Φωτορεπορτάζ από την εμφάνιση των Parov Stelar, ARTBAT, Kevin de Vries και El Siciliano στο φεστιβάλ Release Athens 2022, στην Πλατεία Νερού.
Χέρια ψηλά. Και μπόλικος ιδρώτας, αφού ήταν ελάχιστες οι στιγμές που δεν κούνησες τουλάχιστον ένα μέλος του σώματός σου τούτη τη βραδιά! «Οι εμφανίσεις στην Ελλάδα είναι πάντοτε μία εμπειρία για εμάς. Κι αυτό γιατί υπάρχει μία σύνδεση μεταξύ της σκηνής και του κοινού. Είναι το πιο σημαντικό πράγμα»είχε δηλώσει πριν μερικές μέρες ο Parov Stelar στη συνέντευξή του στην ATHENS VOICE, εξηγώντας πώς η διεθνής του καριέρα ξεκίνησε από τη χώρα μας – κάτι που δεν παρέλειψε να αναφέρει τιμητικά και από τη σκηνή, κερδίζοντας το χειροκρότημα και τις ζωηρές φωνές του κοινού. Και δεν ήταν μοναδικός υπεύθυνος για αυτό ο πολυαγαπημένος αυστριακός παραγωγός Parov Stelar και η μπαντάρα που κουβαλάει μαζί του...
Ήταν και όλοι όσοι προηγήθηκαν αυτού. Γενικώς η τρίτη ημέρα του φετινού Release Athens Festival μετατράπηκε από νωρίς σε ένα ομαδικό πάρτι με το πολύχρωμο (από κάθε μα κάθε άποψη) κοινό να έχει έρθει a priori να χορέψει ακατάπαυστα. Ηλικίες; Τα πάντα όλα.
Ντύσιμο; Μια από τα ίδια, κατά βούληση. Όσο για αυτή καθαυτή την προσέλευση του κοινού, ναι μεν ήταν η μικρότερη ως τώρα μα ένα επτάρι χιλιάδες δεν το λες και λίγο με τόσες παραστάσεις γύρω μας τις εποχές που ζούμε!
Ήταν έξι και κάτι που ο El Siciliano ξεκίνησε το χορό. Κυριολεκτικά. Κι ας ήταν καμιά τρακοσαριά νοματαίοι μονάχα στην πλατεία εκ των οποίων οι πενήντα κάγκελο, μπροστά, και οι υπόλοιποι στη δροσερή σκιά του πύργου ηχοληψίας. Αναπαράγοντας γνωστές κι αγαπημένες χορευτικές επιτυχίες των 80s με ολόφρεσκια δική του μίξη και παραγωγή, ξεσκούντησε πρώτος τους θεατές κι ας είχε ήλιο λαμπερό πάνω από τα κεφάλια μας.
Καμιά ώρα αργότερα ανέβηκε στη σκηνή ο γνωστός βερολινέζος remixer Kevin de Vries, ένας από τους πιο ανερχόμενους και περιζήτητους παραγωγούς της νέας γενιάς που απέδειξε πως ήρθε για να μείνει. Με τα γιγάντια video walls να μοιράζουν ψυχεδελικές εικόνες επιστημονικής φαντασίας και τις γνωστές και αναμενόμενες εναλλαγές της προσωρινής έλλειψης ρυθμού να ακολουθούνται από τα απαραίτητα ξεσπάσματα αλλοφροσύνης, ο νέος γόης των πλατό έβαλε φωτιά στην αρένα για ενενήντα ολόκληρα λεπτά.
Όσο για τους πολυαναμενόμενους ARTBAT από την πολύπαθη Ουκρανία, το βραβευμένο δίδυμο των Artur και Batish από το Κίεβο ίσως ξεκίνησε κάπως «αμήχανα» το εκτεταμένο set του μα σύντομα οι δυο αχώριστοι φίλοι μοίρασαν το σφοδρό φίλτρο της μελωδικής house & techno που τους θέλει, δικαίως, ένα από τα μεγάλα ονόματα του χώρου, παγκοσμίως.
Όσο για αυτόν καθαυτό τον βασιλιά της electro swing, Parov Stelar, έπιασε την κεντρική του θέση επί σκηνής λίγο μετά τις έντεκα με σκοπό να μας ταρακουνήσει ξανά για τα καλά. Με είκοσι χρόνια στο κουρμπέτι, ο ξέφρενος ηγέτης έχει εδώ και πολλά χρόνια τη στόφα του βετεράνου που ξέρει να ξεσηκώνει τα πλήθη στο λεπτό. Με το ολόφρεσκο “Moonlight Love Affair” στη βαλίτσα του μα και σε πολλά σημεία του φετινού προγράμματός του, δεν ξέχασε στιγμή να μας πάει και πίσω, στα όσα τον θέλουν εκεί ψηλά ως πρεσβευτή της αναβίωσης του swing μέσα από καλωδιακά παντρέματα που μεταμορφώνουν το «ρετρό» σε «αυριανό». Και η συνταγή του υπήρξε για άλλη μια φορά πετυχημένη.
Για εκατό λεπτά η συναυλία έγινε ένα μεγάλο πάρτι, τόσο, που συμπληρώνοντας το πρόγραμμά του μας χάρισε για επιδόρπιο ακόμη ένα... πολυποικιλιακό άσμα που η Elena Karafizi ξεκίνησε ατμοσφαιρικά με το λατρεμένο “Cry Me a River” του Arthur Hamilton που ερμήνευσε ανυπέρβλητα πρώτη το 1955 η Julie London, για να εξελιχθεί σε ακόμη ένα αφιονισμένο πανηγύρι χορού και απόλαυσης. Τίποτα, παιδάκι μου. Parov Stelar. Εγγύηση.
13°
