Gus G: Οι επετειακές συναυλίες των Firewind και η καλύτερη συμβουλή που του έδωσε ο Ozzy

Το όνομα του Κώστα Καραμητρούδη άρχισε να ακούγεται και να γράφεται στους underground κύκλους λίγο πριν το millennium, όταν έφυγε από την Ελλάδα για να γραφτεί στο διάσημο μουσικό κολέγιο του Berklee, στη Βοστόνη. Μερικές εβδομάδες αργότερα, εγκατέλειψε τις σπουδές του για να γίνει αναγνωρίσιμος στο metal στερέωμα. Μερικά χρόνια αργότερα, κέρδισε τον παγκόσμιο θαυμασμό ως ένας από τους νεότερους κιθαρίστες του metal που έφτασε στα πιο απαιτητικά επίπεδα τεχνικής με συναισθηματικά legato, shredding και slides για σεμινάρια, και υπέγραψε συμβόλαια για custom μοντέλα με εταιρίες του μεγέθους της Jackson.

Το όνομα του Gus G έφτασε μέχρι τα αυτιά του Ozzy Osbourne, ο οποίος αποφάσισε να εντάξει ως μόνιμο μέλος της μπάντας του για σειρά ετών τον ανερχόμενο τότε κιθαρίστα από τη Θεσσαλονίκη - εκεί που είχε σχηματίσει το 1998 το δικό του metal συγκρότημα, τους Firewind, προσπαθώντας να μοιάσει στους μουσικούς του ήρωες. Δύο δεκαετίες μετά, οι Firewind είναι ένα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα στο είδος τους, με εκτεταμένες περιοδείες, εκατομμύρια streams και αφοσιωμένους fans.

Μετά τις συναυλίες τους στην Αμερική και τα καλοκαιρινά φεστιβάλ της Ευρώπης, O Gus G και οι Herbie Langhans (Avantasia, Seventh Avenue), Jo Nuñez (ex Kamelot) και Petros Christo, επιστρέφουν στην Ελλάδα για δύο καταιγιστικά shows που θα καλύψουν, από το “Between Heaven and Hell”, μέχρι το πρόσφατο άλμπουμ “Firewind”, την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου, στην Αθήνα, στο Gagarin 205 Live Music Space, και το Σάββατο 1 Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη, στο Principal Club Theater. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις και να ακούς από κοντά τους ανθρώπους που πετυχαίνουν τα όνειρά τους. Λίγο πριν αυτό συμβεί ξανά ζωντανά, ο Gus G aka Κώστας Καραμητρούδης μιλάει στην ATHENS VOICE για τη still raging ορμή των Firewind, τις πολλές πλευρές μίας συναυλίας αλλά και τις εμπειρίες ζωής που αποκόμισε δίπλα στον Ozzy Osbourne.

Επιστρέφετε στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια, για να γιορτάσετε τα 20 χρόνια από το πρώτο σας άλμπουμ. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια, όταν ξεκινούσατε αυτή τη μουσική περιπέτεια με τους Firewind;
Ήταν ανέμελα χρόνια, δεν είχα ιδέα πώς λειτουργούν τα πράγματα στη μουσική βιομηχανία, ήμουν πολύ ενθουσιασμένος αλλά είχα και πολύ άγχος για το πρώτο άλμπουμ. Δεν ήξερα τι να περιμένω, από την άλλη δεν είχα και τίποτα να χάσω.

Τι έχει αλλάξει και τι είναι όπως παλιά;
Πάρα πολλά άλλαξαν. Περισσότερη εμπειρία, στην ουσία από ένα studio project με session μουσικούς γίναμε μια μπάντα που κάνει παγκόσμιες περιοδείες με ακολούθους σε όλο τον πλανήτη. Σίγουρα τώρα δεν είναι τόσο ανέμελες εποχές αλλά αυτό που παρέμεινε το ίδιο είναι η αγνή αγάπη για τη μουσική και το να δημιουργώ.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια των Firewind μετά τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας;
Θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα. Να γράφουμε τραγούδια, να τα δίνουμε στον κόσμο και να παίζουμε συναυλίες όπου και όποτε μπορούμε. Βέβαια πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί αυτές τις μέρες με όσα συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά κοιτάμε μπροστά.

Υπάρχουν πλάνα για τον διάδοχο του άλμπουμ «Firewind», που κυκλοφόρησε το 2020;
Ναι υπάρχουν. Ήδη γράφουμε νέα κομμάτια και σίγουρα θα κυκλοφορήσουμε κάποια νέα singles μέσα στο 2023.

Τις τελευταίες μέρες υπήρξε μεγάλη συζήτηση στα social media για την κατάσταση της υγείας του Ozzy Osbourne. Έχοντας ζήσει δίπλα του ως μουσικός, πώς βλέπετε την αδηφαγία των media και των παπαράτσι απέναντί του;
Δεν μου αρέσουν όσα λέγονται για την υγεία του αυτές τις μέρες, με στεναχωρούν. Κάποια media ειδικά εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της υγείας του για να πάρουν περισσότερα clicks. Δεν ασχολούμαι και πάρα πολύ με αυτού του είδους τα media, εγώ απλά ακούω το νέο άλμπουμ που κυκλοφόρησε κι αυτό μου φτάνει. Χάρηκα πολύ που τον είδα πάλι on stage πρόσφατα.

Πώς φανταζόσασταν τον Ozzy πριν τον γνωρίσατε από κοντά; Πόσο κοντά ήταν σε αυτό που είχατε πλάσει στο μυαλό σας για εκείνον;
Φανταζόμουν ότι θα ήταν απλησίαστος και ίσως αυστηρός. Βέβαια όταν τον γνώρισα, καμία σχέση! Ήταν πολύ ευγενικός, με έκανε να νιώσω άνετα από την πρώτη στιγμή κι εννοείται μεγάλος πλακατζής.

Υπάρχει κάποια συμβουλή που σας έδωσε και τη θεωρείτε πολύτιμη; Θα θέλατε να τη μοιραστείτε;
Μου έδωσε αρκετές συμβουλές που τις κρατησα. Μια από αυτές ήταν «η καλύτερη πρόβα είναι η ίδια η συναυλία». Κάναμε ατελείωτες πρόβες πριν την πρώτη περιοδεία αλλά στο τέλος μου είπε αυτήν την ατάκα που όσο απλή κι αν ακούγεται είναι πολύ σοφή.

Πότε θυμάστε για πρώτη φορά τον εαυτό σας να παίζει ηλεκτρική κιθάρα; Μπορείτε να ανακαλέσετε κάποια από τα συναισθήματα που είχατε τότε;
Σε ηλικία 14 ετών. Τότε ήταν που έπιασα ηλεκτρική κιθάρα για πρώτη φορά, μέχρι τότε είχα μόνο μια κλασική. Ήταν ό,τι πολυτιμότερο είχα η πρώτη μου κιθάρα και θυμάμαι την καθάριζα κάθε μέρα και δεν άφηνα κανέναν άλλον να την αγγίξει, χαχά!

Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε προκειμένου να δημιουργήσετε ένα κομμάτι;
Συνήθως όλα ξεκινάνε με ένα riff στην κιθάρα ή μία μελωδία. Στη συνέχεια κάνω την ενορχήστρωση στο home studio μου, προγραμματίζω τα ντραμς, παίζω όλα τα υπόλοιπα όργανα (μπάσο, κιθάρα, πλήκτρα) και παρουσιάζω ένα demo στον τραγουδιστή. Αυτός με τη σειρά του μου στέλνει ιδέες για vocal lines και κάπως έτσι φτάνουμε στην ολοκλήρωση του κομματιού.

Σε ποιους μεγάλους μουσικούς του metal νιώθετε να χρωστάτε περισσότερα;
Σίγουρα στους Black Sabbath, Judas Priest, Iron Maiden, Scorpions, Metallica και Megadeth. Αυτοί όλοι ήταν οι επιρροές μου όταν μεγάλωνα, χωρίς αυτούς δεν θα είχα αναπτύξει το δικό μου στιλ και την μπάντα μου.

Έχετε κάποιο καλλιτεχνικό όνειρο που δεν έχετε πραγματοποιήσει ακόμη; Ποιο είναι αυτό;
Πάντα υπάρχει το επόμενο τραγούδι που περιμένει να γραφτεί. Νιώθω ότι το μεγαλύτερο τραγούδι μου δεν το έχω δημιουργήσει ακόμα.

Τι χρειάζεται μια συναυλία για να είναι πετυχημένη;
Σωστό διοργανωτή που ξέρει τη δουλειά του, δυνατό promotion, καλή προετοιμασία απ’ όλους τους συμβαλλόμενους (διοργάνωση, καλλιτέχνη, crew, κλπ), ο καλλιτέχνης να είναι σε top φόρμα κι εννοείται τον ανάλογο κόσμο να υποστηρίξει τον καλλιτέχνη με την προσέλευση. Υπάρχει πολλή δουλειά που γίνεται πίσω από τις κουρτίνες για μήνες ώστε να πραγματοποιηθεί μία συναυλία.

Οι επετειακές συναυλίες των Firewind σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη πλησιάζουν και προσκαλείτε σε ένα ανοιχτό Meet & Greet τους fans, αφού μοιάζει για εσάς όλοι να είναι VIP. Είναι μια αντίδραση στις τακτικές των μεγάλων εταιρειών αυτή η κίνηση;
Δεν θα σου πω ψέματα. Όταν κάνουμε περιοδείες στην Αμερική, πουλάμε κι εμείς VIP πακέτα όπως οι πιο πολλές μπάντες πλέον, γιατί είναι ένα extra εισόδημα που βοηθάει στην απόσβεση τεράστιων οικονομικών εξόδων μίας τέτοιας περιοδείας. Και δεν είναι κάτι κακό, διότι κάποιοι οπαδοί πλέον πληρώνουν αδρά για αυτήν την «προσωπική εμπειρία» και γνωρίζουν ότι βοηθούν τους μουσικούς με αυτόν τον τρόπο κι εννοείται ότι παίρνουν κάτι πίσω γι’ αυτό. Τώρα στην Ελλάδα μιας και είναι η χώρα μας κι αυτά τα shows είναι εορταστικά, θέλουμε απλά να πούμε ένα προσωπικό ευχαριστώ στον κόσμο που μας στηρίζει εδώ και δύο δεκαετίες. Οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε το meet and greet μέσα στο venue, μία ώρα πριν παίξουμε και να δούμε όσους μπορούμε από κοντά - έστω και για έναν γρήγορο χαιρετισμό ή κάποιο αυτόγραφο για όσους το επιθυμούν.

Ποιο είναι το πιο συγκινητικό πράγμα που σας έχει συμβεί με fan ή με fans της μπάντας;
Συνήθως οι ιστορίες που μου διηγούνται για κάποια κομμάτια μας και όταν μου εξηγούν τι σημαίνουν γι’ αυτούς. Για παράδειγμα, μου έχουν πει ότι η μουσική μας έχει αποτρέψει κάποιον από το να βάλει τέλος στη ζωή του, σε άλλους έδινε κουράγιο όταν πολεμούσαν τον καρκίνο ή όταν έχαναν κάποιον κοντινό τους άνθρωπο. Ιστορίες που σε κάνουν κι ανατριχιάζεις. Πώς μετά να μην είναι κίνητρο όλο αυτό να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα;

Τι θα λέγατε σε κάποιον που θεωρεί γραφικό το metal;
Δεν θα του έλεγα τίποτα. Σε όποιον δεν αρέσει ας μην ακούσει χίλια χρόνια. Το heavy metal ή σε κερδίζει ή απλά δεν σου κάνει. Για εμένα δύο είναι τα είδη μουσικής: η καλή και η κακή. Όλα τα άλλα είναι ταμπέλες.