Iggy Pop: O δικός μου Αμερικανός Καίσαρ

Είναι διαφορετικό να φτιάχνεις λίστες με τους καλύτερους δίσκους ενός καλλιτέχνη και διαφορετικό να συνδέεσαι με κάποιους από τους δίσκους αυτούς. Από ολόκληρη τη δισκογραφία του Iggy Pop -με Stooges ή χωρίς- είμαι συνδεδεμένος με το “American Caesar”.

Αν έπρεπε να βάλω σε μια σειρά τα albums του Iggy Pop, ξεκινώντας αυτά που θεωρώ σημαντικά και καταλήγοντας σ’ εκείνα που έχουν τη λιγότερη σημασία, το “American Caesar” δεν θα ήταν ανάμεσα στα πρώτα. Κατά τη γνώμη μου, τα καλύτερα πράγματα που έκανε, ήταν οι πρώτες κυκλοφορίες με τους Stooges και ειδικά το ομώνυμο album του 1969. Ως προς την προσωπική του καριέρα, ό,τι κυκλοφόρησε στα 70s -ίσως και στα 80s- μου φαίνεται καλύτερο απ’ ό,τι κυκλοφόρησε μετέπειτα αλλά δεν έχω ολόκληρη την εικόνα αυτή τη στιγμή για να είμαι απόλυτα σίγουρος. Όμως αν είμαι συναισθηματικά συνδεδεμένος με έναν από τους δίσκους του Iggy Pop, αυτός δεν είναι ο πρώτος των Stooges με το λευκό τεράστιο λευκό “Ε” της Elektraνα δεσπόζει πάνω στην κόκκινη ετικέτα, που για να τον βρεις σε καλή κατάσταση πρέπει πλέον να σκάσεις περί τα 500 δολάρια.

Ο δίσκος με τον οποίο είμαι πιο συνδεδεμένος είναι σίγουρα το “American Caesar”, που παρεμπιπτόντως έχω την εντύπωση ότι είναι ο καλύτερος δίσκος του Iggy για τη δεκαετία του 1990. Ο λόγος της σύνδεσης αυτής είναι απόλυτα εξωμουσικός. Εκείνη την εποχή, το 1993, το διαδίκτυο ήταν στα σπάργανα, τα ξένα περιοδικά που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα ήταν πανάκριβα κι έτσι για να μπορέσεις να γράψεις σε κάποιο περιοδικό για κάποιον δίσκο, έπρεπε να έχεις είτε συνέντευξη -που από Αμερική ήταν σπάνιο πράγμα- ή αρκετά καλό υλικό, το οποίο μόνο μια δισκογραφική εταιρεία θα μπορούσε να σου προμηθεύσει. Το “American Caesar” ήταν το δεύτερο album του Iggy Pop για τη Virgin (μετά το “Brick by Brick”), δισκογραφική εταιρεία που είχε παράρτημα στην Ελλάδα, το οποίο μάλιστα είχε ιδρυθεί και διευθυνόταν από τον Γιάννη Πετρίδη.

Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε για ποιο από τα έντυπα που έγραφα εκείνη την εποχή έφτασε το “American Caesar” στα χέρια μου ούτε αν τελικά έγραψα κάτι γι’ αυτό. Το μόνο που ξέρω -και είναι ακριβώς αυτό που δημιουργεί την έντονη συναισθηματική μου σχέση με τον δίσκο- είναι ότι ο διπλός δίσκος είχε έρθει με καμιά ογδονταριά σελίδες δελτίων τύπου. Ανάμεσά τους είναι βιογραφικά του Iggy Pop στα ελληνικά και στα αγγλικά, πληροφορίες για τις ηχογραφήσεις του δίσκου, το κλασικό 9x9 φωτογραφιάκι του εξωφύλλου που έπρεπε να δώσω στον γραφίστα για να το σκανάρει και να μπει στη σελίδα της δισκοκριτικής, κριτικές παλαιότερων δίσκων του Iggy Pop σε περιοδικά όλου του κόσμου, μια πιο παλιά συνέντευξη και -πάνω απ’ όλα- ένα ιδιόχειρο -αν και φωτοτυπημένο- τετρασέλιδο σημείωμα του ίδιου του μουσικού που ξεκινάει ως εξής: “Εντάξει είμαι ο Iggy Pop και αυτή είναι η ζωή μου. Γεννήθηκα στο Michigan το 1947 και η μαμά και ο μπαμπάς…”.

Η ημερομηνία έκδοσης του δελτίου είναι 6/2/93, γράφει «ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
με όμορφα γράμματα πάνω δεξιά κι αυτός δεν είναι ο καλύτερος δίσκος του Iggy Pop, είναι όμως μια υπέροχη εποχή για τη δισκογραφία αλλά και για τα έντυπα στην Ελλάδα. Τέτοια που δεν θα ξεχνιόταν ακόμη κι αν στο “American Caesar” δεν υπήρχε τόσο όμορφο και πλούσιο υλικό.

Ο Iggy Pop εμφανίζεται στο Release Athens Festival στις 2 Ιουλίου και θα είμαστε εκεί.