Μουσικη

Billy Idol: Η μία και μοναδική συναυλία που έδωσε ο «αιώνιος ρέμπελος» στην Αθήνα το 2010

Όταν το ίνδαλμα των 80s εμφανίστηκε στο γήπεδο Tae Kwon Do

chris_kissadjekian.jpg
Χρήστος Κισατζεκιάν
5’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
© Χρήστος Κισατζεκιάν

Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν

Κώλο δεν βάζει κάτω ο δικός σου! Κι ας γίνεται εξηνταεπτά χρονών στις 30 του μήνα που κυλά. Απλά για κάποιο λόγο επιλέγει τα τελευταία χρόνια να χτυπά την πόρτα του σπιτιού μας με EPs αντί με μεγάλης διάρκειας δίσκους. Με γεια του και χαρά του. Πόσο μάλλον αφού (και) έτσι καταφέρνει να παραμένει δημοφιλής και εμπορικός, με το “The Cage” που κυκλοφόρησε στα τέλη του προηγούμενου Σεπτέμβρη από την Dark Horse Records να υπόσχεται πολλά, ακολουθώντας πιστά το προηγηθέν “The Roadside” με το single “Bitter Taste” σκαρφαλωμένο κάποια στιγμή στο Top-15!…

Το φρεσκότατο EP είναι λοιπόν εδώ και ενάμιση μήνα διαθέσιμο σε cd, μαύρο βινύλιο και περιορισμένης έκδοσης κόκκινο βινύλιο υπογεγραμμένο από τον αγέραστο ξανθομάλλη. Περιέχοντας μόνο τέσσερα νέα τραγούδια: “Cage”, “Running from the Ghost”, “Rebel Like You” και “Miss Nobody”.

Όμως το πιο πρόσφατο νέο του αεικίνητου τραγουδιστή αφορά στα βιώματά του. Και δη εκείνο που «φταίει» για αυτό που απέγινε. Για αυτό που είναι. Έτσι λοιπόν όπως εκμυστηρεύεται ο κάποτε φανατικός και ακατάδεκτος πάνκης, το τραγούδι που του άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή ήταν το “That’s All Right Mama” του Βασιλιά. Του Elvis Presley. Που ναι μεν κυκλοφόρησε το 1954, μα ο άτακτος αντιρρησίας το πρωτάκουσε στις απαρχές των 70s. «Σώπα!...» σε ακούω να λες με το δίκιο σου, «...μα δεν κάνει και κάτι άλλο από τότε, παρά να αναπαραγάγει το εν λόγω άσμα σε εκατοντάδες παραλλαγές!».

Ο William Michael Albert Broad, o Billy Idol έχει έρθει μέχρι σήμερα μονάχα μια φορά στα μέρη μας. Τον Ιούνιο του 2010, στο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do.

Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
© Χρήστος Κισατζεκιάν

Φωτορεπορτάζ Billy Idol, The Stranglers - Γήπεδο Tae Kwon Do, Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Οι θρυλικοί Stranglers δεν ήταν επ’ ουδενί άστοχη επιλογή της διοργάνωσης όπως αρκετοί φίλοι του πρωταγωνιστή ισχυρίστηκαν, μην τρελαθούμε κιόλας! Στο κάτω-κάτω ρώτα τον Billy να σου πει ως πρωτο-punkhead τι αντίκτυπο είχαν στην εν λόγω μουσική επανάσταση με το που έσκασαν από το αυγό το 1974, αφού και τούτος είχε την τιμή να ανοίξει κάποιες συναυλίες τους με το πρωταρχικό του σχήμα. Άρα η όποια «χλιαρή» αντιμετώπιση των μπροστινών κείνο το βράδυ με το που βγήκαν οι τέσσερεις μαυροφορεμένοι δε στέκει κατά την ταπεινή μου άποψη, τελεία και παύλα. Και μη μου πεις πως φταίει το ότι είχαν ξανάρθει στο Fuzz Club τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς γιατί απλά θα χαμογελάσω… Και μόνο που άκουσα εγώ το αρχετυπικό “Nice 'n' Sleazy” που υπήρξε από τις πρώτες μπασογραμμές που μελέτησα νυχθημερόν, μου έφτανε και μου περίσσευε!

Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
© Χρήστος Κισατζεκιάν

Με την οικονομική κρίση να στοιχειώνει την παγκοσμιότητα και ως εκ τούτου και τη δική μας τρύπια τσέπη, τα πέντε χιλιάδες ζευγάρια αυτιά που συγκεντρώθηκαν κείνο το βράδυ στο Φάληρο δεν καταγράφονται ως αποτυχία. Και ναι. Ο κόσμος αυτός είχε έρθει να απολαύσει επιτέλους από κοντά το ίνδαλμα των 80s. Αυτόν που ξέρει να στραβώνει τα χείλια του και να γουρλώνει τα μάτια του ωσάν θεότρελος, όσο κανένας άλλος πριν και μετά. Με μαύρα δερμάτινα, μα και χωρίς αυτά, ημίγυμνος, με κοιλιακούς-φέτες.   

Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
© Χρήστος Κισατζεκιάν

Όμως εμένα δεν μου το βγάζεις από το μυαλό πως υπήρξαν και αρκετοί (για να μην πω πάρα πολλοί) που κατέθεσαν τον όβολό τους και για έναν άλλο λόγο… Για να δουν και να ακούσουν τον τετραπέρατο κιθαρισταρά που κουβαλά μαζί του εδώ και χρόνια. Τον επί σκηνής ανδρόγυνο και θυελλώδη Steve Stevens. Αν ήσουν εκεί θα το θυμάσαι ακόμη, δεν μπορεί. Μιλώ για κείνον τον αριστοτεχνικό αυτοσχεδιασμό του κάπου στη μέση του δίωρου προγράμματος όπου έπιασε και ηλεκτροακουστική κιθάρα, για να την απογειώσει με μια εκτεταμένη σολάρα που άρχισε rock, έγινε flamenco και κατέληξε hard & heavy… Θεός!

Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
© Χρήστος Κισατζεκιάν

Όσο για αυτό καθαυτό το πρόγραμμα των επιλεγμένων τραγουδιών, νομίζω υπήρξε έως και ιδανικό ακόμη και για τους πιο απαιτητικούς. Από τα “Dancing With Myself” και “Twenty Flight Rock”, τα “Flesh For Fantasy” και “Ready, Steady, Go”, έως και το πολυπόθητο “Rebel Yell”, ο μάστορας της ανεμελιάς συνεπήρε τους πάντες σε ένα ξέφρενο χορό και σε τραγούδι, με refrain που σημάδεψαν το ραδιόφωνο μιας ολόκληρης εποχής.

Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
© Χρήστος Κισατζεκιάν
Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
© Χρήστος Κισατζεκιάν
Η συναυλία του Billy Idol στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2010, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
© Χρήστος Κισατζεκιάν

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.