Πρωτοχρονιά 2023: Με πλούσιο ρεπερτόριο η Συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης

Πιστή στο εορταστικό ραντεβού της, η δημόσια Ραδιοτηλεόραση μεταδίδει και φέτος ανήμερα την Πρωτοχρονιά –την Κυριακή 1η Ιανουαρίου 2023, στις 12:10, την καθιερωμένη Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, σε απευθείας δορυφορική σύνδεση με την Αίθουσα Musikverein.

Στο πόντιουμ της «Χρυσοποίκιλτης Αίθουσας» του Μεγάρου των Φίλων της Μουσικής της Βιέννης θα σταθεί, για τρίτη φορά (2011, 2013, 2023) ο Αυστριακός αρχιμουσικός Franz Welser-Möst.

Το μοναδικό αυτό πολιτιστικό γεγονός μεταδίδεται σε περισσότερες από 90 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε υψηλή ευκρίνεια (HD), από πολυάριθμους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Πρόκειται για μια μοναδική μουσική εμπειρία, την οποία οι τηλεθεατές της ΕΡΤ1 και οι ακροατές του Τρίτου Προγράμματος θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν απευθείας από την πρωτεύουσα της Αυστρίας.

Στη φετινή συναυλία ερμηνεύονται 15 έργα (συν τα εκτός προγράμματος), τα 14 από τα οποία ακούγονται για πρώτη φορά σε πρωτοχρονιάτικη συναυλία. Εκτός από τα έργα των τεσσάρων μελών της οικογένειας Στράους, παρουσιάζονται και έργα των Ziehrer, Suppè και Hellmesberger ΙΙ.

Η χρυσοποίκιλτη αίθουσα στο βιεννέζικο Μέγαρο Φίλων της Μουσικής, την ημέρα της Συναυλίας διακοσμείται με 30.000 λουλούδια από τους Κήπους του δήμου της Βιέννης. Εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο θα υποδεχθούν μουσικά τη νέα χρονιά με τη δημοφιλή καλλιτεχνική εκδήλωση, η οποία θα μεταδοθεί από τουλάχιστον 90 τηλεοπτικά και 300 ραδιοφωνικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο.

Τη συναυλία προλογίζει και σχολιάζει ο παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος Νίκος Κανελλόπουλος.

Το πρόγραμμα

Eduard Strauss: Wer tanzt mit? Polka schnell, op. 251

Josef Strauss: Heldengedichte. Walzer, op. 87

Johann Strauss II: Zigeunerbaron-Quadrille, op. 422

Carl Michael Ziehrer: In lauschiger Nacht. Walzer, op. 488

Johann Strauss II: Frisch heran! Polka schnell, op. 386

Franz von Suppè: Ouvertüre zur Operette «Isabella»

Josef Strauss: Perlen der Liebe. Walzer, op. 39. Angelica-Polka. Polka française, op. 123

Eduard Strauss: Auf und davon. Polka schnell, op. 73

Josef Strauss: Heiterer Muth. Polka française, op. 281. For ever. Polka schnell, op. 193. Zeisserln. Walzer, op. 114

Josef Hellmesberger (Sohn): Glocken-Polka mit Galopp aus dem Ballett Excelsior

Josef Strauss: Allegro fantastique. Orchesterfantasie, Anh. 26b. Aquarellen. Walzer, op. 258

Η ιστορία της συναυλίας

Οι απαρχές αυτής της συναυλίας ανάγονται στην πιο σκοτεινή περίοδο της ιστορίας τής (προσαρτημένης στη ναζιστική Γερμανία) Αυστρίας. Στις 31 Δεκεμβρίου 1939 -και όχι την Πρωτοχρονιά- διοργανώθηκε η πρώτη «Συναυλία Γιόχαν Στράους». Οι Εβραίοι μουσικοί, όμως, απολύθηκαν και εκτοπίστηκαν.

Εν μέσω αυτής της βαρβαρότητας, η Φιλαρμονική της Βιέννης (υπό τη διεύθυνση πάντα του Κλέμενς Κράους) διέθεσε τα έσοδα της συναυλίας στη ναζιστική εκστρατεία συγκέντρωσης χρημάτων για τον πόλεμο. Η χαρούμενη μουσική του νεότερου Γιόχαν Στράους ήταν όμως πολύ σημαντική για τον «υπουργό Προπαγάνδας του Ράιχ» Γιόζεφ Γκέμπελς γι αυτό και πλαστογράφησε έγγραφα στα οποία αναφερόταν η εβραϊκή καταγωγή του ώστε να εμφανίζεται ως …«άριος». Από το 1941, η «Συναυλία του Γιόχαν Στράους» γινόταν πλέον την 1η Ιανουαρίου.

Η εθνικοσοσιαλιστική προπαγάνδα την οικειοποιήθηκε και τη μετέδιδε από το «Ραδιόφωνο της Μεγάλης Γερμανίας». Ο Κράους επέβλεπε τον νεοσύστατο θεσμό μέχρι το τέλος του πολέμου. Μετά το τέλος του, το 1946, η συναυλία μετονομάστηκε σε «Πρωτοχρονιάτικη» και το 1948 -μετά την άρση της διετούς απαγόρευσης της διεύθυνσής της από τους Συμμάχους- ο Kράους επέστρεψε και διηύθυνε άλλες επτά συναυλίες μέχρι το 1954.

Το «ρεκόρ» μετά το 1946, με 25 συνεχείς φορές να διευθύνει την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία, κατέχει ο Βίλι Μποσκόφσκι (Willi Boskovsky), και ακολουθούν με δέκα φορές ο Λορίν Μααζέλ (Lorin Maazel), με έξι φορές ο Κλέμενς Κράους (Clemens Krauss), και από πέντε ο Ζουμπίν Μετά (Zubin Mehta) και ο Ρικάρντο Μούτι (Riccardo Muti).

Το Μέγαρο Μουσικής «Μουζίκφεράιν» και ο Νικόλαος Δούμπας

Η Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη «χρυσή αίθουσα» του νεοκλασικού ρυθμού Μεγάρου Μουσικής «Μουζίκφεράιν», παγκοσμίως γνωστού και για την άριστη ακουστική του. Αρχιτεκτονική και διακόσμηση παραπέμπουν σε έναν αρχαίο ναό, της μουσικής αυτήν τη φορά. Την ανέγερσή του, σε συνεργασία με τον ελληνολάτρη Δανό αρχιτέκτονα Θεόφιλο φον Χάνσεν, εμπνεύστηκε και χρηματοδότησε ο δευτερότοκος γιος τού βλαχόφωνου Στέργιου Δούμπα, από τη Βλάστη Κοζάνης, Νικόλαος Δούμπας, ο οποίος γεννήθηκε στη Βιέννη το 1830. Την ολοκλήρωση του κτιρίου το 1870 ανήγγειλε ο ίδιος στον φίλο του αυτοκράτορα της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκο Ιωσήφ Α΄.

Ο Δούμπας πρωταγωνίστησε στην πολιτιστική και πολιτική ζωή της Βιέννης του 19ου αιώνα. Στους καλλιτέχνες φίλους του -όπως ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο Φραντς Σούμπερτ, ο Γιοχάνες Μπραμς και ο ζωγράφος Γκούσταβ Κλιμτ- συγκαταλέγονταν και ο Γιόχαν Στράους, ο οποίος συνέθεσε και πρωτοπαρουσίασε τον ανεπίσημο «εθνικό ύμνο» της Αυστρίας, το βαλς «Πάνω στον ωραίο γαλάζιο Δούναβη», για χορωδία αρχικά, στην εξοχική κατοικία του δίπλα στον ποταμό. Του το αφιέρωσε μάλιστα γράφοντας με μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα στην κορυφή της πρώτης παρτιτούρας του: «Dem Präsidenten, Herrn Nikolaos Doumpas, gewidmet»/ «Αφιερωμένο στον Πρόεδρο (της αντρικής χορωδίας της Βιέννης), κύριο Νικόλαο Δούμπα». Μια αφιέρωση για την οποία ήταν υπερήφανος σε όλη του τη ζωή.

Για την τεράστια προσφορά του στον πολιτισμό, το αυστριακό κράτος τον χαρακτήρισε «μαικήνα των Τεχνών». Το όνομά του γράφτηκε στο Χρυσό Βιβλίο των Επίτιμων Πολιτών της πόλης, ενώ τιμήθηκε και από την Ακαδημία Καλών Τεχνών. Για τον θάνατό του ειδοποιήθηκε, ταυτόχρονα με τους οικείους του, ο ίδιος ο αυτοκράτορας. «Ο θάνατός του δημιουργεί ένα τεράστιο κενό στην καλλιτεχνική ζωή της Βιέννης. Πρόκειται για έναν άντρα ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των διαπρεπέστερων πνευμάτων της δημόσιας και κοινωνικής ζωής, σε τέτοιο βαθμό ώστε εάν ξεφυλλίσει κανείς την ιστορία της Βιέννης θα βρει σχεδόν σε κάθε της σελίδα το όνομα Δούμπας. Δεν υπάρχει κάποιος άλλος που θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει ούτε κατά προσέγγιση. Χωρίς τον Δούμπα πολλά από τα σημαντικά κτίρια της Βιέννης δεν θα είχαν ποτέ ανεγερθεί…», έγραφε σε πρωτοσέλιδο άρθρο της στις 25 Μαρτίου 1900 η διεθνούς κύρους εφημερίδα της Βιέννης «Neue Freie Presse», αναγγέλλοντας τη θλιβερή είδηση του θανάτου του.

Η κηδεία του έγινε στις 27 Μαρτίου στον ορθόδοξο ναό της Αγίας Τριάδος της Βιέννης. Τη σορό του συνόδευσαν πλήθος επίσημων, ευγενών, ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, απλών πολιτών, αλλά και οκτώ άμαξες με 270 στεφάνια. Η πομπή προχώρησε προς το αγαπημένο έργο του, το Μέγαρο Μουσικής «Μουζίκφεράιν». Ο δρόμος μπροστά από την κεντρική είσοδό του μετονομάστηκε σε οδό Δούμπα (Dumba Strasse) «…σε εκτίμηση των μεγάλων προσφορών του εκλιπόντος». Ο Δήμος τοποθέτησε επίσης τον ανδριάντα του δίπλα στους ανδριάντες του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του Στράους και του Μπραμς, ενώ τον Αύγουστο του 1903 τα λείψανά του εναποτέθηκαν, τιμής ένεκεν, δίπλα στους τάφους των μεγάλων αυτών μουσουργών.