Σεραφείμ Τσοτσώνης: Παντού σχεδόν επικρατεί η ψυχολογία της αγοραίας διεκδίκησης

Ακόμα κι αν κάποιοι δεν ακολουθούν τη μουσική του από τότε που οι μελωδίες και εκείνο το sample με το κλάμα της νεογέννητης κόρης του στο «Wood Street» έκαναν γνωστό το όνομα Serafim Tsotsonis εκτός Ελλάδας, μπορεί να την έχουν ακούσει χωρίς να το γνωρίζουν κάποιο απόγευμα ή βράδυ, που σε κάποιο bar ή beach bar ακουγόταν κάποια «buddha» συλλογή. Συνθέτης, μουσικός παραγωγός και sound designer, o Σεραφείμ Τσοτσώνης χρόνια τώρα εκτός από τα προσωπικά του albums, υπογράφει μερικά από τα πιο ανταγωνιστικά ηχητικά χαλιά για τον απαιτητικό κόσμο της διαφήμισης, δημιουργεί σάουντρακ για ταινίες και ντοκιμαντέρ, παράγει κυματομορφές για video art εγκαταστάσεις. Κι αν πέρασαν αρκετά χρόνια από το παιχνιδιάρικο remix του στο «Paname» της Μελίνας Μερκούρη, δεν του έχει περάσει ακόμα από το μυαλό να μην πειράζει κουμπιά, πλήκτρα και λογισμικά.

Ολοένα και πιο ατμοσφαιρικός τα τελευταία χρόνια και ίσως χωρίς έγνοια να γίνει αναγνωρίσιμος ή να τον βαφτίσουν weirdo, ο Serafim Tsotsonis δημιουργεί μουσική για ακροατές που αναζητούν κάτι περισσότερο από ένα επαναλαμβανόμενο tempo ή κάτι που απλά να κουμπώνει σε ένα πάρτι.

Το πρόσφατο single του «Dear Fear» που κυκλοφόρησε από τη νεοσύστατη δισκογραφική εταιρεία Hatsuyume Records μου χτύπησε πρώτα στο μάτι με το τυπογραφικό λογοπαίγνιο της Gloria Estebahn και μετά στα αυτιά με το αγωνιώδες μοτίβο του που οδηγεί σε ένα κρεσέντο. Εναλλάσσοντας απότομα διαθέσεις, ο Serafim Tsotsonis, ακούγεται μελαγχολικός και έντονος, τρυφερός και δυναμικός. Ένας από τους πιο συνεπείς δημιουργούς ηλεκτρονικής μουσικής που ζουν και δημιουργούν στην Αθήνα, παραμένει ευτυχώς ακόμα απρόβλεπτος κι ενδιαφέρων.

Ο Serafim Tsotsonis γράφει στην ATHENS VOICE για το νέο του τραγούδι «Dear Fear»

«Η ηχογράφηση του “Dear Fear” ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2022. Περίεργη εποχή για μένα τα καλοκαίρια. Μοναξιά και πολλή δουλειά. Δεν μ’ άρεσε ποτέ το μαζικό, υστερικό φευγιό των διακοπών. Προτιμώ την ερημιά της άδειας Αθήνας. Μια τέτοια συνθήκη γέννησε το “Dear Fear”. Ξεχασμένος στο στούντιό μου, μ’ ένα mood δημιουργικό από τη μια, αγχωτικό από την άλλη. Ήταν η πρώτη περίοδος μετά την καραντίνα που άρχιζε ο κόσμος να ξεπερνά το σοκ. Κατά τον εγκλεισμό, η δημιουργικότητά μου είχε παραμείνει αλώβητη. Είχα, μάλιστα, καταφέρει να εφεύρω νέους τρόπους καλλιτεχνικής επιβίωσης. Τώρα, όμως, ένιωθα πως πρέπει να επαναπρογραμματίσω τη μουδιασμένη εξωστρέφειά μου. Θέλησα να φτιάξω ένα κομμάτι ηλεκτρονικό με στοιχεία ambient, new classical και post rock. Η φόρμα του είναι μοντέρνα, ελεύθερη. Γενικά, δεν ακολουθώ συμβατικές, κλασικές φόρμες. Νομίζω ότι το “Dear Fear” είναι αντιπροσωπευτικό του μουσικού μου χαρακτήρα και ταυτόχρονα έχει όλο αυτό το αγωνιώδες και φοβικό vibe που εισπράττω από τον κόσμο γύρω μου, ειδικά από την περίοδο της καραντίνας και μετά.

Θα έλεγα ότι οι ξαφνικές δυναμικές και οι κορυφώσεις μέσα στη ροή του κομματιού απεικονίζουν μ’ έναν τρόπο τα ξεσπάσματα θυμού και επιθετικότητας που συναντώ γύρω μου. Ο κόσμος έχει συσσωρεύσει θυμό που εκτονώνεται στην καθημερινότητα με διάφορες αφορμές. Επιθετική οδήγηση για παράδειγμα. Νιώθεις πως βρίσκεσαι σε αρένα. Παντού σχεδόν επικρατεί η ψυχολογία της αγοραίας διεκδίκησης.

Επίσης, με το detune που χρησιμοποίησα στο main synth του intro ήθελα ακριβώς να υπογραμμίσω αυτή την αίσθηση ανισορροπίας, δυσαρμονίας που αισθάνομαι γύρω μου αρκετά συχνά. Αυτή τη δυσβάσταχτη αισθητική παραφωνία.

Το tempo του κομματιού είναι πειραγμένο. Παρενέβαλα ήχους, ηχογραφημένους ad hoc, έξω από το βασικό tempo, ώστε να έχω την αίσθηση της ζωντανής, φυσικής, απρογραμμάτιστης ροής. Γενικά, δεν συμπαθώ την αποστείρωση, τα κλισέ και τις άκαμπτες φόρμες.

Τα όργανα που χρησιμοποίησα είναι στην πλειοψηφία αναλογικά και κάποια ψηφιακά. Τα synths ήταν κυρίως 80s (Roland Juno 60, prophet 08), ενώ για τα distortion και τα reverb χρησιμοποίησα πετάλια της Dreadbox. Τους ήχους του πιάνου τους σχεδίασα με δειγματοληψία από κλασικό πιάνο Fazioli. Τα φωνητικά είναι δικά μου. Τα ηχογράφησα με τεχνικές 80s. Στα φωνητικά που εντάσσω στα έργα μου χρησιμοποιώ λέξεις αυτοσχέδιες από σύζευξη ελληνικών και αγγλικών, αμφίσημες και εύπλαστες. Σαν μια μικρή ιδιόλεκτο που θέλει να τραγουδήσει την ένταση, την ενέργεια της στιγμής».