Δέκα κορίτσια, δέκα τραγούδια για το φθινόπωρο

Περίεργο φαινόμενο: γιατί τόση πολλή από την ευδαιμονικότερη μουσική του φθινοπώρου κελαρύζει από πρόσωπα γένους θηλυκού; Αυτή είναι η ποπ που ανακουφίζει από τα πρωτοβρόχια και πιστοποιεί την άποψη πως η μουσική του 2014 ανήκει στα κορίτσια.

TĀLĀ: Ιράν - Σερβία, ένα τραγούδι δρόμος

Το σανσκριτικό όνομα της ιρανικής καταγωγής Λονδρέζας ηχεί ασυνήθιστο και μυστηριώδες, χωρίς ωστόσο να υπάρχει τίποτε το ανοίκειο στις μελωδίες που σκαρώνει –το πρώτο δισκογραφικό της δείγμα, ένα E.P. τριών τραγουδιών με τίτλο «Duchess», κυκλοφόρησε τον Απρίλιο, επιδράμοντας έκτοτε σε κάθε διεθνή λίστα με τα καλύτερα της σεζόν χάρη στη δροσερή r’n’b ανεμελιά του και τους απόηχους των πιο ευφρόσυνων δειγμάτων που μας χάρισε στον Κολοφώνα του, τη δεκαετία του ’90, το acid house. Ακούστε το «Serbia», μια μετα-rave υπόσχεση ηδονικού εξωτισμού.

Lorde: Oh my!

Οφείλεις να σταθείς με τον δέοντα σεβασμό απέναντι στη δεκαεπτάχρονη με το μεσσιανικό όνομα που πούλησε 1 εκατομμύριο δίσκους στην Αμερική και εκτόπισε τη Miley Cyrus από την κορυφή των τσαρτ. Η Ella «Lorde» Yelich - O’Connor συνδυάζει μινιμαλιστική παραγωγή με ποιητικές ανησυχίες και τη συναισθηματικά φορτισμένη ερμηνεία που στοχεύει στον πυρήνα του ακροατηρίου της Florence & the Machine. Επιπλέον, ποιος δεν θα ήθελε να σφίξει το χέρι ενός κοριτσιού το οποίο προσπερνά κάθε δισκογραφική σύμβαση για να συνεργαστεί με τον παραγωγό Son Lux στο πρόσφατο «Easy (Switch Screens)», ένα τραγούδι θαρρείς ξετρυπωμένο από το σεντούκι παραδοξοτήτων του Τομ Γουέιτς;

Lana del Rey: Πες του Λου πως ακόμα τον ψάχνω

Η σειρήνα των εκατομμυρίων κλικ στο ίντερνετ είναι ξανά εδώ, με ένα καινούργιο άλμπουμ που κυκλοφόρησε στις 17 Ιουνίου και το οποίο προπαγανδίστηκε δεόντως στους μήνες που προηγήθηκαν με τα «West Coast», «Shades of Cool», «Ultraviolence» και «Brooklyn Baby», όλα τους στο οικείο ηχοχρωματικό κλίμα της ξεπεσμένης στάρλετ που δεν διαθέτει χρόνο για τίποτε άλλο στη ζωή, πέρα από το να αναπολεί girl groups, κούρσες με τον Ρόι Όρμπισον και δυνητικές συμμετοχές στα πιο αλλόκοτα όνειρα του Ντέιβιντ Λιντς. Τις ηχογραφήσεις επιμελήθηκε ο Dan Auerbach των Black Keys, ενώ σας παραθέτω ένα ενδεικτικό τετράστιχο, και βγάλτε άκρη: «Το αγόρι μου είναι σε μπάντα, παίζει κιθάρα ενώ τραγουδάω Λου Ριντ, έχω πούπουλα στα μαλλιά, φτιάχνομαι με υδροπονικό χόρτο».

The Haim: Εγώ, εσύ και η τρελή σου αδελφή

Το ντεμπούτο τους κοντεύει να χρονίσει, αλλά με ένα παλμαρέ θαυμαστών που συμπεριλαμβάνει τους Primal Scream και τον Jay Z, δεν θα μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε για την περίπτωσή τους. Τρεις εικοσάρες από το L.A., αρματωμένες με δερμάτινα περφέκτο, πτυχία εθνικομουσικολογίας, μεροκάματα ως οργανοπαίκτριες στο βιογραφικό τους και τραγούδια που αναβιώνουν την ηλιόλουστη υπόσχεση του California dreaming, οι αδελφές Alana, Este και Danielle Haim αντλούν από το μειλίχιο σοφτ ροκ του ’70 και του ’80, διατυμπανίζοντας ανενδοίαστα τις επιρροές τους από τους Fleetwood Mac. Πανούργα φαμίλια.

Banks: Everybody freeze, this is a robbery!

Προτού την τοποθετήσεις στο κουτάκι της «θηλυκής εκδοχής του The Weeknd», στάσου μια στιγμή στο βίντεο του «Fall Over» (νουάρ στιλιζάρισμα, μαύρα εσώρουχα, ηδυπαθή στριφογυρίσματα στο κρεβάτι), και στην περίπτωση που δεν ψηλαφίσεις τα ίχνη της εμπνευσμένης συνθέτριας στο αισθησιακό δέρμα που κατοικεί, αναζήτησε τα δύο E.P. που κυκλοφόρησε το 2013, προάγγελους του πρώτου της άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο. Εκεί θα διακρίνεις τα dubstep αποτυπώματα του Burial και του James Blake, εκεί και τη μεγάλη παράδοση του αμερικάνικου r’n’b, (συγκαταλέγει άλλωστε τη Laureen Hill και την Erikah Badu στις βασικότερες επιρροές της), εκεί θα περιπλανηθείς και στις ομιχλώδεις ατμόσφαιρες του Tricky και των Portishead. Πολύ ευσύνοπτα και ουσιαστικά την περιγράφουν οι οπαδοί της στο YouTube: ένα εύθραυστο πουλί με σπασμένη φτερούγα είναι η Jillian Banks.

Zola Jesus: Κυρία, ελέησον!

«Θέλω να γράφω τραγούδια τόσο φορτισμένα που να κάνουν τις φλέβες σου να πονούν» δηλώνει η Zola Jesus, μια τραγουδίστρια η οποία συχνά παρομοιάζεται με τη Liza Gerrard των Dead Can Dance, την Elizabeth Frazer των Cocteau Twins, ενώ οι πιο τολμηροί τη χαρακτηρίζουν «Kate Bush συνοδεία Joy Division». Σαφώς έλκεται από το goth, γεγονός που καταμαρτυρά και η συμπερίληψή της στον κατάλογο της Sacred Bones, μιας εταιρίας με σπεσιαλιτέ στο λανσάρισμα αμερικάνικων έγχορδων ακροτήτων. Τέσσερα άλμπουμ, (με ένα πολύ πρόσφατο τελευταίο), τρία E.P. και αμέτρητα σινγκλ και συνεργασίες συνθέτουν το δημιουργικό απόσταγμα της 25χρονης Ρωσοαμερικανίδας Nika Roza Danilova.

Lykke Li: Lykke, Lykke, είσαι εδώ;

Η σπουδαία σουηδική ποπ παράδοση δεν έχει πάψει να μας τροφοδοτεί με οικουμενικά τρανές επιτυχίες που μαλάζουν τρυφερά το κορμί και την ψυχή - αυτό ακριβώς το είδος ερωτικού παιάνα, προορισμένου να κατακλύσει γήπεδα, κλαμπ, μπαρ και κάθε διαθέσιμο χώρο συνάθροισης διακονεί και η Lykke Li, με ακόμη μεγαλύτερη δεινότητα στο τρίτο της άλμπουμ, «I Never Learn». Σκέψου Roxette, σκέψου Cyndi Lauper και συμπλήρωσε με κάθε άλλη ένοχη απόλαυση από την οποία δεν σε αφήνουν τα συκοφαντημένα eighties να απαλλαγείς.

Maya Jane Coles: Hit the north

Προϊόν του Βόρειου Λονδίνου, η Maya Jane Coles ανατράφηκε σε ένα φιλελεύθερο πολιτιστικά σπιτικό, με τον πατέρα της να σχεδιάζει εναλλάξ εξώφυλλα για μπάντες τόσο ετερόκλητες όσο οι Orb και οι Killing Joke. Η διάχυτη ελευθεριακότητα μετακυλίστηκε και στη δική της νοοτροπία, όντας πλέον, και παρά το λιλιπούτειο παράστημά της, μια δεσπόζουσα φυσιογνωμία της κουλτούρας του underground στην dance μουσική, με συμβολή σε κάθε παραφυάδα της, από το dubstep και το βερολινέζικο techno μέχρι τη minimal house, καθώς και με αυτοπρόσωπη παρουσία ως πρωθιέρεια σε ηδονοθηρικά d.j. σετ που ξεκινούν στις 6 το πρωί. Επεμβαίνει με ρεμίξ σε κάθε σημαίνον σινγκλ που φτάνει στα αφτιά μας τελευταία, μόλις επιμελήθηκε το 75ο νούμερο της περίφημης σειράς συλλογών του κλαμπ «Fabric», ενώ έχει πραγματοποιήσει και μια διθυραμβική πρεμιέρα στη δισκογραφία.

Phantogram: Phantaστικοί ήχοι

Η συνεισφορά της αμερικανικής ανατολικής ακτής στο κείμενο προέρχεται από το νεοϋορκέζικο ντουέτο των Sarah Barthel και Josh Carter, οι οποίοι μόλις κυκλοφόρησαν το «Voices», ένα δεύτερο άλμπουμ ηλεκτρονικο-κιθαριστικού indie, που θεωρήθηκε αρκετά καλό από τους Flaming Lips ώστε να παραχωρήσουν τον πολυοργανίστα Steven Drozd στις ηχογραφήσεις του. Θα ακουστεί συχνά προσεχώς το σινγκλ «Fall In Love», και επιπλέον ποιος θα μπορούσε να κακίσει ένα σχήμα που υπογράφει τραγούδι με τίτλο «Bill Murray»;

La Roux …και το καλύτερο για το τέλος.