Κυριακή βράδυ με την Kid Moxie

Κυριακή βράδυ, η Έλενα Χαρμπίλα, μέσα σε μία Cadillac του ‘70 κυλάει στους πλημμυρισμένους από λάμψεις νέον, δρόμους του Λος Άντζελες, αναζητώντας το πνεύμα της νύχτας, σε μία πόλη που δεν έχει πλατείες. Από τη ηχεία ακούγεται η νέα της μπαλάντα, ένα αστραφτερό “On A Sunday Night” έτοιμο να ντύσει κινηματογραφικές σκηνές σαν εκείνες που δημιουργούμε όλοι στο μυαλό μας.

Για την ακρίβεια, η Έλενα, έχει καθιερωθεί στο Λος Άντζελες σαν συνθέτρια, παραγωγός, ερμηνεύτρια «κινηματογραφικής ποπ» μουσικής, συχνά με επιρροές space disco και Badalamenti, που ακούγεται από τις νυχτερινές βόλτες μας μέχρι σε τηλεοπτικά σποτ, καμπάνιες (όπως της Victoria’s Secret), τηλεοπτικές σειρές, ακόμα και σε φιλμ του ανεξάρτητου κινηματογράφου.

Η Έλενα έγραψε τη μουσική για τη φουτουριστική sci-fi ταινία μικρού μήκους της Εύης Καλογηροπούλου, «Στον Θρόνο του Ξέρξη», με τον Γιώργο Μαζωνάκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε ανάθεση και παραγωγή του Onassis Culture, η οποία κέρδισε το σημαντικό Canal + Award for short film στο διαγωνιστικό τμήμα του 75ου Φεστιβάλ των Καννών. Επιπλέον, υπογράφει τη μουσική στη σειρά που σκηνοθετεί ο (επίσης βραβευμένος) Βασίλης Κεκάτος, “Milky Way”.

Στις 11 Ιουνίου κυκλοφορεί το άλμπουμ της “Better Than Electric” αλλά και το καινούργιο της βίντεο με τη νυχτερινή της περιπλάνηση στην πόλη που ζει τα τελευταία χρόνια, το Λος Άντζελες – μία από τις αγαπημένες της συνήθειες που της δίνει και έμπνευση για τα κομμάτια που γράφει. Για αυτά και άλλα, τη ρωτήσαμε σε μία «αγουροξυπνημένη» συνέντευξη.

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήσουν σε τροχιά electronic disco γύρω από τον Κρόνο. Τώρα σε τι φάση βρίσκεσαι μουσικά;
Βρίσκομαι πίσω σε γνώριμα ηχοτοπία και σε τροχιά cinematic pop. Μόλις βγήκε το καινούργιο μου κομμάτι “On A Sunday Night” από το δίσκο “Better Than Electric” (ο οποίος κυκλοφορεί στις 11 Ιουνίου).

Μίλησέ μου για το άλμπουμ “Better than electric”. Καταρχάς τι μπορεί να είναι καλύτερο από τον «ηλεκτρισμό»;  :-)
Ο τίτλος είναι περισσότερος «εξπρεσιονιστικός» παρά ρεαλιστικός… ήθελα να μεταφέρω ένταση συναισθήματος και μια διάθεση ηλεκτρική, ονειρική, λουσμένη από νέον φώτα. Μου αρέσει να σκέφτομαι το δίσκο σαν μια ταινία και τα τραγούδια σαν τις σκηνές που απαρτίζουν την ταινία αυτή.

Η μουσική σου ορίζεται σαν cinematic pop. Πώς μεταφράζεται για σένα αυτό το είδος; Μουσικά, ερμηνευτικά, σαν ατμόσφαιρα…
Όταν γράφω μουσική, πάντα υπάρχουν εικόνες στο μυαλό μου, έτσι κάθε τραγούδι είναι μια κινηματογραφική σκηνή που έχω φανταστεί, μια σκηνή που θα ήθελα να ζήσω. Η ατμόσφαιρα στη μουσική είναι πολύ πιο σημαντική για μένα από τους στίχους…

Το Λος Άντζελες πόσο και τι ρόλο έχει παίξει στην τελευταία σου δουλειά;
Το Λος Άντζελες είναι πρωταγωνιστής στο “Better Than Electric” γιατί όλες οι φανταστικές σκηνές για της οποίες γράφω εξελίσονται εδώ…

Στο βίντεο του “Οn a Sunday night” νοιώθω ότι ζεις μία φαντασίωσή σου – πες μου αν κάνω λάθος – με τη λευκή limo που κυλάει στους δρόμους της πόλης. Είσαι late night driver;
Οι βραδινές βόλτες με αυτοκίνητο είναι κάτι που αγαπώ πολύ στο Λος Άντζελες. Η ατμόσφαιρα, τα φώτα, οι φοίνικες τη νύχτα, οι αχανείς λεωφόροι, η ψευδαίσθηση ότι όλα είναι δυνατά σε αυτή την πόλη... όλα αυτά συνεχίζουν να με σαγηνεύουν. Στο συγκεκριμένο βίντεο παίζω μία σωφέρ που κάνει ένα ονειρικό δρομολόγιο στους δρόμους του Χόλιγουντ.

Το προηγούμενο βίντεο “Shine” έχει κι αυτό μία λουσάτη, νυχτερινή ατμόσφαιρα. Μου θυμίζει κάτι ανάμεσα σε ταινία του Lynch και βίντεο των Roxy Music. Μίλα μου για αυτό λοιπόν :-)
Το “Shine” ήταν η δεύτερη κυκλοφορία από το δίσκο, και έχει να κάνει με το σεξ (το πρώτο κομμάτι, το ομόνυμο “Better Than Electric” έχει να κάνει με την αγάπη, ενώ το “On A Sunday Night” είναι για τον ανεκπλήρωτο έρωτα). Όταν γυρίσαμε το Shine, θέλαμε να τονίσουμε τη γυναικεία σεξουαλικότητα και τη δύναμη που αποπνέει μια γυναίκα όταν δε φοβάται τις επιθυμίες της. Το “Addicted To Love” του Robert Palmer ήταν μια από τις βασικές οπτικές επιροές μας αλλά το πουσάραμε σε μια πιο queer/bdsm κατεύθυνση. Το YouTube μας το έχει απαγορεύσει για τους κάτω των 18, κάτι που μου φάνηκε πολύ περίεργο καθώς δεν υπήρχε γυμνό ή σεξ.

Το θέμα των αμβλώσεων που είναι φλέγον αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ -αλλά σαν ηθικό δίλημμα και σε όλο τον κόσμο– εσύ πώς το αντιμετωπίζεις;
Τα πράγματα είναι απλά. Το κράτος δεν θα έπρεπε ποτέ να μπορεί επεμβαίνει στις αποφάσεις που παίρνει μια γυναίκα για το σώμα της.

Συνθέτεις τη μουσική για τη σειρά “Milky Way” του Βασίλη Κεκάτου που θα προβληθεί στο MEGA. Η μουσική που γράφεις μια και η υπόθεση διαδραματίζεται στην ελληνική επαρχία, ποιες διαφορές έχει από την “urban” δουλειά σου;
Μέχρι στιγμής, η μουσική που κάνω για τη σειρά είναι πολύ πιο«εσωτερική», λιγότερο εξωστρεφής από τα κομμάτια του προσωπικού μου δίσκου. Είναι σίγουρα πιο μινιμαλιστική, λιγότερο ηλεκτρονική, αλλά εμπεριέχει πάντα το ονειρικό στοιχείο, τη χαρμολύπη και μια γλυκιά μελαγχολία, κάτι που αγαπώ σε όλα τα στυλ μουσικής.