Σαν σήμερα, 10 Απριλίου, το 1970 μια δήλωση του Πολ Μακάρτνεϊ σήμανε την αρχή του τέλους για τους Beatles που επιβεβαιώθηκε από τον Τζον Λένον
Σαν σήμερα 10 Απριλίου, το 1970 ο Πολ Μακάρτνεϊ έκανε μια δήλωση που επισφράγισε την πορεία ρήξης των Beatles. Ανακοινώνοντας την κυκλοφορία του σόλο άλμπουμ του, έδωσε μια συνέντευξη την οποία εμπλούτισε ο ίδιος με ερωτήσεις και απαντήσεις δικής του επιλογής, ρίχνοντας το φως της δημοσιότητας στην κρίση που σοβούσε σχεδόν μυστικά στο συγκρότημα.
Ερ: «Αυτό το άλμπουμ είναι μια ανάπαυλα από τους Beatles ή η αρχή μιας σόλο καριέρας;»
Πολ: «Ο χρόνος θα δείξει. Ένα σόλο άλμπουμ σημαίνει ότι είναι η αρχή μιας σόλο καριέρας… και το να μην το κάνεις με τους Beatles σημαίνει ότι είναι απλώς μια ανάπαυλα. Άρα είναι και τα δύο».
Ερ: «Είναι προσωρινή ή μόνιμη η ρήξη σας με τους Beatles, λόγω προσωπικών διαφορών ή μουσικών;»
Πολ: «Προσωπικές διαφορές, επιχειρηματικές διαφορές, μουσικές διαφορές, αλλά κυρίως γιατί περνάω καλύτερα με την οικογένειά μου. Προσωρινή ή μόνιμη; Δεν ξέρω πραγματικά.»
Ερ.: «Μπορείτε να προβλέψετε ποια στιγμή μπορεί να ενεργοποιηθεί ξανά η συνεργασία Λένον-Μακάρντεϊ για τη σύνθεση τραγουδιών;
Αν και ο Μακάρτνεϊ δεν είπε τη λέξη «διαζύγιο», ο Τύπος το εξέλαβε ως τέτοιο: «Ο Πολ εγκαταλείπει τους Beatles». Και η αλήθεια ήταν πως αν δεν μπορούσε να δει συνεργασία με τον Λένον στο προσεχές μέλλον, αυτό σήμαινε ένα τέλος. Κι ο Τζον έλαβε το μήνυμα. Γιατί μπορεί ο Πολ να μην είχε αποφασίσει τι θα κάνει με τους Beatles, αλλά είχε αποφασίσει να χωρίσει καλλιτεχνικά εκείνον. Άρα να διαλύσει τη βάση πάνω στην οποία στηριζόταν το συγκρότημα. Και το είπε δημόσια πρώτος. Κάτι που προκάλεσε ιδιαίτερη ενόχληση ή ίσως και αμηχανία στον Λένον, καθώς ο ίδιος είχε ήδη ζητήσει «διαζύγιο» από την μπάντα τον Σεπτέμβριο του 1969, ωστόσο, το αίτημά του είχε συμφωνηθεί να τηρηθεί μυστικό, για να μην πλήξει τις επιχειρηματικές συμφωνίες τους. Στο μεταξύ εκείνος υλοποιούσε ανεξάρτητα projects, κάτι που υιοθετήθηκε και από τα άλλα μέλη της μπάντας, προκαλώντας τη σχετική σεναριολογία.
Την επομένη της ανακοίνωσης του Μακάρτνεϊ, οι δημοσιογράφοι περικύκλωσαν τα στούντιο της Apple Records για να καταγράψουν την αντίδραση των υπόλοιπων Σκαθαριών. Ο Τζορτζ Χάρισον αρνήθηκε να κάνει δηλώσεις. Ο Ρίγκο Σταρ υποστήριξε ότι δεν γνώριζε τίποτα. Ο Τζον, όμως, είχε κάτι να πει: «Μπορείτε να πείτε ότι δήλωσα χαριτολογώντας: Δεν παραιτήθηκε, τον απέλυσα.» Αστείο ή όχι, το γεγονός είναι ότι μεταξύ των δύο ακολούθησε ένας πικρός πόλεμος, που αποτυπωνόταν σε δημόσιες επιστολές, αλλά ακόμη και σε στίχους των τραγουδιών τους.
Ήταν ένας επίπονος χωρισμός, που μέχρι να καταλαγιάσουν τα πάθη, έμπλεξε στη δίνη του τα άλλα δύο μέλη της μπάντας, τους μάνατζερ, τις εταιρίες, δικηγόρους και βέβαια τη Γιόκο Όνο, που ήταν και ο πιο βολικός στόχος: Η «γυναίκα-αράχνη» που ξελόγιασε τον Τζον Λένον και διάσπασε το καλλιτεχνικό δίδυμο. Η αλήθεια είναι, φυσικά, πολύ πιο σύνθετη και οι αιτίες βαθύτερες. Κι όπως κατέγραψε αργότερα το έγκυρο μουσικό περιοδικό Rolling Stone, η αρχή του τέλους είχε διαφανεί με την κυκλοφορία του White Album το 1968, το οποίο είχε χαρακτηρίσει: «τέσσερα σόλο άλμπουμ κάτω από την ίδια στέγη».
Δεν ήταν η νέα καλλιτεχνική σύντροφος και ερωμένη του Τζον Λένον που διέλυσε τους Beatles. Ήταν οι ίδιοι, που εξελίσσονταν μουσικά με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, τόσο που τελικά οι δρόμοι τους χώρισαν. Η ιστορία γράφει ότι υπήρξαν προβλήματα με την καθοδήγηση που τους προσέφεραν οι μάνατζερ, ότι υπήρξαν πικρίες μεταξύ τους και κόπωση από τις περιοδείες. Στην πραγματικότητα όμως η ρίζα του τέλους των Beatles, ήταν η ίδια που τους ένωσε: η μουσική τους και οι φιλοδοξίες τους.
Μια συνάντηση στο κέντρο του Λονδίνου, λίγες ώρες πριν 2.500 θεατές τον ακούσουν να ερμηνεύει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Τσαϊκόφσκι και τους Συμφωνικούς Χορούς του Ραχμάνινοφ
