Iron Maiden: Το δώρο των Χριστουγέννων του 1975 στο heavy metal

Οι Iron Maiden δημιουργήθηκαν την ημέρα των Χριστουγέννων, 25 Δεκεμβρίου 1975, από τον μπασίστα Steve Harris, λίγο μετά την αποχώρησή του από το προηγούμενο γκρουπ του, Smiler. Ο Steve Harris απέδωσε το όνομα του συγκροτήματος σε μια κινηματογραφική μεταφορά του “The Man in the Iron Mask” από το μυθιστόρημα του Alexandre Dumas, ο τίτλος του οποίου του θύμιζε το όργανο βασανιστηρίων “iron maiden”. Αρχικά είχαν το όνομα Ash Mountain, αλλά τα περισσότερα από τα μέλη του συγκροτήματος προτιμούσαν το όνομα Iron Maiden ούτως ή άλλως, έτσι αυτό το όνομα επιλέχθηκε λίγο μετά τη δημιουργία του συγκροτήματος.

Μετά από μήνες με εντατικές πρόβες, οι Maiden έκαναν το ντεμπούτο τους στο St. Nicks Hall στο Poplar την 1η Μαΐου 1976, πριν πάρουν μια ημιδιαμονή στην παμπ “Cart and Horses” στο Maryland του Stratford. Λίγες δεκαετίες αργότερα, η παμπ ονομάστηκε επίσημα σε “The Birthplace of Iron Maiden” και μετατράπηκε σε μουσική παμπ με πολλά αναμνηστικά από τα πρώτα χρόνια του συγκροτήματος σαν μέρος της ιστορίας της rock μουσικής του Λονδίνου.

Το αρχικό lineup είχε σύντομη διάρκεια, με τον τραγουδιστή Paul Day να ήταν το πρώτο θύμα καθώς, σύμφωνα με τον Harris, του έλειπε «η ενέργεια ή το χάρισμα στη σκηνή». Αντικαταστάθηκε από τον Dennis Wilcock, έναν φανατικό οπαδό των Kiss, που χρησιμοποιούσε make up και ψεύτικο αίμα κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων. Ο φίλος του Wilcock, ο κιθαρίστας Dave Murray, προσκλήθηκε να συμμετάσχει, προς μεγάλη απογοήτευση των κιθαριστών του συγκροτήματος Dave Sullivan και Terry Rance. Η απογοήτευσή τους οδήγησε τον Steve Harris να διαλύσει προσωρινά τους Iron Maiden το 1976, αν και το γκρουπ αναμορφώθηκε σύντομα με τον Murray σαν μοναδικό κιθαρίστα. Ο Steve Harris και ο Dave Murray παραμένουν τα μακροβιότερα μέλη του συγκροτήματος και έχουν παίξει σε όλες τις κυκλοφορίες τους.

Οι Iron Maiden επιστράτευσαν έναν ακόμη κιθαρίστα το 1977, τον Bob Sawyer, ο οποίος απολύθηκε επειδή έφερε σε δύσκολη θέση το συγκρότημα στη σκηνή προσποιούμενος ότι έπαιζε κιθάρα με τα δόντια του. Ένταση δημιουργήθηκε ξανά, προκαλώντας σύγκρουση μεταξύ του Muuray και του Wilcock που έπεισε τον Harris να απολύσει τον Murray, καθώς και τον αρχικό ντράμερ Ron Matthews. Δημιουργήθηκε μια νέα σύνθεση, με το μελλοντικό μέλος του Cutting Crew, Tony Moore στα πλήκτρα, τον Terry Wapram στην κιθάρα και τον ντράμερ Barry Purkis (πιο γνωστό σήμερα ως Thunderstick). Μετά από μόλις μια συναυλία με το συγκρότημα τον Ιανουάριο του 1978, ζητήθηκε από τον Moore να φύγει καθώς ο Harris αποφάσισε ότι τα πλήκτρα δεν ταιριάζουν στον ήχο του συγκροτήματος. Ο Dave Murray προσχώρησε ξανά στη μπάντα τον Μάρτιο του 1978, κάτι που ο Terry Wapram αποδοκίμασε, οπότε και απολύθηκε. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Dennis Wilcock αποφάσισε να φύγει από τους Iron Maiden για να δημιουργήσει το δικό του συγκρότημα, V1, με τους Wapram, και ο ντράμερ Barry Purkis έφυγε επίσης. Ο Doug Sampson ήταν στην τελευταία συναυλία των Dennis και Thunderstick και έτσι έγινε μέλος της μπάντας στη συνέχεια.

Ο Harris, ο Murray και ο Sampson πέρασαν το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1978 κάνοντας πρόβες ενώ έψαχναν για έναν τραγουδιστή για να ολοκληρώσουν τη νέα σύνθεση του γκρουπ. Μια τυχαία συνάντηση στο “Red Lion”, μια παμπ στο Leytonstone, τον Νοέμβριο του 1978, οδήγησε τελικά σε μια πετυχημένη ακρόαση για τον τραγουδιστή Paul Di’Anno. Ο Steve Harris δήλωσε, «Υπάρχει μια ποιότητα στη φωνή του Paul, μια ραθυμία στη φωνή του, ή όπως αλλιώς θέλετε να το περιγράψετε, που απλώς του έδωσε αυτό το υπέροχο πλεονέκτημα». Εκείνη την εποχή, ο Murray θα λειτουργούσε συνήθως σαν ο μοναδικός κιθαρίστας τους, με τον Harris να σχολιάζει: «Ο Davey ήταν τόσο καλός που μπορούσε να κάνει πολλά μόνος του. Ο Davey ήταν πραγματικά δύσκολος». Τα υπόλοιπα είναι πια heavy metal ιστορία.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο soundcheck.network