Ο Iggy Pop επιστρέφει στην Αθήνα για μία συναυλία στο Release Athens 2022 και η Ελένη Λεωνίδα θυμάται την πρώτη φορά που τον άκουσε και τον είδε ζωντανά.
Ήταν μία ζεστή, καλοκαιρινή Κυριακή του 2003, στο παλιό μπεζ Peugeot οικογενειακό αυτοκίνητο μας. Θυμάμαι πως πηγαίναμε στους παππούδες μου για φαγητό. Η απόσταση που έπρεπε να διανύσουμε ήταν 5 λεπτά. Τόσο χρειάστηκε για να ερωτευτώ αβασάνιστα και απροκάλυπτα τον Iggy Pop.
Ο μπαμπάς μου έβαλε στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου ένα mix tape με διάφορα αγαπημένα του τραγούδια. Ακούστηκε το χαρακτηριστικό κλακ και η κασέτα άρχισε να παίζει. “In the death car/ You and I”... Η μελωδία με έκανε να ανατριχιάσω. Είχε κάτι πρωτόγνωρο. Δεν ήταν όπως τα τάνγκο που χόρευε η μαμά μου. Δεν ήταν ούτε από αυτά τα ροκ τραγούδια που άκουγε ο μπαμπάς μου. Είχε μία διαφορετική αισθητική. Πιο κινηματογραφική, πιο αισθησιακή.
«Μπαμπά, τι είναι αυτό που ακούμε;», τον ρώτησα και πήρα μία απάντηση με πολλές άγνωστες λέξεις για τον 10χρονο εγκέφαλό μου. «Iggy Pop μαζί με Goran Bregovic. Θυμάσαι τον κύριο που έχω αφίσα στο δωμάτιο στο χωριό; Την ασπρόμαυρη που γράφει πάνω The Stooges; E, αυτός είναι! Το τραγούδι αυτό ήταν το soundtrack της ταινίας “Arizona Dream”. Κυκλοφόρησε όταν γεννήθηκες το 1993. Φοβερή ταινία!».
Προφανώς, ο Goran Bregovic εκείνη την ώρα μου φάνηκε αδιάφορος, γιατί δεν μπορούσα να τον οπτικοποιήσω. Για μια ολόκληρη εβδομάδα είχα την μελωδία στο μυαλό μου. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Οπότε δεν είχα άλλη επιλογή, ώστε να ψάξω όλα τα cd, τα βινύλια και τις κασέτες του μπαμπά μου, για να βρω περισσότερες πληροφορίες για τον ημίγυμνο punk-rocker Iggy Pop. Άκουγα κασέτες με “Best of” και διάφορους δίσκους cd, όπως τον “Blah-Blah-Blah”, τον “Brick by Brick”, τον “American Caesar”, αλλά δυσκολευόμουν να καταλάβω τι λένε οι στίχοι. Ξεχώριζα αγαπημένα τραγούδια από τον αριθμό εμφάνισής τους στο booklet των cd. Για παράδειγμα το νούμερο 6 στον “Blah-Blah-Blah” ήταν το τραγούδι “Cry for Love” ή το νούμερο 4 στον “Lust for Life” ήταν το τραγούδι “The Passenger”.Τα αγγλικά μου ήταν περιορισμένα, βλέπετε…
Έναν χρόνο μετά, το 2004 είχε έρθει η στιγμή να δω από κοντά τον Iggy Pop. Ήταν αρχές Ιουνίου όταν ο μπαμπάς μού μου έφερε ένα φάκελο που έγραφε πάνω «Χρόνια πολλά!».Τα γενέθλιά μου ήταν στις 22 Ιουλίου. Άνοιξα τον φάκελο και μέσα είχε δύο εισιτήρια για την συναυλία του Iggy Pop μαζί με τους επανενωμένους The Stooges στο Θέατρο Πέτρας στις 7 Ιουλίου. Την ημέρα που τον είδα στην σκηνή ήταν η στιγμή που κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι ροκ σταρ. Ροκ σταρ, όπως εννοούσε ο Μαστοράκης και ο Πετρίδης στις εκπομπές τους. Μίλαγε συνεχώς, χοροπήδαγε σαν το κατσίκι, μέχρι και κόσμο πάνω στη σκηνή ανέβασε! Μέχρι και σήμερα, θυμάμαι σαν χθες το πρώτο μου ραντεβού με τον Iggy Pop. Γιατί περί ραντεβού πρόκειται. Έρωτας με την πρώτη ματιά!
Τα χρόνια πέρασαν και η εφηβεία με βρήκε σε μία εσωτερική αναζήτηση, χωρίς καμία εξωτερίκευση παραλογισμού. Αυτό, όμως, δεν με περιόρισε από τη δημιουργικότητά μου και τον τρόπο που ήθελα να εκφραστώ. Έτσι, τον Μάιο του 2009 για μία παράσταση στο μπαλέτο (γαλλικά και πιάνο δεν έκανα, μην χαίρεστε), μου ζητήθηκε στο πλαίσιο του σύγχρονου χορού να επιλέξω ένα τραγούδι που θα συνόδευε την χορογραφία της μίνι ροκ όπερας που είχα προετοιμάσει όλη την χρονιά. Η παρουσίαση θα λάμβανε χώρα μετά τη λήξη των μαθημάτων τον Ιούνιο. Η επιλογή ήταν εύκολη και προφανής. Καθισμένη στο παρκέ της σχολής χορού, άνοιξα το λάπτοπ και έβαλα να παίξει το “In the Death Car”. Με αυτό το τραγούδι ξεκίνησε ο έρωτας με το ξανθό αγόρι με τα πράσινα μάτια και η ροκ όπερα μου έπρεπε να έχει το δικό του αποτύπωμα. Ήθελα να δείξω στον κόσμο ότι το Punk δεν είναι αυτό το παρωχημένο και τετριμμένο “sex, drugs & rock n roll”. Ήθελα να δείξω ότι ένας punk-rocker, ο Iggy Pop στην συγκεκριμένη περίπτωση όπου είναι ο «νονός του Punk», μπορεί να είναι πολυδιάστατος, με ευαισθησίες και μουσική παιδεία. Όλο το σαββατοκύριακο δούλεψα την χορογραφία από την αρχή και μέτρησα κάθε βήμα, ώστε να μην ντροπιάσω το μήνυμα που ήθελα να περάσω στο κοινό. Έπρεπε όλα να κουμπώνουν μεταξύ τους σαν κομμάτια παζλ. Το χειροκρότημα ένα μήνα μετά ήταν η επιβεβαίωση.
Λίγα χρόνια μετά, μονάχα δύο, δηλαδή το 2011, το λύκειο έληξε και μαζί του, ό,τι είχε σχέση με το σχολείο. Το μόνο που έμεινε ίδιο ήταν οι φιλίες, όπου για λίγα χρόνια με ακολούθησαν. Βλέπετε, ο Iggy Pop είχε μία ιδιαίτερη άποψη για την φιλία. Αυτό φαίνεται για το πως μιλάει για τον David Bowie, ο οποίος ήταν πολύ καλός του φίλος, αλλά και συνεργάτης. Όταν ο David Bowie έχασε τη 18μηνη μάχη του με τον καρκίνο το 2016, ο Iggy δημοσίευσε μια δήλωση για να αποτίσει φόρο τιμής στον φίλο του, λέγοντας το εξής: «Η φιλία του David ήταν το φως της ζωής μου. Δεν συνάντησα ποτέ τόσο λαμπρό άτομο. Ήταν ο καλύτερος που υπάρχει». Και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές έχω αναρωτηθεί το πως είναι να έχεις στη ζωή σου ως φίλο τον David Bowie, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε σε άλλο κείμενο.
Το “The Passenger”, λοιπόν, είναι γραμμένο από τον David Bowie και όσο εμπορικό και αν είναι, για εμένα θα έχει πάντα μια πολύ ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Αυτό το τραγούδι, ήταν από τα αγαπημένα τραγούδια της φίλης μου στο σχολείο, η οποία έχασε και εκείνη την δική της μάχη με τον χρόνο το 2012, μη μπορώντας να κάνει τίποτα. Αυτό, όμως που μπορώ να κάνω είναι κάθε φορά που το ακούω στο αυτοκίνητο, να δυναμώνω την ένταση του ραδιοφώνου στον Athens Voice 102.5 μιας και παίζει συχνά-πυκνά, ώστε να μπορέσει να φτάσει ο ήχος του εκεί που πρέπει.
Τώρα, θα μου πείτε, γιατί τα λέω όλα αυτά… Σας τα λέω γιατί ένα παιδί που γεννήθηκε το 1993 έβαλε τον Iggy Pop στην ζωή του με έναν τρόπο, που φαντάζει παντελώς κατά λάθος, αλλά τον «ερωτεύτηκε» εντελώς σκόπιμα! Η επιλογή του αντικανονικού προτύπου μουσικής παιδείας είναι ίσως αυτό το «διαφορετικό» έναυσμα που χρειάστηκα για να μπορέσω να αντιμετωπίσω διάφορες πτυχές και στιγμές της ζωής μου. Ο Iggy Pop δεν είναι μόνο ο νονός της punk, αλλά είναι και μία από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία της μουσικής και κανένα Hall of Fame δεν θα μπορέσει να αντικατοπτρίσει την επιρροή του Iggy Pop στους ανθρώπους. Στο τέλος της ημέρας είναι ο εφευρέτης του stage diving!
Το ραντεβού μου με τον Iggy Pop για φέτος έχει δοθεί στις 2 Ιουλίου, στην Πλατεία Νερού, στο πλαίσιο του Release Athens. Μαζί του θα είναι ο Liam Gallagher, οι Sleaford Mods, οι The K's.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
13°
