O Παύλος Παυλίδης «Πέρα από τη Θάλασσα»

Υπάρχει μια αντίληψη στην επιστήμη της Ιστορίας που υποστηρίζει ότι το γίγνεσθαι είναι μια πομπή, μέσα στην οποία βαδίζει ο ιστορικός αλλά και τα ίδια τα μέλη της κοινωνίας. Ανάλογα με τα γεγονότα της εποχής στην οποία ζει ο ιστορικός αλλά και ένα ορισμένο κοινωνικό σύνολο, φωτίζονται κάποιες όψεις του παρελθόντος και μένουν στο σκοτάδι κάποιες άλλες. Το παρελθόν επηρεάζει όσα συμβαίνουν στο παρόν αλλά και στο πέρασμα του χρόνου, στην πορεία της κοινωνικής ζωής, ανάλογα με τα γεγονότα του σήμερα, γίνονται αισθητές εντονότερα διαφορετικές όψεις του παρελθόντος. Ενδεχομένως, το ίδιο συμβαίνει και στον κόσμο της μουσικής: μουσικά γεγονότα από το παρελθόν προκαλούν αντιδράσεις στο σήμερα αλλά και τωρινά γεγονότα φωτίζουν με καθοριστικό τρόπο στιγμές του παρελθόντος.

Το έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου είναι σημαντικότατο στον χώρο της ελληνικής μουσικής. Πέρα όμως από συγκεκριμένα -σπουδαία- τραγούδια δεν φωτίζεται στο σύνολό του τα τελευταία χρόνια, δεν απασχολεί μεγάλη μερίδα του κοινού, όπως συμβαίνει με το έργο του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη ή του Ξαρχάκου. Οι λόγοι είναι πολλοί, όμως το ζήτημά μας δεν είναι αυτό ακριβώς στο συγκεκριμένο σημείωμα.

Εκείνο που είναι δεδομένο είναι ότι ο δίσκος του Παύλου Παυλίδη «Πέρα από τη Θάλασσα», που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τη United We Fly, έρχεται να θέσει κάτω από ένα νέο φως το έργο του μεγάλου συνθέτη, υπενθυμίζοντάς μας μερικά από τα μεγάλα του τραγούδια. Έρχεται επιπλέον να ξεκαθαρίσει ότι κάποια τραγούδια είναι του Μαρκόπουλου και όχι ας πούμε του Χατζιδάκι ή παραδοσιακά σμυρνέικα, όπως ακόμη και ο ίδιος ο Παύλος Παυλίδης θεωρούσε για ορισμένα πριν ασχοληθεί σε βάθος με το έργο του συνθέτη. Το παραπάνω σημείωσε με χιούμορ ο ίδιος ο Παυλίδης παρουσιάζοντας τον δίσκο στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση την περασμένη Πέμπτη.

Ο Παύλος Παυλίδης με όπλο του το πιάνο αντί για την κιθάρα, με πολλά ηλεκτρονικά, με τη βοήθεια του πολυφωνικού σχήματος Διώνη, με ένα κουαρτέτο εγχόρδων, με τον Χρήστο Λαϊνά στο sound design, με ελάχιστους μουσικούς και με την ιδιαίτερη ερμηνεία του αναδημιουργεί μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου. Ο Παυλίδης, αλλάζει ή και προσθέτει στίχους, μασάει -όπως πάντα- μερικά σύμφωνα, ξεχνάει μερικά φωνήεντα και -όπως πάντα και πάλι- καταφέρνει να γίνεται οικείος, ο τραγουδιστής-μη τραγουδιστής, με τον οποίο πολλοί από εμάς μεγάλωσαν και συνεχίζουν να λατρεύουν για αυτόν ακριβώς τον τρόπο εκφοράς των στίχων.

Στο «Πέρα Από τη Θάλασσα» θα συναντήσουμε γνωστά τραγούδια του Μαρκόπουλου, όπως τα «Όχι Δεν Πρέπει», «Χίλια Μύρια Κύματα», «Τα Λόγια Και Τα Χρόνια», «Μαλαματένια Λόγια», «Η Ρόζα Η Ναζιάρα», τραγούδια που πρωτακούσαμε οι πιο πολλοί από εμάς από ένα τρανζιστοράκι στο Δεύτερο Πρόγραμμα, αρκετά χρόνια πριν από το ξεκίνημα της ελεύθερης ραδιοφωνίας.

Με το «Πέρα Από τη Θάλασσα» ο Παυλίδης όχι μόνο διεγείρει το μνήμη, όχι μόνο μας οδηγεί στο να ξανακούσουμε Μαρκόπουλο αλλά φωτίζει με τον προσωπικό και ιδιαίτερο τρόπο του, όψεις των τραγουδιών που δεν είχαμε συνειδητοποιήσει. Τοποθετεί το έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου κάτω από το φως της σημερινής Ελλάδας αλλά και την ίδια στιγμή τοποθετεί τον εαυτό του σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο από αυτό του ελληνικού rock από το οποίο ξεκίνησε.

Ο δίσκος «Πέρα από τη Θάλασσα» κυκλοφορεί στις 20 Ιανουαρίου και η συνάντηση του Παύλου Παυλίδη με τον Γιάννη Μαρκόπουλο ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης από 1 έως 5 Φεβρουαρίου σε σκηνοθεσία Χρήστου Σαρρή.