Μaestro: Πώς ο Παπακαλιάτης έβαλε ψηλά τον πήχη και στις μουσικές επιλογές της νέας του σειράς

Η νέα σειρά του Παπακαλιάτη με τίτλο “Maestro” έκανε την πρεμιέρα της εχθές. Σε ότι αφορά τις παραγωγές του Χριστόφορου Παπακαλιάτη το τηλεοπτικό κοινό είναι πάντοτε διχασμένο. Αλλά έτσι γίνεται πάντα με τις πετυχημένες σειρές. Αυτό όμως που δεν έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση είναι η εξαιρετική μουσική επιμέλεια κάθε τηλεοπτικής του σειράς. Στην ταινία “Αν…” ακούσαμε κομμάτια της Nina Simone και της Billie Holiday, στο “Δυο μέρες μόνο” ανατριχιάσαμε στους ήχους τον Archive, στο “Ένας άλλος κόσμος” θαυμάσαμε τις εμβληματικές φωνές του Wayne Newton και της Marlene Dietrich. Το ελληνικό στοιχείο έχει πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στις σειρές  του, από τις οποίες δεν λείπουν οι ήχοι της Σοφίας Βέμπο, της Δήμητρας Γαλάνη και των Gajo Dillo. Και το κουβάρι αυτό των εξαιρετικών μουσικών επιλογών του Παπακαλιάτη μπορεί να συνεχίσει να ξετυλίγεται…

Στην νέα του σειρά “Maestro”, που θα προβάλλεται κάθε Πέμπτη στις 22:40 στο Mega, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν μας απογοήτευσε. Συνεχίζοντας το σερί παραγωγών με επιτυχημένη μουσική επιμέλεια, συμπεριέλαβε ήδη στο πρώτο επεισόδιο μουσικά κομμάτια που αναγνωρίζονται ευρέως ως “καλή μουσική” και το κυριότερο: ικανά να κερδίσουν τον τηλεθεατή.

Η σειρά ξεκινάει με το τραγούδι “A Summer Place” από τον Andy Williams, το οποίο είχε γραφτεί για την ομότιτλη ταινία του, το 1959 .Το " A Summer Place " από τότε έχει ερμηνευτεί από αρκετούς καλλιτέχνες. Χρησιμοποιήθηκε συχνά ως μουσική υπόκρουση σε ταινίες εποχής και απέκτησε σταδιακά “συνδηλώσεις” ειρηνικής μουσικής που συνδεόταν με τις καταστάσεις γαλήνης. Ακόμη, το κομμάτι αξιοποιήθηκε και ως μουσική για ανσασέρ (!) ή άλλοτε ως κωμικό εφέ, όταν μια παράσταση κοβόταν απότομα σε μια βίαιη σκηνή και εμφανίζονται εικόνες ηρεμίας. Αυτή ακριβώς την τεχνική φαίνεται να αξιοποιεί και ο  Παπακαλιάτης στην εν λόγω σκηνή: κάποιος σέρνει ένα πτώμα σε ένα σκοτεινό δάσος, μια βαριά ανάσα ακούγεται, τίτλοι αρχής πέφτουν και μια φανταστική εικόνα των Παξών εμφανίζεται στην οθόνη μας.

Επόμενη σκηνή με “Then He Kissed Me" από τους The Crystals. Οι δυο πρωταγωνιστές, ο Ορέστης (Χριστόφορος Παπακαλιάτης) και η Κλέλια (Κλέλια Ανδριολάτου) συναντιούνται με μουσική υπόκρουση το τυπικό τραγούδι της δεκαετίας του '60. Άρπες, έγχορδα, χάλκινα, τύμπανα, μαράκες, καστανιέτες. Ήταν η μεγαλύτερη διεθνής επιτυχία του συγκροτήματος The Crystals. «Την αγαπώ» και «Με φίλησε» αναφέρει χαρακτηριστικά το κομμάτι. Η συνειρμική σύνδεση του νοήματος του τραγουδιού και της σκηνής της σειράς μας προϊδεάζει για έναν έρωτα αθώο, αλλά συγχρόνως παθιασμένο. Αν, μάλιστα, λάβουμε υπόψη μας την ηλικιακή διαφορά της Κλέλιας και του Ορέστη, καταλαβαίνουμε ότι ο παραπάνω συσχετισμός είναι πολύ πιθανό να επιβεβαιωθεί.

Ανάμεσα στις αγαπημένες μουσικές επιλογές του επεισοδίου βρίσκεται φυσικά το απόσπασμα από την όπερα της Carmen, ερμηνευμένης από την Maria Callas. Ο Ορέστης βρίσκεται καθ’ οδόν να συναντήσει την κυρία Μαρία, την συνεργάτιδα του στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Μουσικής του νησιού. Η κυρία Μαρία είναι ιδιοκτήτρια μιας ταβέρνας. Με το που ακούει ότι ο νέος μουσικός καταφθάνει, βάζει λίγη lack στα μαλλιά της και πατάει “play” στο παλιό ηχοσύστημα του μαγαζιού. Τότε ακούγεται η όπερα της Carmen. Με αυτόν τον τρόπο η κυρία Μαρία επιδιώκει να εντυπωσιάσει τον νέο της συνεργάτη, πράγμα που πετυχαίνει, καθώς εκείνος θα της πει “τι ωραία μουσική είναι αυτή!”. Ο Bizet εμπνεύστηκε την Carmen από ένα διήγημα που έγραψε ο Prosper de Mérimée το 1847. Σε αυτό το διήγημα, η Carmen είναι μια σαγηνευτική τσιγγάνα της Σεβίλλης,  η οποία κατάφερε να γοητεύσει τον ταξίαρχο Don José. Ο Don Jose την ερωτεύεται παράφορα και τη ζηλεύει σε σημείο που την σκοτώνει. Ωστόσο, η Carmen συχνά ερμηνεύεται ως μια ιστορία καταδικασμένου έρωτα.

Τέλος, στη νέα σειρά “Maestro” η κορύφωση του συναισθήματος του θεατή επιτυγχάνεται με την αξιοποίηση δυο κομματιών των “Psychotic Beats” στις πιο σκληρές σκηνές του επεισοδίου: σε εκείνη του χωρισμού του αδελφού με της Κλέλιας με τον κρυφό του εραστή και σε εκείνη του θανάτου στο δάσος.

Το “Graves in the Sky” ακούγεται στην πρώτη σκηνή και το πολυσυζητημένο (λόγω του τηλεοπτικής σειράς Killing Eve) “Killer Shangri-lah” στη δεύτερη σκηνή. Με το κομμάτι αυτό κλείνει το επεισόδιο και η σειρά -μουσικά τουλάχιστον- φαίνεται πολλά υποσχόμενη.