα μικροαντικείμενο στο πρόσωπο του κιθαρίστα είναι τραβηγμένο, μάλλον δεν έχουν βρεθεί ποτέ σε πανκ συναυλία. Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν σχεδόν έθιμο το να φτύνεις το συγκρότημα ως ένδειξη σεβασμού και αναγνώρισης και το συγκρότημα να ανταποδίδει με παρόμοιο τρόπο.
Πρακτικά, κανένας σταρ της rock και της pop δεν την έχει γλιτώσει. Στην πρώτη τους αμερικανική περιοδεία, οι Beatles δεχόντουσαν βροχή από καραμέλες. Ο Τζορτζ Χάρισον μισούσε αυτή την πρακτική τόσο πολύ που δεν ήθελε να πάει σε περιοδεία. Jimi Hendrix, Led Zeppelin, Ramones, Sex Pistols, Jethro Tull, AC/DC, Madonna, Barbra Streisand, Oasis, Green Day, Justin Bieber, Marc Anthony, 50 Cent, Jeff Mills καιKanye West είναι μεταξύ αυτών που έχουν δεχθεί τέτοια «δωράκια» κάποια στιγμή στην καριέρα τους.
H ανησυχητικά αυξημένη «μόδα» να πετούν οι θεατές των συναυλιών αντικείμενα στη σκηνή
Τι κρύβεται όμως πίσω από μια τέτοια ενοχλητική και επικίνδυνη συμπεριφορά; Η τέχνη φαίνεται να υποβιβάζετε κάθε χρόνο σε απλό show και αν δεν συμβεί κάποιο γεγονός off-script, τότε αισθανόμαστε ότι άδικα ξοδέψαμε τα λεφτά μας. Οι καλλιτέχνες έχουν χάσει πια τον σεβασμό του κοινού και έχουν υποβιβασθεί σε απλούς entertainers που υπάρχουν πάνω στη σκηνή αποκλειστικά και μόνο για τη δική μας διασκέδαση. Το είχε εκφράσει κάποτε ο Τζίμης Πανούσης σε ένα live του, όταν είχε πει: «Να πάμε στη Μύκονο. Να δούμε κανέναν celebrity να γελάσουμε». Ναι, είναι αλήθεια ότι πολλοί μπορεί να νιώσουν μια κρυφή και μακάβρια ικανοποίηση όταν ένας celebrity πάθει κάτι άσχημο. Γι’ αυτό και reality με διασημότητες τα πάνε τόσο καλά.
Οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζονται σαν τα ζώα στον ζωολογικό κήπο, όπου πάντα θα υπάρχει και κάποιος ανόητος ο οποίος θα προσπαθήσει να πειράξει ένα λιοντάρι ή κάποια τίγρη, μόνο και μόνο για να δει την αντίδρασή του. Και αυτό πηγάζει από μια άλλη πολύ συνηθισμένη μόδα, ειδικά στο YouTube και στο TikTok. Τα «reaction videos», όπου οποιοσδήποτε με μια κάμερα προκαλεί καταστάσεις για να καταγράψει τις αντιδράσεις του θύματος ή των παραβρισκόμενων, ώστε να μαζέψει likes και views. Τώρα, από ό,τι φαίνεται μας έχει γίνει δεύτερη φύση και έχουμε φτάσει στο σημείο να το κάνουμε ασυνείδητα με την κάθε ευκαιρία.
Κάποιος θα έλεγε ότι παρόμοια φαινόμενα υπάρχουν και στον αθλητισμό, ειδικά στο ποδόσφαιρο, αλλά δεν είναι ακριβώς η ίδια περίπτωση. Στο ποδόσφαιρο βλέπουμε περιστατικά όπου ένας ποδοσφαιριστής δέχεται βροχή από αντικείμενα όταν πάει να εκτελέσει ένα κόρνερ. Αλλά, ο σκοπός είναι να χαλάσει η φάση και να μη δεχτεί η ομάδα του γκολ, παρόμοια και η χρήση λέιζερ λίγο πριν την εκτέλεση του πέναλτι.
Σε μια μουσική συναυλία όμως, αυτός που πετάει ένα κινητό στον Drake ή τις στάχτες της νεκρής του μάνας στην Pink, έχει άλλα κίνητρα. Δεν θέλει στην πραγματικότητα να διακοπεί η συναυλία και να πάνε όλοι στα σπίτια τους. Θέλει να δηλώσει την παρουσία του, λέγοντας ουσιαστικά ότι «εσύ είσαι εκεί πάνω και σε ξέρουν όλοι και εγώ είμαι εδώ κάτω και δεν με ξέρει κανείς. Κοίτα με, είμαι και εγώ εδώ». Και αυτό πολύ συνήθως πηγάζει από εγωκεντρισμό και ένα αίσθημα ζήλιας και φθόνου για την επιτυχία και τα εκατομμύρια της κάθε Adele και του κάθε Harry Styles. Γιατί αυτός και όχι εγώ;
Και φυσικά, αυτός που θα μπει στον κόπο να χαλάσει τη φάση, δεν θα σκεφτεί σε καμιά περίπτωση τους υπόλοιπους χιλιάδες θεατές οι οποίοι έχουν ξοδέψει εκατοντάδες ή και χιλιάδες ευρώ για να παραβρεθούν στη συναυλία, ταξιδεύοντας πολύ συχνά από άλλη χώρα. Ο τρόπος σκέψης τους δεν διαφέρει και πολύ από αυτούς που κλείνουν τους δρόμους για αρκετές ώρες με πορείες ή καθιστικές διαμαρτυρίες, αδιαφορώντας για τα εκατομμύρια των συμπολιτών τους οι οποίοι παγιδεύονται στα οχήματά τους, λες και αυτοί δεν έχουν οικογένειες και δουλειές.
Δυστυχώς, αυτά τα περιστατικά θα γίνονται όλο και πιο συχνά και οι διοργανωτές συναυλιών δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα για να τα εμποδίσουν. Και τώρα που έχει γίνει η αρχή και το φαινόμενο έχει διαδοθεί, σίγουρα θα δούμε και άλλα τέτοια άσχημα συμβάντα με copycats.
Ευτυχώς που ακόμη δεν έχει αρχίσει να γίνεται χρήση drones για να τραβήξουν την προσοχή του καλλιτέχνη. Ελπίζω να μη δίνω ιδέες σε κάποιους και δούμε σύντομα σμήνη από ιπτάμενα αντικείμενα αγνώστης ταυτότητας να προσπαθούν να χαλάσουν συναυλίες για την προσωπική διασκέδαση του οποιουδήποτε ανόητου, με τον τραγουδιστή να προσπαθεί να τα διώξει λες και κυνηγάει κουνούπια.
Κλείνω αυτό το κείμενο με μια σκηνή από την ταινία Blues Brothers του 1980 και ευελπιστώ ότι αυτή η σκηνή δεν είναι από το κοντινό μέλλον:
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
11°
