Οι Playground Circus μοιράζονται την ιστορία πίσω από το νέο pop punk τραγούδι τους «Her Anarchy»

Με ένα τραγούδι αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους που τολμούν να κάνουν μεγάλα όνειρα και δεν φοβούνται να ακολουθήσουν την καρδιά τους, επέστρεψαν πριν λίγες ώρες οι Playground Circus. Το ελληνικό σχήμα που από το 2015 κατοικοεδρεύει στο Λονδίνο και περιοδεύει ανά τον κόσμο παίζοντας από το θρυλικό Whisky A Go Go μέχρι κάθε club που θα φιλοξενήσει αυτόν τον υβριδικό pop punk και post hardcore ήχο του, ετοιμάζεται για το επόμενο tour στην Αγγλία και σχεδιάζει την ευρωπαϊκή περιοδεία του. Έχοντας μοιραστεί τη σκηνή με συγκροτήματα όπως οι Barb Wire Dolls κι έχοντας μπει στα Steel City Studios -από τα οποία βγήκαν άλμπουμ των Bring Me The Horizon, All Time Low, Hot Milk και While She Sleeps- οι Playground Circus κάνουν το δικό τους ollie με μελωδικά φωνητικά, νευρωτικά riffs και θυμωμένα synthesizers. Ο frontman της μπάντας, ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Γιάννης Γκαμήλης, θυμάται το πρώτο ερέθισμα πίσω από το νέο single των Playground Circus, “Her Anarchy” και μοιράζεται τα βήματα του γκρουπ μέχρι την ολοκλήρωσή του. 

«Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά πρώτα. Το κομμάτι αυτό ΔΕΝ είναι γραμμένο για πρώην, ούτε για χωρισμό (δεν μπορείς να φανταστείς με πόσες κοπέλες μου έχω τσακωθεί γι’ αυτό το κομμάτι). Now with this out of the way, ας πάμε πίσω περίπου 6 χρόνια. Είμαστε στον δεύτερο χρόνο μας στην Αγγλία σαν μπάντα και δουλεύω σε ένα cocktail bar στο Soho. Το μαγαζί είναι γεμάτο κάθε μέρα και “τρώμε ξύλο” από το άνοιγμα ως το κλείσιμο ανεξάρτητα ποια μέρα της εβδομάδας είναι. Manager μου στο μαγαζί είναι η Deborah. Μια κοπέλα από τη Γαλλία λίγο μικρότερη σε ηλικία από εμένα, δυναμικός χαρακτήρας ανθρώπου, φοβερά οργανωμένη και εργατική που κρατούσε τα λουριά πολύ σφιχτά και στο προσωπικό αλλά και στους πελάτες πάνω από όλα.

Ένα βράδυ που δουλεύουμε με την Deborah έχει σκάσει ένας πιτσιρίκος γύρω στα 19 με 20 ο οποίος δεν την έχει αφήσει σε ησυχία. Κλασική περίπτωση έρωτα με την barwoman. Προς τιμήν της, εννοώ σε άλλες περιπτώσεις θα είχε καλέσει προ πολλού τα security να τον πετάξουν έξω, προσπαθεί να τον ξενερώσει ευγενικά και να την αφήσει να κάνει τη δουλειά της. Ο μικρός δεν χαμπαριάζει οπότε σε κάποια φάση του λέει κάτι στο αυτί και σε λιγότερο από 5 λεπτά έχει πάρει τα πράγματα του και έχει φύγει.

Όταν την ρώτησα τι του είπε και κατάφερε να τον ξεφορτωθεί μου λέει “I told him, not to get emotionally close to me, because I'll fuck him up in so many ways that he'll regret the day he came and asked for my name”. Και κάπως έτσι εξαφανίστηκε ο φίλος μας από το μαγαζί.

Γελάσαμε με το σκηνικό και μέχρι το τέλος της βάρδιας το είχαμε ξεχάσει κιόλας. Όμως η ατάκα έμεινε στο μυαλό μου και σκέφτηκα ότι θα γινόταν ωραίος στίχος για κομμάτι. Έτσι στο επόμενο ρεπό μου ξεκίνησα να το γράφω. Οι πρώτοι στίχοι ήρθαν εύκολα μιας και ήξερα τι θέλω να γράψω. Όσο έγραφα όμως τόσο πιο πολύ άρχισα να νιώθω ότι βλέπω ένα pattern στην Deborah, ίδιο με πολλούς από τους κοντινούς μου ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου. Άνθρωποι που δύσκολα βάζεις το μυαλό τους σε καλούπια, σε μια συνεχή αναζήτηση, άνθρωποι που δεν φοβούνται να ονειρευτούν μεγάλα όνειρα, που θέλουν να νιώθουν ελεύθεροι να φύγουν όποτε θέλουν.

Έτσι κάπως ήρθε το λυρικό μέρος του κομματιού μαζί με το όνομα που ήταν κυρίως ένας τρόπος κατά τη γνώμη μου να τιμήσω τον άνθρωπο που ενέπνευσε την ιδέα.

Το μουσικό μέρος ήταν αυτό που πήρε τον περισσότερο χρόνο. Ενώ οι βασικές μελωδίες και η δομή ήταν εκεί από την αρχή, δεν ήμασταν με τον EL ποτέ χαρούμενοι με την ενορχήστρωση. Έτσι κάπως κατέληξε να γίνεται ένα από αυτά τα κομμάτια, που έχουμε όλοι οι καλλιτέχνες, που μένουν στο ράφι και ξαναγυρνάς κάθε τόσο μπας και το τελειώσεις.

Τελικά, η “επιφοίτηση” ήρθε όταν έκανα την παραγωγή για ένα από τα προηγούμενα single μας το “Nowhere To Hold On”. Εκεί χρησιμοποίησα ένα κολπάκι που είδα από έναν άλλο παραγωγό που ενίσχυε σε κάποια σημεία της κιθάρες του, με ένα synthesizer πολύ χαμηλά σε ένταση και σε τονικότητα.

Είδα ότι δούλεψε στο “Nowhere To Hold On” οπότε λέω ας το δοκιμάσω και στο “Her Anarchy”.

Άρχισε να μου αρέσει το αποτέλεσμα οπότε λέω “ας δω πως θα ακουστεί αν κάνω το ίδιο και με τις μελωδίες της δεύτερης κιθάρας και το solo του EL”.

Άρχισε να μου αρέσει ακόμα περισσότερο το αποτέλεσμα οπότε έκανα ένα γρήγορο demo και το έδωσα στον EL να το ακούσει και να μου πει τη γνώμη του. Αντί όμως να μου πει τη γνώμη του, ήρθε και πήρε ένα keyboard από το δωμάτιό μου, κλείστηκε στο δικό του και βγήκε μετά από καμιά βδομάδα με ένα δεύτερο demo που είχε μέσα extra ήχους, μελωδίες σε synthesizers και ορχηστρικά μέρη με βιολιά και χορωδίες!

Κάπου εκεί νομίζω κατάλαβα ότι του άρεσε το demo που του είχα δώσει μια βδομάδα πριν και το πήγε ένα βήμα παραπέρα. Έτσι κάπως έκλεισε και το μουσικό μέρος του κομματιού και ήμασταν έτοιμοι για κυκλοφορία.

Για να το “ντύσουμε” θέλαμε για εξώφυλλο κάτι που να βγάζει την ίδια δύναμη με την ιστορία του κομματιού, δεμένο πάντα με το πώς ξεκίνησε και τον άνθρωπο που ενέπνευσε την αρχή του. Δεν θυμάμαι είναι αλήθεια ποιος έφερε την ιδέα για την κοπέλα με το ρόπαλο στο εξώφυλλο, αλλά θυμάμαι ότι με το που έπεσε στο τραπέζι ήμασταν σίγουροι και οι δύο ότι αυτό θέλουμε. Οπότε αρχίσαμε να σχεδιάζουμε.

Κάπου εκεί έπρεπε να πατήσουμε ένα pause στο νέο single γιατί ήρθε η ώρα να φύγουμε για το καλοκαιρινό tour της μπάντας. Αποφασίσαμε ότι θέλουμε να παίξουμε το “Her Anarchy” στο tour για να δούμε πώς ανταποκρίνεται και ο κόσμος σε κάτι που δουλεύουμε για τόσο καιρό και ο EL σκέφτηκε ότι θα ήταν ωραία ιδέα να βιντεοσκοπηθεί όλη η ενέργεια και το momentum των live και να γίνει αυτό το visual μέρος του “Her Anarchy”. Όταν επιστρέψαμε στο Λονδίνο πήρε όλο το footage που είχαμε από τα live και ετοίμασε και το video. Οπότε πλέον το μόνο που έμενε ήταν το release. Το κομμάτι που πραγματικά βαριέμαι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Για να σε βάλω χρονικά σε αυτό, το κομμάτι ολοκληρώθηκε στις αρχές της χρονιάς, το βίντεο στο τέλος του Αυγούστου και τελικά το release έγινε την Παρασκευή που μας πέρασε (4 Νοεμβρίου 2022). Σχεδόν 3 μήνες είναι όλο το planning, η οργάνωση και τακτοποίηση όλων των λεπτομερειών για το τελικό release.

Πλέον και με αυτό out of the way άρχισε το διασκεδαστικό μέρος της δουλειάς μας, που σημαίνει tour και live μέχρι τελικής πτώσης. Τα live ξεκινούν στις 26 Νοέμβριου και αρχές Ιανουαρίου κλείσαμε ένα tour στην Αγγλία με μια φιλική μας μπάντα και μέχρι το καλοκαίρι έχουμε άλλα δύο tour στην Αγγλία και μέσα στα σχέδιά μας για μετά είναι η Ευρώπη οπότε ίσως τα καταφέρουμε να ξαναέρθουμε Ελλάδα για κάποιες εμφανίσεις. Στο μουσικό κομμάτι έχουμε προγραμματίσει αλλά 4 releases ως singles και μετά θα μαζέψουμε όλο αυτό το υλικό σε ένα EP που σκοπεύουμε να κυκλοφορήσει σε βινύλιο, αν μας το επιτρέψει η παγκόσμια αγορά βινυλίου γιατί είναι λίγο περίεργα τα πράγματα σε αυτό το κομμάτι. Ελπίζουμε μέχρι τότε τα πράγματα να έχουν μπει σε μια σειρά και να μην έχουμε πρόβλημα να κόψουμε βινύλια».