Μουσικη

Γιώργος Καρράς: Στη Θεσσαλονίκη η μουσική εξέφραζε κινήματα

Μία συζήτηση για τον καινούργιο του δίσκο «Ασκήσεις Απλότητας», το παρελθόν και το παρόν με τις Τρύπες, τη Θεσσαλονίκη

giorgos-florakis.jpg
Γιώργος Φλωράκης
5’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Ο Γιώργος Καρράς μιλάει για το νέο του άλμπουμ «Ασκήσεις Απλότητας» που κυκλοφορεί από τη United We Fly, τη μουσική του πορεία και τις Τρύπες.
© Δημήτρης Μουγκός

Ο Γιώργος Καρράς μιλάει για το νέο του άλμπουμ «Ασκήσεις Απλότητας» που κυκλοφορεί από τη United We Fly, τη μουσική του πορεία και τις Τρύπες.

Είχα περισσότερα από 20 χρόνια να ακούσω μουσική από τον Γιώργο Καρρά. Και η σιωπή του με είχε ξαφνιάσει. Ειδικά στον βαθμό που δεν περιορίστηκε στον ρόλο του μπασίστα από τις Τρύπες και δημιούργησε το «Υπέροχο Τίποτα» μαζί με τον Γιάννη Αγγελάκα, πίσω στο 1993. Η εποχή που έσκαγαν οι Τρύπες ήταν μια έντονη εποχή, εποχή που ένα συγκρότημα ήθελε να πει όσο το δυνατόν περισσότερα. Τώρα, σε μια εποχή σαφέστατα πιο σιωπηλή, χωρίς στίχους και χωρίς τραγουδιστή, ο Καρράς έρχεται να απλώσει τις μινιμαλιστικές του αγωνίες στις «Ασκήσεις Απλότητας» και να δηλώσει ότι αυτός ο δίσκος είναι απλώς η αρχή μιας ιστορίας που θα περιλαμβάνει και τραγούδια.

Ο Γιώργος Καρράς μιλάει για το νέο του άλμπουμ «Ασκήσεις Απλότητας» που κυκλοφορεί από τη United We Fly, τη μουσική του πορεία και τις Τρύπες.
© Δημήτρης Μουγκός

Γιατί τόσα χρόνια σιωπής; Ένιωθες καταδικασμένος σ’ αυτή τη σιωπή ή απλώς δεν είχες διάθεση να πεις κάτι;
Μάλλον το πρώτο.

Γιατί «Ασκήσεις Απλότητας»;
Γιατί θεωρώ ότι στο απλό κρύβεται η ομορφιά, και για να την προσεγγίσουμε πλέον αυτήν την απλότητα πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ν. Καζαντζάκη «Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο - ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο». Η ζωή μας έχει γίνει πολύπλοκη, ζούμε συνέχεια με φρενήρεις ρυθμούς και, είτε μας έχει παρασύρει στη δίνη της η καθημερινότητα είτε θέσαμε λάθος προτεραιότητες, αφήνουμε στην άκρη πράγματα που είναι σημαντικά για την ισορροπία μας, όλα αυτά που μας κάνουν να αισθανόμαστε άνθρωποι. Στην απλότητα υπάρχει το καθαρό, το ατόφιο, το πηγαίο, το φαινομενικά ασήμαντο ίσως, αλλά τελικά αυτό που ακουμπάει την ψυχή μας και μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία.

Αυτός ο δίσκος θα μπορούσε να έχει στίχους. Αν είχε, θα έγραφες ο ίδιος, θα μελοποιούσες ποιητές, θα διάλεγες κάποιον στιχουργό;
Ναι, θα μπορούσε να έχει στίχους, το άκουσα από πολλούς να μου το λένε. Θα μελοποιούσα ποιήματα ή στίχους άλλων με την προϋπόθεση αυτοί οι στίχοι να μου λένε κάτι και να μπορώ να ταυτιστώ. Δυστυχώς, εγώ δεν τα καταφέρνω, όσες φορές προσπάθησα, να γράψω, δεν προέκυψε κάτι άξιο λόγου.

Και οι στίχοι θα χρειάζονταν μια φωνή να τους τραγουδήσει. Θα ήσουν εσύ; Κι αν ήταν κάποιος άλλος, ποιον τρόπο τραγουδίσματος / ερμηνείας θα ήθελες να σου φέρνει στο μυαλό;
Θα τους τραγουδούσα εγώ και θα προσπαθούσα να τους ερμηνεύσω με τον δικό μου τρόπο.

Αν έγραφες τραγούδια, θα έγραφες ως συνθέτης που θα τα έδινε σε κάποιον τραγουδιστή, ως τραγουδοποιός-τραγουδιστής ή ως μέλος μπάντας;
Θα το έκανα ως τραγουδοποιός - τραγουδιστής και μέλος μπάντας, είναι αυτό που ξέρω να κάνω.

Ετοιμάζεις κάτι σε σχέση με αυτά που λέμε;
Ναι, έχω σχεδόν έτοιμα 10 τραγούδια.

Υποψιάζομαι ότι τα παλιά πράγματα που έχεις κάνει ούτε είχαν ανάγκη, ούτε θα μπορούσαν να έχουν παρτιτούρες. Για τον δίσκο αυτόν μοιάζει σαν οι παρτιτούρες να έχουν γραφτεί. Τις έχεις γράψει ή είναι μέσα στο κεφάλι σου;
Επειδή είμαι αυτοδίδακτος μουσικός και δεν ξέρω να γράφω και να διαβάζω μουσική, δεν θα μπορούσα να γράψω τις παρτιτούρες. Σ’ αυτόν τον δίσκο εγώ ηχογραφούσα τις μελωδίες και τις έδινα στον κάθε μουσικό να τις ακούσει και όπου ήταν αυστηρά ορισμένο τι θα παιχτεί, οι μουσικοί έγραφαν μόνοι τους την παρτιτούρα από αυτό που άκουγαν. Εκεί όπου υπήρχε το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού οι μουσικοί έπαιξαν αυτοσχεδιάζοντας, αλλά με τη δική μου καθοδήγηση.

Ο Γιώργος Καρράς μιλάει για το νέο του άλμπουμ «Ασκήσεις Απλότητας» που κυκλοφορεί από τη United We Fly, τη μουσική του πορεία και τις Τρύπες.
© Δημήτρης Μουγκός

Τι σημαίνει για σένα αυτή η μινιμαλιστική προσέγγιση με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα στον δίσκο σου;
Είναι ένας καινούργιος κόσμος που ανακάλυψα, με έχει γοητεύσει και θέλω να τον γνωρίσω και να τον εξερευνήσω. Δεν ξέρω τι μουσική θα κάνω στο μέλλον αλλά σίγουρα ό,τι κάνω θα είναι επηρεασμένο και εμποτισμένο από αυτόν τον τρόπο μουσικής προσέγγισης.

Έχεις δεκάδες αναφορές, τόσο στα όργανα, όσο και στο ύφος. Τι άκουγες όλο το προηγούμενο διάστημα, τι ακούς τώρα;
Οι αναφορές αυτές που λες είναι φυσικό να υπάρχουν γιατί ακούω διάφορα είδη μουσικής και σίγουρα επηρεάζομαι. Συχνά επιστρέφω στο παρελθόν για να ξανακούσω μουσική που άκουγα πριν πολύ καιρό. Τελευταία, με αφορμή την αναζήτηση ενός κομματιού, άκουσα ξανά όλο το άλμπουμ των Beatles το «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band», άκουσα Einsturzende Neubauten, άκουσα Steve Reich, τους A Tribe Called Quest, που είναι πρόσφατη ανακάλυψη από έναν φίλο που μου έδωσε να ακούσω. Όταν είμαι κουρασμένος, συνήθως ακούω κλασική μουσική και τελευταίο μου απόκτημα είναι τα τελευταία Κουαρτέτα εγχόρδων του Beethoven.

Έχεις ήρωες στη μουσική; Την εγχώρια και την παγκόσμια… Αν όχι ήρωες, τουλάχιστον μουσικούς που ακούς με μεγάλη προσοχή;
Ήρωες όχι, αλλά κατά καιρούς έχω αγαπήσει πολλούς καλλιτέχνες και μπάντες κι έχω ερωτευτεί τη μουσική τους. Η μουσική δεν τελειώνει ποτέ, συνέχεια βγαίνουν καινούρια πράγματα και συνέχεια ανακαλύπτω και ερωτεύομαι μουσικές.

Γιώργος Καρράς - Περιμένοντας το φως (Official Music Video)

Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος συμμετέχει στον δίσκο σου. Είναι ο μόνος από τις Τρύπες με τον οποίο έχεις επαφή;
Γενικά έχουμε χαθεί. Ο Μπάμπης είναι αυτός που έχω τη συχνότερη επαφή σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Θα ήσουν πρόθυμος να υπάρξει ένα είδος ξανασμιξίματος με τις Τρύπες; Αν ναι, σε επίπεδο μουσικής ή σε ανθρώπινο επίπεδο;
Θα ήθελα να ήταν διαφορετικά τα πράγματα και να μπορούσαμε να βρισκόμαστε άσχετα από τη μουσική, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Όσον αφορά τη μουσική, θα είχε τρομερό ενδιαφέρον σήμερα να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα απραξίας θα ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί η άκρη του νήματος. Δεν είναι θέμα προθυμίας, γιατί όλοι μας αγαπάμε τη μουσική, αλλά είναι ότι λείπει αυτό που θα μας έκανε να βρεθούμε όλοι μαζί ακόμα και για έναν καφέ.

Η Θεσσαλονίκη γέννησε τις Τρύπες σε μιαν άλλη εποχή. Αρκετοί έχουν μιλήσει για μια πολύ ιδιαίτερη ενέργεια που υπήρχε στην πόλη τότε. Ισχύει αυτό; Τι διαφορές βλέπεις ανάμεσα στην πόλη εκείνης της εποχής και στη σημερινή;
Εκείνη την εποχή, ναι, υπήρχε αυτή η ενέργεια που λένε ή τουλάχιστον έτσι αισθανόμασταν, υπήρχε συντροφικότητα, αισθανόσουν ότι ανήκεις κάπου και υπήρχε η διάθεση να αλλάξεις πράγματα και η μουσική εξέφραζε κινήματα. Σήμερα υπάρχει πολύ έντονη η αίσθηση της μοναξιάς και ότι κανείς δεν νοιάζεται για κανέναν, οι περισσότεροι έχουν κλειστεί στον εαυτό τους. Οι νέοι έχουν γίνει εσωστρεφείς, έχουν απαξιωθεί τα πάντα γι’ αυτούς και δικαιολογημένα αισθάνονται ότι δεν έχουν διέξοδο. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βγαίνεις στη ζωή και να ξέρεις από πριν, πριν καν ξεκινήσεις, ότι σου έχουν κλέψει τα όνειρα. Έχω την εντύπωση ότι και η μουσική έχει γίνει πιο εσωστρεφής. Θέλει πολλή δύναμη να ζεις σ’ αυτήν τη χώρα που ζούμε, να βλέπεις αυτά που συμβαίνουν γύρω σου και να παραμένεις αισιόδοξος.

Ποιες θα είναι οι αμέσως επόμενες κινήσεις σου;
Θέλω να παρουσιάσω τις «Ασκήσεις Απλότητας» και τώρα είμαι στη φάση της προετοιμασίας και του σχεδιασμού των συναυλιών.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.