Ο κιθαρίστας Μπάμπης Παπαδόπουλος μιλάει για το νέο του άλμπουμ «Γεννηθήκαμε Χτες», που κυκλοφορεί από την Puzzlemusic.
Το «Γεννηθήκαμε Χτες» είναι ένας δίσκος γεμάτος ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί ο Μπάμπης Παπαδόπουλος δεν μένει στις κλασικές του κιθαριστικές instrumental επιλογές. Για πρώτη φορά στην καριέρα του ηχογραφεί τραγούδια, μελοποιεί ποιήματα και τραγουδάει και ο ίδιος. Ποιήματα των Χρήστου Μπράβου, Μηνά Δημάκη, Θεόδωρου Ντόρρου, Ζήση Οικονόμου, Δημήτρη Ι. Αντωνίου, Έμιλυ Ντίκινσον και οι φωνές του Παπαδόπουλου αλλά και των Χρήστου Σαπουντζή, Εύης Μάζη και Ανθής Κύρκου, δημιουργούν έναν καινούργιο κόσμο την ίδια στιγμή που οι κιθάρες εμμένουν στην προσωπική ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει εδώ και ο χρόνια ο κιθαρίστας από τη Θεσσαλονίκη. Το «Γεννηθήκαμε Χτες» κυκλοφορεί ήδη σε cd ενώ στις αρχές Ιουνίου έρχεται -για τους πιο φανατικούς- και σε διπλό gatefold βινύλιο.
Θα συμφωνούσες ότι το «Γεννηθήκαμε Χτες» είναι αρκετά διαφορετικό από τους υπόλοιπους δίσκους σου; Ο τίτλος υποδηλώνει κατά κάποιον τρόπο μια νέα αρχή;
Όλοι οι δίσκοι μου είναι διαφορετικοί και όλοι σημαίνουν μια καινούργια αρχή για μένα, αφού καταγράφουν μια συγκεκριμένη φάση της ζωής μου και κλείνουν έναν κύκλο, τον κύκλο μιας συγκεκριμένης περιόδου της ζωής μου.
Τι σ’ έκανε να γράψεις για πρώτη φορά τραγούδια;
Η τυχαία συνάντησή μου με τα συγκεκριμένα ποιήματα.
Ποια είναι η διαφορά της φόρμας του τραγουδιού από μια ορχηστρική σύνθεση;
Στα τραγούδια η αφήγηση γίνεται με βάση τον λόγο, τον ρυθμό του και την μελωδικότητα των λέξεων. Μιλώντας για μένα, η οργανική μουσική παρέχει πλήρη ελευθερία και μια εξ αρχής κατασκευή ατμόσφαιρας και αφήγησης.
Γιατί επέλεξες να μελοποιήσεις τους συγκεκριμένους Έλληνες ποιητές, Χρήστο Μπράβο, Μηνά Δημάκη, Θεόδωρο Ντόρρο, Ζήση Οικονόμου, Δημήτρη Ι. Αντωνίου;
Η επιλογή έγινε γιατί τα συγκεκριμένα ποιήματα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Χωρίς καμία άλλη σκέψη εκ των προτέρων.
Από τους ξένους γιατί Έμιλυ Ντίκινσον;
Για τον ίδιο λόγο που επέλεξα και τους υπόλοιπους ποιητές.
Τι σημαίνει να μελοποιεί κανείς ένα ποίημα; Πόσο μεγάλη διαφορά έχει από το να χρησιμοποιεί στίχους;
Η διαφορά είναι ότι οι στίχοι γράφονται για να γίνουν τραγούδια. Η ποίηση έχει την ελευθερία του λόγου του ποιητή. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην υπάρχει απαραίτητα ρυθμός, μέτρο και ρίμα. Αυτή ήταν και μια πρόκληση για μένα.
Πώς αποφάσισες να τραγουδήσεις ο ίδιος; Γιατί αισθάνομαι τη σύνδεση της στιγμής της δημιουργίας με το αποτέλεσμα.
Τι βρήκες στις φωνές των Χρήστου Σαπουντζή, Εύης Μάζη και Ανθής Κύρκου και τους χρησιμοποίησες ως τραγουδιστές;
Μου είναι οικείες οι χροιές τους και τραγουδούν με μια απλότητα που ήταν ένα δικό μου ζητούμενο.
Τι αρετές πρέπει να έχει ένας κιθαρίστας για να θεωρείται από σένα ενδιαφέρων ή και σημαντικός;
Αυτό που με συγκινεί είναι να βλέπω τη σύνδεση που έχει βρει ένας μουσικός με το όργανο που κρατάει στα χέρια του. Αυτό δεν είναι αρετή, είναι ταλέντο, πολύς χρόνος αφιερωμένος στην μελέτη της μουσικής και εμπειρία.
Για ποιον λόγο χρησιμοποίησες στον δίσκο τρεις επιπλέον κιθαρίστες, Γιώτης Δαμιανίδης, Ηλίας Κατσιάνος, Πάνος Παπάζογλου, Ασκληπιός Ζαμπέτας;
Είναι όλοι φίλοι και γνωστοί από την πόλη, τη Θεσσαλονίκη, και ήταν μια καλή ευκαιρία να συμπράξουμε. Επίσης, ήθελα να αποφύγω τα overdubs και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος. Έτσι έχει και την ζωντάνια που χρειάζεται ο δίσκος.
Και το επίσης πρόσφατο «ElectricSolo» ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος δίσκος. Ποια πλευρά σου εκφράστηκε εκεί;
H en face.
Πρόσφατα συμμετείχες και στο προσωπικό instrumentalalbum του Γιώργου Καρρά. Πώς σου ακούστηκε η δική του μινιμαλιστική οπτική;
Μου είναι οικεία αυτή η πλευρά του Γιώργου. Του πάει, είναι ταιριαστή με τον ίδιο και μου είναι αγαπητή.
Υπάρχει περίπτωση ο επόμενος δίσκος σου να είναι ένας κύκλος τραγουδιών, ενδεχομένως πάνω σε μελοποιημένα ποιήματα;
Δεν το ξέρω. Ποτέ δεν βάζω τόσο νωρίς τον επόμενο στόχο. Όπου με βγάλει. Έχω κι εγώ την περιέργεια να δω τι θα συμβεί.
12°
